Roze..

Vluchteling 4Kijk, nog even genuanceerd, ik vind ook dat je echte vluchtelingen moet opvangen. Geen misverstanden daar over. Nederland heeft een grote naam en faam op dit gebied, al willen sommige stromingen graag wijzen op de keren dat het om wat voor redenen dan ook verkeerd ging. Wij Nederlanders vangen mensen op als we denken dat die echt in de knel hebben gezeten. Hongaren, Tsjechen, Koerden, Joden, Surinamers, Antillianen, Turken, Marokkanen, bedenk het en men kon hier terecht voor veel meer dan bed, brood en bad. Vooral die vluchtelingen die bereid waren of zijn zich aan te sluiten bij en te integreren in de Nederlandse samenleving krijgen alle kansen en mogelijkheden er in dit kleine landje iets van te maken. Maar wij hebben vaak niets op met handophouders, fanatieke gelovigen met al te grote bekeringsdrang, criminelen en zo meer. Die zien wij daarom ook niet als vluchteling maar meer als lieden die van de gelegenheid gebruik maken. Ons land beweegt zich op het punt van die vluchtelingenstroom alleen daarom al richting scheuring. Twee kampen maken de dienst uit in de vele discussies. Waarbij intelligentie aan beide kanten vaak ver te zoeken is, net als de nuance.

Vluchteling 3Ik mocht zelf, als realist, ervaren hoe het is om bijvoorbeeld als nazi, racist of extreem-rechts te worden weg gezet. Alleen maar omdat ik meen dat het Europese beleid op het gebied van die stromen niet deugt, de buitengrenzen niet worden bewaakt en het toch wel bizar is dat de zogeheten medemenselijkheid wel erg op de proef wordt gesteld als mensen hier slechts heen lijken te komen om er persoonlijk beter van te worden en niet omdat ze de zo vaak genoemde ‘veiligheid’ zoeken. Mag niet, is vloeken in de kerk!  Ik lees nogal wat over het onderwerp en zie echt vreselijke uitspraken voorbij komen. Echt niet alleen uit ‘extreem rechtse’ hoek. Ook de vele militante moslims laten weten dat ‘afrekening’ bij hen hoog op het lijstje prijkt. En dat in discussies op onderwerpen in de fora van pakweg RTL Nieuws of NOS. Wat is dat toch met ons, dat we over dit soort onderwerpen niet normaal met elkaar kunnen praten of discussieren, maar dat het altijd moet leiden tot een soort virtuele armpjesdrukkerij waarbij de voorstanders van de brede opvang van asielzoekers de media daarbij zwaar inzetten. En altijd maar wijzen naar die anders denkenden of meer kritische Nederlanders.  En wie met zijn ene vinger wijst, houdt er vier naar zichzelf. Toch?

Vluchteling 2Zo is het volgens mij nog steeds en dat zegt veel. Onlangs moest ik weer even ‘optreden’ bij de groep Facebookvrienden met wie het normaal goed toeven is, maar waar er een tussen zat die zelfs de daders die begin dit jaar een halve redactie van een Parijs krantje uitmoordden nog wist te verdedigen. Immers……dat krantje was ook wel erg beledigend voor de Profeet. Ook op het dossier van de vluchtelingen leek het wel of die dame (want dat was het) een erg roze bril op had. En vele commentatoren die er wat genuanceerder naar keken, weg zette als extreem rechts en ‘zo vermoeiend’. Ik hield de eer aan mijzelf, staakte verder de communicatie. Anderen werden intussen door haar van haar account gemikt. Zo doe je dat met tegenstanders. Die mening bevalt me niet, weg er mee. Een beetje zoals het in de echte wereld ook gaat. Mensen die protesteren tegen een AZC weg zetten als extreem rechts. En intussen gewoon doorgaan met een beleid dat zonder overleg uitgaat van noodmaatregelen die vooral gewone burgers in hun bestaan raakt. Wellicht hebben sommige bestuurders die zelfde roze brillen op? Kan, maar dat wordt nog eens een dure rekening die daarvoor zal worden gepresenteerd. Mijn bril kleurt mee met de lichtinval. Dat scheelt veel om scherp zicht te houden om waar het echt om gaat. Kritisch, cynisch soms, maar niet zonder mededogen. En wie dat verdient krijgt het ook! Niemand anders!(beelden: Internet)

Met blijdschap…..

