Als een ding me wel duidelijk is geworden in mijn leven tot nu toe dan toch wel dat ik geen type ben voor verenigingen, clubs of groepen van gelijkgestemden. Of het nu gaat om kerk, beroep of hobby, altijd staat me de cultuur binnen die clubs enorm tegen. Familietrekje, geen van de mensen uit mijn bloed gebonden omgeving is actief lid van wat ook. We zijn veel te sterke individualisten. Overtuigd ook van eigen ervaring, kennis en richting en niemand nodig om de dobber drijvende te houden als het daarom gaat. Ik kijk dan ook altijd met enig dubbel gevoel naar hen die dat wel vertonen. Die kunnen zwijmelen bij het idee dat er een enkele god bestaat die alles stuurt. Die het heerlijk vinden om samen naar ‘de voetbal’ het zwemmen of pakweg golfspel te gaan. Of die het leuk vinden om de Suzuki of Harley uit het vet te halen en dan hele toertochten te kunnen houden. Nee, ik behoor daar niet bij. De keren dat ik mij wel aansloot bij soortgelijke clubs was ik er relatief snel klaar mee. Zo herinner ik mij een vereniging waar ik dolenthousiast lid werd gemaakt door een aantal modelbouwers van de bovenste plank.

De International Plastic Modellers Society trok mij binnen. Internationale groep lieden met maar een passie; modelbouwen! En dat deed ik in die jaren met verve. Met een collectie van (toen) pakweg 1000 modellen kon ik aardig meekomen dacht ik. Maar dat pakte anders uit. De clubleden hielden een paar maal per jaar bijeenkomsten en dan toonden ze hun nieuwste aanwinsten en wat ze er van gemaakt hadden. Ik ook! Wist ik veel. Mijn manier van modelbouwen viel niet in de goede aarde. Ik maakte geen militaire voer- of vliegtuigen vol met miniatuur bommen en granaten. En tja, met een DC-8 of zoiets had men niks. Het bestuur bleek ook te bestaan uit veel pratende mensen met te veel vrije tijd, kortom, ik trok aan de stutten. En zo ging het met de sport, met het werk, ik ben geen lobbyist, het is zwart of wit, en grijs is niet mijn tint, en ook voor de andere gektes die een mens als ik er op na kan houden.

Nu is er op Facebook een hele verscheidenheid van groepen te vinden waar je je heil kunt zoeken als je meent dat het iets toevoegt. Geldt ook voor Linkedin. Ik werd lid van diverse. Maar ergens borrelt er al weer iets in me….Ik lees de diverse commentaren, ik volg de discussies (doe zelf ook nog wel eens mee) en krijg langzaam al weer tabak van al het gedoe. Waarom neigen mensen toch altijd tot het aanvechten van de waarde van anderen? Kennis lijkt er niet toe te doen. Net of al die clubleden iets autistisch hebben. Gefocussed op zichzelf, het eigen verzamelde, de CV, werkervaring of wat ook. En dat de ander dan ontzeggen. Zou het gewoon menselijk gedrag zijn? Ben ik vast een alien. Laat mekaar in de waarde en geniet van het samenzijn zou ik denken. En wie dat niet wil, mik jezelf van de ledenlijst en ga je vrouw of vrienden pesten. Doe ik al jaren, en bevalt prima!