De Sint en zijn nieten…

De Sint en zijn nieten…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sinterbram.jpg

Bedenk een onderwerp dat je aanspreekt, iets waaraan jij je stoort of bijvoorbeeld een gevoel veroorzaakt dat jij je minder moet voelen dan een meerderheid om je heen en je weet vrijwel zeker dat je in dit land een meute medestanders achter je aan krijgt. Mensen die kennelijk onze samenleving haten, er wel de voordelen maar zeker niet de nadelen van willen ondervinden. Zo zit dat ook in elkaar bij die lieden achter Kick-out-Zwarte-Piet. Een aantal bij elkaar gegaarde wat werkschuwe types die deels uit onze voormalige overzeese gebiedsdelen afkomstig zijn en na 1975 hierheen verhuisden voor de sociale voorzieningen plus Afrikanen die vrijwel allemaal om dezelfde reden deze kant op kwamen. Eenmaal hier ontdekten (..) ze al snel dat wij in dit land aan de Noordzee al eeuwen lang via Zwarte Piet ‘onze afkeer propaganda verspreidden rond zwarte lieden’. Zonder zich te verdiepen in de culturele achtergrond van het fenomeen wierpen zij zich op als hoeders van de rechtschapenheid en met in hun rug de steun van de BLM-beweging, een deel van de VN-organisatie maar zeker ook een fikse subsidie van de toen door linkse stromingen geindoctrineerde overheid verstoorden en frustreerden zij bewust Sinterklaasintochten door het hele land.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: verbodsbord-partij-van-de-afkeer.jpg

Tegenstromingen werden weggezet als racistisch of erger zodat iedereen die niet koos voor een ongekleurde Pieterman-assistent het wel uit zijn/haar bol zou houden om actie te voeren. Het fenomeen ZP werd zo discussiepunt voor volwassen mensen. Radicalisering en een scherpe scheiding der geesten het gevolg. Maar daarmee is het nog niet klaar. Want ook die figuur van Sinterklaas zelf is nu onderwerp van discussies. Weer een andere minderheid, die der Mohammedanen, stoort zich aan het grote kruis op de mijter van de Goedheiligman. Ook ‘weer zo kwetsend voor andere gelovigen’. Die overigens wel vooraan staan als het uitdelen van snoepgoed en cadeautjes start, maar dit terzijde. En dus zag ik ook afgelopen weken opnieuw dan Sinterklaas in bepaalde (links bestuurde) steden met een neutrale mijter op de bol zijn intrede deed. En als het nog niet erg genoeg is, een burgemeester van Groenlinkse herkomst verbood de aankomst van de Sint met zijn stoomboot vanwege ‘de uitstoot’ en er zijn ook al intochten geannuleerd omdat de Sint het waagde op zijn aloude schimmel te arriveren. Zo zielig voor dat diertje… Kortom, het afnemen van tradities van onze eigen bevolking is verheven tot strategie en links beleid. Inleveren maar. Wat nog meer zal volgen is wel in te vullen en simpel te voorspellen. En hoe linkser het bestuur, hoe meer er gebogen wordt voor al die minderheden met hun eisen en verlangens. Ik ben benieuwd wat er nog over zal zijn van onze typisch Nederlandse gewoonten over pakweg 25-30 jaar. Ik zal het vermoedelijk niet meer meemaken, maar ik vrees er wel voor. Intussen wens ik jullie allemaal morgen een prachtige Sinterklaasviering. Geniet er van zolang het nog kan. Het is zo voorbij in dit land. (Beelden: archief)

Observaties tijdens het wachten…

Observaties tijdens het wachten…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: seh-1-amc-704a0d24-3a0c-4612-88c3-3198d0b83e6e.jpg

Wie mij al een reeks van (intussen vele)jaren volgt, dat zijn er qua medebloggers intussen vast een stuk minder dan toen door allerlei redenen, weet dat ik ooit na een ongelukkige val dik 5 uur medt vrij veel pijn heb zitten wachten met een (achteraf geconstateerd) gebroken schouder zonder dat er ook maar iemand naar me omkeek op de Eerste Hulp afdeling van het grote AMC in Amsterdam. Onlangs was ik daar helaas weer te gast. Nu voor een geliefd familielid die dringend hulp nodig had en met dank aan een adequate huisarts en onze eigen familiezorgen bij die Eerste Hulp afdeling was afgeleverd. Omdat maar twee mensen mee naar binnen mochten met de patiente die allerlei medische handelingen moest ondergaan, was mijn specifieke rol die van de man die geduld moest hebben in de wachtkamer. Die ruimte is naar ik constateerde sinds mijn eerdere verblijf daar duidelijk verbouwd, luxueuzer dan toen ik daar uren zat, maar ook aardig stressvrij opgezet. Daarmee bedoel ik dat het er meer dan saai is. Dus wat doe je dan? Letten op de sociale samenstelling van alle patienten die tijdens de wachttijd (ik zat er weer minstens 4.5 uur lang) voorbij trokken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: drank-3.webp

