Van grijs naar blauw

WP_20150729_002Toen we aan het einde van 2012 besloten dat het wat ons betreft schluss was met het (relatief dure) diesel rijden en we bij ons eigen merk goed terecht konden voor een compacte zuinigheidskoning met alles er op en aan besloten we nog maar eens voor een nieuwe auto te gaan. De aanbieding waar we voor vielen was echt compleet, bedenk het en het zat op de kleine zilvergrijs metallic gekleurde flitser en de inruilprijs voor de Turbodiesel die we terug brachten als deelbetaling was meer dan mooi. Ik schreef er indertijd al het e.e.a. over. Begin 2013 stapten we dus in de nieuwe flitser en genoten van het comfort en de luxe. Maar ook van de relatief mooie verbruikscijfers. Een ding bleek echter wel een nadeel, de wagen was driedeurs en dat hield in dat zij die mee wilden (of moesten) rijden achterin plaats moesten nemen via een soort slangenbeweging langs de naar voren geklapte voorstoelen. Maar ja, wie betaalt mag het zeggen, dus graag geen gezeur…. De kleine zilveren auto met het bekende logo van de vliegende pijl op zijn neus en achterklep deed alles vanaf de eerste rit zonder een moment van gezeur.

WP_000442Hij bracht ons naar Duitse en Nederlandse bestemmingen, kon meer dan goed mee op de snelwegen, had door zijn verlaagde onderstel wel veel last van al te hoge verkeersdrempels en hield niet zo van de stad. Opmerkelijk als je bedenkt dat het concept juist uitgaat van dat soort gebruik. Hoe dan ook, al snel reed er in de vriendenkring om ons heen een tweede en daarna derde exemplaar in de rondte. Goed voorbeeld doet volgen en zo. Intussen zijn er van dit drielingmodel (niet meteen het zelfde merk) vijf in onze brede kring in omloop. Onze zilveren vriend was op enig moment de 50.000 km’s voorbij. In ruim 2 jaar best veel. Dat was ook indertijd de bedoeling niet. De garantietermijn was intussen verlengd, daar zat het hem niet, maar al dat gerij komt de (voor)banden niet ten goede. En die stonden op de nominatie vernieuwd te moeten worden. Omdat ook bevriende merkrijders (wel loyaal aan ons merk…) na een flinke kilometrage overstapten van een driedeurs op een vijfdeurs-versie kwam die gedachte ook bij ons boven.

I will survive!!!

De zilveren flitser in zwaar weer….

Drie deuren bleek(f) toch een beperking, vijf deuren waren we al die jaren daarvoor gewend geweest. En toen kwam die aanbieding van de dealer in Rouveen. ‘Kom langs en geniet van meer dan hoge inruilwaarde’’ etc. Het bezoek wat wij brachten aan die actieve dealer vlakbij Zwolle was vruchtbaar. Zo scherp als zij zelf schreven te zullen zijn konden ze met ons niet door de bocht. Logisch, immers, er was meer met de compacte Tsjech gereden dan zij hadden ingeschat. Maar de prijs die uiteindelijk op tafel moest voor een vergelijkbaar luxe en erg fraaie zuinigheidskoning met vijf deurtjes was zodanig aantrekkelijk dat we overstag gingen. Onlangs opgehaald. Nieuw, zuinig, ruim en met een andere kleur. Blauw metallic. Wennen, ik geef het toe. Maar dat is bij alles zo wat je nieuw haalt. Voorlopig kunnen we er weer even tegen. Nieuw is leuk, het ruikt lekker en heeft weer wat aangepaste zaken die net weer slimmer zijn dan bij de vorige nog het geval was. Maar missen doen we die wel. Want een heerlijke auto met een hoop mee. Maar dat schrijf ik vast over een jaar of wat ook over deze blauwe…..

