Binnenkort mag ook jij weer naar de stembus. De keuze is daarbij naar mijn idee redelijk simpel, wil je een vrij land met wel wat grenzen aan tolerantie, instroom, investeringen in defensie, wat minder EU etc of ga je voor het semi-communisme gekoppeld aan het door D66 uitgedragen linkspopulisme dat zeker zal leiden tot het afnemen van onze liberale vrije moraal zoals we die al decennia kennen? Ik weet het zelf eigenlijk wel. Never-nooit zal ik stemmen op een linkse partij van de huidige soort.
Ik weet zeker dat als ik de verkiezingsprogramma’s van die groene volkskameraden lees mijn leven zoals ik dat tot nu toe heb kunnen leiden door hard werken en sparen, wordt afgenomen, tenminste ingeperkt of afgeremd en me meteen ook zal worden nagedragen een klimaatvervuilende kapitalistische egoist te zijn die ook nog eens staat voor de rechten van het joodse volk of (ik ben zelf niet gelovig) het christendom dat wordt bedreigd. Types als Timmermans, Paternotte, Jetten, Ouwehand, en Rollo Bontebal zullen er als zij aan de macht komen alles aan doen om ons het eigen huis af te nemen. Ook de auto mag niet meer gebruikt, we mogen niet meer vliegen, varen, rijden, moeten vegetarisch eten, zijn verplicht onze zolders in te richten voor de zoveelste stroom asielzoekers en onze dochters mogen alleen nog maar naar buiten als ze geen aanstoot geven richting hitsige types die graag hun lusten willen botvieren op die jonge Hollandse meiden.
De hypotheekrenteaftrek verdwijnt, erfbelasting gaat naar 50-70%, islamitische scholen krijgen alle ruimte om hun anti-westerse propaganda te verspreiden onder thuis al op voorhand geindoctrineerde leerlingen, bijdragen voor het Gemeentefonds stijgen met 100% waarbij de OZB-belasting een belangrijke rol gaat spelen. Verplichte vakken als Nederlandse taal, rekenen, geschiedenis, aardrijkskunde verdwijnen en maken plek voor aangepaste en in vreemde talen gegeven vakken. Zelfs het bekende zesjesniveau is nog te hoog voor links, men past het onderwijs aan bij het niveau van de eigen aanhang. TV-programma’s als Opsporing Verzocht verdwijnen van de buis, want te stigmatiserend voor de gezochte daders en de politie krijgt vooral de opdracht automobilisten te bekeuren en zich terug te trekken uit de binnensteden van de grote bevolkingscentra in ons land om zo een gevoel van vrijheid blijheid te produceren voor hen die al dan niet illegaal hun kostje bij mekaar moeten stelen. Een zwart beeld? Nee hoor, de verkiezingsprogramma’s van linkse stromingen zitten zo in elkaar. Heb ik de haat richting Israel nog niet eens meegenomen.
Of de diepe buiging voor de Islamitische cultuur die men op links gaarne maakt. Nee, niet mijn wereld, en dus zeker geen optie die ik zal kiezen. Hebben de partijen uit het vorige kabinet er iets van gebakken? Nou wellicht niet zo veel, maar meer dan in de vorige kabinetten met D66, CDA en PvdA en CU. Vergis je niet dat veel van de wet- en regelgeving uit juist die perioden dwarsliggers bleken om het gewenste rechtse kabinet echt beleid te laten uitvoeren. Het land zit op slot, men houdt vast aan ‘Europese verdragen’ maar verzwijgt het feit dat in die verdragen ook zaken staan die nu net zo goed niet worden nageleefd. Omdat het even niet past in de linkse visie. Voor mij is het huidige links een ramp voor dit land, onze economie en samenleving. Niet mee eens? Prima, stem er op. Maar kom niet met klachten of huilverhalen als je aan den lijve ondervindt wat Timmermans en de zijnen je aandoen. Vandaar deze waarschuwing. Die uiteraard ook met een korreltje zout moet worden genomen. (beelden: Archief)
Toen we met de fabrikant na lang en intensief onderhandelen waren overeengekomen om de nieuwste varianten van de Favorit en de daarvan afgeleide stationcar Forman snel af te nemen om zo de vast zittende verkopen wat te stimuleren werd het besef groot dat we echt iets moesten doen aan die nog steeds bestaande ‘prop’ aan oudere modellen. En dus bedachten we allerlei trucs om auto’s die al erg lang bij importeur en dealers in voorraad stonden te verkopen waarvan we vrijwel zeker wisten dat de toenmalige dealers er niets mee zouden doen omdat ze nu eenmaal hun lokale markten niet proactief konden of wilden bedienen. Desnoods aan buitenlandse afnemers. In die jaren, ik schreef er al eerder iets over, was er een levendige handel in tweedehands en ingeruilde Skoda’s aan de gang. Vooral de Skoda-dealers zelf verkochten massaal hun voorraden gebruikte ‘achterwielaandrijvers’ aan Tsjechische handelaren die daartoe ons land afstroopten voor ‘buit’. Die Nederlandse wagens waren meestal goed onderhouden, voorzien van een stevige antiroestbehandeling en voor redelijk lage prijzen te koop. Ik denk dat in die jaren zo’n 70% van het rijdend Skodabestand aan oude modellen werd teruggestuurd naar het voormalige thuisland. Net zoals bij het Russische merk Lada overigens gebeurde met wagens van dat oude Sovjetmerk.