Vanwege de locatie van dit enorme ziekenhuis complex, tegen Amsterdam Zuidoost aan, is de meer dan diverse bevolkingssamenstelling uit die buurt ook goed voor de vulling van deze SEH. En dat gaf mij de gelegenheid om al dat onheil en die narigheid van verschillende mensen te observeren. De donkere jonge man die met twee vrienden vrij luidruchtig binnenkomt. Hij met zijn hand op de linkerborst, af en toe pijnlijke gezichten trekkend, de vrienden vooral met elkaar kakelend en op de telefoons filmpjes bekijkend. De moeder met twee kinderen die bellend binnenstapt, zich met die telefoon aan het oor meldt bij de receptie en vervolgens gaat zitten en maar doorkwaakt in een voor mij onbekende taal. Als haar kleine meid een kop koffie omsmijt over de fraaie bank en ook zichzelf krijgt haar broertje de scherpe opdracht om de boel schoon te maken wat het arme kind nog doet ook. Ma blijft bellen! De koffie op de vloer blijft daarbij onaangetast.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: seh-2-amc-img_4505.jpg

De wat oudere (blanke) man die met zijn fiets is gevallen en zo te zien een soort breuk in een arm heeft….Vertrekt geen spier en vindt zichzelf vooral dom dat hij is gevallen. En dan het drietal van naar ik vermoed Turkse mensen bestaand uit een vriendelijk lachende jongedame en twee heren. Ik ging een gesprek met ze aan en ontdekte dat ze vanuit Zaanstad deze kant op waren gekomen omdat de jonge dame (22 en moeder van een kind van 3) slechte nieren had die in Zaanstad ‘volkomen verkeerd behandeld’ waren. Tijdens het vriendelijke gesprek plofte naast mij een stevig gebouwde Surinaamse vrouw neer die duidelijk iets heftigs mankeerde of wellicht stomdronken was. Ze deed namelijk allerlei dingen die normale mensen niet doen. Ze trok haar jas uit en gooide die over mij heen neer. De vrouw uit het gezelschap waarmee ik in gesprek was (een van hen sprak aardig Nederlands) trok haar wenkbrauwen op. Vijf minuten later werd de Surinaamse vrouw door een vriendin opgehaald. Wankel stond ze op, pakte haar jas aan een mouw en sleepte die achter zich aan. En zo ging het maar door. Uren lang. Ik kan er wel een boek over schrijven. Uren wachten in een ruimte als deze leert je veel over gedrag van verschillende mensen en culturen. En ik lichtte nu voor jullie slechts een tipje van de sluier op…. (beelden: eigen archief)

Egopraat…

Egopraat…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nh5.jpg

Zo maakten we onlangs weer eens mee dat we in gezelschap verkeerden van oude kennissen die we al een behoorlijk lange tijd niet meer hadden gezien of gesproken. In ons beider levens was veel veranderd, de wegen hadden zich lang geleden al aardig gesplitst en dat was naar mijn idee nu juist goed te merken. Niks mis mee, gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde anders werd het hier maar Maoistisch gelijksoortig allemaal, maar in dit geval viel mij na een paar uur samenzijn een ding zeer op.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: tm7.jpg

De man uit het stel dat bij ons aan tafel zat was wel heel erg overtuigd van zichzelf en bleef ook maar over zijn eigen ‘ik’ praten en deed dat deels nog in de derde persoon enkelvoud. ‘Je kent hem (zijn eigen naam) he, als het hem niet bevalt dan pakt hij die en die even stevig aan’. En zo ging het maar door. Alle persoonlijke kwalen uit het verleden en heden kwamen voorbij, de auto’s die ooit waren gekocht en hoe om te gaan met de handelaren/dealers die ze verkochten, met wie hij in het verleden (en onze vroegere woonstraat) allemaal mot had gezocht en gekregen, kortom, zijn ego was heel groot, net als zijn verhalen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: road-closed.jpg

Nu ben ik zelf bepaald niet iemand die familie blijkt te zijn van Willem de Zwijger, maar tegen dit vocale geweld was weinig opgewassen. Zijn partner bleek aardig, maar stond in dienst van zijn enorme verteldrift. Wij werden er wat moe van. Jammer van op zich een gezellig georganiseerde avond en gelegenheid. Conclusie; hij behoort tot het type mens dat maar een onderwerp van gesprek kent, zichzelf! Is dat uniek? Zeker niet! Ik ben er wel meer tegengekomen en vaak was dat geen promotie voor een langduriger relatie.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: financial-advisor.jpg

