Afkatten…

Afkatten…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ntm8.jpg

En zo zat ik onlangs weer eens te kijken naar dat erg aardige MAX-programma ‘Van onschatbare waarde’. Daarin wordt op een leuke locatie door semi-professionele verkopers getracht dat bijzondere item vanuit een erfenis of verzameling te verkopen aan handelaren in antiek of andere spullen die kennelijk beschikken over een aardig gevulde binnenzak of nooit uitgeput chequeboek. Het spel van verkoop/koop is aantrekkelijk omdat er tussen die professionals lieden zitten die het vak van inkoper goed verstaan terwijl er ook tussen zitten die elke fout uit het boek ‘de goede verkoper’ kennelijk graag maken om hun doel te bereiken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sales-1.jpg

En dat doel is om het vermeende goud van de verkoper af te doen als schroot en het daarna in de eigen handel weer voor de prijs van 20-karaats diamant aan een of andere rijke onnozelaar te slijten. Immers, iets is het geld waard of niet. En iedere Jan Doedel kan op internet een beetje een beeld vormen van wat dat ‘unieke object’ waard is of niet. Hoe dan ook, dat afkatten is een fout die ook in de autowereld regelmatig wordt gebruikt. Bij inruil. Men bekijkt een in te ruilen object met een blik van ‘o jee, dat is weer zo’n gebakje’, schopt eens tegen de banden en begint dan een verhaal over dat juist deze auto zijn geld niet zal opbrengen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: voorraad-autos.jpg

Immers ‘verkeerde uitvoering, kleur, bouwjaar, dat ene deukje, kilometerstand..etc.’. Dat alles om de inkoopprijs zo laag mogelijk te maken. Grove fout als je bedenkt dat met name auto’s in het leven van veel mensen heel belangrijk zijn. Ze maken er allerlei zaken in mee. Er zijn persoonlijke herinneringen aan die of die persoon, dan wel die leuke vakantie helemaal naar zuid-Luxemburg of zo. Als mensen echt gek waren op die eigen auto zie je dat terug aan de staat waarin hij wordt aangeboden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p4163772.jpg

Glimt die auto, kloppen alle onderhoudspapieren, weet je dat men serieus is geweest met het eigen bezit. Is het een vuilnisbak en klopt van het onderhoud weinig tot niets (‘ik doe altijd alles zelf…’) valt er veel af te dingen op de restwaarde. Maar dan nog… Tegenwoordig stoten veel autodealers inruilers door naar de ‘handel’ als het niet hun eigen merk(cluster) betreft. Sommige wat oudere auto’s gaan door naar de export. Ook dat moet je wel met enig beleid brengen bij de nog steeds eigenaar. Immers, het idee dat jouw met zoveel liefde gewassen en gepoetste karretje straks rondrijdt in de derde wereld en daar wordt afgereden door een of andere simpele ziel die er 8 mensen en een koe in gaat vervoeren doet sommige mensen echt pijn. Dus hou dat liever maar even buiten beeld. Gaat om het bijbetalingsbedrag…toch? Nou dan… Kortom, dit gaat ook op in de handel waarover dat programma gaat. Schilderijen waren ooit heel veel geld waard, maar nu ineens niet meer, beelden zijn niet te verpatsen, een unieke collectie parfumflesjes de helft waard van wat de verkoper verwachtte en ga maar door. Soms werkt deze truc, vaak niet. Het gat tussen vraagprijs (zeg even 10 mille) en de aangeboden inkoopprijs van 1000 euro is wel erg groot. En zegt veel over die inkopers die voor dat dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Het is en blijft business, maar naar mijn idee moet er nog veel getraind worden om altijd het juiste te doen in elke handel…. (Beeld: archief)

Hard rechtuit…

Hard rechtuit…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: euro-ncap-test-crash.gif

In onze woonomgeving horen en zien we nog wel eens van die prominente machotypes die met hun auto, motor, scooter of zelfs fatbike zo hard mogelijk van hun plek gaan om dan in een rechte streep indruk te maken op het vrouwvolk of enig afgeleide daarvan. Kan zijn dat die in katzwijm vallen van zoveel gegil van banden of de lucht van verbrand rubber, maar in de meeste gevallen is het vooral de bestuurder zelf die meent dat dit voor altijd indruk maakt op de eigen ziel. Ook onderweg kom je deze types tegen. Lekker in de korte broek en t-shirt op een motorfiets met 150km.u die stomme automobilisten voorbij razend.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: car-crash.jpg

