Categorie archief: media

Muzikale helden…

Muzikale helden…

Posted on by • Geplaatst in Cultureel, media • Getagd , , , , , , , , , , , , , • 4 reacties
De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nancy-1.jpg

Onlangs was weer de stemweek voor de top 2000 van NPO Radio 2. Als luisteraar kon je dan 35 van jouw favoriete nummers en artiesten opgeven en die daarmee een plekje in die hitlijst geven, welke traditioneel en nu al voor de 25e keer wordt uitgezonden tussen Kerst en Oudjaar. Op nummer 1 prijkt steevast het prachtige nummer Bohemian Rapsody van Queen. Een terechte uitsmijter voor het oude jaar en een overgangsnummer naar het nieuwe. Bij mij komen daarbij altijd dezelfde artiesten voorbij. Johnny Cash, Metallica, Barbara Favy, Metallica, Stones, Lou Reed etc. Immers vaak artiesten en nummers die me door de jaren heen iets deden of nog doen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: grace-3.jpg

Maar 35 nummers kiezen uit vele duizenden die een of andere emotie opwekten of dat nog doen is best bijna werken. Daarbij maakt de organisatie van het evenement het je niet al te makkelijk om wat minder bekende helden uit het verleden in dat lijstje op te nemen. Zo lukte het me niet om Johnny Halliday, jeugdheld en een Frans alternatief voor Elvis Presley op te roepen. In welke vorm ook, hij wilde maar niet door het digitale systeem herkend worden. Pour Moi la viva commence…. Niet in mijn lijst dus. Glennis Grace was ook uit de gratie.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: rdn-concert-170589-lelystad-agora-pict1489.jpg

Sinds die bij de Jumbo selectief ging winkelen mag ze zeker niet meer mee doen want niet terug te vinden. Dat is best vreemd. Nu is mijn probleem ook dat ik vaak 90% van de nummers zo kan oproepen, meezingen en zo voort maar kan ik de artiestennamen maar lastig vinden. In mijn geheugen dan. Altijd zo geweest. Ooit had ik een chef die onderweg tijdens lange ritten allerlei nummers uit de jaren 60/70 draaide en me dan vroeg wie de artiest was. Ik zong de nummers zo mee, maar ja die namen. Hij zelf had ze allemaal bestudeerd en vond het prachtig om me daarmee te confronteren. We waren van dezelfde leeftijd. Ach…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: computer-frustration.jpg

Hoe dan ook, mijn lijstje was dit jaar dus tijdig ingevuld en ingeleverd. Nu eens zien wat er van mijn inzending ook echt in de lijst van uitzending terecht zal zijn gekomen. Vaak is dat een fractie van de helden die ik wel kon vinden. Queen staat er zeker in, en ook een enkel nummer van Abba. Mijn muzieksmaak is breed, en dat is soms best lekker. Constant het zelfde genre aanhoren is niks. Wat ik wel heb is dat jankerige zangers of gillende zangeressen maar weinig in mijn lijstje te vinden zijn. Uberhaupt zal ik die niet snel kiezen om naar te luisteren. Worden nooit mijn helden. We gaan zien welke van de echte helden dit keer aandacht krijgen in dat leuke evenement dat bij Radio 2 nu al de halve maand aandacht krijgt van de dienstdoende DJ’s. Maar het leidt wel tot lekkere muziek…(Beelden: Internet)PS) VCan de 35 nummers komen er 32 voor in de Top 2000….dus ik heb een prima smaak….

Imago…

Imago…

Posted on by • Geplaatst in Maatschappij en samenleving, media • Getagd , , , , , , , , , , , , , , • 11 reacties
De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pa081948_edited.jpg

Onlangs bracht de Duitse TV een geweldig leuk onderzoek naar het imago van dure merken en wat er achter die vaak hoge prijs van dat spul schuil gaat. Opmerkelijk genoeg blijkt dat zowel daar als hier veel mensen menen dat ‘ze er bij horen’ als ze kleding of wat ook van een bepaald (mode)merk kunnen betalen. Tassen van duizenden euro’s het stuk gaan bij deze types over de plank alsof ze bij de Action worden verkocht. En de marketingtrucs die deze merken toepassen komen mij uiteraard zeer bekend over. Mijn oude hart voor dat vak ging weer even sneller slaan.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 217.wp_000050.jpg

