Heb je niets met Star Trek? Dan wordt dit een taai blogverhaal. Voor hen die daar wel iets bij voelen haal ik een personage naar boven dat vooral in de reeks verhalen die onder de naam #Thenextgeneration werd uitgezonden. Zij was de chef beveiliging aan boord van zo’n goed bedacht ruimtevaartuig waarmee de mens volgens de schrijvers gewoon jaren lang in de ruimte konden rondzweven. Tasha Yar was haar karakter en in uniform zag ze er ‘smashing’ uit. Koel, blond, strak, en altijd bereid haar taken naar de letter van de opdracht uit te voeren.
Toch was zij indertijd meer decor dan hoofdrolspeelster. Ze verdiende beter. In het echte leven heet de actrice Denise Crosby, en ja, ze is de kleindochter van de ooit zo beroemde opa Bing Crosby. Rondom en voorafgaand aan haar optreden in Star Trek zagen we haar al voorbij komen in diverse films en reeksen zoals 48hours, Trail of the Pink Panther of in een videoclip van Black Sabbath. Na haar optreden in Star Trek ging haar carriere niet meteen over rozen. Vooral rollen in B-films hielden de kachel (of airco) bij haar thuis actief. De in 1957 geboren actrice trouwde intussen met Geoffrey Edwards, een zoon van regisseur Blake Edwards, maar dat huwelijk hield maar 7 jaar stand. Daarna kwam een nieuwe man in haar leven en kreeg ze een zoon. Na 2005 werd het acteertechnisch stil rond deze actrice. Voor oudere vrouwen is het in Hollywood lastig overleven. Maar ze verdient beter. Al was het maar omdat zij jammer genoeg zo’n ondergeschikte rol speelde tijdens die Star Trek series. En ze toch haar werk als beveiligingschef zo overtuigend speelde. Uiteraard heeft ze een eigen website en is haar leven en carriere met name in de VS op de voet te volgen. (Beelden: Internet/Wikipedia)
Ik schreef al eerder iets over de huidige Selfiecultuur. Het is en blijft verbazingwekkend dat we (algemeen bedoeld) als we ergens zijn waar het mooi, leuk of spannend is de smartphone of camera pakken en vooral ons zelf in beeld brengen. Alsof ons lijf en dat beetje hersens dat elk individu is gegeven, het centrale focuspunt in het heelal is. Opmerkelijk! Ik behoor er zelf niet zo toe. Als ik op de foto kom te staan is het bij toeval en in 90% van de gevallen door anderen.. Ik heb thuis een spiegel en die vertelt veel zo niet alles over waarom het handiger is niet steeds in beeld te staan. Kijk als je een prachtige jonge vrouw bent met alle pluspunten die daarbij horen of een vent met een sixpack en een filmsterrenkop moet je het vooral doen. Maar de rest van ons gewone schepselen (99,99%) moet m.i. vooral oog hebben voor alles wat zich om ons heen afspeelt. Bedenk maar eens dat die Aarde van ons naar menselijke maatstaven buitengewoon groot is, bijna 10 miljard mensen telt, en heel wat heeft te bieden voor de al dan niet getrainde hobby-fotograaf. Een beetje stad biedt je al de kans je Smartphone-camera volkomen te laten verslijten als je er oog voor hebt.
Neem je een professionele camera mee zijn duizenden foto’s te maken die je later eventueel met veel plezier met anderen kunt delen. Zelfs de veestapel thuis is een lolliger onderwerp dan steeds weer jezelf in beeld te brengen met een namaakgrijns veroorzaakt door die uitgestrekte arm waarmee we die ‘ene’ foto moeten maken van ons zelf voor……..ja wat eigenlijk? Doen die mensen dat ook thuis in bed? Vast wel. Jonge mensen komen niet voor niets vaak in de problemen. Ze leggen bijna analytisch vast hoe hun lichaam er uit ziet in die en die pose. En vallen die beelden na het delen op digitale wijze in handen van kwaad willende lieden ben je in de aap gelogeerd. Of je bent zo overtuigd van de schoonheid van het eigen lijf dat je het ziet als reclame. Kan! Op mijn leeftijd is dat selfiegedoe eerder vermakelijk dan boos makend hoor. Daar niet van.
