Maak eens een stedentrip door eigen land en je komt hier links en rechts monumenten tegen. Soms zijn het beelden die passen bij de omgeving. In visserijgebieden kom je vaak in steen verbeelde vissers tegen, ik zag in agrarische omgevingen versteende boeren in allerlei vormen en maten, en als je wat historische gebieden binnen stapt zie je de zgn. ‘helden’ van toen of de bekende vorsten die zich in steen tot in de eeuwigheid laten bekijken. Nu is Nederland niet zo van de herdenkingen of heldenvereringen. Voor je het weet is er weer een of andere actie/pressiegroep die meent dat er op die of die figuur die in de geschiedschrijving van een land een grote rol speelde, best een smetje of meer rust.
Linkse types mekkeren altijd over slavernij of koloniale overheersing. Maar zelfs mensen die in ons eigen land belangrijk waren voor sectoren waar men in die actiekringen een hekel aan heeft worden meteen aangevallen op hun daden. Dat men in de landen waar men graag de eigen inspiratie vandaan haalt veel beelden en monumenten koestert waarmee je goed kunt zien hoe heftig die te keer gingen tegen de eigen bevolking of andere landen knechtten, doet er in de linkse kring niet zo toe. Lenin, Stalin, Mao, allemaal gekoesterd, want tenminste extreemlinks. Dat mag wel, maar figuren uit onze 500-jaar oude geschiedenis van de VOC of zo zijn reden tot actie en protest. Vaten boter op het hoofd die linkse lui.
Zelf zag ik in heel wat landen beelden, monumenten en andere uitingen waarbij lieden werden gekoesterd waar zelfs ik van wist of weet dat ze niet zo fijn in de eigen geschiedenis actief waren. In eigen stad ken ik natuurlijk het beeld van groot schilder Rembrandt op het naar hem genoemde plein. Maar ook dat van Generaal van Heutsz dat tegenwoordig als Monument Indie-Nederland door het leven moet. Dat laatste beeld is wel een voorbeeld van hoe de tijdgeest kan veranderen. Na de officiele onthulling van dat monument in 1934 noemde toenmalig Premier Colijn van Heutsz een man die je mocht vergelijken met Julius Caesar of Alexander de Grote. Hij had namelijk met zijn KNIL een einde gemaakt aan de islamitische opstand in het altijd al als lastig bekend staande Atjeh. Toen het linkse volk daar in de jaren 70 weet van kreeg waren de rapen gaar.
Van protest tot vernieling, van aanslagen op het beeld en allerlei acties werden gehouden om deze moslimhater (..) zijn eerbetoon te ontnemen. Uiteindelijk besloot het linkse college van B en W dat de naam van Heutsz van het beeld moest verdwijnen en een meer neutrale naam aan het overigens fraaie monument gehangen. In veel culturen is een beeld een soort Gouden Kalf. Het past niet bij het geloof daar of de cultuur. Maar zoals al aangegeven, heel wat uitingen van grootheidswaanzin zijn in met name dictatoriaal bestuurde landen te vinden. Zou men daar net zo te keer gaan tegen die uitingen is de kans groot dat men er het leven bij zal inschieten. Niet in ons land. Want Vrijheid van Meningsuiting….Jaja…maar nooit twee kanten van de zaak bekeken. Geldt ook voor van Heutsz. In zijn optreden van toen zat gewoon de opdracht van de regering. Opstand moest onderdrukt. Veiligheid voor de Nederlanders daar vastgelegd. En dat deed hij. Net als de jongens die er later hun dienstplicht moesten verrichten. Wil men wel eens vergeten. Zeker in groepen die wel roepen maar niet wensen te worden opgeroepen. Die krijgen nooit een beeld. Die maken liever selfies…(Beelden: Prive archief)
Sinds mijn vroege jeugd heb ik naast een oog voor schoonheid ook nog eens gevoelige oren. Wat mooi oogt klinkt meestal ook zo. En dat vertaalt zich in een bijna programmatische optelsom in de hersenen. Zo weet ik nog hoe een Renault 4CV klonk, of een Dakota die over ons huis vloog op weg naar Hannover op een vrachtvlucht van KLM. De startmotoren van vroegere jets, of het brullende geluid van een Harley-Davidson motor. Een pruttelende DKW of Trabant, het staat me net zo bij als de lucht van tweetakt uit de uitlaten van die wagens. En neem van mij aan dat ik er zo gevoelig voor ben dat ik bij stille beelden die geluiden meteen terug weet te halen. Die gevoeligheid werkt ook in negatieve zin. Gevoeligheid voor geluid kan ook leiden tot negatieve associaties. Zoals die flat waar we ooit woonden en waar zowel boven- als benedenburen zoveel herrie maakten dat we er niet van konden slapen soms.