Wat zit de gemiddelde mens toch simpel in elkaar. Om te kopen met de illusie van kwaliteit, van voordeel, van het er bij horen, van gezien worden en niet als pias te boek te staan. En in de documentaire werd dat schrijnend duidelijk. Want wie er niet bij hoort wordt genegeerd. Het lijkt de politieke situatie in ons land wel. Heb je een afwijkende mening of smaak ben je meteen gecancelled. Nou dat gaat ook op voor de grote en dure modemerken. Loop je in merkkleding rond en stap je zo’n dure zaak van een bepaald merk binnen wordt je behandeld als een soort verheven Griekse god(in) en krijg je zelfs champagne geserveerd om jouw koopgedrag maar te beinvloeden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: dusaseldorf.koningsallee.etalage.jpg

En dan nog mag je blij zijn als je een bepaald soort tas mag kopen, hoe duur die ook is. Men selecteert gewoon. Prachtige manier van werken. Iemand in een gewone outfit, geen merkkleding en pakweg aan te duiden als Pia Dwarsdoorsnee, werd totaal genegeerd en uiteindelijk na wat ronddwalen tussen al dat dure spul de deur uit gewerkt door bewakers. Hoezo klantvriendelijkheid?? Nou dat geldt voor elke branche waar geld en imago een rol speelt. Ik heb zelf in mijn werkzame leven nog wel eens klantentevredenheidsonderzoeken gedaan naast mystery-shopping bezoekjes en het was soms verbijsterend hoe verkopers zich gedroegen richting mij of ons.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pb250243_edited.jpg

Want vrouwlief vergezelde me vaak en als ‘Meneer en Mevrouw de Bok’ hadden we soms veel plezier. Dat hadden die verkopers niet als we ze met de resultaten van het onderzoek confronteerden. En echt dat beperkte zich niet tot de lokale dorpsgarage waar techniek nu eenmaal een grotere rol speelde dan de broodnodige nieuwverkopen. Ook grote jongens met stevige merken konden er indertijd wat van. We moeten dan ook niet gek opkijken dat heel wat bedrijven van toen inmiddels zijn verdwenen. Dat winkels omvallen, dat mensen steeds meer op internet hun inkopen doen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p4122271_edited.jpg

En dan soms kiezen voor fraaie (namaak)merkkleding Made in Turkije die uitgerust met de juiste logo’s prima te verkopen valt. En o ja, in dat leuke TV-programma testten ze ongeveer alles en lieten zien dat hetzelfde spul in twee delen gesplitst, een met bijvoorbeeld Made in Italy opschrift en een zonder enige aanduiding zorgde voor een verkoopverhouding van 10:1 voor het zgn. Italiaanse spul. De beleving van consumenten was bij dat ‘Italiaanse spul’ beter dan van precies hetzelfde van een onbekend (zal wel Made in China zijn..)merk. Uit onderzoek bleek dat de fabricage van veel van dat modelspul in Bella Italia vooral plaatsvond in merkloze fabrieken vol Chinese, Afghaanse of Sri-Lankaanse arbeiders. Ook dat dure merkspul kwam daar vandaan. En de vermeende kwaliteit bleek vooral dat eerste te zijn. Confronterend voor hen die menen ‘er bij te horen’ met die dure merkspullen….. Maar die laten zich niet afleiden. Want een tas van dit of dat merk, een stropdas, schoenen, kostuums of modejurkjes…..Het mag wat kosten. En ik maar lachen…(beelden: Archief/Internet)

Ik vertrek…

Ik vertrek…

Posted on by • Geplaatst in media, observaties • Getagd , , , , , , , , , , , , , , • 15 reacties

… niet hier hoor, al zullen sommigen juist dat spijtig vinden……Nee, ik bedoel meer het tv-programma dat al zo lang te zien is in allerlei vormen en uitvoeringen. Mensen die het niet meer zien zitten in eigen land en vertrekken naar een of ander Europees of derde-wereld-land en daar ontdekken dat ze in dat nieuwe thuisland net zo hard moeten werken als in Nederland het geval was maar ook dat onze samenleving zodanig is ingericht dat het meest simpele feit goed te regelen valt. Die emigranten onderschatten vrijwel allemaal de kosten voor het herstel van een of andere oude watermolen of kasteel en dat ze met hun op een A4-tje uitgewerkte plannen voor een B & B (dat blijkt de meest bedachte inkomstenbron voor dat nieuwe leven te zijn..) hopeloos achter de realistische feiten aanlopen.

