Wees gegroet…

Wees gegroet…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hazes-1-.jpg

Als ik nu in onze huidige (keurig nette) woonomgeving rondloop en daar mensen uit de buurt tegenkom of uit de kring daar omheen is het normaal om elkaar even te groeten. Beleefdheid of soms oprechte vriendelijkheid. Het past bij ons maar ook bij die mensen die we tegenkomen. Toch hebben we wel voelsprieten ontwikkeld voor hen die absoluut niet van plan zijn onze groet te beantwoorden. Naar de grond kijken is daar facet van, druk met de smartphone een tweede. En weer andere types lopen stug door en kijken gewoon door of langs je heen. Is dat nu zgn. verhevenheid of domweg gebrek aan opvoeding? Ik weet het nooit zo goed, maar vind dat negeergedrag wel bijzonder onaardig.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: middeleeuwen-volk-.jpg

Heel anders wordt het als we in het centrum van deze stad aan de wandel zijn. Daar is men dat groeten zeker niet gewend en als je dat gedrag wel zou vertonen soms reden om je aan te klampen. Er zijn mensen die graag ‘respect’ of ‘afstand’ verlangen en die zijn zelfs al verbolgen als je ze te lang in de ogen kijkt. Mannen of vrouwen, dat maakt dan niet uit. Nu is het leven in dat centrum ook veel sneller.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p7260240.jpg

Men rent en vliegt en elke onderbreking van die routine is ongewenst. Je moet er mee om kunnen gaan. Als ik me wel eens vergis in sommige centrumstraten zie ik enkele (vaak iets middelbare types) bijna uit hun schoenen springen van schrik. Kom je in de Yuppenbuurt Jordaan krijg je dan weer wel een groet terug. Het kan dus wel. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het soms ook wel eens doe om te plagen. Het zit in me, noem het beroepsdeformatie want in de branches waarin ik heb gewerkt is beleefdheid en pro-activiteit bij intermenselijk contact normaal. Kennelijk geldt dat niet bij lieden die in andere werkkringen hun broodje of biologische beschuitjes verdienen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pict0567.jpg

Want er zijn echt herkenbare ambtenaren uit lokale deelkantoren van de gemeente die liefst dwars door je heen zouden lopen. Jij als burger en belastingbetaler moet maar aan de kant gaan. En groeten?? Poeh..hoe durf je. Ik constateer het slechts dat of als men dit gedrag vertoont. Vreemd, maar wellicht ook weer veroorzaakt omdat men van elders komt om in onze stad bureaucratische werkzaamheden te verrichten. Vaak niet gericht op het gemak van de burger maar juist om diens leven lastiger te laten verlopen. Hoe dan ook, jammer dat men die instelling heeft. Intussen blijf ik groeten, en ben blij met de retourgroeten van mensen met een goed humeur, een leuke uitstraling of een leuke hond aan de lijn. Wellicht dat het laatste drempelverlagend werkt. Deed het voor mij indertijd ook. Met onze Purdy wandelen bleek goed voor veel gekakel onderweg. En dan komt die groet vanzelf wel…. En jij beste lezer(es), zelf ook een groeter of een negeerder?? Laat maar weten… (Beelden: archief/internet)

Randbewoners…

Randbewoners…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-amsteldijk-bij-de-diamantbuurt-fotos-olympus-camera-fe-310314-107.jpg

Als ik vanuit mijn heden terugkijk naar het hoofdstedelijk verleden zie ik vooral veel echte Amsterdammers voor me die vaak met een licht Mokums accent hard werkten om de kost te verdienen voor hun al dan niet uitgebreide gezin. Men woonde relatief eenvoudig, at voedzaam, had een groot sociaal leven en zag alles buiten de stadsgrenzen als platteland en de mensen die er woonden als ‘boeren’. Uiteraard chargeer ik iets om het beeld te schetsen, maar feit is dat Amsterdam een halve eeuw of langer terug toch vooral een aardig homogeen beeld vertoonde qua inwoners. Onder de Amsterdammers heerste een stukje trots op die stad met zijn fraaie historie, zijn brede werkgelegenheid, de mooie havens, dat unieke vliegveld voor de deur en men koesterde het feit dat de meeste familie en vrienden binnen de stadsgrenzen te vinden waren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p9200045.jpg