Om het over op buizen slaande andere buren die ook wilden slapen en zich stoorden aan hen die daar kennelijk nog niet aan toe waren maar niet te hebben. Of de stem van mensen met wie ik ooit te maken had en die bepaalde dingen oreerden die me altijd zijn bijgebleven. Niet alleen door de inhoud van het gezegde, ook door stem en intonatie. Je bent er maar mee behept. En ik vertaal ook de namen van artiesten op die wijze. Hoor meteen het geluid van zang- of spreekkunst als zo’n naam passeert. Prince bijvoorbeeld, waar ik ooit een concert van meemaakte in de Kuip. Ik zag de man slechts met behulp van een verrekijker. Niet alleen omdat hij zelf klein van stuk was, maar ook omdat we zo’n beetje aan de andere kant van het Rotterdamse stadion zaten. Maar naast ons stond wel een enorme geluidsbox. En daar kwam de toch wat pieperige stem van Prince goed hoorbaar uit.
Net als 10.000dB aan basgeluid. Mijn oren toeteren nu nog. Als ik de naam van Trijntje Oosterhuis hoor, moet ik altijd denken aan de Walkure. Maar dan een die zo hard schreeuwt dat de bergen rond de Rijn zouden instorten en de rivier er onder versperren. Ingetogenheid is haar vreemd. Dat alles vertellen mijn oren me. En ja, ik heb ook een van haar concerten ooit gevolgd. Die stempel komt niet van niets natuurlijk. Maar toch blijft het mooiste om de herinneringen te koesteren aan de vele vliegtuigen waarmee ik te maken kreeg in mijn leven en uiteraard ook de auto’s. Van die vliegtuigen heb ik de nodige CD’s waarop die kisten van toen te horen zijn. En telkens weer een feest om even terug te kijken naar hoe het leven vroeger was. Geen afstand, gewoon observeren, genieten, beeld en geluid combineren. Het is een waardevolle toevoeging aan mijn liefhebberijen en was dat ooit ook van mijn professionele leven. Nog iemand die dit kent of heeft? Maak van je hart geen moordkuil en deel je ervaringen hoor….Juist in Coronatijd een prima afleiding… (Beelden: Yellowbird archief)
Na veel soebatten waarbij de politiemensen zich keurig en geduldig gedroegen, werd de jongeman aangehouden. De andere man liep gedwee achter het hele gedoe aan. Opmerkelijk genoeg kwam de aangehouden persoon even later de wagon weer ingelopen. Nu hoorden we toch dat hij wel wat Nederlandse woorden bleek te kennen, een paar daarvan wilden wij zelf liever niet kennen. De politiemannen ook niet want die kwamen nu de wagon echt binnengestormd en begonnen weer op de nu best wel opgewonden man in te praten. Waarom hij zich zo gedroeg, waarom hij mensen uitschold en zo meer. Het tamelijk magere type waarmee die discussie als hoofdpersoon liep maakte duidelijk dat hij niets met die orde-handhavers op had en gewoon zijn reis wilde voortzetten. Kaartje of niet. En dus werd het allemaal gewelddadig. Opnieuw werd de man en nu stevig beetgepakt. Dat ging niet zonder slag of stoot. De jonge man wenste bij gebrek aan respect(..)niet beetgepakt te worden en verzette zich hevig.