Want ineens heb je een vergunning nodig voor vrijwel alles, blijkt die burgemeester die zo leuk de stroopwafels uit Nederland in ontvangst nam eigenlijk de lokale slager te zijn en bestuurlijk helemaal niets in de melk te brokkelen hebben. Afspraken met aannemers of klusjesmensen zijn veelal niet te maken.. Kinderen (ik heb daar altijd extra medelijden mee) moeten naar een of andere school ver weg, spreken de taal niet en worden in eerste instantie doodongelukkig. Daarnaast speelt al dat klussen vaak op bij het huwelijk dat in Nederland al zo op losse schroeven stond en moeten een of beide partners tussendoor ook nog werk onder hun niveau aan nemen om tenminste een stokbroodje brie te kunnen eten.

Dat A4-tje vol plannen ging uit van een maand of twee, drie klussen om dan in het ‘hoogseizoen’ de eerste gasten te kunnen ontvangen. Maar in de praktijk duurt dat klussen een jaar langer en zitten die lui dik twee seizoenen zonder gasten en echt inkomen. En dan maar zeggen dat ze zo veel gelukkiger zijn dan voorheen in Nederland. Het moet je liggen, jouw ding zijn. Ik kijk er met kromme tenen naar en verbaas me altijd weer over de naiviteit waarmee men dit avontuur aan gaat. Een nieuwe variant is die waarbij je voor minder dan een ton een huis koopt in een of ander land en daar dan je toekomst gaat opbouwen. Soms weet je niet wat je ziet. Paleisjes, maar vaker toch boerderijtjes met een lek dak en rotte vloeren. En hup, dan gaan we weer klussen. Nou is dat met zulk soort prijsjes (huizen kosten soms 40 mille) niet zo gek, maar als je het achtvoudige moet neertellen en dan ook zo moet klussen zou ik passen. Maar ik ben ook geen klusjesman…Een van volgende blogs zal dat bewijzen…. Wie heeft nog meer plannen om te vertrekken…?? Ik ben benieuwd….En als je er alleen van droomt vertel dan maar wat je er bij bedenkt mocht het zover komen… (Beelden: Internet/Archief)

Zoektocht….

Zoektocht….

Posted on by • Geplaatst in Cultureel, media • Getagd , , , , , , , , , , , , , • 14 reacties

Stel je bent in de positie dat je een soort van herberg runt of zelfs een boerderij met wat oude caravans om je heen die je verhuurt aan mensen die graag in the Middle of Nowhere willen verblijven, zulks zonder comfort of gezelschap, en je ontdekt op enig moment alsnog dat je eigenlijk best alleen of zelfs eenzaam bent. Op het droevige af zelfs. Want die betalende gasten zijn in de winter verdwenen, dan is het zien dat je het allemaal overleeft en de spiegel raakt weliswaar beslagen door het uitgestraalde verlangen, maar je bent en blijft alleen. Weet je wat, dan geef je je op voor een RTL-programma waarin je de kans krijgt een date te hebben met even eenzame types van het andere of zelfde geslacht elders in de wereld. Maar liefst toch wel uit Nederland, ook jouw oude geboorteland.

Wie weet kom je dan samen tot een mooie vereniging van ziel en lichaam. E n ook nog eens voor vele jaren. Zie daar het format van B & B vol Liefde van die commerciele zender op 4. Binnen de kortste keren een kijkcijferhit van jewelste en meer kijkers trekkend dan heel wat zgn hoogwaardiger programma’s van de publieke linkse omroepen. Niet voor niets, want wat zich voorstelt en uiteindelijk voorbij trekt aan types is vaak een puur rariteitenkabinet.

