Juist vandaag is het goed om eens na te denken over wat er tegenwoordig op straat en in universiteiten allemaal plaatsvindt en hoe zich dat verhoudt tot wat er in de Tweede Wereldoorlog zoal afspeelde in ons land. In de aanloop van dat conflict waren er stromingen te vinden die zich sterk maakten om alles wat in Duitsland speelde te zien als goed en noodzakelijk. Joden waren de negatieve oorzaak van ongeveer alles en vanuit het godsvruchtig denken i c m grote burgerlijkheid zag men toe hoe die bevolkingsgroep werd gekleineerd, verdreven en soms in kampen opgeborgen. Eenmaal binnen onze grenzen pakten de Duitsers samen met de landverraders van NSB en meer van die types, ook heel veel Joden op.
Eerst nog in relatief kleine aantallen, later bijna geindustrialieerd. Mijn stad herbergt vele plekken die nog steeds het schrijnende verhaal over die deportaties vertellen. Joden die uitsluitend werden afgevoerd omdat ze Jood waren. Voor de vorm nam men ook wat Roma-zigeuners mee (Untermenschen..) vond men ook homo zijn reden tot tewerkstelling elders maar zaten de goederentreinen richting de vernietigingskampen toch vooral vol met Joodse mensen. Tienduizenden. Mensen zoals wij allen. Met een gezin, een huisje, wat spullen, een eigen leven. Eerst opgesloten in zgn. Joodse wijken, daarna geselecteerd en vervolgens via allerlei verschrikkelijke reizen op weg naar het einde. Duits-efficient georganiseerd met behulp van de lokale ambtenarij en haar toen zeer inschikkelijke houding. Na de oorlog was de zgn. Jodenbuurt in Amsterdam gedecimeerd en ook het vroegere Nieuw-Zuid met haar wat rijkere Joodse bewoners kende vele lege plekken.
Schaamte zou meer passen dan dat wat we nu zien. Weer worden Joden achtervolgt, in elkaar geslagen, maakt men reclame voor het Arabisch geweld, kijkt weg van antisemitisme, verbreekt banden met universiteiten in den vreemde ook al zijn die aantoonbaar zeer kritisch op het beleid van de Israelische regering. Men verzwijgt de genocide die op 7 oktober 2023 plaatsvond, maar focust op de reactie van Israel daarop. Opvallend, indertijd was het extreemrechts dat zich schuldig maakte aan de jodenhaat, nu is het vooral extreemlinks i c m Arabische en Noordafrikaanse moslimgroepen die menen dat de geschiedenis van het Midden-Oosten een andere loop moet krijgen. Hoe vreemd kan het gaan. Mijn tenen gaan vast opkrullen als ik vanavond tegen 8 uur op de Dam onze volstrekt ongeschikte en anarchistische burgemeester zie staan die heeft bewezen dat deze herdenkingen helemaal niet voor haar bedoeld zijn. Die slachtoffers uit de Tweede W.O. interesseren haar kennelijk helemaal niet. De huidige retoriek wel. En dat is schandalig genoeg. Ik ben vanavond stil. Omdat ik dan denk aan al die mensen die zich ooit veilig waanden achter onze grenzen en fatsoensnormen. Nou, die zijn maar flinterdun. Indoctrinatie en propaganda maken daar snippers van die weg dwarrelen in de altijd waaiende wind in dit land. En dat is best confronterend…. Zij die er achter zitten moeten zich schamen. Heel diep. Zeker vandaag! (beelden: Internet/archief)
In de afgelopen weken werden we weer eens geconfronteerd met groepen jongeren die maling hadden aan de adviezen van de overheid ten aanzien van het gedrag teneinde geen Coronavirus op te lopen of te verspreiden. Het bleek bij deze groepen tegen dovemansoren gezegd. Ze hebben een ingebouwde afkeer van onze overheid, erkennen vermoedelijk ook het gezag daarvan niet. Andere cultuur, andere opvoeding, dus…. Dat geldt ook voor hun instelling ten aanzien van zaken die wij in ons liberale land normaal geaccepteerd gedrag vinden. Zoals het feit dat mannen op mannen en vrouwen op vrouwen kunnen vallen. Gewoon de weg van de liefde volgen en dat ook in het openbaar uiten. In bepaalde kerkelijke kring al niet zo lekker liggend, bij sommige culturen vaak leidend tot agressief en soms gewelddadig gedrag. De slachtoffers veelal lichamelijk beschadigd en mentaal gefrustreerd, de daders zelden vervolgd…. ”Omdat ze het al zo beroerd hebben met die integratie en omdat hun geloof al zo wordt afgewezen’.
Huh? Als er een groep niet wordt vervolgd of op uitingen beoordeeld dan juist deze. Laten we het eens bekijken vanuit Joodse kring. Ook daar lopen mensen rond die aan den lijve ondervinden hoe die genoemde groep jongeren meent om te moeten gaan met medeburgers met een joodse achtergrond. Ingebakken haat, het wordt er kennelijk thuis en in de familie of omgeving met turbodruk ingepompt, zorgt voor agressie en geweld. Wat is dat toch? Staat het in dat gekoesterde heilig boek van die lui. Zoals bekend mag heten heb ik zelf ook een gelovige achtergrond. Ik maakte me daar ooit als jong mens van los, maar houdt me ‘ergens’ wel aan de tien geboden en voel ook het verschil tussen goed en kwaad. Voel me zelfs akelig als ik ergens 150km/u rijdt waar je maar 100km/u mag. Hou me toch liever in. Ook al heb ik een hekel aan onzinnige beperkingen, zeker aan de soms door de overheid opgestuurde bonnen. Want mij weet die zelfde overheid die alles uit de genoemde groepen met de mantel der liefde bedekt, altijd weer te vinden.
