De energieprijzen, deels veroorzaakt doordat die malloot ten oosten van de EU ten strijde trok tegen zijn bloedbroeders in Oekraine en de daarop volgende maatregelen vanuit Brussel, maakten dat zelfs ik me zorgen maakte over wat op ons af komt aan rekeningen voor het (veelal bescheiden) gebruik van gas en elektra. Met name dat laatste is wat gestegen sinds we keramisch koken maar de omrekenfactoren richting de door veel mensen zo bejubelde gratis zonlicht vallen wel steeds gunstiger uit richting van die foeilelijke zwarte platen die deze stroom kunnen opvangen en doen verwerken in ons eigen stroomnet.
Dus kijk je eens rond. Een wirwar aan adviezen en bedrijven maakt de keuze niet simpeler. Ook alle voordelen rond BTW terughalen (krijgen) maar ook de nadelen rond het terugverdienen van de investeringen maken dat je er bijna op moet afstuderen. Immers met alleen die platen ben je er niet. Het elektrische systeem in je huis moet op de schop, er komt een omvormer in huis (op een koele plek liefst) en dus zijn de bijkomende kosten ook niet meteen in tientjes uit te drukken. Offertes vragen is een heel ding. Nou ja, dat vragen niet, maar antwoorden krijgen wel. Een van de bedrijven, werkt samen in een of ander Regionaal Energieloket, belde me elke dag op voor een afspraak toen ik nog geen offerte had gevraagd, maar toen ik die eenmaal kreeg (niet gepersonificeerd) droogden de telefoontjes op.
Ook een bedrijf dat deze voorziening in huurcontract aan kan bieden is uiterst actief vooraf, maar na aanvraag voor een offerte wordt het helemaal stil. Uiteindelijk kreeg ik de mededeling dat men het zo druk had dat als ik echt belangstelling had maar zelf even moest bellen. Nou, dat doe ik dus niet. Opvallend is ook dat al die overheidsinstanties die zich hier mee zeggen bezig te houden, vooral sturen met en naar partners, maar dat die weer vooral werken met regionale installatiebedrijven waarover de diverse op internet te vinden commentaren ook niet allemaal even lovend blijken. Terwijl ik dit schrijf zit ik nog volop in het proces van uitzoeken en proberen om boven het maaiveld uit te kijken naar de opties die ons soelaas zullen bieden. Veel van onze vrienden, veelal in dezelfde leeftijdscategorie, verklaren ons voor gek. ‘Niet doen, je haalt je een hoop ellende op je hals en je verdient het echt niet terug’. Dat staat haaks op wat onze buren (zelfde leeftijd) adviseren. ‘Wel doen, elke maand dat de zon schijnt verdienen we geld…’. Maar ja, die stemmen links en komen daar ook voor uit. Zou dat het zijn? Wordt je daar minder rationeel van of zo? Vast. Ik kijk naar de beschikbare middelen, naar wat het oplevert en of we dan minder afhankelijk worden van Poetin en zijn kliek. Over milieu en klimaat moet je bij mij niet zijn. Daarvan zijn de feiten en cijfers veel te vaag. Net als bij die zonnecellen…. (beelden: Archief)
We doen daar niet meer aan in ons land, maar ooit kenden we hier een tamelijk wrede manier van afrekenen met misdadigers of politieke tegenstanders. Week je af van het gemiddelde volgens Schout en Schepenen die de wet namens de kerkelijke of aardse bestuurders uitvoerden, was de kans groot dat je werd gemarteld tot de dood er op volgde. Men was niet zo vies van het hanteren van middelen die jouw wil te ontkennen na een tijdje ontnam. Denk maar eens aan botten kraken, ledematen vast spijkeren, geselen, verkrachten, verhongeren en zo meer. De verdachten bekenden vaak al snel wat ze niet hadden gedaan, want veel onschuldigen vielen onder het lot dat ze door aanwijzen als schuldig werden betiteld.
Dat kon je ook overkomen als je net het verkeerde geloof beleed of jouw politieke instelling het andere kamp niet beviel. Het maakte ook niet uit of je als uitvoerder van die straffen nu gelovig was of niet. Wellicht wel juist niet. Martelen en vermoorden van tegenstanders was nu eenmaal normaal. Onze wetten (en normen) zijn door de loop van de eeuwen heen gelukkig aangepast. We noemen dat fatsoenlijke evolutie van het recht. Nog steeds komen mensen onschuldig in de cel, verraad speelt nog steeds een belangrijke rol bij het vinden van zgn. verdachten, maar de uitvoering van lijfstraffen blijft uit. Al zou je bij sommige van die verdachten een andere aanpak best kunnen bepleiten. Moordenaars van kinderen, serie-verkrachters, mensen die omdat ze menen boven de wet te leven anderen het leven mogen benemen, drugsdealers, vrouwenhandelaren en zo meer.
Er is echt een categorie misdaadplegers die wat meer zou mogen meekrijgen van onze woede over bepaald gedrag dan alleen maar een paar jaar cel of een maandje of wat dienstverlening. Dat voelt nog steeds niet goed. Daarbij komen bepaalde mensen soms weg met straffen die zo laag zijn dat ze de nabestaanden van slachtoffers niet echt recht doen. Of komt men in een zodanig regime terecht dat men na enkele maanden al weer met verlof is, op het eerste de beste vliegtuig stapt richting evt. tweede thuisland en verdwijnt. De wereld is veranderd, het justitieel recht kennelijk daar niet op ingesteld. Schuldig of niet schuldig, het wordt nu beter uitgezocht. Men vertrouwt (..) op een bekentenis, en de dader krijgt zodanige hulp van advokaten dat evt. vrijspraak er nog in zit ook. Was indertijd toch anders. Was je schuldig bevonden kon men je brandmerken, een oor afsnijden, je ledematen breken en zo meer.
Voor kleine vergrijpen bestond ook nog het schandblok. Stond je als veelpleger toch mooi voor Joker ten aanzien van de omgeving. Zou heel wat van die moderne zelfbenoemde helden die menen dat wat van ons is ook van hen moet zijn, prima passen. Maar ja, liberaal/sociale samenleving. De daders meer bescherming dan de slachtoffers en zo….Maar soms, heel soms, zou ik willen dat we even strenger waren in ons justitieel optreden. Moet kunnen zou ik denken. Mits de rechters een beetje van signatuur zouden worden veranderd. Maar dat is een ander en al eerder verteld maar zeker bekend verhaal.
Altijdmijnmening 