En dat al een paar seizoenen lang. Mensen die menen dat what U see is what U get voldoende werkt om een ander in te palmen. Sommige kandidaten pakken uit met Dubbel G boezem en zeer gekleurde uitmonstering om de ander te imponeren. Vaak blijken de leuke lokfilmpjes pure verbloeming van een meer dan gecompliceerd karakter en is die enige outfit van dat filmpje ook precies de toegevoegde waarde die het hoofdfiguur uit dat filmpje te bieden heeft. Zeldzaam hoe men eenmaal in elkaars aanwezigheid totaal vergeet dat je de ander dient in te palmen. Rozen, rumbonen en rode wijn, dat moet voor die ander toch meer dan genoeg zijn? Mij viel op dat de potentiele bedpartners soms geen ontbijt kregen, nauwelijks koffie, dat er geen enkele belangstelling was voor de achtergrond van die bezoekers en omgekeerd vaak ook niet. De kandidaten moeten willen meewerken, klussen, krankzinnige stunts uithalen, en dat alles om te imponeren. Maar werkt dat ook zo in het normale leven? Is een goed bed, een leuke kamer, lekker kunnen koken of pakweg omgaan met vriendenkringen van die hoofdpersonen genoeg om een partner voor het leven te vinden en te binden?

Het meest cruciale binnen een liefdesrelatie gaat men vaak uit de weg, de vaak wat jongere types daargelaten. Maar ja, als je een jonge vent en een dito dame bij elkaar in een hutje op de hei zet is de kans dat ze mekaar warm gaan houden groter dan bij lieden van een flink wat hogere leeftijd. En dan gaat het om andere dingen. Maar die zijn voor de gemiddelde naar liefde snakkende mens vaak minder cruciaal. Pas als je de relatie uitgebreid hebt geconsumeerd is het naar mijn mening een keertje van belang of hij de vuilniszakken buiten zet en zij kan koken. Liefde maakt blind wellicht, maar zulke blinden vinden veelal heel lastig de ware liefde. Dat bleek en blijkt wel. Maar tenenkrommende relaties bekijken bleek een bijna vrolijk makende voyeuristische neiging onder de kijkers van deze show te veroorzaken. En terecht. Zelfs ik viel er voor. Net als voor die jonge dame vele generaties geleden……die keek, ouder en wijzer geworden, deze zomer met me mee….en schudde net als ik vaak het hoofd…. (Beelden: Internet)

Het ware ondernemerschap…..

Het ware ondernemerschap…..

Posted on by • Geplaatst in media • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , • 12 reacties

Sommige mensen zijn naar mijn ervaring en mening voor het ondernemerschap geboren. Anderen zijn toch meer ambtenaar van inborst of karakter, zoals er ook geboren werknemers zijn die weinig tot geen ambities vertonen hogerop te komen. Niks mis mee. Maar ik heb het nu even over die eerste soort. Onlangs keken we met veel plezier naar de reeks ‘De Augurkenkoning’ op RTL5. Die serie gaat (dit was de tweede serie) over de familie Kesbeke uit Amsterdam-West. Mensen die met augurken hun inkomen regelen, maar daarmee niet alleen.

Vader Oos Kesbeke is een ondernemer pur-sang. Hij let op alles en neemt geen blad voor de Mokumse mond. Maar ziet ook ieder detail en dat is goed in een wereld waarin voedsel wordt geproduceerd in potten of blikken en elk foutje grote gevolgen kan hebben. Tel daarbij op dat hij een scherp en humorvol vocabulaire heeft naast een hart van goud en je kijkt naar een man die weet waar hij mee bezig is. Tijdens deze tweede serie kwam zijn twee zonen naar voren als de potentiele opvolgers van Pa.

Maar die moeten nog wel even opgeleid en gepolijst worden. Als ik er zo naar kijk was dat ook dringend nodig. Oos heeft het overzicht, hij pakt ook aan en is niet te beroerd om zelf de bezem of waterslang te gebruiken als dat ergens nodig is. Het vaste team medewerkers is zo te zien meer dan loyaal. Zo is er een klusjesman die al 60 jaar bij het bedrijf werkt en echt alle ins en outs van de firma kent. Inzetbaar voor technische ondersteuning maar ook om op een vorkheftruck pallets te verplaatsen. Oos zorgt zelf ook voor die loyaliteit want hij verwent zijn mensen als geen ander. Eten, drinken, uitjes, Oger-kleding, bedenk het en het is voor mekaar.