Maar ik kijk er met verbazing naar. Dat je thuis honderden foto’s van jezelf gaat zitten bekijken, het heeft iets vreemds. Maar ieder voor zich en de camera voor ons allen hoor. Doe wat je wilt, maar zie je iemand met opgekrulde lippen naar je kijken wordt dan niet boos. Zoals mij onlangs overkwam toen ik in de paskamer van een bekende kledingketen zat te wachten op hoe vrouwlief haar te passen kledingstukken aan mij zou showen. Een jong grietje van wellicht Surinaamse herkomst kwam uit een belendend hokje en bekeek zichzelf met welbehagen in de spiegel. Zij had een broek aan die haar gegoten zat. Met overal scheuren enzo.
Hoort er bij kennelijk. Het zelfbeeld beviel haar zo dat ze er een foto van maakte. Zichzelf als middelpunt van de sessie makend. En toen ineens mij ziend. Boos keek ze me aan. Hoe ik het kennelijk waagde naar haar te kijken. Ik trok de wenkbrauwen op en deed ook een poging te glimlachen. Zij nog bozer kijken. Ik had haar vermoedelijk in een intiem moment geobserveerd. Ze slenterde heupwiegend terug haar pashokje in. En ik schaterde in mijzelf. Wat een wicht. Aan wie zou ze die foto sturen? Aan vriendinnen? Waarschijnlijk sta ik er dan ook op. En zal ze terugdenken aan dat moment dat uw meninggever, toch een soort van bekende Nederlander, achter haar observeerde hoe zij haar passessie aan het wereldwijde web toevertrouwde. Of zoiets….Hoe dan ook, alleen dit jaar al zijn diverse mensen van rotsen gevallen, van balcons, van de kant in het water of van hun paard omdat ze zo nodig een selfie moesten maken. Het is maar dat je dit als lezer weet….. Risky business…. (Beelden: Internet)
Tuurlijk, het ligt aan mij. Mijn observaties zijn uiteraard puur persoonlijk en vol van fantasie. Ik deelde al eerder in de afgelopen blogjaren wat ik zoal om me heen zie en welke conclusies mijn (soms verdorven)geest dan daarbij maakt. Ik zie vaak matig communicerende paren, chagrijnige uitstraling tentoonspreidende mannen en vrouwen, ouders die hun kinderen niet in bedwang houden en zo meer. Ook zie ik soms heel liefdevolle taferelen waarvan ik al doordenkend hoop dat die ergens op een verborgen plekje vervolg krijgen. Mensen zijn een zeer interessante en vooral onuitputtelijke voedingsbodem voor mijn blogfantasie. Ik kijk, zie, maar bedenk toch iets anders. Niet zo lang geleden, we zaten ergens op een leuk en warm terras aan het water, stopten er twee mensen van een jaar of 45, om hetzelfde te doen.