Zo verging het in mijn jonge jaren ook onze familie. Van de ouders woonden alle familieleden in de stad. Pas aan het begin van de jaren zestig verhuisde een tante en oom met hun dochter naar Meppel. Volgens mijn moeder toch een plek aan de andere kant van de Maan. We hebben ze nooit meer gezien. Ik heb wel eens beschreven dat we in die jeugdjaren regelmatig (minstens 20 keer per jaar) andere plekken in het land bezochten.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: anx-45-amsterdam-290797-scheepvaartmuseum-en-schepen-scan10319.jpg

De Veluwe, Limburg, Zuid-Holland, het waren hele ritten en het leek keer na keer wel een soort vakantie. Maar zodra we op de terugweg de contouren van Amsterdam weer zagen was alles goed. Toen de bevolking van Amsterdam net zo rap veranderde als het stadsbestuur naar links opschoof zag je onrust bij de bestaande oerbevolking. De huizen verpauperden, die slechte huizen werden toegewezen aan de nieuwe immigranten. Tuinsteden aan de rand van de stad als Osdorp, Geuzenveld, Bijlmermeer boden nog enige tijd een sfeerloos alternatief voor de oude 17e, 18e of 19e eeuwse buurten waar de oer-bewoners van de stad vandaan kwamen en uit vertrokken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: draaiorgel-img_6853.jpg

Toen de stad leed onder meer en meer verloedering en criminaliteit trok men nog verder weg. Purmerend, Hoorn, Heerhugowaard, Hoofddorp, en uiteraard Lelystad of Almere boden door de jaren heen een vluchtweg richting frisse lucht en wijken vol herkenbare soortgenoten. Het echte Amsterdams hoor je daar en zelden meer in de stad zelf. Nu, in de 21e eeuw is een wijk als de Jordaan een gebied voor van buiten gekomen Yuppen geworden, de huizen vrijwel onbetaalbaar en meer dan 50% van de stad bestaande uit immigranten en expats.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: snipperdag-met-laura-231008-001.jpg

Het echte Mokumse sfeertje verdwenen. De straten worden fietspaden, de auto de nieuwe vijand voor de linkse stadsbestuurders, op het water varen elektrische rondvaartboten en sommige buurten onherkenbaar veranderd. Ook voor mij, geboren Mokummer. Amsterdammers (net als bewoners van andere grote Randstedelijke gebieden) trekken steeds verder het land in. Tot aan Meppel toe. Waar men ongetwijfeld erg moet wennen aan dat westelijke accent. Kennelijk hebben die oom en tante indertijd toch te weinig mensen kunnen bekeren. Maar vreemd blijft het. Ik maak het vermoedelijk niet meer mee, maar ben wel benieuwd wat er over is van onze stad over opnieuw een halve eeuw. Ik vrees weinig tot niets meer. En dat is best een rampzalig scenario. Want een stad is niet alleen een collectie straten, stenen, gebouwen of wat ook, het is ook de sfeer, de cultuur, de geschiedenis, en de collectieve inzet om er samen iets van te maken. Geforceerde volksvervanging hoort daar niet bij. Wie van jullie merkt hetzelfde in de eigen oude woonomgeving? Wie is ook verhuisd, vertrokken en wellicht zelfs geemigeerd? Ik ben benieuwd…. ( Beelden: Persoonlijk archief/Internet)

Merkgekke kleding..

Merkgekke kleding..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: tnf01.jpg

Voor sommige mensen is een merk een statement. Het toebehoren aan een of andere stam, het oergevoel, er toe doen. Zelf afkomstig uit de commerciele wereld weet ik vrij aardig hoe belangrijk het is om zo’n merk goed in de markt te zetten en er een brede doelgroep mee te verbinden. Het gaat tenslotte om omzet en winst. In de kledingindustrie is dat zeker ook het geval. Vergis je niet in hoe belangrijk merken als Nike of Adidas voor sommige mensen zijn, of Helly Hansen. Mensen die daarvoor kiezen betalen graag een meerprijs voor een paar schoenen, jas, trui of broek van zo’n merk. Maakt niet uit of ze man, vrouw of iets daar tussenin zijn.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: tnf06.jpg