Zit iemand er doorheen? Hij ziet het en lost het op. Maar o wee als je de kantjes er af loopt of, zoals we eerder zagen, dronken op het werkt verschijnt. Je mag vertrekken en niet meer terugkomen. Hij gaat net zo om met leveranciers als met de burgemeester van Amsterdam en als hij bij de Sligro-groothandel hamburgervlees koopt voor zijn mensen (ze moeten ook eens iets lekkers eten..) loopt hij langs de stellingen met zijn eigen producten en zet alle potten met de naamlabels naar voren. Kijk, dan snap je het… Ik heb er met veel plezier naar gekeken. Herkende veel, leerde weer wat en was uit mijzelf als Mokummer al een trouw koper van de producten van deze firma, maar ben het nu helemaal. Augurken, Amsterdamse uitjes, bedenk het en Kesbeke levert het. En dan met dat verhaal er aan verbonden….Pure kwaliteit. Ik hou er van…. (Beelden: Internet/diverse websites/Kesbeke)

Enthousiast….

Enthousiast….

Posted on by • Geplaatst in Cultureel, media, sportief • Getagd , , , , , , , , , , , , , • 11 reacties

Als ik denk aan sportverslaggevers zijn er wel een paar die ik graag hoorde. Zeker als een wedstrijd of sport spannend was van karakter dan wel gemaakt moest worden voor een wat groter publiek. Een van die lieden die zijn vak op dat punt meer dan goed verstond was Frans Henrichs. Een naam die wellicht anno 2024 weinig bellen meer doet rinkelen maar bij mij altijd zal worden verbonden met zaken als ijshockey of motorsport. Frans Henrichs wist zelfs van een saaie wedstrijd nog iets fraais te maken. De man was geboren in 1922 in het toenmalige Nederlands-Indie en kwam in 1949 na zijn ‘thuisreis’ terecht bij de Telegraaf als sportjournalist. Meteen daarop ook bij de radio en dat kon het medium wel gebruiken. Later werd hij chef-sport bij het Utrechts Nieuwsblad.

Toen de Televisie in ons land net was uitgevonden ging hij ook werken bij de NTS. Zeker op onderwerpen als zijn geliefde motorsport en ijshockey een man die alles wist van die werelden en er over kon vertellen als niemand anders. Ik heb hem meegemaakt als stadion-speaker in het Olympisch van Amsterdam tijdens speedway-wedstrijden. Een deel van zulke feesten kwam door zijn commentaren. Voor iedere individuele wedstrijd een persoonlijk verhaal en dat maakte de coureurs tot helden. Maar ook tot echt levende en aansprekende mensen. Zeker als die speedwayrijders met allerlei botbreuken opgenomen waren na een zware val en ze binnen een paar weken alweer op de motor zaten was dat voor Henrichs reden om zo’n figuur de hemel in te prijzen. Aan aanstellerij had hij een hekel. Vandaar zijn keuze voor echte mannensporten, watjes indertijd niet welkom.

Frans Henrichs bemoeide zich later ook met het in ons land in de kinderschoenen staande bobslee-avontuur. Maar ook rugby trok hem zeer en zijn verhalen daarover waren even enthousiast als die van de speedwayrijders. In 1987 werd een bokaal naar hem genoemd die wordt uitgereikt aan de meest enthousiaste of waardevolle ijshockeyspelers. En die lui waren daar maar wat trots mee. Zijn laatste jaren sleet Henrichs bij Eurosport. Helaas overleed hij al in 1999, een hartaanval velde hem. Als eerbetoon kreeg hij in Nieuwegein een straat naar zich genoemd. Meer dan terecht. Net als mijn blogverhaal over hem. Want dit was een leukerd. En mede dankzij hem was ik zo’n speedwayfan… (beelden: Internet)

VvM en de media..