Scheepsladingen tegelijk gingen daarvan indertijd ook terug naar huis. Dealers kregen daardoor weliswaar iets van financiële ruimte, op de langere termijn hield het ook in dat ze geen werkplaatsvulling konden verwezenlijken en dat ze daardoor en bij hun uitblijvende verkoopsuccessen met de Favorits een ongewisse toekomst tegemoet gingen. Toen we de eerste nieuwe Skoda Favorit Monomotronic in huis kregen werden we helemaal enthousiast over de kwaliteit van die wagens. De nieuwe Duitse aandeelhouders gaven de wagen precies dat mee wat al eerder had moeten gebeuren. Keurige interieurs, donkerblauw tot zwart kunststof voor het dashboard, volkomen naar beneden draaiende ramen, een injectiesysteem op de motor en een veel betere bij een traditioneel merk als Skoda passende afwerking. Gewoon keurige auto’s die voor een redelijke prijs in de daarbij behorende nieuwe overzichten en catalogi kwamen te staan. Ook de lakkleuren waren nu plezieriger. Geen rare ‘Oostblokkleuren’ meer, maar frisse tinten, passend bij een Volkswagenmerk. De nieuwe wagens kregen van huis uit ook een sticker op de achterruit waaruit bleek dat Skoda nu toebehoorde aan de Volkswagen-Groep.
Die stickers alleen al waren reden om onze dealers iets enthousiaster te maken dan ze voorheen waren. Nu de klanten nog. Die waren op hun beurt nog steeds erg terughoudend naar het merk en al snel zagen we de even oplevende verkopen van die nieuwe modellen weer terugzakken naar de oude lage niveaus. De organisatie wachtte vooral af of klanten spontaan binnen stapten. En dus kwamen de contacten met de buitenlandse afnemers als geroepen. We ruimden dan als importeur maar eens op. Alles wat niet meteen behoorde tot de reeks actiemodellen die nu bij Skoda in grote aantallen van de band liepen werd in de aanbieding gedaan en verdween met truckladingen tegelijk over de grens. Veelal in een combinatie waarbij we de zeer begeerde Monomotronics aanvulden met ook altijd een reeks minder goed te verhandelen en oudere Ecotronics. Die laatsten behoorden tot de oorspronkelijke Favoritreeks. Zelfs tot in Midden-Amerika verdwenen die wagens, het zou me niks verbazen als er nog exemplaren van te vinden zijn op een van de Caribische Eilanden. Het gaf ons lucht, al moest iedereen er wel over zwijgen, want export was bij de fabriek niet echt populair. Omdat ook dealers, vooral in de grensstreek, alles aangrepen om voorraadauto’s op deze wijze weg te werken was het ‘probleem’ soms best behoorlijk. Maar in tijden van nood mag en moet men dopen, en het voortbestaan van de hele organisatie stond in feite op het spel. Wat je niet kwijt kon in ons land moest dan maar richting Europa of elders worden afgevoerd. Waren wij daarmee uniek? Nee hoor! De meeste merken met een wat terugvallende verkoop pasten deze methodiek in die jaren toe, zelfs bij VW waren heel wat dealers druk met dat exporteren. Het leverde ons in ieder geval wat legere terreinen op, dat scheelde veel geld en stilstaand kapitaal en we konden de dealers waarmee we verder wilden op termijn tenminste het laatste nieuwe van de Tsjechen leveren. Het was buigen of barsten…Of we nu wilden of niet! Wordt vervolgd! (Beelden: Yellowbird/Skoda/internet)
Vooral in linkse politieke kring bestaat het idee dat je alles kunt veranderen wat ‘is’ en nu niet goed lijkt. Vooral als het proces zelf wordt betaald door anderen (lees de belastingbetaler) is veel mogelijk. Toch is de grootste verandering die onze maatschappij recent meemaakte vooral die waarbij het kapitalisme en neo-liberalisme de overhand kregen en de sociaal-democratie volkomen aan invloed en waarde verloor. Een beeld dat je in veel landen om ons heen ook ziet. We gaan ‘participeren’ en verschuiven de sociale druk naar de private sector. Ooit begonnen met het onzalige plan om de ziektekostenverzekering onder te brengen bij de verzekeraars in ons land die daar goede zaken mee konden doen. De overheid doet stappen terug, verschuift de verantwoording naar een lagere sector zoals de gemeenten die dan met een kwart minder aan voorheen beschikbaar budget maar moeten zien dat ze dezelfde vormen van ondersteuning en zorg bieden die voorheen in ons sociale paradijsje kwam van de centrale overheid. We hebben in een paar jaar tijd de arbeidswetten vrijwel volledig gesloopt, het ontslagrecht compleet ontmanteld.