Ze reden op de fiets, waarbij de man de indruk maakte dat hij was voorbereid op een plotselinge sneeuwbui, de vrouw liet zien dat zij nog behoorde bij de aantrekkelijken dezer Aarde. Ik observeerde haar kledingkeuze, de designer-zonnebril, de strakke broek. Zag er als totaalpakket goed uit, mede doordat haar kapsel zat alsof ze zo van de kapper was gekomen. En dat terwijl ze vast een stuk hadden gefietst. Ze streken naast ons neer. De lichte parfumgeur van haar combineerde met een wat vreemde zweetgeur van zijn kant. Alles aan de man was naar mijn idee saai en grauw. Ook zijn gezicht toonde weinig aantrekkelijks. Toch waren ze al snel innig in gesprek, ze dronken een wijntje, keken naar dat wat zich afspeelde rond het terras en spraken zacht tegen elkaar als twee jonge geliefden. Ik snapte het niet. Ik zag de klik niet, de smaak van de vrouw voor een toch wat ‘bijzondere’ man. Omgekeerd prees ik hem in mijn gedachten wel om zijn smaak. Mooie vrouw, aantrekkelijk en dartel pratend. Sophisticated. Zou dat met geld van doen hebben? Moest wel. De fietsen waren van de wat duurdere soort, een goed bekend Nederlands merk met echt alles er op en aan. Het mocht wat kosten. Vermoedelijk reed hij normaal in een lease-Mercedes, zij in een leuke Mini of zo. Maar nu op de fiets. Toen wij vertrokken van dat terras zaten zij er nog. Hand in hand, genietend van de zon en elkaar. Zeer gegund. Maar niet begrepen…Uw meninggever moest er even over nadenken…… En schreef daarom dit blogje….Kan iemand het me uitleggen wat de een in de ander ziet en waarom??? Ben benieuwd naar de reacties…(Beelden: Internet/archief)
Saga Noren heet ze in de serie The Bridge. Een detectivereeks uit Denemarken en Zweden met een hoog spanningsgehalte. Niet in de laatste plaats door het geweldige spel van de acteurs als die uit het team van dit fenomeen. De Scandinaviërs zijn meesters op dit gebied. Saga valt op omdat ze kennelijk een geestelijk defect heeft. Ze kent namelijk geen min of meer normale menselijke gevoelens. Ze reageert soms als een robot en ziet affectie als zonde van de tijd. Als ze al behoefte heeft aan wat menselijke aandacht stapt ze op een man af en vraagt op die seks met haar wil hebben. Hilarische omkering van feiten als we ons normale leven nemen als leidraad. Saga wordt fantastisch gespeeld door de in Zweden bekende actrice Sofia Helin(43), die een soort kwetsbare schoonheid combineert met een mooi figuur.
Ze is blond, zoals je van een Zweedse verwacht, en geeft Saga een heel eigen karakter. Kwetsbaar ook, omdat haar jeugd haar op enig moment in de serie achtervolgt. En die jeugd is niet fijn geweest. Dat Saga zo vreemd reageert en praat komt daaruit voort. De actrice Sofia Helin heeft een heel andere achtergrond. Is getrouwd, heeft kinderen, werd bekend met vrolijke rollen, maar brak internationaal door met deze rol in The Bridge die sinds 2012 draait. Onlangs zagen wij de derde reeks al. Geweldig spannend. En dat spel van Sofia Helin van een ongekende schoonheid in talent. Bij interviews die Helin geeft over de rol van Saga beschrijft ze ook hoe dit bijzondere karakter in haar eigen mens zijn doordringt.
Saga is in alles anders dan zij zelf, oogt stoer, scheurt in een Porsche rond, terwijl zij zelf helemaal geen auto bezit. Haar man is ooit acteur geweest, werd later priester in de Zweedse kerk. Kan kennelijk daar. Maar dat leven is duidelijk minder avontuurlijk dat dat van Saga die van probleem naar probleem beweegt. En altijd eenzaam thuiskomt. Behalve als ze een man meeneemt voor ‘seks’ en hem dan voor de wekker afloopt de deur uitwerkt. Want haar werk is belangrijker dan wat ook. Als de Bridge niet wordt voortgezet, de kans daarop is aanwezig, gaat Helin aan de slag in een Duits TV-familie drama, onder de titel The Shared Sky, dat zich afspeelt in het Berlijn van voor de Wende. Ze laat het verder op zich af komen. Maar een ding is zeker, als ze weer in de huid en de leren broek van Sage kruipt, doet ze dat weer op de wijze die we van haar kennen. Met de volle inzet die past bij een goed actrice. En dat is Sofia Helin. Een heel goede!
Altijdmijnmening 