De diagonaal afslaander die maling heeft aan verkeersregels of mede weggebruikers. Maar vooral de snelle jongens die menen dat 100km.u voor de watjes bedoeld is en niet voor hen. Ik noem dat altijd dragracers. Een term die komt uit de VS waar men met extreem opgevoerde vehikels in staat is om pakweg in 1.1 seconden weg te vliegen naar de 100km/u. Rechtuit….geen bocht te zien. Dat soort types wil zich ook nog wel eens begeven op een van de grote Europese circuits met hun eigen autootje (of dat van de baas) om daar Max Verstappen te imiteren dan wel een of andere held uit het race-wereldje. Knoeperhard over een racecircuit heen denderen…het kan zelfs mij bekoren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p3311063_edited.jpg

Mits je goed kunt rijden en ook weet dat er grenzen zijn aan wat jouw auto of motor aankan. En dat is vaak niet de absolute topsnelheid of sprint, nee, die grenzen liggen meer aan jouw stuurkunst. Tijdens mijn ritten op Zandvoort of de Hungaroring merkte ik wel dat ik in bochten toch een beetje de veilige kant opzocht en niet met 150km.u probeerde om de boel heel te houden. Dat deden anderen wel. En stonden dan soms achterstevoren op dat circuit. Als ik naar (heel leuke) Youtube filmpjes kijk van types die met hun bugermansbolides de Nurburgring in Duitsland proberen te slechten zie ik de ellende van crashes en schade al op voorhand aankomen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mid-4-cockpit-images.jpg

Men rijdt geen ideale lijnen, houdt het gas er vol op en weet niet dat een haakse bocht ook echt bedoeld is om de snelheid er uit te halen. Met een Formule 1 auto geen probleem, Max zou de tip van zijn schoen er niet voor van het gas halen, maar met een gemiddelde BMW, Audi, Toyota of wat ook is dat wel handiger. En dus gaan er veel van die would-be coureurs rechtdoor, rammen over betonranden, gras, gravel, raken stootranden en lopen fikse schade op aan hun semi-rallywagens. En dan is het balen. Ook Nederlandse macho’s zoals ik die in de aanhef al beschreef komen hier voor een paar tientjes (onverzekerd) racen. Ik kijk er met verholen glimlach toch hoofdschuddend naar. Hoewel er heel goede chauffeurs tussen zitten, weinigen beseffen dat hun auto ook een wapen is, en dat kan dodelijk zijn als jij het niet beheerst. Bochten, toch iets anders dan hard rechtuit…Maar ik vermaak me er wel mee. Mits niet op de openbare weg…. (beelden: Archief)https://www.youtube.com/watch?v=-xolb18-yG0

Migraine…

Migraine…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: migraine.jpg

In het verleden heb ik wel eens geschreven over mijn gevoeligheid voor migraine. En hoe dat fenomeen mij pas op wat hogere leeftijd trof. Ik denk zo eind jaren negentig dat ik er ineens mee werd geconfronteerd. Ik heb de aura-vorm, waarbij je plotsklaps wordt overvallen door eerst een paar en daarna flink veel lichtflitsachtige verschijnselen in de ogen. Dat duurt pakweg een half uur, zakt dan weg om daarna ruimte bieden aan hoofdpijn die gek genoeg de ene keer intens kan zijn maar soms ook in een uurtje is verdwenen. Omdat de huisarts er indertijd een beetje om moest lachen, ‘je hebt een blonde-vrouwen-aandoening’, houd ik het qua bestrijding van de gevolgen maar bij paracetamol-inname, die ik aanpas bij de intensiteit van de aanval.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sunshine.jpg

Zijn er triggers?? Geen idee, want het is me overal al eens overkomen, zelfs als ik volkomen ontspannen in mijn tuinstoel geniet van de rust. Ook in stress-situaties. Niks dat zo bijzonder is dat je er een specifieke vinger op kunt leggen. Als georganiseerd mens houd ik ook bij hoe vaak ik dit verschijnsel meemaak. Daarbij is wel te constateren dat het met de jaren in aantal stijgt. Ook dit jaar is de frequentie hoog. Gemiddeld 2 keer per maand ben ik de pineut. Maar afgelopen maand juli kwamen er binnen vier dagen vijf aanvallen voorbij. Waarbij de heftigheid van de hoofdpijn een soort Eredivisie bereikte. Zo heftig maakte ik het tot nu toe nog niet eerder mee. Dat hield in dat ik die dagen eigenlijk liggend in het donker door bracht, voor een actief type als ik nu eenmaal ben, een soort ‘verloren dagen’.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 2518ac79-9eb1-4df7-b179-ea788e8a273a.jpg