Er is namelijk meer dan het ego van iemand anders. Ik houd toch meer van mensen die een brede interesse hebben, best een mening ventileren maar niet consequent een verkeerd zelfbeeld vertalen naar een verkooppraatje over zichzelf. Immers, je mag dan zelf de belangrijkste persoon in je leven zijn, voor anderen ligt dat vaak wat genuanceerder. We bewonen de wereld met miljarden Homo Sapiens types en als die allemaal slechts zichzelf als uitgangspunt voor het Universum zouden zien werd het niks met de structuur van onze samenleving. Daarbij is het aanhoren van anderen ook wel eens aardig als je daar voor open staat natuurlijk. Juist in de periode voordat ik dit verhaaltje plan en plaats zagen we hoe politici zich aan ons verkochten om zo te komen aan een zeteltje meer of minder in de Tweede Kamer. Het ego van vele van die types droop er vanaf. Onze Koning deed onlangs een oproep om ook eens naar elkaar te luisteren en wellicht vanuit standpunten die beklijven met elkaar samen door een deur te komen. Helaas bleek dat in de huidige politiek vrijwel ondenkbaar. En zo zie je dat ook in het normale leven. We drijven uit elkaar, slaan geen bruggen meer, wellicht dat we daarom wel op ons zelf worden teruggeworpen. Met als vervelende bijverschijnsel dat we alleen nog maar oog hebben voor ons eigen spiegelbeeld. Inclusief bijbehorende verhalen en selfies om een en ander op te fluffen. Nee, ik kan er niks mee. Dus als jullie daar nou eens mee stoppen, kan ik mijn verhaal eens uitgebreid doen. ‘Er was eens een leuke jonge in Mokum die werd geboren in…………’ (Beelden: Archief/Internet)

Uniek aanbod..

Uniek aanbod..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: seat-point-occasions.jpg

Vroeger was er een gezegde in autoland dat als je het merk kon verkopen waar ik voor stond, je daarna ‘alles kon verkopen’. Dan was ik dus geweldig geschikt geweest voor alle unieke producten, diensten, uitvindingen etc die mijn pad niet kruisten of die ik bewust heb genegeerd. OK, ik was succesvol in wat ik deed, had een soort natuurlijk talent en kan ook aardig babbelen, maar ik twijfel toch wel of dat gezegde enige waarheid bezat. Maar ik zie op het platform Linkedin bijna dagelijks dat daar mensen voorbij komen die voor lieden zoals ik de ultieme uitdaging zo maar op tafel weten te leggen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ballpoint-6.jpg

Zij vonden namelijk recent het buskruit of het witte garen uit, hun training is zo uniek dat die gewoon zo te verkopen is, of ze venten een product uit waaraan een beetje B-to-B klant geen weerstand kan bieden. Althans dat is vaak de wonderlijke theorie van de lieden achter die oproepen. Altijd op zoek naar ‘Accountmanagers’ Fleetsalestypes, Rayon Managers of wat ook. Tegen een aardig salaris en met een auto van de zaak lekker het land rondrijden en al dat unieke spul aan de man/vrouw brengen. Ik heb er in mijn zakelijke jaren heel wat aan mijn bureau gehad.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mattoni-2.jpg

De echte goede konden nog wel eens iets slijten. Vaak omdat je sommige mensen iets gunde, maar er zaten er ook tussen waar je echt moe van werd. Blijven proberen, maar dat unieke niet over kunnen brengen aan mij of mijn collega’s. Toch zaten er kanjers tussen. Ook op Schiphol maakte ik die mee. Beetje slijmen, wat pamperen, hapje hier, aanbiedinkje daar, vluchtje, uitstapje en ze kregen los wat ze bij jou zochten.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: praatje-pot-1.jpg

Maar als ik die aanbieders van al die unieke spullen of trainingen op Linkedin volg heb ik soms geen idee wat ze nou eigenlijk aan toegevoegde waarde te bieden hebben. Als Account-Manager is dat toch wel essentieel. Immers niet de afzender van dat unieke moet centraal staan, juist de koper wel. Die moet vanuit de WIIFM denken (What’s in it for me?) toehappen en dan moet je volgens mij met al dat unieke van die aanbieders wel sterk in je schoenen staan. Komt bij dat Engels tegenwoordig de voertaal lijkt te zijn geworden in veel branches. Je spreekt weliswaar in Nederland met elkaar maar de Engelse termen vliegen over en weer bij zo’n ‘Salestalk’. Ik sprak en spreek die taal ook best aardig, maar liefst toch over de grens waar het nodig is om met buitenlandse relaties te OH-en. In ons land was en is de voertaal nog steeds Nederlands. Het waarom van al die buitenlandse termen ontgaat me dus vaak.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: riekers-2-.jpg

