Kamfer

Kamfer

Niets menselijke is ons vreemd als individu, dus als we ons zelf een juk omhangen met zware geestelijke stenen en menen dat we in ons leven zonder van buiten komende aantrekkelijkheden of vleselijke lusten kunnen omdat het geloof of de daar op ingestelde sekten ons hiertoe aanzetten, valt of viel dat in de praktijk altijd erg zwaar. Een middel om die lichamelijke lusten te onderdrukken was een lichte toevoeging van kamfer aan het eten of drinken. Bij zowel mannen als vrouwen onderdrukte het een wellicht wat te sterk libido en zo kon je dan jarenlang in een klooster verblijven zonder dat je de Opperheer ontrouw werd en al dan niet de hand aan je zelf of de medebroeders of zusters sloeg. Kamfer is een wonderlijk goedje.

Het zit verwerkt in mottenballen, wordt gebruikt als desinfectiemiddel, men benut het bij het balsemen, zit in vuurwerk, het beschermt je tegen insecten, men verwerkt het in anti-jeukmiddelen en zo meer. Ook tegenwoordig is de stof in pillen, poeders en drankjes gewoon verkrijgbaar al zal dit vooral in de alternatieve winkels zijn. Het op zich best giftige spul kan bij teveel gebruik ook zorgen voor epilepsie-aanvallen, verwarring, irritaties, spierkrampen en zo meer. Tel dit nu eens op bij wat je vaak vanuit die oude geloofsverhalen naar buiten ziet komen en trek je eigen conclusies.

Veel zieners en profeten zaten wellicht aan dit spul?? Geen idee natuurlijk, maar ware het goedje ook aan pastoors, kapelaans, dominees en andere kerklieden gegeven zaten we nu wellicht niet met al die Metoo en kerkschandalen. Waarbij ik direct aanteken dat ik denk dat als je de katten niet op het spek bindt en gewoon goed te eten geeft dat hele kamferspul niet nodig zou zijn. Laat die zo gelovige lieden gewoon trouwen of tenminste van de vleselijke lust gebruik maken. Als er al een oppergod bestaat zal hij of zij zeker snappen dat wat je zelf in de schepping hebt ingebakken zeker ook bedoeld is geweest om te gebruiken. Zoals we (ook in kloosters) ook doen met andere zintuigen en kennelijke onderdelen van het menselijke lichaam. En de erfzonde van de christenen zat niet in het seksuele maar in het verbod van God om van een boom te eten. Adam en Eva, naakt op aarde gezet om van elkaar te genieten, maar die boom…daar moesten ze niet van eten. Hoe lastig kan het zijn zou je denken. Daarbij, vanuit mijn huidige blik op de wereld, een naakte Eva voor mijn stoel, bank of bed zou me niet eens aan fruit doen denken. Nee hoor, dan heb ik te druk met andere dingen. Maar ja, dat mag natuurlijk niet. Dus maar een kamferpilletje nemen dan? Of toegeven aan?? U mag het zeggen…. (beelden: internet)

Ego-genot van selfies

OLYMPUS DIGITAL CAMERANatuurlijk heb ik er geen bezwaar tegen als mensen een selfie van hen in combinatie met een of ander onderwerp of bekend medemens ergens op het www plaatsen. Niets menselijks is mij vreemd en ook met mij willen gewone mensen wel eens op de foto……. Maar zelf doe ik meestal erg spaarzaam met die plaatjes. Nou ja, af en toe een foto met een auto of vliegtuig, moet kunnen. Vaak door een ander gemaakt, de selfies zijn vaak van beroerde kwaliteit. Daarbij heb ik een spiegel in huis en meen dat ik de medemens niet echt een plezier doe door een al te grote aanwezigheid van het fenomeen ‘ik’. Toch lijk ik daarbij een uitzondering. Je komt nogal wat van die dingen tegen. Of dat nu in het stemhokje is geschoten of thuis in bed, er is en groep lieden die niet kan stoppen met dat door hen zelf gekoesterde en hoog geprezen onderwerp voor de zoeker. Sinds we met zijn allen een smartphone bezitten met meer megapixels in huis dan de gemiddelde digitale camera, is de ontwikkeling niet te stuiten.

Eva Robbins...Maar er zitten vaak wel grenzen aan het ego-fotograferen voor de meesten. Bed- of toilet scènes kom je zelden tegen. Tot mijn verbazing kan het altijd nog in de overtreffende trap. Zoals die mevrouw Heleen van Rooyen  liet zien in een tentoonstelling (boek) waarin ze haar hele leven even digitaal uit de doeken heeft gedaan. Letterlijk en figuurlijk. Elk onderdeel van haar lijf en psyche komt voorbij, ze krijgt kennelijk niet genoeg van haar (overigens nog best strakke) lichaam.  Ik bekijk dat met enige afschuw. Als je zo met je zelf bezig bent, heb je dan nog wel tijd voor anderen? Zie je dan wel wat iemand in je omgeving voelt, ziet, of zou willen meemaken? Of gaat het allemaal om ikke, ikke en de rest kan stikken? Nu is het voor mij überhaupt al lastig om de meerwaarde van bekendheid in te zien. Ik wil nog wel eens fijntjes wijzen op het feit dat ook ik op tv een paar maal te zien ben geweest, in aardige jobs voor de microfoon of camera acteerde en ook nog eens zoveel schreef dat mijn naam tenminste in Google te vinden is. Maar om dat nu elke dag weer om te zetten in een act die nog het meeste lijkt op verheerlijking?

sophia Loren in bathNee, past me niet. Ik koester wat was, is, en nog zal komen. Zal vast kunnen zonder dat alles en iedereen met mijn kennelijke onderdelen geconfronteerd zal worden. Ook al meen ik wel dat die er best mee door kunnen, maar dit terzijde… En voor hen die ook gek zijn op selfies, vooral doorgaan hoor. Zeker als je zelf goed weet dat niemand anders je op de foto wil zetten. Bij gebrek aan beter mag en moet men dopen….