WP_20150912_020We wisten al vrij snel na het overlijden van ons nog gemiste oude viervoetige dametje Poes Poes dat we voor de nog zo jonge Pixel een maatje moesten gaan verzorgen. Hij heeft een karakter dat aandacht behoeft en vooral ook gezelschap. Niet dat de oude dame nu zo gezellig was geweest voor die kleine zwarte kitten die begin vorig jaar ons huis betrad. Integendeel. Ze duldde hem, maar als het moest deelde ze best uit. Dat werd met het verstrijken van de tijd anders. Poes Poes begon te sukkelen, ik beschreef het proces al eerder, en Pixel groeide uit tot een stevige en brutale poezensnuiter die het liefst vanaf een tafel of bank snoekduiken nam om de oude dames schrik op het lijf te jagen. Toen ze er niet meer was liep hij te zoeken. Miste haar kennelijk toch. En toen gingen wij onlangs ook nog een nachtje weg. Dat was niet gepland, maar kwam zo uit. Als altijd was hij door ons verwend en verzorgd, maar toch…. Nachtje helemaal alleen thuis. Het beviel hem niet. We kregen een meer dan warm welkom bij thuiskomst.

WP_20150912_034Een maatje moest er dus komen en dat vonden we. Onlangs, na even snuffelen op het internet, kwamen we uit bij dierenpension en asiel Amstelveen. Waar een flink aantal kittens in de aanbieding maar zeker ook belangstelling stonden. Het was er druk. Opvallend was dat veel mensen met twee kittens tegelijk naar huis gingen. Bleken broertjes of broer/zus-beestjes te zijn die men niet uit elkaar wilde halen. De poesjes die wij op het oog hadden waren zeer onderscheidend van karakter. Wij wilden er slechts een, twee was echt te veel. De ene poes een Cyperse was angstig, schuw, wilde niet aangehaald worden. De andere was een pittige met een hard werkende motor. Dat zou haar worden. Zwart met grote witte vlakken en een rode neus. Hoe leuk wil je ze krijgen? Bij de receptie van het Amstelveens asiel bleek dat het diertje een heel verhaal achter zich had.

WP_20150912_013Te vondeling gelegd en gelukkig met haar twee familieleden tijdig gevonden. Opgevangen, gevoederd, medisch geholpen en al een hele poes al was ze dan niet veel groter dan 25-30cm. We smolten gelijk. Extra stimulans. Ze ging mee. Zat binnen de kortste keren gewoon op de autostoel en lag daar te knorren. Vond niks eng, had vertrouwen in haar toekomst. Dat was dus extra leuk. Thuis was ze direct aan het dartelen en wilde spelen met haar beoogde kameraadje. Dat viel tegen. Pixel moest niet veel van die op batterijen lopende muis hebben. Ze kreeg een paar fikse tikken en we hoorden hem grommen en blazen. Maar niet uit het veld te slaan bleef ze gewoon op hem af lopen en proberen te spelen. Twee dagen later ging dat al veel beter. Ze klimt de trappen op en af, paradeert rond als een kleine koningin en heeft ons allang betoverd.