Zelfs de praktische draagbaarheid telt minder dan opvallen in een of andere merkoutfit, althans zo lijkt het. De nieuwste trend, The North Face kleding. Als ik in onze stad rondloop zie ik dat 3 op de tien mensen deze merkkleding met trots dragen. Opvallend want het is vaak ook zeer in trek bij lieden die het met de 10 geboden van Mozes niet zo nauw nemen. Let maar eens op bij de diverse opsporingsprogramma’s. Kennelijk heeft het merk een rauw randje en doet het zelf via haar reclamecampagne ook wel een zekere moeite bepaalde culturele groepen aan zich te binden. Ik deed daartoe even wat vergelijkend warenonderzoek en zag dat men bij deze kledingketen in de reclamecampagne stevig inzet op gekleurde modellen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: tnf-04-images.jpg

Wellicht dat het daarom die groepen zo aantrekt? Niet dat het een meteen met het ander van doen heeft hoor, maar toch. Ik zelf zoek altijd naar kleding die praktisch is. In de winter graag wind/waterdicht, comfortabel en ook liefst vol zakken aan binnen en buitenkant. En als dat ook nog betaalbaar is? Prima. En hoewel ik het liefst zou rondlopen in PME jacks die lijken op die van WO2 vliegers kies ik daar toch niet voor. Te duur en ook wat te macho-achtig. Daarbij, waarom zou ik een mij verder onbekend merk sponsoren als niet-roker?? En dat The North Face is dus ook niet mijn keuze. Overigens is het al een wat ouder merk. Opgericht in 1964 en genoemd naar de Half Dome, een opvallende rotsformatie die bijna 3km uitsteekt boven Yosemite National Park. Vanaf moment een is het bedoeld om goede outdoor recreatieproducten te leveren aan haar klanten. En die klantenkring van toen bestond vooral uit beklimmers van die rotspieken…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: tnf03.jpg

Het kan verkeren. Latere eigenaren van het bedrijf behielden het logo en imago en bouwden dat snel en breed uit. Opvallend daarbij is dat die kleding en haar dragers op enig moment ook slachtoffer werden van hacks via de website en zelfs diefstal van die kleding. Intussen is het bedrijf bewust de woke-hoek opgegaan en steunt acties als BLM etc. Beschuldiging van racisme richting blanke Amerikanen kwamen in de VS ook naar voren toen het management van het bedrijf vragenlijsten publiceerde waarin men deelnemers vroeg naar hoeveel verschillende rassen men kende en of men wel eens ervaringen met racisme had meegemaakt. In een land waar meer dan de helft van de kiezers gaat voor meneer Trump komt dat niet best binnen. Maar snap je wel dat dit merk bepaalde groepen trekt. En mochten jullie als lezers hier in je omgeving mensen zien lopen die deze kleding dragen weet je meteen wat er achter steekt en waarom het bij sommigen zo populair is. Verder ben je voor mij net zo van belang wanneer je rondloopt in een C&A jas of Primark trui hoor. Niks mis mee…. (Beelden: Internet/TNF)

Anders…

Anders…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nude-beeld-.jpg

Voor de goede orde; waarover ik nu schrijf zegt niets over mijn idee dat mensen zelf mogen kiezen wat of wie ze zijn, welk geloof ze willen aanhangen of welke geaardheid ze menen te moeten voelen of uitstralen. Het gaat mij vooral over het feit dat kleine minderheden menen dat zij bij een grote meerderheid rechten moeten afdwingen die gezien hun marginale aanwezigheid in de samenleving wel wat ‘overdreven’ zijn. Ik ben zelf zoals bekend een volkomen overtuigde en praktiserende heteroseksuele Amsterdamse man met een blanke huid en van oorsprong blond haar en blauwe ogen. Dat is voor veel van die types die nu het hardste schreeuwen ongeveer de oervijand van waar zij voor staan. Immers ‘zij zijn altijd onderdrukt en gekoloniseerd’ of in hun recht op anders zijn geremd door juist lieden zoals ik. Ik ben me daarbij persoonlijk overigens van geen kwaad bewust. Zie slechts dat bepaalde groepen erg veel last hebben van zich moeten aanpassen aan normaal geldende normen en waarden, dan wel wetgeving die in een land als het onze (of de omringende Europese) gelden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 70-3.jpg

Daar behoort stelen, overvallen, plunderen, verkrachten, je vast plakken aan de weg, symbolen van die samenleving vernielen of in de brand steken dus niet bij. Ook zij die menen dat de Schepper hen in een verkeerd lichaam zou hebben gestopt mogen wat mij betreft best vertellen dat ze graag ineens een andere identiteit willen aannemen, maar om dan meteen te claimen dat de wereld om hen heen op al hun wensen en verlangens moet worden afgestemd lijkt mij wel wat sterk overdreven.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nudism-run.jpg