Maar ja, UITVERKOOP is tegenwoordig FINAL SALE, dus ook de gemiddelde consument gaat mee in die gekte… Vooralsnog zie ik weinig verbetering in uitvindersland qua marktgericht denken en vakbekwaam handelen. Het witte garen en buskruit (gun powder) moet nog steeds worden verkocht door anderen, en de uitvinder zelf blijft thuis. Wachtend op de resultaten die anderen voor hen behalen. De uitvinder met de kennis van zaken rond het aan de man/vrouw brengen is zeldzaam. Maar als…dan vaak heel succesvol. Misschien toch eens wat training daar op los laten…..? Wie kan dat voor me verkopen dan? (Beelden: Internet/archief)

Afkatten…

Afkatten…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ntm8.jpg

En zo zat ik onlangs weer eens te kijken naar dat erg aardige MAX-programma ‘Van onschatbare waarde’. Daarin wordt op een leuke locatie door semi-professionele verkopers getracht dat bijzondere item vanuit een erfenis of verzameling te verkopen aan handelaren in antiek of andere spullen die kennelijk beschikken over een aardig gevulde binnenzak of nooit uitgeput chequeboek. Het spel van verkoop/koop is aantrekkelijk omdat er tussen die professionals lieden zitten die het vak van inkoper goed verstaan terwijl er ook tussen zitten die elke fout uit het boek ‘de goede verkoper’ kennelijk graag maken om hun doel te bereiken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sales-1.jpg

En dat doel is om het vermeende goud van de verkoper af te doen als schroot en het daarna in de eigen handel weer voor de prijs van 20-karaats diamant aan een of andere rijke onnozelaar te slijten. Immers, iets is het geld waard of niet. En iedere Jan Doedel kan op internet een beetje een beeld vormen van wat dat ‘unieke object’ waard is of niet. Hoe dan ook, dat afkatten is een fout die ook in de autowereld regelmatig wordt gebruikt. Bij inruil. Men bekijkt een in te ruilen object met een blik van ‘o jee, dat is weer zo’n gebakje’, schopt eens tegen de banden en begint dan een verhaal over dat juist deze auto zijn geld niet zal opbrengen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: voorraad-autos.jpg

Immers ‘verkeerde uitvoering, kleur, bouwjaar, dat ene deukje, kilometerstand..etc.’. Dat alles om de inkoopprijs zo laag mogelijk te maken. Grove fout als je bedenkt dat met name auto’s in het leven van veel mensen heel belangrijk zijn. Ze maken er allerlei zaken in mee. Er zijn persoonlijke herinneringen aan die of die persoon, dan wel die leuke vakantie helemaal naar zuid-Luxemburg of zo. Als mensen echt gek waren op die eigen auto zie je dat terug aan de staat waarin hij wordt aangeboden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p4163772.jpg

Glimt die auto, kloppen alle onderhoudspapieren, weet je dat men serieus is geweest met het eigen bezit. Is het een vuilnisbak en klopt van het onderhoud weinig tot niets (‘ik doe altijd alles zelf…’) valt er veel af te dingen op de restwaarde. Maar dan nog… Tegenwoordig stoten veel autodealers inruilers door naar de ‘handel’ als het niet hun eigen merk(cluster) betreft. Sommige wat oudere auto’s gaan door naar de export. Ook dat moet je wel met enig beleid brengen bij de nog steeds eigenaar. Immers, het idee dat jouw met zoveel liefde gewassen en gepoetste karretje straks rondrijdt in de derde wereld en daar wordt afgereden door een of andere simpele ziel die er 8 mensen en een koe in gaat vervoeren doet sommige mensen echt pijn. Dus hou dat liever maar even buiten beeld. Gaat om het bijbetalingsbedrag…toch? Nou dan… Kortom, dit gaat ook op in de handel waarover dat programma gaat. Schilderijen waren ooit heel veel geld waard, maar nu ineens niet meer, beelden zijn niet te verpatsen, een unieke collectie parfumflesjes de helft waard van wat de verkoper verwachtte en ga maar door. Soms werkt deze truc, vaak niet. Het gat tussen vraagprijs (zeg even 10 mille) en de aangeboden inkoopprijs van 1000 euro is wel erg groot. En zegt veel over die inkopers die voor dat dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Het is en blijft business, maar naar mijn idee moet er nog veel getraind worden om altijd het juiste te doen in elke handel…. (Beeld: archief)

Toegevoegde waarde…

Toegevoegde waarde…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: praag-black-light-1.jpg

