Ook al ben ik dan ooit gelovig opgevoed in de beste en strengste tradities van de Roomse kerk, de twijfels over al die verhalen die men ons toen vertelde kwamen bij mij al snel toen de geest langzaam aan de leeftijd van de kritische benadering van alles wat ‘boven mij was gesteld’ bereikte. Ik heb niet veel met mensen of instanties die alles van ‘boven naar beneden’ beschouwen. En dat viel samen met de maatschappelijke revoluties van de jaren Zestig. Ik zag al snel dat wat die kerk me allemaal had proberen bij te brengen aan normen en waarden wellicht handig of nuttig zou zijn, maar dat die alles ziende of regelende god me toch een slagje te overdreven was. Daar heeft die baas-boven-alle-bazen het toch veel te druk voor? Daarbij, wie was ik dat hij mij perse zou volgen of begeleiden. Nee, er was te veel aan het handje wat me deed twijfelen. En eenmaal twijfelend viel ik weg in het mandje der principieel ongelovigen voor wie de wetenschap veel belangrijker werd dan het absolute geloof in volgzaamheid.
Ik snap nooit goed dat je als mens een soort overgave kunt tentoon spreiden ten aanzien van iets wat je nooit hebt gezien, waarover de meest recente verhalen een jaartje of 2000 oud zijn en waarvan niemand me echt kan overtuigen dat het ook daadwerkelijk bestaat. Al zijn de morele zaken die in sommige geloven zitten wellicht goed, dat top-down-denken is mij niet gegeven. Nou ja, als ik zelf de macht zou mogen uitoefenen…..wellicht! Maar dienen en op de knietjes smeken om hulp of verlichting? Toch kom ik nog wel eens mensen tegen die deze instelling bezitten en ook vooral koesteren. Vanuit alles wat democratisch aan me is, gun ik ze dat recht. Mits ik er zelf niets mee te maken hoef te hebben. Ik blijk ook niet zo heel bijbelvast, dus in de discussie over vers dit of dat uit hoofdstuk zus of zo blijk ik niet zo geschikt. En mensen die me gaan uitleggen dat Jezus of Allah ze dagelijks begeleidt op hun pad richting het ultieme goed (of kwaad) geven me al snel een hoog irritatiegevoel. Geloof wat je wilt, al is het in een groene salamander, of een op zijn kop staande olifant, maar laat mij daarbij met rust. Dus wie langs komt om me te bekeren richting Pinkstergemeente of Jehova getuigenis komt van een koude kermis thuis.
Geen enkele voedingsbodem. Daarbij ben ik overtuigd van het feit dat Adam en Eva niet echt hebben bestaan, en al helemaal niet, zoals in sommige stromingen verkondigd, een jaartje of 20.000 geleden. Nee, de wetenschap maakt duidelijk dat de mens al heel wat langer rond hobbelt en dat een paar miljoen jaar geleden de dino’s onze aarde bevolkten. Maar de symboliek van dat naakte paar is natuurlijk schitterend. En omdat niets menselijks mij ook vreemd is zou ik het best aardig vinden als op het moment supreme er toch een hand wordt uitgestoken die me van het ene op het andere moment binnenhaalt in die hemel vol fraaie engelen, maagden, of wat ook. Of is dat dan toch een restant van dat indoctrineren door de Roomsen? Vast wel. Tot dan, leidt ik mijzelf maar, werk, vecht, bewonder en heb lief. Dat bidden laat ik nog even over aan anderen. Tot het echt nodig is……:)
Dat daarbij die gelovigen zelf nog boos of gekwetst worden is nog tot daar aan toe. Anders is het dat niet gelovigen zich gaan druk maken over eventuele gevoeligheden van die minderheid in de samenleving en zich dan maar vrijwillig inhouden of maatregelen nemen om op ‘lange tenen staan’ te vermijden. Meest recente voorbeeld; Keulen en andere Duitse of Zwitserse steden waar onze vrouwen werden gezien als vrijlopend seksueel wild. Al erg genoeg dat dit mogelijk was of is. Maar helemaal dat dagen lang werd gedaan of er nits aan de hand was. Toen het probleem echt bleek te zijn veroorzaakt door lieden die niets snappen van onze samenleving of wetgeving kwamen er wat stemmen die e.e.a. veroordeelden, maar werd er ook voor gewaakt dat de ‘vluchtelingen’ niet de dupe zouden worden van een hetze. Dat het niet ging om moslims, maar om mensen die hier wel willen wonen, maar nog niet snapten hoe je met respect omging met de hier rond lopende vrouwen. Soms snap ik echt niet wat die mensen bezielt die dat zeggen of schrijven. Zijn die wetten dan voor doedel geschreven hier? Lopen onze vrouwen gevaar maar moeten we dat maar accepteren soms?