WP_20150913_011En Pixel? Die ligt al weer ouderwets te rollen en laat zijn buik strelen. Want je moet toch wat met zo’n blaag in de omgeving die iedereen om de vinger windt. Overigens werden haar broertjes gelijktijdig meegenomen door een ander echtpaar, die ook geen drie katten tegelijk wilden verzorgen. We waren net op tijd dus. En oh ja, ze heeft ook een naam; we noemden haar Pebbels! Met blijdschap gaven wij kennis……

Clubmensen

308tAls een ding me wel duidelijk is geworden in mijn leven tot nu toe dan toch wel dat ik geen type ben voor verenigingen, clubs of groepen van gelijkgestemden. Of het nu gaat om kerk, beroep of hobby, altijd staat me de cultuur binnen die clubs enorm tegen. Familietrekje, geen van de mensen uit mijn bloed gebonden omgeving is actief lid van wat ook. We zijn veel te sterke individualisten. Overtuigd ook van eigen ervaring, kennis en richting en niemand nodig om de dobber drijvende te houden als het daarom gaat. Ik kijk dan ook altijd met enig dubbel gevoel naar hen die dat wel vertonen. Die kunnen zwijmelen bij het idee dat er een enkele god bestaat die alles stuurt. Die het heerlijk vinden om samen naar ‘de voetbal’ het zwemmen of pakweg golfspel te gaan. Of die het leuk vinden om de Suzuki of Harley uit het vet te halen en dan hele toertochten te kunnen houden. Nee, ik behoor daar niet bij. De keren dat ik mij wel aansloot bij soortgelijke clubs was ik er relatief snel klaar mee. Zo herinner ik mij een vereniging waar ik dolenthousiast lid werd gemaakt door een aantal modelbouwers van de bovenste plank.

HPIM1718De International Plastic Modellers Society trok mij binnen. Internationale groep lieden met maar een passie; modelbouwen! En dat deed ik in die jaren met verve. Met een collectie van (toen) pakweg 1000 modellen kon ik aardig meekomen dacht ik. Maar dat pakte anders uit. De clubleden hielden een paar maal per jaar bijeenkomsten en dan toonden ze hun nieuwste aanwinsten en wat ze er van gemaakt hadden. Ik ook! Wist ik veel. Mijn manier van modelbouwen viel niet in de goede aarde. Ik maakte geen militaire voer- of vliegtuigen vol met miniatuur bommen en granaten. En tja, met een DC-8 of zoiets had men niks. Het bestuur bleek ook te bestaan uit veel pratende mensen met te veel vrije tijd, kortom, ik trok aan de stutten. En zo ging het met de sport, met het werk, ik ben geen lobbyist, het is zwart of wit, en grijs is niet mijn tint, en ook voor de andere gektes die een mens als ik er op na kan houden.

Boksen 4Nu is er op Facebook een hele verscheidenheid van groepen te vinden waar je je heil kunt zoeken als je meent dat het iets toevoegt. Geldt ook voor Linkedin. Ik werd lid van diverse. Maar ergens borrelt er al weer iets in me….Ik lees de diverse commentaren, ik volg de discussies (doe zelf ook nog wel eens mee) en krijg langzaam al weer tabak van al het gedoe. Waarom neigen mensen toch altijd tot het aanvechten van de waarde van anderen? Kennis lijkt er niet toe te doen. Net of al die clubleden iets autistisch hebben. Gefocussed op zichzelf, het eigen verzamelde, de CV, werkervaring of wat ook. En dat de ander dan ontzeggen. Zou het gewoon menselijk gedrag zijn? Ben ik vast een alien. Laat mekaar in de waarde en geniet van het samenzijn zou ik denken. En wie dat niet wil, mik jezelf van de ledenlijst en ga je vrouw of vrienden pesten. Doe ik al jaren, en bevalt prima!

 

Porselein en kleine poezen…

altAnjHvCVHUvlydJVCwVU6lVXQCHjqsP1CAtKMuAUcgT8yDe kleine poes wil, zo lijkt het, niet echt groeien. Hij blijft fysiek klein van stuk en gedraagt zich soms nog steeds als een kitten. Momenten van innige liefdesuitingen wisselen zich af met enorme nieuwsgierigheid en eigenwijze ongehoorzaamheid. Precies zoals je van een jong dier als dit mag verwachten en dat leidt soms tot hilariteit, tot het gevoel dat je hem zou willen ‘opvreten’ maar soms ook tot wanhoop. Zo is een van zijn geliefde bezigheden om zich bij mij in mijn werk/museumkamer te storten op het daar aanwezige wasbakje. Liefst met de kraan er boven wijd open. Alsof douchen en drinken samen moeten gaan. Drijfnat over mijn bureau heen lopen is dan fase twee, (een laptop ziet hij aan voor een rode loper) en daarna ergens tussen de vitrine en uitstalkasten te verdwijnen. Geschuifgeluiden van tussen alle collecties geeft al snel aan dat meneer zich ineens anders vermaakt dan door mij gewenst. En dat geschuif leidt ook steevast tot beschadigingsellende.