Wel eens stil gestaan bij het fenomeen ‘aangetrouwde familie’?? Zelf niet verrast door wat er achter jouw grote liefde zat qua aanhang in de vorm van familie en vrienden?? Ik zelf sloot die lui indertijd al snel in het hart hoor, en herinner me de meesten voor zover ze wellicht voor altijd zijn verdwenen als warme en vriendelijke persoonlijkheden. De uitzonderingen waren er natuurlijk ook. De lastige oom, tante, de vriend(in) die je liever niet/nooit meer zag. Omgekeerd ging dat vast ook zo, want ook in mijn aanhang zaten indertijd enkele best bijzondere types.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: stockholm-2.jpg

Waarbij opviel dat de meeste vrienden trouw en aardig waren en empathischer richting mijn toenmalige ‘verkering’ verloofde of vrouw dan delen van de familie waaruit ik kwam. En nog steeds zie ik bij anderen dat zelfde fenomeen en bedenk me maar dat je dat als liefdespaar er dus gratis en voor niks bij krijgt. De moppen, grappen en sketches over die ‘lastige of vervelende’ schoonmoeder zijn niet zo maar talrijk. Nu zijn wij na al die jaren helaas heel wat van die aanhang kwijt geraakt en ik mocht intussen eigenlijk nooit echt klagen over die schoonfamilie, in tegendeel.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: rijks-9-img_3759.jpg

Maar ik zie bij anderen toch best wel eens zorgwekkende zaken. Zoals overdreven bemoeizucht, zelfs jaloezie. Soms speelt klassenverschil een rol, het valt niet altijd mee om dat dicht te roeien met alleen maar bijna naieve liefdesgevoelens. De prins en het burgermeisje, het klinkt of leest leuk in een of ander bedacht verhaaltje, in de praktijk blijkt dat best lastig te bereiken. Zie het Britse Koningshuis en die Prins Harry die zo nodig met zijn Megan wilde trouwen, een actrice van matig niveau. Het meisje werd venijnig toen zij niet werd opgenomen in de schoot van de koninklijke familie en sterker nog het gevoel kreeg dat haar kleur en afkomst een rol speelden bij het krijgen van kinderen en diens koninklijke status. Dat speelt binnen burgerfamilies net zo. Geloof, de buurt waar je bent opgegroeid, de status van je familie (ondernemers, arbeiders, links, rechts..) het speelt allemaal mee. Zonder aanziens des persoons. Liefde kan zo mooi zijn, maar eigenlijk zou je die bagage er niet bij moeten krijgen. Neem van mij maar aan dat die verliefdheid snel voorbij gaat. De liefde blijft wellicht maar juist in die fase kom je in aanraking met de (ambities van) de schoonfamilie. En die confrontaties zijn soms heel plezierig, vaak niet. En probeer dan maar om die warme gevoelens voor elkaar overeind te houden. Sommigen ontvluchten de problemen. Gaan reizen, emigreren zelfs, bouwen hun eigen leven elders opnieuw op. En hun vriendenkring…Immers vrienden kies je, familie niet. Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn op dit gebied. Ik zelf kwam tot dit verhaal na het zien van een paar interviews op TV waarin jonge mensen hun verliefdheid met elkaar deelden. Maar kennelijk over die aanhang nooit hadden nagedacht…. ( Beelden: archief/internet)

Versieren…

Versieren…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 70-3.jpg

Terwijl de eerste pepernoten en chocoladeletters alweer in de vakken van de bekende supermarktketens liggen te verleiden en ons trachten te versieren ze mee naar huis te nemen wil ik het toch even hebben over het meer menselijke gedrag dat bij dit laatste woord hoort. Het versieren van een ander mens. Het flirten, het je overgeven aan… In de afgelopen zomermaanden werden we weer getrakteerd op wat programma’s die juist dat thema als uitgangspunt hadden en waar we soms wanhopige pogingen zagen van mannen en vrouwen om een ander aan zich te binden. Wat volgens mij toch redelijk simpel is, maar wat in die real-life-shows tot soms tenenkrommende situaties leidde.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 70-6.jpg

Nu is de ene kandidaat de andere niet maar ze missen vrijwel allemaal het ware versier-gen. Laten we dat even fysiek duiden. Mannen zijn bij vrouwen veelal maar op een ding uit. Vallen ze zelf op mannen dan gaat dat nog een tempootje sneller en als die vrouwen houden van andere vrouwen (ik zelf zou overtuigd lesbisch zijn…) is het pas in bed dat men ontdekt dat die andere dame niet kan koken of zo. Maar zo ging het niet in die datingshows. Daar moest gepraat worden. Tot je blaren op de tong had of hebt. Er moesten vragen worden gesteld, interesses getoond.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: epb-2.jpg