Bij het omgekeerde zouden de media over elkaar heen tuimelen om te wijzen naar de invloed van PVV/FN bij extreem-rechts. Maar nu zwijgt men het probleem liever dood of doet of het niet bestaat. Het gaat dus niet goed met dit land als we zo omgaan met onze samenleving. Dit is niet onaardig bedoeld hoor, anders is er weer een politiek correcte stroming beledigd over mijn negativisme, maar we moeten wel even een scheiding aanbrengen tussen geloof en ‘zeker weten’. Ik geloof absoluut in mijzelf en wil dus voortaan met alle egards worden behandeld. Samen met de vrouwen die mij lief zijn. Wie in mij gelooft mag dus genieten van alles wat mooi is en door de verzamelde goden voor ons allen geschapen om van te genieten. Daarvoor heb ik geen boeken en regels nodig, slechts een weblog. En een wetboek dat bij overtreding echt straft. Ook hen die verantwoordelijk zijn voor die wanorde. Nu en in de toekomst.
Bij de presentatie van de Top-2000 voor dit jaar bleek dat een paar politiek geladen nummers de top-10 van die lijst zijn binnengekomen. Nummer 1 dit jaar is John Lennon met zijn ‘Imagine’. Min of meer veroorzaakt door de verontwaardiging over de barbaarse aanslagen door heidenen op de joods/christelijke maatschappij die in Frankrijk op zich ondergeschikt is aan de Republiek. Naieven blijken vaak creatief als het gaat om hun al dan niet gespeelde verontwaardiging of verdriet. Na de aanslag op de redactie van een niets zeggend maar kritisch krantje in dat zelfde Frankrijk begin dit jaar is naiviteit t.a.v. die barbaren wel erg dom. Maar goed, het ging mij om de inhoud van het liedje dat op nummer 6 in die tophitlijst staat. Het gaat om het werkje van Claudia de Brey. Licht overschatte dame met een gulle lach en volgens mij verkeerde politieke inslag. Door de gastenlijst van het VARA-propaganda-programma DWDD bekend geworden en daar dan ook regelmatig te gast. Haar liedtekst spreek veel mensen aan. Wel vanuit verschillende invalshoeken, al zal zij dat niet zo zien.
Claudia is kennelijk bang voor rechts, met name de extreme vorm daarvan. Mochten de PVV’s of FN’s van deze wereld de baas worden en anders denkenden over de grenzen zetten zet Claudia haar huis open voor hen die dat zou treffen. Mensen die al jaren lijden onder de arrogantie van de macht, zo goed merkbaar bij het zonder pardon neerzetten van hele wijken voor nieuwkomers in buurten of dorpen die daar niet voor geschikt zijn, zien in de teksten van Claudia ook invulling voor hun angsten. Immers het lijkt er op ‘dat hun straat, buurt, stad of land’ wordt overgenomen door hele groepen mensen die ook nog eens vijandig staan t.o.v. hun gastheren/vrouwen. Parijs is in dat opzicht een opmaat voor hun angstige twijfels. ‘Mag ik dan bij jou’ is een vraag zonder echt antwoord. Toen in de tweede W.O. joodse mensen werden afgevoerd en bedreigd met de dood in de gaskamers konden zij bij sommige maar lang niet alle Nederlanders terecht. Met gevaar voor eigen leven nam die minderheid onderduikers op in hun huis. Of vluchtelingen uit gebieden in ons land die door de toenmalige oorlog enorm waren getroffen. Prachtige voorbeelden van gezien of over gehoord of gelezen.