Wie nu wil gaan werken krijgt vermoedelijk nooit meer een vast contract. Werkgevers maken meer winst dan ooit, werknemers hebben weinig zicht op loonsverhogingen. Daarbij zie je een ontmanteling van de ouderenzorg, worden leerkrachten opgezadeld met een overdaad aan regels die niets met de eigenlijk opleiding van leerlingen van doen hebben en worden zaken als lichamelijke opvoeding en zwemmen afgeschaft. De resultaten zien we elke dag terug. Want onze maatschappij is niet maakbaar zoals de socialisten geloofden, hij is onderdeel van een evolutie. En in die evolutie wordt ook ons landje overspoeld door mensen van buiten die afkomen op de sociale voorzieningen die wij in het verleden opbouwden en daar gretig gebruik van maken. Al is het slechts bed, brood, en bad, dan nog is het meer dan je krijgt in een kansloze positie op het Afrikaanse platteland. Vraag is wel wie die kosten draagt voor deze onverwachte opvang.
Want naast de Afrikaanse immigratie is er ook de vluchtelingenstroom (…) uit veelal islamitische landen, gezinsherenigingen en zo meer. Elke jaar schrijven zich 80-100.000 nieuwe mensen zich in als inwoner van dit land. Daardoor stijgt het aantal inwoners (te)snel en raken zaken in de samenleving uit balans. De gevolgen zien we elke dag in de media. Oproer, onrust, populisme van links en rechts, een lastig te vormen coalitie. En sociale media die soms ontploffen en bepaald geen voorbeeld zijn van een maakbare maatschappij met begrip voor het ene of andere standpunt. Ik denk ook dat de politiek nog steeds niets heeft geleerd van bewegingen die onder Fortuyn en later Wilders zijn ontstaan en gegroeid.
Men beslist nog steeds het liefst over de hoofden van bewoners van land en stad of dorp heen en vindt het vreemd dat steeds beter opgeleide burgers een andere mening verkondigen. Weg zetten als islamofoob of racist is dan een onfatsoenlijke benadering van de discussie. Maakbaar is een maatschappij waarin je zaken erkent, benoemt, maar ook waar je zorgt dat zaken die niet deugen worden opgelost. Met zalvende woorden alleen kom je er niet. En als iemand zijn oma uit een verzorgingshuis wordt geknikkerd vanwege de bezuinigingen en in een of ander tuinhuisje haar laatste participatiedagen moet slijten is het bouwen van nieuwe huizen voor asielzoekers wel wrang. Dat vraagt uitleg, fatsoen, begrip en wellicht ook het inzicht dat niet alles maakbaar is en dat je soms rekening moet houden met mensen die anders aankijken tegen de gevolgen van massa-immigratie of globalisering. En dat onbegrip is een gevolg van het falen bij de sociaal-democratie in mijn ogen. Had men daar meer opgelet was dat maakbare gewoon gebleven. En de splijting der geesten niet zo diep geworteld geraakt. Want dat brengt niks. Daarbij, toegeven moet geen eenzijdig proces zijn, maar van twee kanten komen. Pas dan wordt die maatschappij weer een beetje maakbaar…
Altijdmijnmening 