Ik waarschuw alvast vooraf. De inhoud van dit blogje kan dit keer een paar mensen direct op de ziel trappen. Mensen die gek zijn op rapmuziek en de daarbij behorende ‘artiesten’ en/of mensen die houden van kickboksen. Die tweede categorie haal ik er even bij om aan te geven dat dit voor mij net zo’n aantrekkelijke sport is als die rapmuziek klinkt in mijn oren. Namelijk…verschrikkelijk! Het is voor mij een uiting van het grote niks. Mensen compleet lens slaan in een zaal vol uitzinnige mensen is niet aan mijn creatieve geest besteed, maar zingen over hoe je denkt dat de wereld in jouw optiek moet veranderen wil jij daar enig respect voor hebben raakt mij evenmin. Allereerst omdat rappen geen zingen is, maar ook en vooral omdat die zelfbenoemde sterren vaak menen dat ‘aap’ op ‘raak’ rijmt en elke vrouw mag worden benaderd alsof zij tegen betaling diensten verricht die deze lieden vaak als plezierig ervaren.
Als er dan iemand tussen zit die ineens meent dat hij vanuit zijn zelf benoemde ‘sterrenstatus’ alle vrouwen, dus niet alleen de beroepsmatig met seks bezig zijnde dames, mag beschouwen als ‘hoer’ als zij zich niet ingehouden gedragen, waarbij hij zijn eigen cultuur neemt als uitgangspunt, is voor mij het kookpunt bereikt. Hoe durft zo’n lummel, wie denkt hij wel dat hij is? Heeft hij dan echt niet door dat Nederland een ander land is dat het land waaruit hij kennelijk naar hier kwam? Loeiend lees ik de reacties die hij veroorzaakte. Nederland splitste qua reactie op dit orakel van de negativiteit, direct in twee delen. Je hebt nu eenmaal altijd een bevolkingsdeel dat alles wat uit de hoek van de nieuwkomers komt omarmt alsof het een gouden bijdrage is aan onze cultuur. En aan de andere kant staan mensen zoals ik, die verafschuwen dat sommige lieden echt met een totaal gebrek aan respect (wat zij omgekeerd wel verlangen) spreken over de samenleving waarin ze verkeren.
Gevaarlijke tendensen, want de grenslijnen voor het conflict worden steeds strenger bewaakt en de standpunten daardoor steeds meer ingegraven. Excuses helpen niet meer, je moet door het stof. Waarbij we voor Meneer Eurlings andere normen hanteren dan voor Meneer Pechtold. Maar dit terzijde. Rapper ‘Boef’, ik noem zijn naam nog maar eens in dit verband, kreeg de wind van voren en stamelde wat excuuswoorden. Hij was dronken geweest (drie keer, wat ook wel iets zegt over zijn instelling..) toen hij deze tendentieuze zaken oreerde, en hij bedoelde het allemaal niet zo. Hij hield juist van vrouwen en in zijn jargon werd nu eenmaal gesproken over ‘bitches en kechs’, wat ook staat voor hetzelfde; vrouwen zijn hoeren. Alsof je het daarmee goed praat. Dat deze stellingen worden geponeerd geeft duidelijk aan wat er mis is in die rapwereld. Kennelijk is het leuk om vrouwen denigrerend te behandelen en neem je dan en-passant je afkeer mee van die liberale en moderne samenleving waarin we ons in Nederland bewegen. Ik vrees met grote vrezen voor het volgende conflict waarbij afkomst of wonderlijke gedachten over vrouwen of homo’s voorbij komen. De loopgraven zijn gegraven, de wapens uitgedeeld. Het zal niet het laatste conflict blijken waarin maatschappelijke geschillen worden uitgevochten. Al dan niet op rijm. Misschien is het nog niet zo gek om op kickboksen te gaan. Dan heb je tenminste iets om je extra mee te wapenen…..
Altijdmijnmening 