Geldt ook voor dames die geheel gesluierd over straat willen lopen zijn mij daarom alleen al een doorn in het oog. Het waarom zit in de provocatie. Elk geloof is een persoonlijke keuze, niets meer, niets minder. Wordt je echter gedwongen dan doe je daarvan aangifte. Maar vraag niet om een christelijk/joods/liberale samenleving zich aan te passen bij jouw wensen en verlangens. Overdreven dwingend. En ik haal graag die 2.2 miljoen nudisten in ons land aan die ook gewoon kiezen voor naaktrecreatie thuis of op het strand.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: rijks-6-img_3744.jpg

Stel nu eens dat ook die laatste groep meent in de breedte alle rechten te hebben deze keuze op te leggen aan de rest van onze bevolking. Met name linkse types en zij die de archaische geloven aanhangen zouden groen en geel worden van boosheid. Waarom vinden we dat andere dan wel acceptabel? Nu vind ik het best wat mensen achter de voordeur doen hoor, niks mis mee, zolang ze hun vrouwen of kinderen niet martelen of dieren doden voor de lol. Maar op straat?? Ik heb er niks mee. Moest ik kiezen zou ik die nudistes, mits keurig verzorgd en fris ruikend, plezieriger vinden dan al dat ingepakte claimgedoe. Maar dat geldt dus ook voor mensen die zich mengen in elk publiek debat omdat ze ‘anders’ zijn of zich zo voelen. Trek een jurk of pak aan als je daar lol in hebt, maar verlang niet van de maatschappij om je heen die dat voor jou speciaal alles verandert.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sierlijkheid-4.jpg

De NS spreekt sinds kort haar passagiers niet meer aan met ‘dames en heren’ maar noemt ons ‘reizigers’. In Duitsland wordt het Journaal ook niet meer op de oergroepen van de schepping (..) aangesproken, men laat ‘dames en heren’ omwille van het ‘politiek correcte’ maar weg. Kerstmis wordt omgevormd naar Winterfeest om ‘anders denkenden niet te kwetsen’, en tegen snelwegplakkers wordt niet meer opgetreden want bij het OM zitten mensen die wel gevoel hebben bij dat anarchistische volk. Er is of gaat veel mis op deze wijze en ons land begint te lijken op een bananenrepubliek als we niet opletten. En om die reden uitte ik me ook hierover weer eens. Om duiding te geven aan het fenomeen van de interactie tussen mensen. Wie iets wil bereiken als begrip, samen, duiding, moet vooral niet eisen of claimen, maar in goed Nederlands uitleggen wat men graag zou willen. Of….nog beter, wat men bij kan dragen aan die samenleving. Want dat schort er vaak compleet aan…… En ik lees jullie commentaren wel…. (Beelden: Archief/internet)

Theorie…

Theorie…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: type039song01large19df2jz9.jpg

Ik ben een pragmatisch mens en verdrink veelal niet in ‘what if’ filosofische overpeinzingen ten aanzien van zaken die de geopolitiek of in onze eigen microwereld bepalen. Nee, aanpakken is handiger dan lang nadenken. Dat kenmerkt de creatieve, snelle, daadgerichte mens. En zo een ben ik wel. Het was dus even aanpassen toen ik op jonge leeftijd door het al eens vroeger beschreven besluit om mij vrij te stellen van militaire dienst vanwege mijn hoofdkostwinnerschap en getrouwde status, terecht kwam bij de BB. ‘Bij de wat?’ vragen jongere lezers zich nu wellicht af, nou die letters stonden voor de Bescherming Bevolking.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: tu22m-landt-frontal.jpg

Een organisatie die, naar de plannen van toen, een coordinerende rol speelde tussen politie, ambulancediensten en brandweer tijdens een of andere ramp of conflict. De BB als organisatie een overblijfsel uit het denken van tijdens en kort na WO2 met in het achterhoofd uiteraard de dreiging die daarna ontstond door de scheiding van de Oost/West blokken in onze toenmalige wereld. De meeste leden van het voetvolk bij die BB kwamen voort uit types zoals ik die de dienstplicht ontgaan alsnog een rol moesten spelen voor het vaderland. Dus werd ik als jong mens opgeleid, kreeg een (grijs) uniform met bijpassende helm en leerde wat het is om voor volk en vaderland mensen te gaan redden. Maar al snel was mij duidelijk dat een daadkrachtig type als ik niet in de wieg was gelegd voor het sjouwen van brancards. Ik stuurde op Schiphol toen al een hele afdeling aan, was o.a. logistiek opgeleid in de praktijk en hield van aanpakken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mercury_3-wikipedia.jpg

