Onlangs was weer de stemweek voor de top 2000 van NPO Radio 2. Als luisteraar kon je dan 35 van jouw favoriete nummers en artiesten opgeven en die daarmee een plekje in die hitlijst geven, welke traditioneel en nu al voor de 25e keer wordt uitgezonden tussen Kerst en Oudjaar. Op nummer 1 prijkt steevast het prachtige nummer Bohemian Rapsody van Queen. Een terechte uitsmijter voor het oude jaar en een overgangsnummer naar het nieuwe. Bij mij komen daarbij altijd dezelfde artiesten voorbij. Johnny Cash, Metallica, Barbara Favy, Metallica, Stones, Lou Reed etc. Immers vaak artiesten en nummers die me door de jaren heen iets deden of nog doen.
Maar 35 nummers kiezen uit vele duizenden die een of andere emotie opwekten of dat nog doen is best bijna werken. Daarbij maakt de organisatie van het evenement het je niet al te makkelijk om wat minder bekende helden uit het verleden in dat lijstje op te nemen. Zo lukte het me niet om Johnny Halliday, jeugdheld en een Frans alternatief voor Elvis Presley op te roepen. In welke vorm ook, hij wilde maar niet door het digitale systeem herkend worden. Pour Moi la viva commence…. Niet in mijn lijst dus. Glennis Grace was ook uit de gratie.
Sinds die bij de Jumbo selectief ging winkelen mag ze zeker niet meer mee doen want niet terug te vinden. Dat is best vreemd. Nu is mijn probleem ook dat ik vaak 90% van de nummers zo kan oproepen, meezingen en zo voort maar kan ik de artiestennamen maar lastig vinden. In mijn geheugen dan. Altijd zo geweest. Ooit had ik een chef die onderweg tijdens lange ritten allerlei nummers uit de jaren 60/70 draaide en me dan vroeg wie de artiest was. Ik zong de nummers zo mee, maar ja die namen. Hij zelf had ze allemaal bestudeerd en vond het prachtig om me daarmee te confronteren. We waren van dezelfde leeftijd. Ach…
Hoe dan ook, mijn lijstje was dit jaar dus tijdig ingevuld en ingeleverd. Nu eens zien wat er van mijn inzending ook echt in de lijst van uitzending terecht zal zijn gekomen. Vaak is dat een fractie van de helden die ik wel kon vinden. Queen staat er zeker in, en ook een enkel nummer van Abba. Mijn muzieksmaak is breed, en dat is soms best lekker. Constant het zelfde genre aanhoren is niks. Wat ik wel heb is dat jankerige zangers of gillende zangeressen maar weinig in mijn lijstje te vinden zijn. Uberhaupt zal ik die niet snel kiezen om naar te luisteren. Worden nooit mijn helden. We gaan zien welke van de echte helden dit keer aandacht krijgen in dat leuke evenement dat bij Radio 2 nu al de halve maand aandacht krijgt van de dienstdoende DJ’s. Maar het leidt wel tot lekkere muziek…(Beelden: Internet)PS) VCan de 35 nummers komen er 32 voor in de Top 2000….dus ik heb een prima smaak….
Moge het voor alle lezers en lezeressen ongeacht hun voorkeuren of gedachten een prachtig en liefdevolle Kerst worden. 
Samen met geliefden, familie en/of vrienden. Eet smakelijk en geniet van de eventuele vrije tijd. Op de 27e is dit theater weer geopend. Tot dan!! 
Kerstmis was op komst en over de hele wereld waren vredelievende mensen bezig met het doen van inkopen om dat van oorsprong christelijke feest naar traditie te laten verlopen. In sommige delen van de wereld sneeuwde het aan de vooravond van Kerst, in andere stukken op onze aardbol was het snoeiheet. Waar het ook hoog opliep qua gevoelstemperatuur was bij de NASA en de andere ruimtevaartorganisaties over de hele wereld. Een melding van een kennelijk op ramkoers zijnde UFO die leek op een meteoor of komeet zorgde voor opwinding. Want voor zover men kon berekenen zou dit stuk ruimtevaartuig dat plotseling was opgedoken vanachter Saturnus rond eind december de aarde raken en gezien de omvang van het ding moest dat wel enorme gevolgen hebben. Niemand mocht praten over de rampspoed die de Aarde dreigde te treffen. Na een paar weken kwamen er echter ook berichten van amateurastronomen die met hun eigen apparatuur iets hadden opgemerkt dat niet in ons zonnestelsel voor hoorde te komen. En de sociale media deden hun werk.
Mensen die ook maar enige interesse hadden in de ruimte keken nu dagelijks door allerlei kijkers omhoog. Zagen het vreemde ding met de dag groter worden. Maar de gemiddelde aardbewoner had andere zorgen. Kerstmis kwam er aan…de boodschappen, de familievrienden…. Toen het 24 december was bleek wel dat deze narigheid de Aarde niet meer kon ontgaan. De sirenes begonnen te loeien, mensen moesten onderduiken voor zover dat ging. De chaos brak overal uit. Men nam mee wat kon en begaf zich naar hooggelegen plekken of dook juist onder in bunkers uit de oude oorlogstijden of verschanste zich in metrostations. Maar daar was geen plek voor iedereen, dus braken gevechten uit. Anderen baden tot hun goden, hoopten op genade, dat dit onheil alsnog aan ons voorbij zou gaan. Aardbevingen die het gevolg waren van de aankomst van deze ongenode gast maakten de eerste slachtoffers. Overstromingen zorgden voor veel onheil in gebieden waar men niet tegen vloedgolven beschermd was. Het luchtverkeer was neergelegd, mensen zaten op die vliegvelden soms als ratten in de val. Plunderingen braken uit, moordpartijen. Toen het ding uit de ruimte vlak bij de Aarde was veranderde het van koers.