Onze witte poes vond het prachtig, die lag meteen naast me te knorren. Maar ik had er weinig aandacht voor. Arm diertje… Hoe dan ook, nog vervelender is de onvoorspelbaarheid. Soms geen een enkele aanval in een bepaalde maand, in andere 4 of 5, het is niet te bevatten of te snappen. En omdat de medische stand ook niet echt een idee heeft van oorzaken of gevolg is het meer een kwestie van ondergaan dan me druk maken over het feit wat het nou veroorzaakt. Een jaar of 1.5 geleden ben ik nog eens voor iets anders onderzocht en bracht dit verschijnsel bij neurologisch onderzoek te berden. En dus werd ik onderwerp van een extra onderzoek waarbij hersengolven werden bekeken en je wordt blootgesteld aan allerlei lichtflitsen en zo meer. Zou licht oorzaak zijn van die migraine wekten ze dat hiermee wel op. En wat denk je? Niks, nada…. Natuurlijk las ik er het nodige over sinds ik er al die jaren terug mee werd geconfronteerd, maar het sluit nooit echt aan op…. Eetpatronen? Geprobeerd, helpt niet. Gedrag? Licht? Stress? Nee hoor, niets wat een directe oorzaak heeft. Maar lastig is het wel. Gelukkig koester ik de jaren die zonder migraine verliepen. Waren er best veel achteraf gezien. Want een leuke kwaal is het niet echt… Maar verder gaat het wel hoor…Niks serieuzigs….. (Beelden: archief)

Geloof, hoop en vergeving…

Geloof, hoop en vergeving…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p2210015.jpg

Ik heb in de afgelopen weken en dagen al eens wat aangehaald rond zaken waar mensen in geloven en op hun eigen wijze hoop uitputten om verder te gaan met een al dan niet saai of miserabel bestaan. Zij die genieten van het leven zijn er vaak wat minder mee bezig. Immers, als je echt diep in het geloof zit is zelfs het kijken naar iets aantrekkelijks, eten, drinken, alcohol, vrouwen, dure horloges of wat ook, al zondig gedrag. En dat leidt dan weer tot schaamte of berouw waarop aan iets hogers vergeving moet worden gevraagd en eventueel boetedoening.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img_7568.jpg

Binnen strenge geloofsgemeenschappen is zonde altijd goed voor straf of zelfs een bezoekje aan de hel. Over de Tien Geboden heb ik het hier op mijn blog al eens gehad, maar dat is vele jaren geleden. De basis blijft echter gelijk. Zij die zich aan die geboden houden komen vast en zeker in de zelf verkozen hemel. Elke God waarin wordt gelooft kent zo zijn vergevingsgezindheid en anders is er de mogelijkheid tot penitentie of betalen van een aflaat.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: boodschapper.webp

Dat laatste was een voor protestanten gruwelijke vorm van afkoop van die zonden via een gift aan de kerk waartoe je behoorde, dan wel hulp bij de bouw van een nieuw gebedsgebouw. Is dat nu uitgebannen? Nee hoor. Veel gelovige moslims betalen trouw mee aan de bouw van de zoveelste moskee in het gebied waar zij vertoeven. Gekopieerd gedrag van wat bij christenen en andere geloven ooit gebruikelijk was en soms nog is. God behagen via giften en betalingen. Het gedrag zit ook bij andere, bijvoorbeeld Aziatische, godsdiensten. Wie ze bestudeert ziet meteen de patronen. Allemaal gelijk. Die Hemel als trekpleister, al dan niet gevuld met engelen of tig maagden om je na de dood mee te plezieren. Alsof dat gegarandeerd zo zou zijn.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: luther-3.jpg

Een paar door de wol geverfde types die zorgen dat je het echt naar de zin hebt in het hiernamaals lijken mij aantrekkelijker, maar dat is persoonlijk natuurlijk. Binnen bepaalde stromingen is men gek op seks met minderjarigen, dat zal het wel zijn. Hoe dan ook, die Tien Geboden van Mozes en dat je er naar gedragen is best een dingetje voor veel mensen. Uit naam van de meeste geloven is heel wat afgemoord, verkracht, gemarteld of soortgelijk gedrag vertoond. En was het normaal om daarna spijt te betuigen en via een 20-tal Weesgroetjes of een flink geldbedrag al die ellende uit te wissen. Simpel. Voor hen die hier in het heden graag anderen de maat nemen, politiek correct gedrag willen uitstralen, maar vooral andersdenkenden cancelen zou dat wellicht een goed alternatief zijn. Niet veroordelen maar vergeven, niet straffen maar omarmen. Mits de daden van die ander niet al te erg zijn natuurlijk. Er zijn grenzen… En die zijn al door al die godsdiensten bepaald… Als er een Hemel bestaat wordt het vast druk zo. Al zal ook de Hel zich wel mogen verheugen op wat extra aanloop. En wie de trappen van de een of andere bestemming zal mogen nemen moet vooral goed in de spiegel kijken, dan wel op de bankrekening kijken wat hij/zij kan missen. Kon wel eens confronterend zijn of worden….. (Beelden: archief)

(On)bewuste keuzes..