Piet

OLYMPUS DIGITAL CAMERAHet blijft mij telkens verbazen hoe simpel men in ons land de mening van een minderheid op legt aan de grote meerderheid. Zoals we onlangs weer eens zagen hoe een klein dorpje in het noorden van ons land moest slikken dat maar liefst het tienvoudige aan mensentallen werd toegevoegd aan de wel erg beperkte eigen bevolking toen de burgervader meende dat hij over zijn polcorhart moest strijken om van overal en nergens vluchtelingen onder te brengen in zijn gemeente. De wensen of bezwaren van de bevolking wuifde hij achteloos en arrogant weg. Tot bleek dat een redelijke groep van die asielzoekers echt voor overlast begon te zorgen. Daar had hij niet op gerekend. Hoe argeloos kan een bestuurder zijn? Nou, bij de polcorgroepen in onze samenleving zitten er genoeg van die lui. Doof en blind voor bezwaren, alleen maar bezig met de eigen politiek correcte gedachten en zeker niet met evt. overlast voor de bevolking. Slechts ‘zij’ weten hoe het in ons land moet gaan en ze negeren elk signaal dat komt vanuit een andere hoek. Zo gaat het ook met de Zwarte Pietendiscussie in dit land. Men heeft maling aan de mening van de grote meerderheid (80%) van de bevolking die gewoon een leuk kinderfeestje wil vieren zoals we dat nu al meer dan 200 jaar lang doen. Nee, dat is stigmatiserend, het doet zwarte mensen verdriet en het moet worden afgeschaft. Waarbij je gek genoeg ziet dat naast de drie zwarte actievoerders er hele groepen uit PvdA/D66/GL kring achter deze stelling gaan staan en Piet meteen verbannen tot een rol als witte assistent met volledig salaris en alle ARBO-voorzieningen die passen bij zijn status.

Albert Cuypactie Sinterklaar 251106. 003 (2)De Sint mag Piet niet meer als knecht zien, maar moet een verzoek in drievoud indienen per kind waar de cadeautjes door de schoorsteen moeten worden gekieperd. Piet krijgt een ander uiterlijk, maar intussen lopen de meer normaal denkende Nederlanders, zij die gewoon een leuk kinderfeest zien afpakken door politici en media die niet veel beters te doen hebben, te hoop tegen deze door een minderheid afgedwongen boycot. Een boycot die verder gaat, want ook aan de poten van de stoel onder het eeuwenoude achterste van de Sint wordt geknaagd. Door weer andere groepen die het kruis op de mijter van de Sint zien als een uiting van ‘Kruisvaders’ die zich richten tegen hun geloof of cultuur. En zo gaat het maar door. Bij polcor zijn er ook lieden die een afkeer hebben van de Amerikaanse Santa Claus, een dikke man die ooit door Coca Cola werd bedacht als pedant van ons eigen Sint. De vrolijke dikkerd mag ook weer niet, kortom, het lijkt er op dat je in een polcorwereld niet echt meer mag genieten. Omdat er altijd wel iemand uit een minderheidsgroepering gekwetst kan raken.

Albert Cuypactie Sinterklaar 251106. 042 (2)Waarbij het opvallend is dat die meerderheden die zich nu door al het gedoe aangevallen voelen en in de hoek gezet voelen, niet worden gehoord of gezien. Erger nog, ze worden direct weg gezet als racisten en aanhangers van de leer van Wilders. En door dit soort stigmatisering graven partijen zich dus steeds dieper in en verdwijnt Piet ergens in de loopgraven. Gaan kinderen aan een of andere kant van het spectrum vanzelf huilen als ze deze assistent-manager van een schijnheilige met teveel geld in magere tijden, tegenkomen. Het wordt tijd dat we nog eens goed nadenken over wat dit ook al weer voor feestje was. Ging het niet over gezelligheid, lekkere hapjes, warme chocolademelk, spanning en gedichten? Waarbij die twee toneelspelers (nog even voor de goede orde; Sinterklaas en Zwarte Piet bestaan niet echt..) een centrale rol spelen. Inclusief verhalen en anekdotes. Onze cultuur, onaantastbaar. Of het moet zo zijn dat we bij al die minderheden een grote behoefte voelen om de eigen cultuur ook los te laten ten gunste van die meerderheid in dit land. Maar mag ik meteen maar uitspreken daaraan zeer te twijfelen? Mijn stelling is dus; blijft gewoon van het Sinterklaasfeest af en laat het zijn wat het altijd was; een leuk kinderfeestje! INclusief bijbehorende entourage als echt zwarte geschminkte Pieten. Al dan niet van de vrouwelijke soort, het oog wil ook wat natuurlijk…..Die verandering moet mogelijk zijn…..die wel!

