Als mijn leasepa ondanks al zijn technische kennis en kunde toch per ongeluk op zijn duim sloeg of bij de reparatie van een motorblok of zoiets zijn handen bezeerde kon hij vloeken dat het een lieve lust had. Zou er een God bestaan werd die doodmoe van het noemen van zijn naam en die hoorde het dan ook donderen in zijn eigen hemelse lusthof. Nu was leasepa op zijn beurt bepaald geen uitzondering op dat gebied. Er werd wat afgevloekt in die jaren, de gemiddelde Amsterdammer wist de weg naar het alfabet der ernstige ziektes wel te vinden, al baseerde de encyclopedie rond al die woorden zich wel op aandoeningen uit het verleden.
Tering, Tyfus en zo meer kwamen vaak voor. Een etter was een klerenlijer, iemand die je iets aandeed een boerenl.l. De kreten die tegenwoordig worden gebezigd zijn vooral afkomstig uit het Engels, men gebruikt in bepaalde kringen graag volksziekte nummer 1 en als iets een beetje tegenzit gebruiken met name jonge meiden de term die verwijst naar hun eigen lusthof tussen de al dan niet fraaie benen. Het blijft mij verbazen. Hoe meer ik groeide als ontwikkeld mens, des te meer beschaving tot mij kwam. En vloek ik dus zelden of nooit. Schelden kan ik wel hoor.
Maar dat kan en mag ook best vilein. Wie mij kent weet dat ik voor bepaalde groepen mensen of politici fijnsoortige kretologie heb ontwikkeld. Maar dat gevloek waarbij je een eventuele oppergod (ze zijn er in gradaties) uit de Hemel vloekt is mij niet zo bekend. Al zit de echte Amsterdammer natuurlijk niet te diep onder de huid en moet ik dus af en toe ook op de tong bijten om er niet iets echt venijnigs uit te gooien. Ooit moest ik erg lachen om de oude Andre Hazes.
In een film over zijn leven van toen, intussen alweer lang geleden opgenomen en uitgezonden, reed hij rond in een dikke Amerikaan. Samen met een vriend/chauffeur. Onderweg moesten ze ergens stoppen en reed een jonge dame met haar mini-Japanner knalhard achteruit tegen de dikke Buick van Hazes aan. Het eerste wat hij er uitgooide was ‘stomme stoephoer!’. Ik moest er wel om lachen…Hoe kom je er op… Ik kende de term niet maar beledigend was het best wel. Later was hij tegen de van diepe schuld getuigende dame nog hoffelijk ook. Onlangs overkwam mij iets soortgelijks. Al rijdend naar de wasstraat in de buurt reed ik in het linkerbaanvlak van een tweebaansweg (2 x 2 rijstroken) om even verderop linksaf te slaan naar mijn bestemming. Naast mij reed een bestelwagen. Uit het niets dook ineens een dame op die met haar Ford net voor die besteller vanuit een uitrit door wilde steken naar de weg aan de andere kant. Maar nooit had gerekend op een tweede auto (ik dus) die naast die besteller reed. Zonder op of om te kijken stak ze over…. Vol op de remmen en meesturend om de dreigende aanrijding te voorkomen kon ik dat laatste maar net aan voorkomen. Het scheelde 10 centimeter. Zij keek naar rechts, had mij totaal niet gezien en reed gewoon door. Ik gilde haar ‘domme tuttenbel’ na, gaf gas en reed verder. Achteraf vond ik dat best knap. Dat laagje fatsoen bleek dikker dan ik zelf dacht. Best een compliment waard vond ik zelf. En een blogje. Want als ik een paar jaar eerder iets soortgelijks had meegemaakt was ik wellicht Hazesachtig tekeer gegaan…. Jullie ook?? (beelden: archief)
Wat doe je met een hond die je van pup af aan hebt opgevangen en gevoed en die je als hij jongvolwassen is uit dank fiks in je handen bijt? Of een kat die je constant blijft krabben en bijten? Blijf je die aaien en belonen? Of komt er een moment dat je een straf wilt uitdelen? Zo gaat het ook met mensen die je, ondanks dat je er toch behoorlijk fatsoenlijk en barmhartig mee bent omgesprongen, na een aantal jaren ineens in de rug aanvallen en jou om je zijn wie je bent onderuit trachten te schoffelen met allerlei oneigenlijke argumenten. Zo voelt het als ik op de tv een dame zie passeren die mij altijd om haar gebrek aan talent opviel, maar bij de VARA als intelligente heldin werd binnengehaald om haar bijtafeldamerol, nu ook plotseling politieke ambities denkt te hebben. En die zich dan aansluit bij een stroming die zelf stelt te willen ‘verbinden’ maar intussen de haat tegen Nederlanders die niks moeten hebben van al te enthousiaste verhalen over multicultureel samenleven of de voordelen van de islam, opzweept. Een stroming ook die de Turkse dictator aanbidt en de Armeense genocide ontkent. Die stroming is een per definitie een foute.
Ook al verpakt men het dan met een sausje van ‘verbinden’ en positiviteit. Laten we wel zijn, wie zich afzet tegen het Nederlandse verleden op het gebied van het slavenvervoer en uitbuiting van een paar eeuwen geleden, zich druk maakt over de frustraties van enkele donkere Medelanders rond de figuur van Zwarte Piet, zou toch drie keer moeten nadenken voor zij zich zou aansluiten bij een stroming als deze. Immers, het Ottomaanse Rijk heeft een geschiedenis van bloed en geweld. Moord en doodslag hangen aan de kromzwaarden van de voorvaderen van de Turken en de wijze waarop men daar omgaat met de Koerden doet ook denken aan het oprollen van het Armeense volk. Wat slavernij betreft zijn die oer-Turken ook voorbeelden van hoe het niet moet en de positie van de vrouw is nu ook niet direct iets om trots op te zijn. Zeker niet nu de akelige AK-Partij alles naar Iraans model wil veranderen in dat ooit zo mooie land. Maar de frustraties van de dame zonder talent zijn zo groot dat ze bij Vara en RTL een platform zocht en vond voor die afkeer van de Nederlandse samenleving.
Volgens haar gefrustreerde mening zit de gemiddelde Nederlander vol met racisme, discriminatie en zo meer. En natuurlijk krijgt ze met die verhalen straks ook een platform in de Tweede Kamer. Als ze al wordt gekozen. Laten we hopen van niet. Want een hond die in de hand van de baas bijt die haar voedde heeft daar niets te zoeken. Gelukkig wijst alles erop dat ze geen kans maakt op een verkiesbare plek. Dat past immers bij een stroming waar de vrouw geen rol van betekenis mag spelen. En zo zit ze straks weer gefrustreerd thuis. Waar ze naar mijn idee ook hoort. En oh ja, al die bagger die ze over zich heen kreeg onderschrijf ik niet. Past niet bij een beschaafd volk. Wij zouden ons daarboven verheven moeten voelen. En het wicht met de tien pruiken compleet moeten negeren. Net als de omroepen die haar constant op het schild tillen. Tijd om daar ook eens mee te beginnen….Dan pas denken we allemaal na. Dat is pas echte verbinding!
Altijdmijnmening 