En dat noem ik dus klassenjustitie. Geldt dus ook voor dat antisemitisme. Pak dat nou eens aan en benoem de dadergroepen. Het zal niet verrassen waar die vooral te vinden zijn. Dat je dan aangeeft dat het ‘ook elders’ voor komt is geen reden de hoofdgroep van daders aan te pakken. Toch? Geldt ook voor dat anti-homo/lesbo-geweld. Onacceptabel! En volgens de wetten in ons land strafbaar. Doe daar dan wat mee. Ik wil geen begrip tonen voor de wensen en verlangens van deze groepen ten aanzien van hun geloof of cultuur als dat omgekeerd ook niet het geval is. Geldt voor veel Nederlanders. En die zijn het al bijna 20 jaar zat dat de overheid er niets mee wenst te doen. Kennelijk in de greep van linkse rakkers en polcorridders. Ik heb een oprecht hekel gekregen aan die lui. Net als aan milieufreaks, Grethisten, namaak-socialisten, notoire leugenaars, bumperklevers, onnodige linksrijders, maling-aan-corona-burgers, maar zeker ook aan hen die anderen het recht van bestaan ontzeggen. Stel je voor dat ik hetzelfde gedrag ging vertonen als die beschreven groepen dat doen. Hoe zouden mijn lezers en reaguurders dan om gaan met de meninggever?? Ben toch benieuwd….
Morgen, 4 mei, herdenken we! Maar dat wordt wel steeds lastiger nu een hele generatie Nederlanders begint te verdwijnen die alle leed van de oorlog die woedde tussen 1940-45 daadwerkelijk meemaakte. Nu is er gelukkig nog een generatie die na de oorlog werd geboren en die niet meteen dat leed en die ontberingen van een oorlog meemaakte. Maar er wel op werd gewezen door de ouders en grootouders die de ellende van een oorlog of terreur wel moesten ondergaan. Wie een beetje oplette op school of tijdens de vertelde verhalen weet dus dat tijdens die oorlogsjaren hele groepen Nederlanders zijn afgevoerd naar Duitsland en verder. Een groot deel daarvan kwam nooit meer terug. Vernietigd door de Nazi’s. Maar ook in het vroegere Nederlands-Indië hebben mensen enorm geleden door de Japanse terreur. Wie daar in een kamp zat wist ook meteen dat het leven niet alleen maar rechten kende, maar vooral de plicht tot overleven. Wat voor veel mensen een wanhopig makende oefening bleek.
En wat daarna gebeurde was natuurlijk ook niet meteen een positieve bijdrage aan de geschiedschrijving van ons land. Je sprak niet over die ellende. Verwrongen (lees: gekwetste) geesten waren het resultaat. Leed, verdriet, soms totale wanhoop geeft een andere soort leven dan comfort, veiligheid en voldoende eten tot je erbij neervalt. Maar het ergst is toch wel dat je verwanten, familie, vrienden, kinderen of wie ook voor altijd kwijt bent geraakt. Voor sommige families was dat een pijnlijke constatering na een vrijwel totale uitroeiing. Joodse mensen kunnen ons op dat punt nog steeds bijpraten. Ongekend! Maar ook soldaten die krijgsgevangen werden gehouden, dwangarbeiders, communisten, homoseksuelen, enz. enz. mochten vrezen voor hun leven als de Duitsers of Japanners hen te grazen namen. Dat was dus geen rooskleurig beeld. Al die doden, ook die onder de Nederlandse strijdkrachten die een volkomen hopeloze maar ook heldhaftige strijd voerden tegen de invasiemachten van die terreurlanden die indertijd de As vormden. Heel wat jongens sneuvelden in de eerste dagen van de oorlog.
Net als burgers die slachtoffer werden van bombardementen op steden als Rotterdam of Den Helder. Dat zijn de ware slachtoffers. (Nederland kende 181.000 doden in wo2) En die moeten we blijven herdenken. Omdat die Tweede Wereldoorlog ongekend was in zijn heftige moordzucht. Ons landje was dat niet gewend, zeker, want in WO1 deden we niet mee. Waren we neutraal. Maar dat trucje lukte niet in WO2. We werden gewoon overlopen door Duitse en Japanse horden. Tegenwoordig zien we dat veel zaken worden toegevoegd om die herdenking voor jongere generaties al dan niet hier geboren Nederlanders acceptabel te maken. Maar geen daarvan kan zich qua ellende meten met het leed dat ons land in WO2 werd aangedaan. En om daaraan te denken houden we op die 4e mei 2 minuten stilte in acht. Twee minuten! Een evenement dat we nog jaren zullen moeten koesteren. Opdat we snappen wat het is om zoveel mensen te verliezen als we indertijd deden. Ook al zullen er wel weer lieden zijn die ergens een of ander stukje vervalsing van de geschiedenis toepassen om hun eigen frustraties om te zetten in semiwetenschappelijke onderbouwing van de eigen stelling. Maar die horen niet bij wat we op 4 en 5 mei herdenken. Al moet je zelfs die malloten rond de viering op de 5e mei hun mening laten uiten. Opdat ook de vrijheid van anderen die we nu nog koesteren niet verloren zal gaan. En we ook waakzaam blijven ten aanzien van het nieuwe anti-semitisme wat nu weer de kop op steekt, net als homohaat en afkeer van andersdenkenden. Gedenken mag dus best nog wat dieper gaan. Waarbij we onze normen en waarden beschermen als heilig en niet laten verdwijnen omdat door frustraties en slecht onderwijs minderheden menen dat zij de geschiedschrijving kunnen of mogen veranderen. Feiten zijn feiten! Toch iets anders dan een in vrijheid uit te spreken mening. Mits niet geschreeuwd natuurlijk…
Altijdmijnmening 