Heldendom is niet dat je meteen gewapende weerstand biedt aan de vijand, maar dat levert meestal minder lintjes op. Zoveel is zeker. Zouden we in voorkomende situatie weer in staat zijn om mensen onder te laten duiken? Wie van ons is bereid om dit direct te doen? Ongeacht geloof, herkomst, politieke opvatting of wat ook? De vraag stellen is hem beantwoorden. Weinigen denk ik. De hele vluchtelingen(..)problematiek van nu vertelt veel over onze instelling op dat gebied. OK, familie en vrienden zouden we direct onderdak bieden en brengen. Dat is toch een onderdeel van je eigen leven. Maar vreemden? Hele gezinnen? Voor veel mensen is het onderdak brengen van een huisdier al te veel gedoe, zelfs als dit dier een tocht richting asiel zou moeten maken indien we niet bereid zouden zijn tot opvang. ‘Gedoe, druk, overlast, kosten’, de moderne mens is niet zo sociaal. En dus is de inhoud van dat liedje van die Claudia de Brey vooral mooi als symbool. Moeten we het vooral meezingen, maar er geen conclusies of verplichtingen aan verbinden. Want de meeste mensen zijn gewoon niet in staat of bereid om hun eigen leventje zomaar open te stellen voor anderen. Laten we daarover gewoon eerlijk zijn. Onlangs zag ik de aanbiedingen van NS/Thalys voor tripjes naar Parijs. Lekker goedkoop, leuk voor een dagje winkelen in de Lichtstad. De barbaren spelen geen rol meer. Het leven moet door. Laten we dan ook die emoties eens beheersen. We zijn gewoon egoistische lieden! Klaar! Ik lees het wel als we het oneens zijn……dan kom ik wel naar jou…:) (Foto’s: NPO/internet/Yellowbird)
Onlangs discussieerde ik met een aan mij (..)gelijkwaardige gesprekspartner over het fenomeen dat bepaalde lieden van allochtone afkomst van de ene op de andere dag kunnen veranderen in moordzuchtige schietgrage mensen zonder geweten. We hadden het daarbij o.a. over de aanslagen in Parijs maar zeker ook elders in de wereld. Wat gebeurt er in die koppen van dat volk dat ze ineens de schakelaar omzetten en hun ego’s de vrije hand laten om zo het woord van de door hen aanbeden goden om te zetten in zelf bedachte barbaarse daden. Naar mijn idee is het een uitvloeisel van een verkeerde opvoeding, een matige opleiding, een indoctrinatie vanuit het geloof waartoe ze behoren en een meer dan enorme frustratie. ‘Eergevoel’ is bij deze lieden ontegenzeggelijk een drijfveer. Dat begint al vroeg. Als je niets presteert in je leven op het gebied van scholing of vinden van een goede baan (vaak aan elkaar gekoppeld) zoek je je heil nog wel eens in de kleine tot grote criminaliteit. Je komt dan in aanraking met het slechtste in de mens. En als je dan via via een AK47 in handen krijgt waarmee je ‘áfvallige bendeleden’ of tegenstanders moet afknallen, doet men dat op dezelfde wijze als in Parijs gedemonstreerd. Maaien en slachtoffers maken, desnoods onschuldige mensen.
Moeten ze daar maar niet in de weg staan. Het ego komt ook naar voren bij zaken die met eerwraak van doen hebben. Onlangs zag ik in Duitsland hoe een vader en moeder van een vermoord meisje werden veroordeeld tot levenslang wegens moord en medeplichtigheid. Ze hadden namelijk hun eigen dochter vermoord omdat die omging met een niet tot het eigen geloof behorende jonge heer. De ‘vrije levensstijl’ van hun dochter beviel ze niet en dat leidde tot dit vreselijke resultaat. Pa nam de veroordeling gelaten aan. Hij vond de eer van zijn familienaam (ook in Duitsland) belangrijker dan de last dat hij zijn eigen kind had vermoord. Opvallend is dat diezelfde eer niet wordt gekwetst als een van de zonen iets doet als de daden in Syrië of Parijs. Dan worden deze lieden gezien als opstandeling, durfal en in sommige kringen, held. En die status speelt mee als ze weer eens ergens toeslaan. Eer en crimineel van huis uit. Het moet wel zo iets zijn. Anders kan ik het niet verklaren.
Geloof is vaak de mantel, maar echt een drijfveer? Veel van de allochtone criminelen hebben geen benul van de inhoud van hun eigen heilige boeken. Moord en doodslag komt daar feitelijk niet in voor. Nou ja, niet zodanig dat je deze schandelijke misdrijven kunt verklaren. Nu wijkt de koran op dat punt niet zoveel af van de oude verzen in de Bijbel of de Joodse gebedsboeken. Ook daar is moord en doodslag veel voorkomend, zeker t.o.v. niet gelovigen. Lees er de passages over Mozes en zijn volk maar eens op na. Slechts een voorbeeld! Kortom, wij kwamen er in die eerder genoemde gesprekken niet uit. Oorzaak en gevolg. Maar een moordmachine wordt je echt niet als je bij de AH niet verder komt dan vakkenvuller of kassier. Daar is meer voor nodig. En ik benieuwd wat! Iemand een (beter)idee??
Altijdmijnmening 