Na een brief richting de Minister van BiZa kreeg ik een gesprek met een leidinggevende van de Amsterdamse BB en die deelde me daarna in als Asst.Commandant Reddingdiensten. Dat hield in een of twee keer per jaar opkomen voor een oefening in een grote ondergrondse bunker in het chique Amsterdam-Zuid. Soms in aanwezigheid van de Burgemeester of commissaris van politie werd dan geoefend dat er een atoombom om de Dam was gegooid. Wat te doen in zo’n situatie?? Vele scenario’s werden nagespeeld, ook met het voetvolk dat in busjes van de organisatie dwars door Amsterdam werd gestuurd om denkbeeldige slachtoffers te bergen. Het was elke keer dolle pret. Als men dan later in vergadering bijeen kwam om te evalueren wat je in een echte situatie zou doen die hier op leek stelde ik heel simpel vast dat ik dan echt niet vanaf huis naar die bunker zou komen om dienst te gaan doen. Een atoombom was m.i. van een kracht die alles zou wegvagen op mijn weg richting die bunker en mij zou uitschakelen voor ik dat doel bereikt zou hebben. Ik las en zag indertijd voldoende informatie die me de destructieve kracht van A-wapens duidelijk maakten. De overige ex-dienstplichtigen beaamden mijn stelling. Het werd niet op prijs gesteld. Theorie versus praktijk. Intussen is die dreiging weer wat in hevigheid toegenomen. De BB bestaan niet meer, de brandweer moet het nu oplossen. Maar hoeveel van die wagens en manschappen zouden uit kunnen of willen rukken bij een nucleaire aanval?? Loopt vast niet goed af. Precies zoals ik het toen voorspelde….. Carriere maakte ik er overigens niet meer, sterker nog, toen ik verhuisde naar het nieuwe land hoefde ik uberhaupt niet meer op te komen. Almere kende geen BB en nog minder het idee dat de Russen die stad toen in het vizier zouden nemen. De theorie bleef, de praktijk werd afgelost….. Het was Wiegel die er een streep onder zette. Uitstekende beslissing…(Archiefbeelden)

Kerstfeest…

Kerstfeest…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: moeder-6-historie.jpg

Morgen gedenken miljarden mensen dat precies 2024 jaar geleden een echtpaar onderweg naar Bethlehem uiteindelijk terecht kwam in een oude schuur voor het vee van toen en dat de vrouw van dit stel in die omstandigheden het leven schonk aan een klein kind dat tot in onze tijden zijn naam en verhalen zou blijven uitsturen. Jezus Christus zijn naam en Maria diens moeder. Vanuit het Bijbelse verhaal weten we dat die Maria bevrucht was zonder ontmaagding, een wonder op zich, hoewel tegenwoordig nog wel eens wat vrouwen met allerlei medisch/technische hulp op dezelfde wijze zwanger weten te worden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: lourdes-1-.jpg

Het is en blijft een prachtig verhaal natuurlijk en het raakt mij nog altijd meer dan het ge-hohoho van die door Coca Cola bedachte neef van Sinterklaas in zijn arrenslee die door de lucht vliegt. Die past meer bij de traditie van cadeautjes geven en zo meer, behorend bij de familie waartoe ook onze eigen Sint wordt gerekend. Dat wat heiliger verhaal wordt uiteraard in landen met een christelijke traditie uitgebreider gevierd dan die latere variant, al moet gezegd dat je tegenwoordig in sommige kerken ook kerstbomen ziet verschijnen. En die stammen veel meer uit een Noord-Europese traditie waar het Midwinterfeest al vele eeuwen lang werd en wordt gevierd. Bomen met stalletjes er onder, ook dat is passend bij onze manier van Kerstmis vieren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fotos-akenvbweert-27-29-nov.-2008-008.jpg