(On)bewuste keuzes..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-nieuwe-amstelbrug-met-ovd-huis-img_2159.jpg

Ik stel me wel eens voor dat ik in mijn jeugdjaren een ouderpaar had gehad dat streng in de leer was (waren ze niet), een kruidenierswinkel hadden bestierd (deden ze niet) of pakweg gek op tennissen waren geweest (niet sportief), hoe zou mijn eigen leven dan zijn verlopen? Totaal anders dan nu vrees ik. Immers veel kinderen hebben hun ouders als richtpunt voor hun eigen carriere of toekomst en beoefenen vaak het zelfde beroep als de ouders of streven een zelfde sportieve invulling van de vrije tijd na.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ostadestraat-img_5802.jpg

In mijn toenmalige gecompliceerde jeugdsituatie was een gemene deler wel heel dominant, auto’s en alles wat daarmee van doen had. Naamgevende vader zat in dat vak, mijn stiefpa ook actief in de vierwielers, de vrienden waar ik mee omging hadden ook vaders die met vierwielers hun brood verdienden en onze straat vergeven van de verwante automobiele bedrijven. Is het dan gek dat je die richting bijna krijgt opgedrongen? Toch koos ik in eerste instantie voor de financiele wereld van de banken, later de luchtvaart (waar ook weer veel te doen was met/voor auto’s..) en pas na een jaar of 15 voor het autodealerschap waar ik vele jaren zou vertoeven. Daarbij speelde natuurlijk dat ene Tsjechische merk een rol dat ik in mijn jeugd zo goed had leren kennen, dus die lijm zat al in de bol en verbond losse eindjes aan elkaar.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 30851-martinair-vloot-1961-2-lpac-collectie-scan10045.jpg

De optelsom van ervaringen maakte dat ik in dat autoland op mijn eigen specifieke manier rondliep. Wat ik elders had geleerd aan theoretische en praktische kennis paste ik toe tijdens mijn dealerjaren. Het bedrijf werd er niet slechter van. Later als stafmedewerker bij een importeur en weer later in mijn eigen adviesbedrijf speelden al die opgedane ervaring een dominante rol. Je bent immers niet zo maar een twee drie al je vroegere kennis kwijt.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1-s-100-77-33-pt-gescand-02.jpg

Was het altijd goed? Vast niet. Mensen moeten ook fouten maken in hun (bedrijfsmatige) leven. Zo verging het mij, maar dat gold ook voor anderen die weer andere keuzes maakten. Wat wel bleef was die liefde en voorkeur voor dat Tsjechische merk dat tegenwoordig zo dominant is op onze straten. In Duitsland in de top 3 van best verkochte merken intussen en ook in Nederland niet meer uit de top 10 weg te denken. Ik verbeeld me dan maar dat ik daaraan toch mijn steentjes heb bijgedragen. Waren mijn ouders dus kruideniers geweest en was dat vak aantrekkelijk voor me geworden zou ik nu vermoedelijk trots een grote keten van winkels hebben overgedragen aan het nageslacht. Je weet maar nooit waar een harde kop, trots, eigenzinnigheid, klantvriendelijkheid en een goed inzicht in de materie toe zouden hebben geleid. Het blijft gissen. Het blijft dromen. Als ik dan in de file sta (rondom Amsterdam een constante factor) komt ook wel eens in me op dat ik wellicht ook wel goed terecht was gekomen als de ouders politiek actief waren geweest. Maar wellicht dat stad of land blij zijn dat ik dan toch maar in de sectoren bleef waar ik nu mijn successen koester…. (beelden: archief)

Zwanger..

Zwanger..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: de-leugens-van-links.jpg

Hoe graag sommige dromerige mensen dat ook zouden willen, er is maar een mensensoort die zwanger kan raken….de vrouw. En wel die natuurlijke soort, fysiek uitgerust met wat nodig is om dat prachtige verschijnsel op juiste wijze van begin tot einde in het eigen lijf een plekje te geven. Hoe fraai omgebouwd ook, voor mannen of zij die als zodanig geboren zijn, is dat niet mogelijk. Mannen zijn goed voor de aanvoer van een van de noodzakelijke ingredienten om die zwangerschap te bereiken, maar gezien het feit dat de meeste opvolgers van Adam vooral het maakproces als plezierig ervaren en vrouwen het zien als hun heilige plicht om het nageslacht voort te brengen en daartoe dat cement van mannelijke zijde nodig hebben, is het plezier aan het verzamelen aan hun kant vaak toch nog wat ondergeschikt.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nude-beeld-.jpg

