‘Vriendschap is een illusie’ is een aardige conclusie van een song uit de glorietijden van de Utrechtse popband Het Goede doel. Veel van wat daar in met wat ironische humor wordt gesteld is wellicht overdreven, maar toch…in de huidige tijd en de wereld van de geopolitiek blijkt niets minder waar. In de Verenigde Staten waait een nieuwe politieke wind. Een democratisch gekozen egopresident maakt daar de keiharde dienst uit en omringde zich met mensen die je bij ons ook wel tegenkomt, maar dan bij wat obscure clubs van complot-aanhangers of wellicht zelfs de onderwereld.
Dat leidt er toe dat we de meest wonderlijke uitspraken en gedragingen voorbij zien en horen komen die met name bij de van oudsher goede vrienden van dit machtige land in het verkeerde keelgat schieten dan wel tot grote verbazing en soms paniek leiden. Vijanden worden zo vrienden, vrienden worden afgestoten en op zichzelf aangewezen. De kant kiezen van een agressor is kennelijk voor de huidige clan in Washington acceptabel geworden, en je vrienden een mes in de rug steken bijna nieuw normaal gedrag.
Nu is er nog wel iets te zeggen voor het feit dat binnen de NAVO de VS onze donateur, politiemacht en extra betalende beschermheer werden, maar dat was dan ook een direct gevolg van de uitslag van WO2. De toenmalige geallieerden verdeelden Europa en gaven de daarbij passende hulp en bescherming in hun toegewezen of toegeeigend stuk van ons werelddeel. Zelfs Duitsland werd door midden gesneden via een ijzeren gordijn en later betonnen muur. De VS richtten hun wapens vanaf 1946 op de communisten en als ze daarmee in conflict kwamen zagen ze het als onze plicht hen daarbij te helpen. Ook in andere conflicten waren onze militairen of guldens, marken en Francs van harte welkom.
En talrijk zijn de monumenten voor hen die in ‘den vreemde’ in coalitie met de VS sneuvelden. We liepen bijna blind achter de grote broer aan als deze weer ergens een brand meende te moeten blussen. Dat je dan anno nu binnen enkele maanden wordt weg gezet als een stel ‘losers’ die vooral bezig zijn met woke, islam of wat ook, is wellicht wat erg eenzijdig. Voor de eigen buhne prima, de conservatieve Amerikanen smullen er van, maar ik gruwel. Niet omdat ook ik zelf ook kritisch genoeg ben over al die veranderingen in de maatschappij die momenteel meer dan een voet aan de grond krijgen, maar wel omdat de VS zich daarmee duidelijk afzetten tegen hun beste vrienden. Die ze wellicht nog hard nodig zullen hebben. Zoals wij hen. Daarover geen twijfels. Want de vijand loert nog steeds op welvarende naties om zijn doctrines op te leggen.
Maar ik zoek toch ook naar het fatsoen. Het aankondigen dat Canada en Groenland of Panama gewoon door de VS moeten worden ingelijfd geeft ook andere landen de vrijheid zich te buiten te gaan aan dit soort imperialistisch gedrag. Taiwan, Singapore, Oekraine, Baltische Staten, ach waarom niet? De VS doen het ook toch? Het maakt de wereld niet stabieler. Waar ging het mis? Geen echt idee. Maar wel is duidelijk dat de sprookjes van Disney en wat daarachter steekt door de regering van de huidige president worden geslikt als zoete koek. Voor ons lijkt het meer op een nachtmerrie. Die vooral veel geld gaat kosten. Temeer omdat wij hier plotseling 800 miljard moeten investeren voor een ‘Europees leger’ wat dat ook moge betekenen. En wij in Brussel zelf ook zitten met een ongekozen stel figuren die van alles en nog wat beslissen zonder dat de Europese volkeren daar inspraak in hebben. Nee, je kunt maar beter echte vrienden koesteren. Voor je het weet blijkt ook dat een illusie. En ik wil daar niet in geloven. N=1 ervaringen spelen daarbij zeker een grote rol…. (Beelden: Internet)
De paniek was onlangs groot toen bleek dat de Britten in meerderheid, hoe klein die dan ook was, stemden voor het uit de EU stappen. Op het vasteland van Europa werd met een soort (gespeelde) verbijstering gekeken naar die uitslag. Men gaf direct als stoer commentaar dat als die Britten dan ‘zo graag wilden, ze ook maar snel moesten vertrekken’. Maling aan die andere helft van de mensen in dat grote land die hun best hadden gedaan om het Verenigd Koninkrijk in de EU te houden. Denk aan de Schotten, de Noord-Ieren en een deel van de Welshmen. De Engelse jeugd wil bij Europa behoren, die ziet de toekomst voor een eiland als het Britse minder rooskleurig dan een zelfde in een grotere omgeving als het Verenigde Europa. Maar het past bij de Britse sentimenten ten aanzien van de Brusselse beleidsmakers. Men zoekt naar zaken en argumenten die de ‘onafhankelijkheid van het land’ ondermijnen. De Britten hebben net als wij te maken met veel werkloosheid, met de gevolgen van massa-immigratie, met een teruglopende economie en een veranderende wereld waarin het Britse Imperium van vroeger achter de horizon is verdwenen.