Dat we meteen vieren dat de dagen weer langer worden en over enkele maanden de duisternis van deze periode weer plek maakt voor het nieuwe licht van de zon is wederom mooi meegenomen. En past ook volgens de kerkelijke traditie bij dat nieuwe licht dat Jezus als verlichte profeet zou komen brengen. Waarbij zijn dood, op jonge leeftijd, uiteindelijk zou leiden tot de verlossing waarnaar de toen zo geplaagde wereld indertijd volgens de Bijbel snakte.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pc190058_edited.jpg

Maar dat is niet iets voor deze Kerstdagen. Die gaan over die geboorte van dat Kerstkind en de mare van de onbevlekte ontvangenis. Als kind kon ik er aardig over peinzen, hoe is dat dan gegaan? Maar ja, nu het geloof niet echt meer een rol speelt bedenk ik maar niet hoe Maria aan die zwangerschap gekomen is. Immers, haar zuiverheid is weer van groot belang voor hen die juist haar een warm hart toedragen. En wellicht terecht. Hoe dan ook, morgen is het weer Kerstmis en gedenken we dat evenement van 2024 jaar geleden. Ik neem aan dat jullie dat allemaal op je eigen en persoonlijke wijze zullen doen. Vier ze, eet ze, en geniet. (beelden: archief)

Respectloos…

Respectloos…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1921-2.jpg

Wat mij telkens weer opvalt bij TV-programma’s of Youtube filmpjes die gaan over o.a. het werk van onze politiemensen, dat heel anders dan wij graag zouden willen geloven, veel nieuwe inwoners van onze landen volstrekt maling hebben aan onze overheidsdienaren. Ze bepalen hun eigen regels, desnoods wetten en hebben voldoende brutaliteit om zich verbaal of fysiek al snel tegen die agenten te keren die het ‘wagen’ het aan te spreken op grensoverschrijdend dan wel crimineel gedrag.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fotos-camedia-c220-200608-105-1.jpg

En pas op dat dit veelal de reden is dat ze staande worden gehouden. Als ik dan zie hoe er wordt gesproken tegen agenten en hoe die zich (kennelijk met een geweldswaarschuwing van superieuren als leidraad) gedragen neem ik daar soms de pet voor af maar vaak jeuken de handen. Ik stam nog uit een tijdperk waarin je ontzag had voor de toenmalige lieden van Hermandad. Wat die zeiden was wet en wie niet wilde horen moest maar voelen. Een tik van de gummiknuppel was het eerste wat je kon verwachten bij verzet of vocaal protest.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: vw-bus-t4-rotterdamse-politie.jpg

Je hield je kop dicht. Mensen van mijn generatie zijn dus veelal wetsgetrouwer dan zij die zonder al te veel normale opvoeding tegenwoordig de straten bevolken. Ik krijg er echt medelijden door met die arme agenten. En dan helemaal voor de dames onder hen die van alles over zich heen krijgen. Van aanstaande verkrachtingen tot die van hun moeder als ze de verdachte niet los laten waarbij dat aanraken van die malloten kennelijk een dingetje is want het eerste dat je hoort is ‘niet aanraken, niet aanraken’. Vrouwen die gelijkwaardig zijn in hun cultuur kennelijk taboe, dus met die politie willen ze niks van doen hebben. Komt dit nou door de opvoeding thuis, de scholing of is het iets dat deze lieden in hun genen hebben ontwikkeld? Ben ik altijd voorstander strenge agenten? Nou nee? Helemaal niet als ze me weer vanuit een anonieme positie een bekeuring bezorgen. Veelal voor te snel rijden, ook al is het dan maar voor 2-5km/u te snel. Als ik trouwens zie hoeveel jonge mensen dit politievak willen uitoefenen is er nog hoop. Ooit waren wij op trip in de VS. De begeleidende dame van de toenmalige reisorganisatie die wist dat wij gingen rijden in een huurauto waarschuwde ons speciaal als ‘Nederlanders’. De politie daar is heel anders dan die in Nederland. Geen discussies voeren, precies doen wat er gezegd wordt en bedenk dat men de hand sneller aan de trekker heeft dan in ons landje. Nou, wij hielden ons daar aan. Je weet maar nooit. Gold in het oude Oostblok ook, politie was niet om mee te spotten. Kortom het kan wel, maar dan moet je ook willen. Agenten met een instructie de straat op te sturen dat ze eigenlijk niets mogen en zich de huid maar vol moeten laten schelden is heel kwalijk. Net zoals die matige opvoeding van de daders. Het roer moet om…al wordt dat in sommige omstandigheden best lastig. Er zijn stadsbestuurders die de daders wel maar de slachtoffers of agenten niet wensen af te dekken. En dat is pas een echt schandaal…(beelden: archief)