Het zou me dan ook niet verbazen als er op enig moment via wetenschap en medische stand een simpele soort zaadbank en zelfinseminatie gereedschap beschikbaar komen om zo het proces te versnellen zonder al dat gezucht, gesteun of gekerm. Een soort Action voor zelfbewuste vrouwen en a.s. moeders. Maar dit gaat iets voorbij aan mijn verhaaltje zoals ik het even in de bol nam toen ik weer eens observeerde hoe mannen zich soms iets te diep in het fenomeen zwangerschap dompelen. Ik hoorde een mij onbekende ‘BN-er’ op TV weer eens vertellen dat ‘zij zwanger waren”. Huh? Wie? Jouw vrouw is toch zwanger, jij toch niet? Je zegt toch ook niet als man ‘we hebben last van de menstruatie’? Of…’nee…we hebben hoofdpijn…’ als dat weer eens een rol speelt in de relatie? Vrouw is zwanger, man staat er naast en kijkt toe.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: aanranding-5.jpg

Hij heeft zijn plicht gedaan, met wat pech zijn de komende maanden rampzalig voor de relatie en is zijn vrouw een totaal andere dan waarop hij ooit zo verliefd werd. Niks mis mee (voor even), maar dat ‘wij’ is dan even verdwenen. Mijn ‘ergernis’ daarmee vooral zittend in het feit dat sommige mannen om een of andere reden tegenwoordig behoren tot de watjessoort. Beetje Viking maakte zijn vrouw zwanger, liet haar verder met rust, immers zij broedde een nieuwe krijger uit en hij leefde zich in de komende tussenliggende periode uit met het roven en verkrachten van wat hij nodig had aan inkomen of bevrediging. Sterke mannen die hun weg wel wisten te vinden. Geen van die Vikingen waren toen ‘zwanger’. Ben je mal. En een beetje machoman van nu is dat ook niet. Zeg gewoon dat jullie over negen maanden een kind verwachten. En dat intussen het leven gewoon doorgaat. Althans, dat je dat als doel en uitgangspunt hebt. Want ‘we zijn zwanger’ doet het ergste vrezen voor die komende maanden. Arme mannen….Ik heb nu al medelijden met ze. Overigens is zo’n kind verwelkomen vaak natuurlijk wel weer leuk. Zeker als je weet dat ook jouw genen in die kleine zijn opgenomen. En wie wil weten wat dat kan inhouden moet maar even teruglezen in mijn verhaaltje van 24 juni jl. (Beelden: archief/internet)

Imago…

Imago…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pa081948_edited.jpg

Onlangs bracht de Duitse TV een geweldig leuk onderzoek naar het imago van dure merken en wat er achter die vaak hoge prijs van dat spul schuil gaat. Opmerkelijk genoeg blijkt dat zowel daar als hier veel mensen menen dat ‘ze er bij horen’ als ze kleding of wat ook van een bepaald (mode)merk kunnen betalen. Tassen van duizenden euro’s het stuk gaan bij deze types over de plank alsof ze bij de Action worden verkocht. En de marketingtrucs die deze merken toepassen komen mij uiteraard zeer bekend over. Mijn oude hart voor dat vak ging weer even sneller slaan.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 217.wp_000050.jpg

Wat zit de gemiddelde mens toch simpel in elkaar. Om te kopen met de illusie van kwaliteit, van voordeel, van het er bij horen, van gezien worden en niet als pias te boek te staan. En in de documentaire werd dat schrijnend duidelijk. Want wie er niet bij hoort wordt genegeerd. Het lijkt de politieke situatie in ons land wel. Heb je een afwijkende mening of smaak ben je meteen gecancelled. Nou dat gaat ook op voor de grote en dure modemerken. Loop je in merkkleding rond en stap je zo’n dure zaak van een bepaald merk binnen wordt je behandeld als een soort verheven Griekse god(in) en krijg je zelfs champagne geserveerd om jouw koopgedrag maar te beinvloeden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: dusaseldorf.koningsallee.etalage.jpg

En dan nog mag je blij zijn als je een bepaald soort tas mag kopen, hoe duur die ook is. Men selecteert gewoon. Prachtige manier van werken. Iemand in een gewone outfit, geen merkkleding en pakweg aan te duiden als Pia Dwarsdoorsnee, werd totaal genegeerd en uiteindelijk na wat ronddwalen tussen al dat dure spul de deur uit gewerkt door bewakers. Hoezo klantvriendelijkheid?? Nou dat geldt voor elke branche waar geld en imago een rol speelt. Ik heb zelf in mijn werkzame leven nog wel eens klantentevredenheidsonderzoeken gedaan naast mystery-shopping bezoekjes en het was soms verbijsterend hoe verkopers zich gedroegen richting mij of ons.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pb250243_edited.jpg