En dat bleek bij 90% van die kandidaten, ze leken niet voor niets al jaren alleen te leven, een best probleem. Daarnaast zaten er vrouwen in die serie die geen echte man voor het leven zochten maar een klusjesman of anders een die investeringen wilde doen in het te runnen bedrijf. Pas als aan alle voorwaarden was voldoen mocht de betrokken tegenkandidaat (soms na vele uren reizen) blijven en kreeg een glaasje jus-des-oranges, koffie of een plekje in een of ander saai uitziend kamertje. Waar het echt om gaat bij mannen en vrouwen (al dan niet gericht op elkaars of de eigen sekse) kwam vrijwel nooit in beeld. Ook jonge mensen bedreven de liefde niet want dat mocht niet vanwege de leidende vertrutting (zie blog 14-8 jl) of het feit dat er wellicht kinderen kijken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: kamfer-5-zuster.jpg

Bij oudere kandidaten hoorde ik op enig moment een kandidate zeggen dat aanraken en eventuele seks pas kon worden verwacht als aan alle voorwaarden was voldaan. Kortom, dat kon gezien haar gedrag nog wel jaren duren en dan was de dame in kwestie op een leeftijd dat ze allang vergeten was hoe seks ook al weer werkte. Er werd niet aangeraakt, er werd aan een stuk door gekakeld en het kwam tot niks. Ik schud dan maar met de oude en echt wel wijze bol. Hoe ingewikkeld kan het toch zijn. Als je een leuke, mooie, vrolijke vrouw tegen komt die zich gekleed heeft om verleid te worden, pak dan door. Het gras maaien kan altijd nog.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: famous-legends.jpg

De kat of hond aaien ook. Het lijkt wel of we verleerd hebben hoe dat precies werkt tussen ons mensen. En veel van die lui bleken een aardige CV op gebied van relaties te bezitten. Paar keer getrouwd, soms wel tien relaties achter de rug, diverse kinderen. Maar wanhopig op zoek naar iets nieuws. Als ik dat was had ik 15 minuten nodig om te zien welk vlees ik in de kuip aan zou treffen. Dan stel je pas achteraf vragen. Zo zitten echte mannen nu eenmaal in elkaar. En oude nonnen zijn niet mijn ding. Sorry voor hen die dat willen zijn of uitstralen. Ooit zag ik op TV (bij de KRO nog wel..) een wat oudere man die er twee vrouwen op nahield. Een voor de huishoudelijke zaken, van zijn leeftijd, en een flink jongere voor de lichamelijke plezierrondjes. Ze konden het prima met elkaar vinden. Een huwelijk met benefits. En die schilder Anton Heyboer dan? Had die niet vier vrouwen in een soort commune? Die konden het met mekaar en hem prima vinden. Een vijfde vrouw deed zijn zaken. Kijk, dan gaan we praten. Maar wel achteraf. Eerst consumeren…. Flauwekul allemaal……(Beelden: archief)

Post…

Post…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: post-2.jpg

Stel, je bent bakker en je doet dat al je hele leven, net als jouw vader voor je of je opa die nog brood in het dorp rondbracht met een hondenslede of huifkar. Je hebt een aardig lopende winkel en een paar lieve dames achter de vitrines vol lekkers. Maar je ontdekt na enige tijd wel dat de afdeling brood veel minder goed loopt dan die van het gebak. Waar de Tompouzen omzet elk jaar stijgt en de appelpunten niet zijn aan te slepen, blijft die van het volkorenbruin (al dan niet gesneden) ver achter bij wat je graag zou willen zien. Oorzaken, mensen eten meer kadetjes, ze kopen hun brood bij de supermarkt maar niet bij jou en jouw prijzen zijn wellicht ook wat hoog.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: post-4.jpg

Gelukkig voor jou is er in een omtrek van 5 km2 geen andere bakker te vinden, dus je hebt een soort van monopolie. Zelf eet je geen boterhammetje minder, met dank aan die gebakjes, maar toch. Zorgen, zorgen. En dus klop je aan bij de overheid. Er moet geld bij die broodverkoop en je wilt subsidies ontvangen zodat je de winkel compleet kunt blijven aanbieden en je aan het eind van het jaar ook nog een kerstbonus kunt uitkeren. Krijg je die niet dan wordt het brood duurder en ga je ook nog maar drie dagen per week dat brood vers bakken en verkopen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: aanhanger-drie-asser-adam-160900-pict0542.jpg