Dussuh…

Dussuh…

Wij Nederlanders zijn kennelijk gek op bepaalde uitdrukkingen en als ze niet zijn overgenomen uit het Engels of straattaal dan toch wel omdat we denken dat we door ze te gebruiken opvallend intelligenter overkomen dan we eigenlijk zijn. Bij het beluisteren van wat radio/tv-interviews dan wel het altijd geweldige programma ‘We zijn er bijna’ van MAX kwam de hier gebezigde uitdrukking veelvuldig voorbij. Kan geen straattaal tegenop. Voorbeeld, veel van die caravantypes uit die wekelijkse reisverslagen blijken op 2500km afstand van huis Nederlandse gewoonten altijd mee te nemen. Zoals hagelslag op je brood, maar uiteraard wel meegenomen uit Nederland in de caravan of camper. Net als pindakaas, koffie of ingevroren groenten.

En dan zoemt de camera in op zo’n stel dat dan laat zien wat men eet. ‘Wij eten altijd groenten en aardappelen en liefst om half zes…..en dat is lekker…..dussuh!’. Dat laatste is een veel voorkomend taalkundig fenomeen. Mensen die een statement maken vanuit een zekere burgerlijke standvastigheid gebruiken het. ‘En mevrouw, wat vindt u van de huidige regering??’.. ‘Nou meneer, ik vind ook dat er wel iets mag gebeuren aan het vele vuil op straat….dussuh’…. ‘Waar gaat u heen deze herfstvakantie?’ ‘Wij gaan naar de Rijn, met een boot varen…dat vinden we leuk….dussuh’.

Die uitdrukking in feite het uitroepteken achter een zin, maar dan ernstig uitgesproken. Betekenis; waag het niet ons tegen te spreken, want zo doen we dat en daarover geen discussie. Dussuh… Een ander niet uit te roeien fenomeen, ik schreef er al langer geleden over, ‘Ú mag daar gaan zitten’ of ‘dan mag u hier even wachten’. Veelvuldig in gebruik bij receptionistes(n) of assistenten(s) van doktoren of andere semi-gewichtige types. Betekenis: ‘Ik sta u toe daar te gaan zitten of te wachten’. Toch iets anders dan ‘Ga lekker zitten tot ik u oproep’ of iets dergelijks. Als we net zo dwingend zouden zijn richting dingen die niet mogen werd de wereld heel anders van opzet en inrichting. Onlangs in een boekenwinkel te gast waar we wat lang op onze beurt moesten wachten, zette de uitbaatster even stevig in tegen een stel dames met klierende kinderen die van alles en nog wat oppakten en zeurden dat het een lieve lust had. Ik had er bewondering voor. En bepaald niet voor de moeders die hun kinderen zelfs na de vermaning niet toespraken. Immers…Zij lieten hun kinderen altijd vrij…..zo doen we dat….dussuh…… Dom volk! (beelden: Internet)

Een eeuw KLM…

Een eeuw KLM…

Is die Meninggever nou in de war of niet?? KLM bestaat intussen toch al 105 jaar jaar? Jazeker, maar het onderwerp van dit blogverhaal op zondag is weliswaar die nationale carrier die onze vlag in die dikke eeuw zo vaak en goed naar het verre buitenland wist te vervoeren, het is vooral een boek dat aanleiding vormde tot… En nou is dit in mijn bieb bepaald niet het enige boek over deze prachtige airline waarop we gewoon trots moeten zijn en niet steeds moeten wensen dat hij verdwijnt opdat we kunnen terugkeren naar de Middeleeuwen met haar zeilschepen en postkoetsen. Het boek is geschreven door Ron Wunderink, voorlichter bij KLM, oudgediende en ervaring opgedaan met 12 president-directeuren die hij al werkend meemaakte.

Dat maakt het boek over de geschiedenis van onze ‘Koninklijke..’ net even anders dan de boeken die ik door andere schrijvers over KLM voorbij heb zien komen. Het verhaal komt wat dichter bij types als Albert Plesman, Orlandini, de Soet of Leo van Wijk. Als purist zag ik wel de nodige feitjes die niet helemaal juist waren of zijn, maar het algemene verhaal is vermakelijk en informatief genoeg om te lezen. Zo gaat hij diep in op de chaos en ellende die ontstond toen een Boeing 747 van KLM betrokken raakte bij een ongeluk dat nog altijd als grootste crash uit de geschiedenis van de luchtvaart in de statistieken kwam. Maar zeker ook de pogingen van KLM om al vrij snel in de jaren achter ons te zoeken naar strategische samenwerking met andere partners om zo het bedrijf voor de toekomst te bewaren en zeker ook uit te bouwen.