WP_20140911_003Plastic constructies die soms dertig jaar geleden zijn gebouwd blijken zeer kwetsbaar voor een er lomp boven op staande poes. Onlangs veroorzaakte hij een wat grotere schade. De omvang daarvan ontdekten we pas twee maanden later, maar toen was het ook meteen goed raak. Op een goede dag in november vorig jaar vonden we ons toilet beneden ‘open’. In de toiletpot lag een stenen bakje en heel veel geurbloemen. Meneer had even een sprong gemaakt naar de plank waar dat spul op staat en dat was mis gegaan. Na opruimen van de rommel bekeken we de toiletpot. Niks te zien, pffff….gelukkig! Maar twee maanden later, een haarscheur. En niet een kleintje. Het porselein bleek gebarsten en dat leidt op termijn  tot ellende. Dat wordt dus een nieuwe pot. Op zich niet zo spannend, de loodgieter verkeert een paar straten verderop en is altijd snel ter plekke als we hem nodig hebben. Maar…..de pot die wij nu hebben staan is van de luxe soort, met een fraai porseleinen reservoir. En laten die nu niet meer geleverd worden!?

WP_20150108_026Dat moet allemaal uitgewisseld worden. Krijgen we meteen een pot die 5cm hoger is. Want ook dat is tegenwoordig mode. Kortom, we komen op een soort troon te zitten. Met dank aan de kleine poes, die het allemaal minzaam bekeek. Want een vreemd iemand die in ‘zijn toiletruimte’ aan het meten was…..het moet niet erger worden. Op 5 februari a.s. gaan we de kleine verbouwing meemaken. Rekening baasjes…. En de poes? Die vindt dat we wel wat mogen opschieten met zijn brokjes…..En of de douche op lauw kan….

Frustro

Honda Accord 2001Zit je gewoon in je flitsertje, geef je keurig netjes richting aan, sorteert voor, in een rijtje van drie auto’s komt er ineens een malloot in een zwarte Honda aangescheurd, trekt zich niks aan van de verkeersregels en wil zich op het laatste moment even voor mijn tamelijk bescheiden uitziende maar nog altijd aardig nieuwe zilveren spaarbezit wurmen. Maar ja, een beetje Meninggever geeft weliswaar wel zijn mening, in het verkeer zelden toe. Dus dat ging niet lukken en de man achter mij deed mee in het spel. Toch wrong de Honda-frustro zich achter mij  in de afbuigende stroom auto’s en begon daarna met een soort operette de op mij indruk zou moeten maken. Toeteren, vingers omhoog, vloekend, tierend. Hij was kennelijk opgefokt of boos, geen idee, ik kon me er niet zo over opwinden. Wie zich niet aan de regels houdt moet maar voelen. Maar eenmaal rijdend richting de bestemming waar wij heen wilden zette de Hondarijder in op intimideren. Met een leasebakkie kan je altijd dingen doen die ik zou kunnen zien als asociaal, mallotig, gevaarlijk of onzinnig. Kennelijk moest de man ergens heen waarbij andere weggebruikers slechts rijdende chicanes waren die het hem moeilijk maakten zijn ego te bevredigen. Ik hield hem in de smiezen, je weet maar nooit wat zo’n gek achter het stuur voor je in petto heeft. En ik heb al eens eerder uitgedeeld! Dit soort evenementen zijn vaker mijn deel geweest want ik heb een ingebakken afkeer van asociaal weggedrag.