Want vrouwlief vergezelde me vaak en als ‘Meneer en Mevrouw de Bok’ hadden we soms veel plezier. Dat hadden die verkopers niet als we ze met de resultaten van het onderzoek confronteerden. En echt dat beperkte zich niet tot de lokale dorpsgarage waar techniek nu eenmaal een grotere rol speelde dan de broodnodige nieuwverkopen. Ook grote jongens met stevige merken konden er indertijd wat van. We moeten dan ook niet gek opkijken dat heel wat bedrijven van toen inmiddels zijn verdwenen. Dat winkels omvallen, dat mensen steeds meer op internet hun inkopen doen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p4122271_edited.jpg

En dan soms kiezen voor fraaie (namaak)merkkleding Made in Turkije die uitgerust met de juiste logo’s prima te verkopen valt. En o ja, in dat leuke TV-programma testten ze ongeveer alles en lieten zien dat hetzelfde spul in twee delen gesplitst, een met bijvoorbeeld Made in Italy opschrift en een zonder enige aanduiding zorgde voor een verkoopverhouding van 10:1 voor het zgn. Italiaanse spul. De beleving van consumenten was bij dat ‘Italiaanse spul’ beter dan van precies hetzelfde van een onbekend (zal wel Made in China zijn..)merk. Uit onderzoek bleek dat de fabricage van veel van dat modelspul in Bella Italia vooral plaatsvond in merkloze fabrieken vol Chinese, Afghaanse of Sri-Lankaanse arbeiders. Ook dat dure merkspul kwam daar vandaan. En de vermeende kwaliteit bleek vooral dat eerste te zijn. Confronterend voor hen die menen ‘er bij te horen’ met die dure merkspullen….. Maar die laten zich niet afleiden. Want een tas van dit of dat merk, een stropdas, schoenen, kostuums of modejurkjes…..Het mag wat kosten. En ik maar lachen…(beelden: Archief/Internet)

Herdenking!

Herdenking!

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-dam-monument-100125-img_9646.jpg

Juist vandaag is het goed om eens na te denken over wat er tegenwoordig op straat en in universiteiten allemaal plaatsvindt en hoe zich dat verhoudt tot wat er in de Tweede Wereldoorlog zoal afspeelde in ons land. In de aanloop van dat conflict waren er stromingen te vinden die zich sterk maakten om alles wat in Duitsland speelde te zien als goed en noodzakelijk. Joden waren de negatieve oorzaak van ongeveer alles en vanuit het godsvruchtig denken i c m grote burgerlijkheid zag men toe hoe die bevolkingsgroep werd gekleineerd, verdreven en soms in kampen opgeborgen. Eenmaal binnen onze grenzen pakten de Duitsers samen met de landverraders van NSB en meer van die types, ook heel veel Joden op.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: namen-2-.jpg

Eerst nog in relatief kleine aantallen, later bijna geindustrialieerd. Mijn stad herbergt vele plekken die nog steeds het schrijnende verhaal over die deportaties vertellen. Joden die uitsluitend werden afgevoerd omdat ze Jood waren. Voor de vorm nam men ook wat Roma-zigeuners mee (Untermenschen..) vond men ook homo zijn reden tot tewerkstelling elders maar zaten de goederentreinen richting de vernietigingskampen toch vooral vol met Joodse mensen. Tienduizenden. Mensen zoals wij allen. Met een gezin, een huisje, wat spullen, een eigen leven. Eerst opgesloten in zgn. Joodse wijken, daarna geselecteerd en vervolgens via allerlei verschrikkelijke reizen op weg naar het einde. Duits-efficient georganiseerd met behulp van de lokale ambtenarij en haar toen zeer inschikkelijke houding. Na de oorlog was de zgn. Jodenbuurt in Amsterdam gedecimeerd en ook het vroegere Nieuw-Zuid met haar wat rijkere Joodse bewoners kende vele lege plekken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: wp_20141113_001.jpg