Dat uiteindelijk Leo van Wijk met Air France in zee ging mag ons als liefhebber van die Nederlandse maatschappij pijn doen, andere partners waren om de ene of de andere reden niet acceptabel. Juist die overname (want zo was het..) zorgt er voor dat we dat eeuwfeest (en meer) van KLM nog steeds kunnen vieren. Het boek van uitgeverij Balans (ISBN 9789460039478) kent 285 pagina’s en lijkt een uitgave van Balans samen met de auteur zelf te zijn. Het werd in 2019 uitgegeven, precies in het jaar van dat eeuwfeest. (beelden: Prive/collectie)

Veiligheid..

Veiligheid..

Ooit, in een wereld van pakweg 50 jaar geleden, waren we gewend aan een aantal verkeersdoden dat we nu zouden toeschrijven aan terreur, gekte, rampen en zo meer. Meer dan 3000 mensen per jaar verloren jaarlijks het leven, nog veel meer raakten gewond in ons dagelijkse verkeer. Hoe dat kwam? Er reden veel minder auto’s rond, wel veel meer brommers, fietsers etc. Als het mis ging was het meteen ook goed fout. Een beetje auto van toen had vrijwel nul veiligheidsvoorzieningen, de gordel draagplicht kwam pas in 1971 in de wetgeving te staan en ook toen waren er heel wat tegenstanders met de wonderlijkste gedachten over wat je kon overkomen met die dingen om.

Dat je bij een crash zonder gordel dwars door de voorruit werd gelanceerd met alle gevolgen van dien, of gespietst werd op het onbeschermde stuurwiel, men had geen idee. Tegenwoordig zitten auto’s helemaal vol met die veiligheidssystemen en het worden er elk jaar meer. Airbags op alle plekken, ABS, noodremsystemen voor in de stad, kooiconstructies die ook voetgangers beschermen, digitale sensoren die voor van alles en nog wat waarschuwen, ook als je van je baan afraakt of in slaap dreigt te vallen. Dat zijn er nog maar een paar.

Bij fietsers zie je nu pas eigenlijk het besef dat heel hard rijden op een elektrische fiets (fatbike) zonder enige bescherming wellicht niet zo handig is. Bedenk maar dat men in Duitsland al heel lang de helmplicht kent voor fietsers. Hier vrijwel onbekend. Jonge types zonder enige kennis van de regels raggen op hun trendy fietsjes overal dwars doorheen en worden geschept omdat ze de snelheid van het overige verkeer niet kunnen inschatten. Onlangs in Amsterdam (een van de door extreem links bestuurde steden) waar je met de auto nog maar 30km/u mag rijden werden we links en rechts ingehaald door die tweewielers. Zonder besef van richting aangeven knalt men je voorbij, vliegt de stoepen op en af en kijkt je boos aan als je voorrang neemt omdat men ook die basis regels niet kent. Niet zo gek om dan te zien dat juist deze groep verkeersdeelnemers ook afgelopen jaar weer aan de top stond van de ongeval statistieken met een dodelijke afloop. Gelukkig daalde het aantal verkeersdoden in ons land wel stevig, met een procent of tien, waarbij het aantal mensen dat het leven laat als inzittende van een auto steeds verder afneemt. Bij de overleden mensen op een tweewieler reden er 40% van op een elektrische fiets. In de statistieken (in totaal 684 doden) zien we dat het aantal voetgangers op 71 staat en dat ook 53 mensen in of op een scootmobiel het leven lieten. Confronterende gegevens. En voor de goede orde, van alle fietsende slachtoffers kwam maar liefst 32% om het leven zonder ook maar in contact te zijn geweest met andere verkeersdeelnemers, men viel gewoon ongelukkig…. Cijfers liegen niet. Feiten zijn keihard. Ik pleit voor een helmplicht voor hen die op een elektrische fiets rijden of op een racefiets. Gaat vast schelen. Net zoals die gordels in auto’s….(beelden: Archief)(Bron:CBS)