Vreemde redenatie?? Nee hoor. Nou ja, wel als je mkb-er bent, want de overheid ziet je aankomen…… Nul op het rekest is gegarandeerd jouw deel. Maar heet je PTT Post ligt dat kennelijk allemaal anders. Zogenaamd geprivatiseerd (zoals ook de NS) moet je volgens afspraken met de overheid post bezorgen door het hele land, liefst binnen een bepaalde termijn, verdien je goed geld aan pakketjes waarvan de aantallen met het jaar toenemen, maar is die hele postbezorging van brieven en kaarten verliesdragend. En dat vinden aandeelhouders niet fijn. Dus verhoog je de tarieven en verlaagt de servicegraad. Minder-minder-minder kan ineens wel als het om postbezorging gaat. Maar het is niet genoeg. Er moeten ook nog miljoenen komen vanuit de overheid om deze tak van dienst overeind te houden. Kortom, dan blijkt dat die hele PTTPost gewoon een semi-overheidsinstelling is die kennelijk alleen met subsidies kan draaien. En dat zie je bij de NS ook. Jaarlijks vele miljoenen om de boel op de rails te houden. Dwang als middel, publiciteit als ondersteuning. Want je wilt niet zonder post toch??? Of zonder treinen?? Ik vind die redenatie verkeerd. Eerder liet de overheid andere bedrijven ook zonder enige steun gewoon omvallen. Er zijn heel wat voorbeelden van te vinden. Maar al die semi-staatsbedrijven moeten wel worden geholpen? Dan ook bakker Janssen, of schoenmaker Bakker, loodgieter Frans Vrolijk en automonteur Mohammed El Marokko… Geen onderscheid. Allemaal van belang voor onze samenleving…. Onlangs verdween in een dorp niet ver van onze stad de laatste Coop-winkel. Redde het niet. Het bleek de laatste supermarkt in wijde omtrek. Niks subsidies, zelf je broek ophouden. Failliet. En de klanten moeten nu 15 km rijden naar een volgend dorp om alsnog hun dagelijkse of wekelijkse inkopen te kunnen doen. Ergens klopt dit niet. Of vinden jullie van wel?? (Beelden:archief/internet)

Gradaties in geweld…

Gradaties in geweld…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: wick-4.jpg

Deze oude meninggever heeft nog een kleine afwijking naast al die interesses en voorliefdes. Ik kan soms helemaal verdrinken in fantasy/science-fiction of actiefilms. Waarbij ik de grootste voorkeur heb voor die scenario’s waarin de helden overtuigend winnen. Verliezen ze vind ik er meestal weinig aan. Competitie moet niet leiden tot afbreuk aan een heldhaftig personage. Man of vrouw, het maakt mij niet uit. Gewoon de beuk er in en waar het kan de misdaad of in-gemene types bestrijden en/of uitschakelen. Nu komt het genre in gradaties. Star Trek, Star Wars, Terminator, Mad Max, jullie kennen ze vast wel, maar dat zijn bijna sprookjesachtige verhalen als je ze vergelijkt met de filmcyclus rond John Wick, gespeeld door Keanu Reeves die je zou kunnen kennen uit o.a. de Matrix-filmreeks, ook al zo’n klassieker.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ridders-en-vrouwen-5.jpg

Maar bij John Wick komt er nog een dimensie bovenop. Slechte mensen maken rondom hem hun hel mee op Aarde. Als rechtgeaard opruimer schakelt hij er per film tientallen zo niet honderden uit. Allemaal onzin natuurlijk, maar ik zit als liefhebber op het puntje van de bank en lach me gek. ‘Kan helemaal niet’, ‘hoe bedenken ze het’ en zo meer komt dan uit mijn mond en een zekere opwinding vult mijn lijf. Na afloop van zo’n film moet ik dan even bijkomen. Geweld zit normaal niet echt in mijn karakter, dus de overdaad aan wat ik zag moet er dan even uit. Een wandeling door de omgeving is in zo’n situatie soms handig. Onlangs zag ik uit die cyclus John Wick 4 en echt, als je denkt dat je alles al hebt gezien, hier komt dan een dimensie extra bovenop. Ik moest bijna aan de beademing toen de film was afgelopen….Maar gelachen….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mao-1-.jpg

Vreemd is dan wel weer dat ik irl niet tegen het bekijken van geweld kan. De wereld is een wrede omgeving, en dat wordt vooral bepaald door de ‘bad guys’ die vanuit een of andere haatdoctrine of dictatuur menen dat ze andere mensen (liefst onschuldige) wel kunnen martelen, verkrachten of vermoorden. Raketten afschieten op woonblokken, de schuld bij anderen leggen, hele landen innemen en plat gooien, het is allemaal wat veel soms. De ingegraven meningen van voor/tegenstanders zijn mij zeker ook een doorn in het oog.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1921-8.jpg