De Britten hebben aan eigen wetgeving vastgehouden, ze doen de dingen al die jaren op hun eigen houtje, trekken zich niets aan van ‘Brussel’ maar de sentimenten bij de tegenstanders zijn en kleuren toch anders. Laten we wel zijn, Engeland is een natie die volkomen anders is dan wat je zoal op het vasteland van Europa tegenkomt aan naaste of verdere buren. Men rijdt nog steeds aan de verkeerde kant van de weg, drinkt in de pubs liters bocht die ze daar als bier omschrijven, ze nodigen je als vreemde zeker niet thuis uit, ze eten er beroerd (al zijn de ontbijten niet te versmaden)en het land is in de afgelopen decennia overlopen door mensen uit de eigen vroegere Gemenebestlanden voordat er überhaupt sprake was van immigratie in de moderne zin van het woord. Britten zijn zuipschuiten als ze hier te gast zijn. Ze zijn dol op onze Coffeeshops. Niet voor de koffie maar omdat ze hier kunnen blowen wat in hun land niet kan en strafbaar is bovendien. Over eigen wetgeving gesproken! De meest verschrikkelijke gedragingen van voetbalsupporters maakten hen niet geliefd en als ze eenmaal aan zee verkeren blijven ze het liefst een beetje hangen rond hun eigen all-in-resorts.
Het land bestaat uit een lappendeken van volken die samen het Verenigde Koninkrijk vormen. Ik noemde de Schotten al. Totaal ander volk dan de Britten. De Welshmen en Noord-Ieren net zo. Lijken net zoveel op Londenaren als Tukkers hier bij ons op Amsterdammers. Kortom, al die emoties zijn in feite gebakken lucht die is opgediend door de tegenstanders van de EU. Populisme ten top. Al is er veel af te doen aan de toegevoegde waarde van die Brusselse bestuurdersclub die vooral bestaat uit bureaucraten die zichzelf kiezen en ook nog eens goed voor het eigen inkomen zorgen. Met 28 landen gaan de dingen anders dan zonder die besluitvorming. Natuurlijk. Het compromis is dan uitgangspunt. Maar daar houden de Brexit-kiezers niet van. Die willen weer de vrijheid die ze voor 1979 gewend waren. Die krijgen ze nu terug. Eens zien hoe lang het ze goed gaat. Ik gun het ze van harte. Maar reken maar dat het niet zo mee zal vallen. Voor ons verandert er echt niet zo veel. En met een dalend Pond is het weer een aardiger vakantiebestemming. Nu dat weertype nog. Want dat is best een lastige in het V.K. Zal ook wel de schuld zijn van Brussel. Zoals alles. We’ll meet again, don’t know how, don’t know when…….
Het CIS (de unie van samenwerkende staten) werd de opvolger. Anno 2016 zien we weer een sterk Duitsland, dat in feit de EU bestuurt, zorgt voor de enorme vluchtelingenstromen vanuit de arme en geplaagde gebieden in Afrika en Midden-Oosten. We zien een Russische Beer die langzaam aan haar verloren gebieden weer inneemt. Goedschiks of kwaadschiks. Een leider aan het roer die de Russen weer zelfvertrouwen schenkt en de defensiemacht opnieuw brengt tot Sovjet-niveau’s. Poetin wordt een soort moderne Tsaar genoemd, Merkel de ‘Leider van Europa’. En de landen die tussen deze twee grootmachten in zitten kijken er naar en weten niet wat ze nu precies moeten. Kiezen of kabelen. Het lijkt er op dat die keuze nog wel eens een lastige kon worden. Feit blijft dat deze landen net als de VS een belangrijke rol spelen in de moderne geschiedenis en vermoedelijk ook de nabije toekomst. In hoop of vrees. En wij in ons kleine landje zullen daar mee moeten leren leven. Of we nu willen of niet.
Altijdmijnmening 