Als meninggevende observator van het dagelijkse valt mij op hoe veel vrouwen van naar carriere snakkkende jonge dames en soms geweldige modellen of minnaressen kunnen veranderen in naar adem happende en in de sleur terugzakkende mensensoorten. Waarbij het lijkt of elke vorm van intelligentie en warmte voor hun partner is verdwenen zodra ze kinderen hebben gekregen. Natuurlijk, hormomen, de ingebouwde bioklok, het verlangen te zorgen voor…. Maar moet je er dan zelfs als die kinderen een beetje aan het uitgroeien zijn nog steeds uit zien als je eigen moeder of oma een halve eeuw geleden? Hoef je ineens niet meer vrouwelijk te zijn omdat je moeder werd? En dat proces lijkt over het algemeen niet te stuiten naarmate de leeftijd groeit. Van moeder wordt je huishoudster, en als je niet goed oplet vervalt je huwelijk in een sleur waaruit vrijwel niet meer te ontsnappen valt. Nu hoor ik meteen de enorme storm van kritiek uit de kelen van alle dames opstijgen die zich aangesproken voelen en direct beargumenteren dat hun mannen (of partners van hetzelfde geslacht) niet voelen wat zij voelen en dat ze naast de kinderen ook nog eens de zorg voor het huishouden hebben. Dat manlief na zijn werk best nog even kan helpen met het huishouden, de luiers verschonen, de vuilnis buiten zetten, stof kan zuigen en wellicht daarna (het is intussen half elf) op de bank kan gaan slapen opdat moeke zelf ook even een keer ongestoord kan pitten.
‘Dat gedoe’ hoeft voorlopig niet meer en als manlief niet aan dat verlanglijstje kan voldoen, moet hij het voor de rest van zijn leven maar helemaal vergeten. Nu veralgemeniseer ik het natuurlijk, ik weet het wel. Op de 1000 moeders zit er vast een uitzondering die niet vergeet dat ze ook nog getrouwd is omdat ze zoveel van haar partner hield en dat de wederzijdse verplichtingen niet de hoofdzaak zouden moeten zijn in het opgaveboekje voor het bijhouden van een leuke relatie. Die kleden zich nog wel vrouwelijk, desnoods gaan ze sporten om de extra kilootjes er af te halen, lachen vrolijk en zijn blij als ze weer eens leuk uit kunnen gaan. Dan trekken ze iets spannends aan, trekken leuke kousen en pumps aan in plaats van platte zolen in gezondheidsschoenen inclusief sportsokken en spuiten die parfum weer eens op die ze sinds de trouwdag nog ergens onder het stof hadden staan. Die andere 999 vrouwen kijken er met een opgetrokken neus naar. In hun joggingbroek met hangend kruis, dat vormloze shirt en het uitgewassen ondergoed daaronder. De kapper zoekt die brede groep niet meer op, want een echte moeder werkt niet aan zichzelf, die is bezig met en voor de kinderen.
Een op de drie huwelijken strandt na een jaar of zeven. Vaak nadat de kinderen zijn geboren en alle aandacht vroegen of vragen. Dus, een en een is twee. Oproep aan alle vrouwen, kinderen zijn leuk, maar als ze je helemaal opvreten en je niet meer weet waardoor je ze kreeg en van wie, wordt het tijd voor drastische maatregelen. Werk aan jezelf, je relatie en als het moet stop je die kinderen tijdelijk even in het bezemhok. Ze krijsen toch wel. Gnnnnrrrhhhhcc….o sorry, ik was in slaap gevallen en droomde van een ideale wereld. Zal nooit komen. En dus kan ik blijven observeren en zien waar en bij wie het verkeerd gaat…..
Altijdmijnmening 