Draaide zijn rug naar de Aarde toe. Met sterrenkijkers zag men de boodschap die op die rug was geschreven. ‘Dit is de laatste waarschuwing. Als jullie nu niet in vrede met elkaar kunnen samenleven, zonder haat, afgunst, respect voor elkaar…dan kom ik terug en vlieg mij te pletter opdat het ook met jullie mensen is afgelopen’. Deemoedig bogen daarna de Aardbewoners het hoofd. Vielen elkaar in de armen en waren blij dat deze ellende was afgewend. Het zou een mooie Kerst worden. Een nieuw leven had zich aangediend. Een leven vol hoop. Maar ook een vol genade. Immers…laatste kans. En terwijl men weer tevoorschijn kroop uit de schuilplekken begon het overal te sneeuwen en hoorde men via de grote ontvangers van de Aardstations die alle landen op de ruimte gericht hebben staan ‘I’m dreaming of a white Christmas’ van Bing Crosby voorbij trekken. Twee dagen later was alles weer zoals het ervoor ook al was.
Alleen dan vredelievender…dat wel… (Dit verhaal berust op hoop en wat minder op kennis en ervaringen in het verleden opgedaan…dus biedt ook geen garanties voor de toekomst. Die brokken steen of daarop gelijkende tuigen vliegen gelukkig nu nog voorbij aan ons….)
Het is alweer bijna Kerst. Het feest van het licht, de wende in onze winterse omstandigheden, wanneer de dagen langer worden en we door de verlichting sfeer maken die past bij hoe wij dit feest vieren. Ik wens alle lezers van mijn meningblog een heel fijn stel Kerstdagen toe. Geniet van familie en vrienden, van elkaar, van de kinderen, de huisdieren of desnoods van je omgeving waarheen je bent afgereisd. En we zien mekaar als we niet te veel hebben gegeten of anderszins na die Kerst gewoon weer terug. Een kilo of wat zwaarder dan vandaag wellicht, maar dan zijn er de goede voornemens voor het komende jaar om daar vanaf te komen. Tot dan……geniet!!
Als elk jaar waren we ook deze keer weer in Duitsland op een Kerstmarkt. Traditioneel samen met onze Soester vriendjes, waarvan de vrouwelijke helft in staat is om een vijfsterrenhotel te boeken voor een ‘Actionprijsje’. Elk jaar weer een verrassing. Dit keer was Dusseldorf onze bestemming. Daar waren we een paar jaar geleden ook al eens geweest, maar toen lag een deel van de binnenstad op de schop. En was het er bitter koud. Wellicht was dat dit jaar anders? Het hotel, een Dorinth-filiaal, lag in Neuss, op de andere oever van de Rijn, maar de tram stopte daar voor de deur en die tram reed over de Rijnbrug naar de overkant en zette ons af aan de kop van de KonigsAllee, nog steeds het hart van inkopend en welvarend Dusseldorf. Wie een horloge zoekt van pakweg 20 mille kan daar goed terecht, en die klandizie kom je dan ook frequent tegen. Het is en blijft een bijzonder fenomeen. Geldt ook voor mode-artikelen als een jurkje of jas. In Dusseldorf moet je daarvoor in de winkels altijd een nul toevoegen achter de bij ons al exclusieve winkelprijs. 2 mille voor een Kerstbloes is zo betaald. Niet door ons, dat zal duidelijk zijn, maar het is meer om de sfeer van de stad te schetsen. En of het zo moest zijn, het was er weer aardig fris toen wij onze wandelingen langs al dan niet verlichte bezienswaardigheden maakten.
Zeker aan de Rijn zelf, je moet even op de boulevard kijken naar het uitzicht, werkelijk fascinerend, was het opnieuw zo koud dat ik de handschoenen maar even aantrok. Met een prachtige zonsondergang namen we afscheid van de dag en beleefden de verlichte binnenstad van Dusseldorf met dubbel veel plezier. Toch……de kerstmarkt was minder gezellig dan we van andere steden kennen. Minder compact ook en wat die markten altijd typeert, dingen die je normaal nooit te zien krijgt of kunt kopen, waren hier nauwelijks te vinden. En wat er was had aangepaste prijzen. Minder aantrekkelijk. Hoe dan ook, de tram bracht ons weer terug naar de ‘overkant’ waar we in het veel rustiekere Neuss heerlijk aten op het Marktplein bij Kleeberg.
Zeldzaam lekkere gerechten, een prima wijntje, aardige bediening en een warme atmosfeer. De volgende dag bezochten we het centrum van Neuss en ontdekten dat ook dit een erg aardige plaats is met vele verwijzingen naar een Romeinse geschiedenis en andere historische feiten. Wandelen was hier ook cultuur opsnuiven. Vrijwel elke Duitse ketenwinkel is er te vinden en een paar daarvan bezochten we voor onze terugreis naar Nederland nog even. Al met al weer genoten van de jaarlijkse Kerstmarkttrip. De bestemming voor volgend jaar al uitgezocht. Gaan we naar een plek waar wij ons altijd thuis voelen en waar de prijzen nog een beetje ‘normaal’ zijn. En die qua historie niet onderdoet voor wat we nu hebben meegemaakt. Dank aan de vriendjes voor de gezelligheid! Op naar 2017!
Altijdmijnmening 