Natuurlijk heb ik er geen bezwaar tegen als mensen een selfie van hen in combinatie met een of ander onderwerp of bekend medemens ergens op het www plaatsen. Niets menselijks is mij vreemd en ook met mij willen gewone mensen wel eens op de foto……. Maar zelf doe ik meestal erg spaarzaam met die plaatjes. Nou ja, af en toe een foto met een auto of vliegtuig, moet kunnen. Vaak door een ander gemaakt, de selfies zijn vaak van beroerde kwaliteit. Daarbij heb ik een spiegel in huis en meen dat ik de medemens niet echt een plezier doe door een al te grote aanwezigheid van het fenomeen ‘ik’. Toch lijk ik daarbij een uitzondering. Je komt nogal wat van die dingen tegen. Of dat nu in het stemhokje is geschoten of thuis in bed, er is en groep lieden die niet kan stoppen met dat door hen zelf gekoesterde en hoog geprezen onderwerp voor de zoeker. Sinds we met zijn allen een smartphone bezitten met meer megapixels in huis dan de gemiddelde digitale camera, is de ontwikkeling niet te stuiten.

Maar er zitten vaak wel grenzen aan het ego-fotograferen voor de meesten. Bed- of toilet scènes kom je zelden tegen. Tot mijn verbazing kan het altijd nog in de overtreffende trap. Zoals die mevrouw Heleen van Rooyen  liet zien in een tentoonstelling (boek) waarin ze haar hele leven even digitaal uit de doeken heeft gedaan. Letterlijk en figuurlijk. Elk onderdeel van haar lijf en psyche komt voorbij, ze krijgt kennelijk niet genoeg van haar (overigens nog best strakke) lichaam.  Ik bekijk dat met enige afschuw. Als je zo met je zelf bezig bent, heb je dan nog wel tijd voor anderen? Zie je dan wel wat iemand in je omgeving voelt, ziet, of zou willen meemaken? Of gaat het allemaal om ikke, ikke en de rest kan stikken? Nu is het voor mij überhaupt al lastig om de meerwaarde van bekendheid in te zien. Ik wil nog wel eens fijntjes wijzen op het feit dat ook ik op tv een paar maal te zien ben geweest, in aardige jobs voor de microfoon of camera acteerde en ook nog eens zoveel schreef dat mijn naam tenminste in Google te vinden is. Maar om dat nu elke dag weer om te zetten in een act die nog het meeste lijkt op verheerlijking?

Nee, past me niet. Ik koester wat was, is, en nog zal komen. Zal vast kunnen zonder dat alles en iedereen met mijn kennelijke onderdelen geconfronteerd zal worden. Ook al meen ik wel dat die er best mee door kunnen, maar dit terzijde… En voor hen die ook gek zijn op selfies, vooral doorgaan hoor. Zeker als je zelf goed weet dat niemand anders je op de foto wil zetten. Bij gebrek aan beter mag en moet men dopen….