VvM en de media..

Posted on by • Geplaatst in media, Politiek • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , • 10 reacties

Wie mij al een tijdje volgt weet dat ik een broertje dood heb aan eenzijdigheid in de media. En zeker ook aan deze zelfde houding richting de Vrijheid van Meningsuiting. Die laatste staat al een tijdje sterk onder druk. Je hoeft maar een paar onderwerpen te noemen en je weet dat je op glad ijs zit wanneer je afwijkt qua mening over zaken als milieu, klimaat, immigratie of stikstof. Dan sluit er een cordon-sanitaire rond de mens met die afwijkende mening en wordt je in de ban gestopt of gewoked. Alles moet dienen om die ene ‘juiste mening’ te blijven verkondigen en die gefrustreerde minderheid die maar niet aan de macht komt te helpen dat doel alsnog te bereiken.

De wens om terug te keren naar de Middeleeuwen een doorn in mijn oog, maar door de meeste Main Stream Media omarmd als ware het de Leer van de Heer zo’n 2000 jaar geleden. Toch is de kern van die Vrijheid van Meningsuiting die een democratie onderscheidt van een dictatuur, denk bij dat laatste maar aan Turkije, Rusland, China, Noord-Korea etc, is dat je mensen met een andere mening ook ruimte gunt om hun zegje te doen. Eens of niet, dat recht heeft men in dit land. Nou ja, in theorie. Want o wee als je afwijkt van die norm. Ik was niet van de corona-ontkenning, maar als mensen dat wel zijn moeten ze vooral de ruimte krijgen om dit te uiten. Maar al snel waren zij als ‘wappies’ weggezet en volhardden alleen daardoor al in standpunten en meningen die al snel tot complotverhalen werden omgevormd. In mijn ogen abjecte en erg domme klimaatreligieuzen die stellen tegen ‘fossiel’ te zijn, liegen dat het gedrukt staat of kennen de feiten niet, maar dat zij hun zegje willen en kunnen doen is prima, mits ze daarbij niet de geldende wetten overtreden.

Op het moment dat ze dit wel doen staan ze eigenlijk direct buitenspel en moet je ze m.i. zien als ‘nulmensen’. Rechten verspeeld. Ellendig genoeg zullen we in de komende weken richting de nieuwe verkiezingen gaan meemaken dat met name de linkerkant van het politieke spectrum met vereniging van macht en kracht de indoctrinatie kaart zal spelen en die loodzware Timmerfrans op het schild te tillen zodat al die eigen thema’s voorrang krijgen op de zaken die er echt toe doen. 85% van de MSM zal daaraan meedoen.

Want reken maar dat men de partijen die het oneens zijn met de genoemde thema’s geen toegang zal verschaffen. Net zoals je in die eerder genoemde landen ook altijd ziet. Alleen is daar de dictator degene die bepaalt wie gelijk heeft en wie niet, en is dat hier een bijna enge minderheid vol frustraties. De geschiedenis van o.a. het communisme een beetje kennende vrees ik dat er veel fout zal gaan en potentiele kiezers verkeerde keuzes maken omdat ze geloven wat ze zien en horen op hun tv-scherm, laptop of lezen in hun eigen krant. Net zoals de Russen, Turken, Iraniers, Noord-Koreanen, Chinezen en Cubanen. Voor wie vrijheid ook die van de doctrine is. Dat voorspelt niet veel goeds. En dat doet mij als ware democraat huiveren… (beelden: archief)

Propaganda en de media…

Propaganda en de media…

Posted on by • Geplaatst in media • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , • 8 reacties

Natuurlijk is het een stokpaardje voor me. Al was het maar omdat ik het wereldje in mijn werkende leven aardig heb leren kennen en zelf ook mijn steentje bijdroeg aan de invulling van wat ik nu maar even ‘echte journalistiek’ noem. Daarbij heb je als journalist altijd de ‘waarom, waar en wanneer’ vragen te stellen. Broodschrijvers doen dat anders. Die krijgen persberichten onder ogen van bedrijven of instanties, nemen grote delen van de tekst over en zetten dat neer in de door hen bediende media als ‘nieuws’. Gemakkelijk, eenvoudig en vaak zeer eenzijdig. En juist dat verwijt ik de huidige media in de breedte. Zeker op gebied van de immigratie, klimaat, Groningers, Limburg, toeslagenouders, criminaliteit etc laat men dat echte journalistieke vragen stellen of feiten verzamelen graag achterwege.