Schaamte zou meer passen dan dat wat we nu zien. Weer worden Joden achtervolgt, in elkaar geslagen, maakt men reclame voor het Arabisch geweld, kijkt weg van antisemitisme, verbreekt banden met universiteiten in den vreemde ook al zijn die aantoonbaar zeer kritisch op het beleid van de Israelische regering. Men verzwijgt de genocide die op 7 oktober 2023 plaatsvond, maar focust op de reactie van Israel daarop. Opvallend, indertijd was het extreemrechts dat zich schuldig maakte aan de jodenhaat, nu is het vooral extreemlinks i c m Arabische en Noordafrikaanse moslimgroepen die menen dat de geschiedenis van het Midden-Oosten een andere loop moet krijgen. Hoe vreemd kan het gaan. Mijn tenen gaan vast opkrullen als ik vanavond tegen 8 uur op de Dam onze volstrekt ongeschikte en anarchistische burgemeester zie staan die heeft bewezen dat deze herdenkingen helemaal niet voor haar bedoeld zijn. Die slachtoffers uit de Tweede W.O. interesseren haar kennelijk helemaal niet. De huidige retoriek wel. En dat is schandalig genoeg. Ik ben vanavond stil. Omdat ik dan denk aan al die mensen die zich ooit veilig waanden achter onze grenzen en fatsoensnormen. Nou, die zijn maar flinterdun. Indoctrinatie en propaganda maken daar snippers van die weg dwarrelen in de altijd waaiende wind in dit land. En dat is best confronterend…. Zij die er achter zitten moeten zich schamen. Heel diep. Zeker vandaag! (beelden: Internet/archief)

Slaan…

Slaan…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: verbodsbord-partij-van-de-afkeer.jpg

Los van de mensen die het plezierig vinden om een gericht pak slaag te krijgen omdat ze daar opgewonden door raken is slaan van anderen altijd een abjecte actie van lieden die met woorden niet genoeg aandacht of respect krijgen. In de huidige tijd en in onze toch normaal ontwikkelde beschaving van een volk en land dat evolueerde achter de duinen van de Noordzee gebruik je geen geweld om wat dan ook af te dwingen. Laten we over aan barbaren en menselijk ongedierte. Maar het was zeker niet altijd zo. In mijn jeugd was slaan nog een vrij normale manier van opvoeden en zeker ook op de toen best strenge scholen werd wat afgetuigd.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: slaan-1.jpg

Dat kon gaan met de blote hand, soms met een lineaal, de aanwijsstok of een rietje. Gezien het aantal leerlingen per klas (veel, meer dan nu als druk wordt gezien) en het soort kinderen was die handhaving van de discipline kennelijk nodig. Tot op de randen van de Middelbare school zag ik het plaatsvinden en vrijwel niemand nam er aanstoot aan. Ik herinner me nog wel een fiks uit de kluiten gewassen leerling van de 6e klas L.S. die na een klap door de leerkracht een beuk terug gaf. Was hij thuis ook zo gewend. Kon meteen naar huis en zagen we niet meer in de klas terug. Hetzelfde gedrag zag je ook bij veel kinderen thuis. Ouders die vermoeid waren door het harde werken wilden thuis rust. Lastige kinderen moesten gewaarschuwd en daarna kwamen de klappen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: slaan-2.jpg

Gek (gelukkig)genoeg heb ik er zelf op een enkele uitzondering na dan, nooit echt last van gehad. Niet dat ik nou meteen een equivalent van een engel was, verre van dat, maar los van luide verbale terechtwijzingen werd er bij ons zelden of nooit geslagen. Wellicht omdat zij die vrij van zonden waren in onze familie niet voorkwamen. Wie modelkinderen wil opvoeden moet zelf het beste voorbeeld geven. Nou dat was niet zo in ons huisgezin. Neemt niet weg dat ik er achteraf blij om ben dat er niet zo op los werd geramd als ik elders wel eens meemaakte. Kinderen die bang waren voor hun ouders, welke band wil je opbouwen dan?? Zelf was ik streng doch rechtvaardig richting ons kroost al was soms de verleiding tot uithalen best wel eens aanwezig. Toch zullen er geen trauma’s zijn overgebleven aan ook mijn manier van rechtzetten bij wat krom verliep. Nee, dat fysieke uitpakken was en is eigenlijk niks voor mij. Al ben ik buiten de deur best wel eens overgegaan tot een ‘tikje’ als iemand me iets flikte wat echt niet kon. Maar dat is inmiddels in het dikke boek van de Sint verdwenen en naar Spanje verhuisd. Overigens zag ik ook ruzies in die jeugdjaren tussen buren of mensen die ontevreden waren bij het garagebedrijf aan de overkant of zo, omgezet worden in een paar tikken over en weer. Ging heel anders dan tegenwoordig. Wie het nu oneens is met gedrag van anderen koopt wat cobra’s in of ander vuurwerk en pleegt een aanslag op het huis of bedrijf van de ander. Elk jaar meer, en de wetgever loopt op grote afstand achter de feiten aan. Slaan doen we ook nog, maar dan vooral in kringen waar normale mensen niet willen verkeren. Was toen ook zo. Heetten die mensen ‘asociaal’ te zijn. Geldt nog steeds. En bij het slaan van kinderen spreken we terecht van ‘kindermishandeling’. Geen leerkracht die het in zijn bol haalt om de prinsjes en prinsesjes van tegenwoordig nog met een vinger aan te raken. Je bent zo aangeklaagd wegens grensoverschrijdend gedrag, je baan kwijt, onderdeel van de cancelgemeenschap en in de media bekend binnen Woke-kringen. Dat wil je niet. En dat zie je toch terug in het gedrag van veel kinderen tegenwoordig. sommige van die ettertjes kunnen soms best een pakje slaag gebruiken….Foei toch Meninggever!! (beelden: internet)