Traffic lights - 1 Ook al reed ik vroeger zelf ook wel eens op het randje, ik had wel in de gaten dat het soms ‘echt niet kan’. De Honda-malloot hield het relatief kort vol. Tot mijn stomme verbazing stopte hij bij een op geel staand verkeerslicht. Waar ik gewoon doorheen reed. Kennelijk was zijn haa(s)t ineens weggezakt. Ik bleef wel aan hem denken. Zou hij nu net als ik een verhaal dichten op zijn Facebookpagina, of zou hij zich toch schamen voor zijn onbezonnen acties? Ik zelf had geen last van negatieve opwinding, drift of zelf woede. Dat is wel eens anders geweest, ik wilde het nog wel eens  verbaal of fysiek uitvechten met dit soort mafkezen. Word ik dan toch ouder mensen? Het zou zo maar kunnen…..

Geprivatiseerde klantonvriendelijkheid

250px-GVB_BusMag ik u deze keer meenemen naar de wereld van mijn soms best door kritische kijkjes verwrongen geest? Nou ja verwrongen, ik heb zo mijn momentjes dat ik iets dieper door denk dan de gemiddelde medemens en overal spoken of complotten zie. Ik heb alleen daarom al een hekel om door overheden of instanties in de maling te worden genomen. Maar dat is een heel ander en zeer zwaar wegend onderwerp. Waar het me nu om gaat is ook belangrijk, maar is tevens een onderwerp waarbij mijn verwondering me parten speelt. Stelt u zich eens het volgende voor. Je loopt in de Albert Heyn of V en D (slechts voorbeelden) en laadt een boodschappenmandje vol. Uiteindelijk moet je afrekenen. Dat doe je netjes, een beetje Nederlandse burger vergeet dit niet, maar door een ongelukkig toeval blijft een klein boodschapje ergens hangen en passeert niet de kassa. Bij de beveiligingspoortjes aangekomen gaan alle alarmbellen af. Wat dan volgt is het volgende. Je wordt door een meneer in zelf bedacht uniform aangehouden. Die belast je met de kosten van het vergeten stukje inkoop, maar geeft je meteen een ‘boete’ van 45 euro. Eventueel kan je die boete afkopen door een dure aankoop twee keer te doen. Dan laat men je lopen. Anders voert men je af. Idioot?

Afscheid - 2Nou, niet bij de diverse openbaarvervoerbedrijven in ons land. Gewone particuliere bedrijven, met een zgn. geprivatiseerde concurrentie waarbij die laatste voor de N.S. toch nog eens op de rails zou moeten komen. Maar dit terzijde. Wie denkt dat ik overdrijf moet er de vele voorbeelden maar eens op nalezen. Ik zag het weer eens passeren bij Vara’s Kassa. Een studente die weliswaar keurig had ingecheckt met haar digitale vervoersbewijs, werd om een of andere reden ‘aangehouden’ door een controleur van het busbedrijf waarmee ze reisde en kreeg precies die behandeling die ik hier schetste. Alsof die controleurs de rol van politie en justitie tegelijk mogen spelen. Lijkt mij niet trouwens. Kortom er zit iets niet goed in die behandeling, het denken en de oplossingen. Immers, zwart rijden is niet toegestaan, en als iemand dat doet moet hij zeker betalen. Geen discussie over. Maar boetes opleggen? Dat kan alleen als een bedrijf eigenlijk helemaal niet echt geprivatiseerd is maar gewoon doet alsof en verder alsnog als overheidsinstelling wordt bestuurd en behandeld.

6a00d83451bdba69e20120a8d703cd970b-800wiIn dat geval snap ik wel dat je maanden lang de treinen laat vervuilen, de stations niet meer schoonhoudt, en als oplossing klanten zelf hun eigen vuil laat opruimen middels een meegeleverde vuilniszak. Het zijn dit soort dingen die mij doen verlangen naar een systeem waarbij je echt kunt kiezen tussen vervoerder a of b en die op service en tarief mag beoordelen. Want nu worden we ook tarief- technisch gewoon in de dwangbuis gelegd. En dat is weinig klantvriendelijk.