Men staat, zo lijkt het, in dienst van de grote politieke stromingen in dit land, luistert naar subsidieverstekkers of adverteerders en is daardoor veelal niet kritisch genoeg. Alle schandalen en crises in dit land zijn voor echte journalisten natuurlijk ‘kaassie’ maar in plaats daarvan zie je een grote voorzichtigheid optreden. Nou ja, als het in eigen kring kennelijk niet wordt geaccepteerd om al te kritisch op te treden natuurlijk. Men neemt ook het jargon van de veelal linkse stromingen over en doet aan propaganda in plaats van journalistiek werk. Een beetje dictator schakelt media ook uit als ze kritisch zijn. Daarbij wordt graag gewezen op Poetin in Rusland maar men vergeet dan vaak hoe Erdogan in Turkije optreedt, of de ayatollah’s in Iran. Ook binnen het communisme van vroeger en nu zijn vrije journalisten opgejaagd wild.

De tegenmening wil men daar niet horen. Dus wat doe je dan, je eigent je al die media gewoon toe en brengt eenzijdig nieuws. Toen het onlangs na zes maanden koude temperaturen en veel neerslag ineens zomer werd vielen de veelal linkse media over elkaar heen om maar te benadrukken dat dit toch echt klimaatopwarming betrof. Ondanks de aangedragen feiten zoals officiele statistieken, bleef men daarin volharden. Steevast zijn economische immigranten ook ‘vluchtelingen’ en gaat men zo ver om landen die wel een dam om zich heen hebben gebouwd tegen de instroom van al dan niet doortrekkende asielzoekers met een islamitische achtergrond, te beschrijven als ‘extreem-rechts’. Als een niet-westerse allochtoon (al dan niet immigrant) hier een misdaad begaat beschrijft men dat liever niet. Stelt dat het gaat om ‘verveelde jongeren’ en dergelijke. Frankrijk was recent wel weer een confronterend voorbeeld. Kortom er is veel mis in die media. En ik bekijk of lees ze dan ook kritisch. Met altijd in het achterhoofd dat ik wordt voorgelogen. Want wie feiten checkt, zelf, omdat dit een journalistieke taak is, wordt al snel gezien als niet gewenst, te kritisch, te rechts of wat ook. Maar ik noem die meeschrijvers en propagandisten zelf gewoon ‘hoernalisten’. En die hebben net als in Nazi-Duitsland of Stalinistisch Rusland heel wat uit te leggen. Het moest me even van het hart, u wilt me wel vergeven. Zo niet vraag ik meteen even ‘waarom??’ (beelden: Internet/archief)

DAB+

DAB+

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie, media • Getagd , , , , , , , , , , , , • 11 reacties

Al een aantal jaren worden wij als consumenten rijp gemaakt voor de nieuwe vorm van radio ontvangen, namelijk via DAB+, wat in feite gewoon online-radio-ontvangst betekent. FM, veruit de meest bekende vorm van nu, gaat op termijn verdwijnen omdat de zendgemachtigden te weinig ruimte vinden op de benodigde frequenties om ons allen te bedienen met hun klanken en vertelsels. Nu is dat DAB+ nog best iets in de kinderschoenen. Want koop maar eens een radio die daarop is ingericht. Veelal is het niet veel meer dan een vierkant blokje van plastic of hout dat met een al dan niet blikkerig geluid maakt dat je uberhaupt nog iets kunt horen of verstaan. Wij kochten ooit zo’n dingetje. Met een enkele knop moet je zien dat je al die digitale zenders in beeld krijgt en de door jou vast beluisterde kunt dwingen om elke dag op dezelfde plek aanwezig te zijn. Raak die knop niet verkeerd aan bij aan/uit zetten want dan is die zender verdwenen en mag je het hele menu weer doorlopen.