Hoe zou je in vredesnaam (..) voor een oorlog kunnen zijn, voor vernietiging van een volk of van onschuldige mensen als je maar een jaar of wat terug hoeft te kijken naar wat al die conflicten aan ellende hebben opgeleverd. En voor hen die menen dat Gaza of Oekraine erg zijn, in het verleden kenden we na WO2, Korea, Vietnam, Afghanistan, Golfoorlogen, de oorlogen tussen Arabische landen en Israel, de conflicten tussen Pakistan en India, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles draaide en draait daarbij om macht of de inzet van haatdoctrines die willen overheersen. Een ding hebben ze vaak allemaal in zich, een absolute hekel aan democratische landen. De dictatuur, al dan niet godsdienst-gestuurd, speelt voor die daders een belangrijke rol. Soms zou ik willen dat er meer John Wicks bestonden die juist die types uit de wereld zouden kunnen helpen. Maar ja, sprookjes zijn geen realiteit en met die laatste moeten we verder. Mag wat kosten? Zeker, ons budget voor defensie stijgt. Ik ben benieuwd hoeveel van die genoemde waanzinnige bedragen gaan worden besteed aan de dreiging van binnenuit. Maar daarover later wellicht nog eens. Nu eerst een aflevering van Star Trek bekijken… (Beelden: Archief/internet)

Zwanger..

Zwanger..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: de-leugens-van-links.jpg

Hoe graag sommige dromerige mensen dat ook zouden willen, er is maar een mensensoort die zwanger kan raken….de vrouw. En wel die natuurlijke soort, fysiek uitgerust met wat nodig is om dat prachtige verschijnsel op juiste wijze van begin tot einde in het eigen lijf een plekje te geven. Hoe fraai omgebouwd ook, voor mannen of zij die als zodanig geboren zijn, is dat niet mogelijk. Mannen zijn goed voor de aanvoer van een van de noodzakelijke ingredienten om die zwangerschap te bereiken, maar gezien het feit dat de meeste opvolgers van Adam vooral het maakproces als plezierig ervaren en vrouwen het zien als hun heilige plicht om het nageslacht voort te brengen en daartoe dat cement van mannelijke zijde nodig hebben, is het plezier aan het verzamelen aan hun kant vaak toch nog wat ondergeschikt.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nude-beeld-.jpg

Het zou me dan ook niet verbazen als er op enig moment via wetenschap en medische stand een simpele soort zaadbank en zelfinseminatie gereedschap beschikbaar komen om zo het proces te versnellen zonder al dat gezucht, gesteun of gekerm. Een soort Action voor zelfbewuste vrouwen en a.s. moeders. Maar dit gaat iets voorbij aan mijn verhaaltje zoals ik het even in de bol nam toen ik weer eens observeerde hoe mannen zich soms iets te diep in het fenomeen zwangerschap dompelen. Ik hoorde een mij onbekende ‘BN-er’ op TV weer eens vertellen dat ‘zij zwanger waren”. Huh? Wie? Jouw vrouw is toch zwanger, jij toch niet? Je zegt toch ook niet als man ‘we hebben last van de menstruatie’? Of…’nee…we hebben hoofdpijn…’ als dat weer eens een rol speelt in de relatie? Vrouw is zwanger, man staat er naast en kijkt toe.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: aanranding-5.jpg

Hij heeft zijn plicht gedaan, met wat pech zijn de komende maanden rampzalig voor de relatie en is zijn vrouw een totaal andere dan waarop hij ooit zo verliefd werd. Niks mis mee (voor even), maar dat ‘wij’ is dan even verdwenen. Mijn ‘ergernis’ daarmee vooral zittend in het feit dat sommige mannen om een of andere reden tegenwoordig behoren tot de watjessoort. Beetje Viking maakte zijn vrouw zwanger, liet haar verder met rust, immers zij broedde een nieuwe krijger uit en hij leefde zich in de komende tussenliggende periode uit met het roven en verkrachten van wat hij nodig had aan inkomen of bevrediging. Sterke mannen die hun weg wel wisten te vinden. Geen van die Vikingen waren toen ‘zwanger’. Ben je mal. En een beetje machoman van nu is dat ook niet. Zeg gewoon dat jullie over negen maanden een kind verwachten. En dat intussen het leven gewoon doorgaat. Althans, dat je dat als doel en uitgangspunt hebt. Want ‘we zijn zwanger’ doet het ergste vrezen voor die komende maanden. Arme mannen….Ik heb nu al medelijden met ze. Overigens is zo’n kind verwelkomen vaak natuurlijk wel weer leuk. Zeker als je weet dat ook jouw genen in die kleine zijn opgenomen. En wie wil weten wat dat kan inhouden moet maar even teruglezen in mijn verhaaltje van 24 juni jl. (Beelden: archief/internet)