Voetbalnationalisme

OLYMPUS DIGITAL CAMERAAls iets bewijst dat alle volkeren dezer aarde zich nauwelijks verenigen in een of andere clubverband, dan toch wel het onbegrensde nationalisme dat ons allemaal bevangt tijdens een of ander voetbaltoernooi. Waar normale mensen zich over het algemeen zelden uitlaten over hun sterke vaderlandse gevoelens, laat 22 veel te duur betaalde kerels achter een bal aan hollen en de inwoners van landen waar die elftallen vandaan komen worden min of meer gek. Bij het WK in Brazilië bleek dat ook ons toch normaal zo nuchtere volkje ineens redelijk grenzeloos plat kan zijn in haar uitingen. Of noemen we halve straten vol oranje aankleding, de verzamelzucht van hamsters, juichpakken, of andere zaken die door de commercie worden en door ons alle verorberd alsof we niet meer weten wat normaal is, gewoon gedrag? Nederland smeedt een eenheid? Tja, wellicht is het ook een uiting dat wij oer-Nederlanders laten zien dat als je er bij wilt horen in dit land, oranje echt de enige kleur is die telt. En we murmelen luidkeels de teksten van het Wilhelmus mee met de pretentie die inhoudelijk ook nog te kennen. Niets is minder waar natuurlijk. Maar wij zijn echt niet de enige. Zelfs landen met een veel korter verleden dan het ons vieren uitbundig feest als ‘hun team’ er in is geslaagd een andere team weg te spelen. Uitzinnig worden die lui, alsof ze de finale zelf al hebben gespeeld. WP_005515Ik was net in de week van de laatste wedstrijden voor het Duitse elftal voor die lui richting de  achtste finales zouden gaan bij de oosterburen te gast. Anders dan wat je hier bij ons ziet kent de Duitse supporter geen enkele maat bij het uitdragen van zijn nationalisme. Auto’s vol vlaggen, spiegels bedekt met de bekende Duitse kleuren. Winkels die uitpuilen van de nationale meuk. Daar zijn wij in Nederland nog kinderen bij. Zelfs berijders van toch op zich nette merken doen er aan mee en bankmedewerkers zochten op straat nieuwe klanten, uitgedost in het voetbaltenue van Die Mannschaft. De zuiderburen kregen het ook te pakken. Hun Rode Duivels mochten voor het eerst sinds 1848 (ik overdrijf..) mee doen met het WK en speelden op zijn zachts de tegels niet uit de straat. Toch werden de Belgen een in hun enthousiasme voor hun team. En zo gaat dat over de hele wereld, ook in Europa. Weinig supporters voor het Europese team als dat er ooit zou komen. We zoeken de trots in ons zelf, bij onze herkomst en vinden al het nieuwe dat de globalisering ons heeft gebracht, eigenlijk maar niks. Laten zien dat we  Nederlanders, Franse, Duitsers, Zwitsers of zelfs Belgen willen zijn. Maar geen wereldbewoners. OLYMPUS DIGITAL CAMERAOf overtuigde globalisten. Het is naar mijn idee wel een statement richting al die overheden die maar grenzeloos willen werken. Die ons het keurslijf van de EU in willen helpen, of de dwangbuis van het multiculturele denken. Dat laatste zal pas werken als we in staat zijn nieuwe medebewoners dat gevoel van Oranje of Zwart/rood/geel mee te geven zoals de taal of de cultuur. Misschien moet Roy Donders ook eens gaan denken aan juichjurken voor allochtone vrouwen in dat verband. Tot dan gaat het nationalisme nog wel even verder vrees ik. Daar helpt zelfs het afgekeurde plan voor een super-provincie niet meer tegen. Zelfs niet als die provincie Europa heet. Want dat willen we eigenlijk helemaal niet….