Ik heb zelf nog geen grotere apparaten gezien die ook het aanzien zelf waard zijn. Zoals ik ooit een Japans apparaat kocht dat met diverse boxen uitgerust stereo-surround aanbood en met name als je een DVD-of goede film via de kabel draaide bioscoop-kwaliteit uitstraalde. Ik was er altijd verguld mee. Ook de radiokwaliteit (FM/Analoog) was geweldig. Maar ja, de moderne tijd, op enig moment besloot Ziggo, onze kabelaar, om de analoge radiozenders in de prullenbak te mikken en alleen nog maar digitaal uit te zenden. Resultaat, wil ik nu radio luisteren via de kabel moet ik de tv aanzetten. Zullen sommige mensen vast doen en leuk vinden, ik niet. Ik ben van de strikte scheiding van radio/tv.

Nog los van het energieverbruik. Voor de radio-uitzendingen hebben we nu een kleinere FM-radio bovenop de fraaie Japanner neergezet. Maar o wee, als DAB+ dwangmatig wordt ingevoerd is het afgelopen met de radio-ontvangst. En hoe zit dat in de auto? Ook daar? Ik word er mesjogge van. Allemaal nieuwe technieken waar ik niet op zit te wachten. Laat wat goed is gewoon intact en biedt mensen die dat perse willen het nieuwste van het nieuwste aan. Tegen meerprijs. Ik vrees dat ik tegen dovemansoren praat als ik daarop wijs. Ik ben niet bang voor digitaal hoor, echt niet, kan aardig uit de voeten met laptop en iPhone en dergelijke. Maar merk wel dat er hele functionaliteiten opzitten die ik nooit zal benutten. Dat geldt dus ook voor DAB+. Pas als ik weer een mooi toestel zie met vooruitstrevende geluidskwaliteiten zal ik wellicht overwegen om ook…. Tot dan draai ik wel cassettebandjes…. Maar o jee, dan moet ik eerst een speler aanschaffen…want ook die is verdwenen…. (Beelden: Internet)

Onbekend opvallende schoonheid…

Onbekend opvallende schoonheid…

Posted on by • Geplaatst in Cultureel, media • Getagd , , , , , , , , , , • 8 reacties

Heb je niets met Star Trek? Dan wordt dit een taai blogverhaal. Voor hen die daar wel iets bij voelen haal ik een personage naar boven dat vooral in de reeks verhalen die onder de naam #Thenextgeneration werd uitgezonden. Zij was de chef beveiliging aan boord van zo’n goed bedacht ruimtevaartuig waarmee de mens volgens de schrijvers gewoon jaren lang in de ruimte konden rondzweven. Tasha Yar was haar karakter en in uniform zag ze er ‘smashing’ uit. Koel, blond, strak, en altijd bereid haar taken naar de letter van de opdracht uit te voeren.

Toch was zij indertijd meer decor dan hoofdrolspeelster. Ze verdiende beter. In het echte leven heet de actrice Denise Crosby, en ja, ze is de kleindochter van de ooit zo beroemde opa Bing Crosby. Rondom en voorafgaand aan haar optreden in Star Trek zagen we haar al voorbij komen in diverse films en reeksen zoals 48hours, Trail of the Pink Panther of in een videoclip van Black Sabbath. Na haar optreden in Star Trek ging haar carriere niet meteen over rozen. Vooral rollen in B-films hielden de kachel (of airco) bij haar thuis actief. De in 1957 geboren actrice trouwde intussen met Geoffrey Edwards, een zoon van regisseur Blake Edwards, maar dat huwelijk hield maar 7 jaar stand. Daarna kwam een nieuwe man in haar leven en kreeg ze een zoon. Na 2005 werd het acteertechnisch stil rond deze actrice. Voor oudere vrouwen is het in Hollywood lastig overleven. Maar ze verdient beter. Al was het maar omdat zij jammer genoeg zo’n ondergeschikte rol speelde tijdens die Star Trek series. En ze toch haar werk als beveiligingschef zo overtuigend speelde. Uiteraard heeft ze een eigen website en is haar leven en carriere met name in de VS op de voet te volgen. (Beelden: Internet/Wikipedia)