Gevloek…

Gevloek…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: carpet-installation.gif

Als mijn leasepa ondanks al zijn technische kennis en kunde toch per ongeluk op zijn duim sloeg of bij de reparatie van een motorblok of zoiets zijn handen bezeerde kon hij vloeken dat het een lieve lust had. Zou er een God bestaan werd die doodmoe van het noemen van zijn naam en die hoorde het dan ook donderen in zijn eigen hemelse lusthof. Nu was leasepa op zijn beurt bepaald geen uitzondering op dat gebied. Er werd wat afgevloekt in die jaren, de gemiddelde Amsterdammer wist de weg naar het alfabet der ernstige ziektes wel te vinden, al baseerde de encyclopedie rond al die woorden zich wel op aandoeningen uit het verleden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hoe-weet-je-dat-de-vrouw-thuis-is.jpg

Tering, Tyfus en zo meer kwamen vaak voor. Een etter was een klerenlijer, iemand die je iets aandeed een boerenl.l. De kreten die tegenwoordig worden gebezigd zijn vooral afkomstig uit het Engels, men gebruikt in bepaalde kringen graag volksziekte nummer 1 en als iets een beetje tegenzit gebruiken met name jonge meiden de term die verwijst naar hun eigen lusthof tussen de al dan niet fraaie benen. Het blijft mij verbazen. Hoe meer ik groeide als ontwikkeld mens, des te meer beschaving tot mij kwam. En vloek ik dus zelden of nooit. Schelden kan ik wel hoor.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: dino-1.jpg

Maar dat kan en mag ook best vilein. Wie mij kent weet dat ik voor bepaalde groepen mensen of politici fijnsoortige kretologie heb ontwikkeld. Maar dat gevloek waarbij je een eventuele oppergod (ze zijn er in gradaties) uit de Hemel vloekt is mij niet zo bekend. Al zit de echte Amsterdammer natuurlijk niet te diep onder de huid en moet ik dus af en toe ook op de tong bijten om er niet iets echt venijnigs uit te gooien. Ooit moest ik erg lachen om de oude Andre Hazes.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: luther-4.jpg

In een film over zijn leven van toen, intussen alweer lang geleden opgenomen en uitgezonden, reed hij rond in een dikke Amerikaan. Samen met een vriend/chauffeur. Onderweg moesten ze ergens stoppen en reed een jonge dame met haar mini-Japanner knalhard achteruit tegen de dikke Buick van Hazes aan. Het eerste wat hij er uitgooide was ‘stomme stoephoer!’. Ik moest er wel om lachen…Hoe kom je er op… Ik kende de term niet maar beledigend was het best wel. Later was hij tegen de van diepe schuld getuigende dame nog hoffelijk ook. Onlangs overkwam mij iets soortgelijks. Al rijdend naar de wasstraat in de buurt reed ik in het linkerbaanvlak van een tweebaansweg (2 x 2 rijstroken) om even verderop linksaf te slaan naar mijn bestemming. Naast mij reed een bestelwagen. Uit het niets dook ineens een dame op die met haar Ford net voor die besteller vanuit een uitrit door wilde steken naar de weg aan de andere kant. Maar nooit had gerekend op een tweede auto (ik dus) die naast die besteller reed. Zonder op of om te kijken stak ze over…. Vol op de remmen en meesturend om de dreigende aanrijding te voorkomen kon ik dat laatste maar net aan voorkomen. Het scheelde 10 centimeter. Zij keek naar rechts, had mij totaal niet gezien en reed gewoon door. Ik gilde haar ‘domme tuttenbel’ na, gaf gas en reed verder. Achteraf vond ik dat best knap. Dat laagje fatsoen bleek dikker dan ik zelf dacht. Best een compliment waard vond ik zelf. En een blogje. Want als ik een paar jaar eerder iets soortgelijks had meegemaakt was ik wellicht Hazesachtig tekeer gegaan…. Jullie ook?? (beelden: archief)