Afknappers

4OQz0M7Z3fdRp6_450x300Als meninggever van het eerste uur loop je altijd het risico tegen bepaalde zaken (of mensen) aan te lopen die je doen omdraaien van walging of zwijgen uit een soort van gedeelde schaamte. Dat heb ik altijd gehad. Ook en misschien wel meer in het irl. Soms knap(te) ik af omdat mensen me enorm tegenvielen of omdat je het in de rug te steken mes al in het donker zag glinsteren. Maar een van de ‘belangrijker zaken’ in dit verband is voor mij toch ook wel lichamelijke verzorging. Lijfgeuren en onverwachte graspollen op plekken waar ik ze niet verwacht maken dat mijn verwachtingspatroon direct wordt bijgesteld. Want iemand die zichzelf niet goed verzorgt kan toch nauwelijks in staat zijn om voor anderen aardig of professioneel op te treden zou ik denken? Ook roken waar anderen er last van kunnen hebben is mij een kwelling.  Zo herinner ik me die lieve nieuwe vrouwelijke collega die in een van mijn vorige levens het bedrijf kwam versterken waar ik toen voor mocht werken. Meteen na haar aantreden werd duidelijk dat er een penetrante zweetlucht om haar heen hing en die vulde al snel de ruimte(n) waar wij allemaal samen zaten voor onze resp. jobs. Pas na een paar dagen durfden we er iets van te zeggen. Ze bleek geen deodorant te gebruiken. Daarna wel kan ik jullie verzekeren!

Rookverbod! 002Ook iemand met enorme zweetvoeten kan de atmosfeer aardig bederven voor mij, letterlijk en figuurlijk. Of versleten kleding (niet dat wat je tegenwoordig zo vaak ziet met die bewuste gaten in jeans of zo), egoïstisch gedrag (wel koffie halen voor jezelf maar niet voor een ander…) pure arrogantie of wellicht nog erger gebrek aan een redelijke algemene kennis van de wereld om ons heen. Allemaal zaken die in meer of mindere mate afknappend werken. Dat doet ook een verkeerde reclamecampagne, waarbij blijkt dat de marketingmensen het leuke idee voor lieten gaan op de juiste positionering van het product of merk. Nog erger taalfouten in een zgn. bodycopy, zoals ik onlangs weer hoorde, een verkeerde meervoudsvorm. Vreselijk! Een website die het niet doet is ook zo iets. Zeker als er veel wervende public relations voor wordt bedreven. Ik maakte dat in de loop van de achter mij liggende jaren allemaal mee en dat is dan niet van harte soms.

Fat people 3En nog steeds een grote afknapper voor mij zijn bloggers of deelnemers aan andere sociale media die geen commentaren toestaan. Nu is het niet zo erg als het gaat over de kat van de buren of hoe snel de goudvis door het aquarium zwemt, maar als je politieke statements maakt en o.a. ‘tegenstanders’ aanvalt, moet je ook commentaren toestaan. Maar nee, dat mag niet. Vooral zij die een politieke mening uiten die niet zo past bij de mijne willen nog wel eens kiezen voor ongewenste resultaten. Je zou eens kritiek kunnen krijgen van anders denkenden. Vaak toch te vinden bij de meer zelf verklaarde ‘politiek correcten’. Doof en blind voor wat anderen vinden van zijn/haar opvattingen. Via een mail heb ik in het verleden nog wel eens keurig gevraagd waarom ze deze mogelijkheid niet toestaan, maar u raadt het vast al, tot nu toe geen antwoord gekregen! Dat is pas echt een afknapper!   (foto’s internet/YB )

SAIL 2015

SAIL WP_20150819_021Het begon allemaal ooit in 1975. Om aan een jubileum voor de stad luister bij te dragen organiseerde men in Amsterdam voor het eerst Sail. Een paar dagen genieten van oude zeilschepen die in de haven werden neergelegd en door het publiek bewonderd. Nu, in 2015, is het een gigantisch evenement geworden dat miljoenen mensen in extase brengt en zorgt dat dagenlang alle wegen in of rond de hoofdstad vast staan door de files. Niks mis mee, want het is de moeite waard. Wij gaan traditioneel altijd naar de Sail-In. Dat is de aankomst dag van al die schepen. We hebben daartoe een plekje uitgevogeld waar je relatief rustig kunt zitten, alle voorzieningen v.w.b. toilet, eten en drinken op loopafstand te vinden zijn en een aantal van die schepen zelfs zowat tegen je knieën worden neergelegd. Je zit midden in de actie, je hoort de commando’s en ziet ook de enorme optocht van kleinere boten en schepen aan je voorbij trekken.

SAIL WP_20150819_025Zeker bij mooi weer zoals wij dat meemaakten is dat Sail een prachtig evenement waarbij de stad Amsterdam in haar fraaiste vorm naar buiten wordt gebracht. En dat straalt uit naar de regio. Dat er veel geld aan zal worden verdiend geloof ik direct. Sponsoren doen hun best mensen te werven, maar zonder hen was er wellicht helemaal geen evenement als dit. ING, Staatsloterij, Delta Lloyd, en nog een aantal kleinere sponsoren, ze doen allemaal hun best zich zo goed mogelijk te presenteren. Op de vele platbodems, partyschepen en luxe jachten doen kleinere bedrijven hun best hun relaties niet alleen te laten meegenieten van het evenement, maar ook te verleiden tot het doen van toezeggingen of bestellingen. Zo gaat dat in de maatschappij. En niets zo leuk als samen op een bootje…. Wij blijven aan de kant. Zien genoeg, laten de camera’s klikken en zoemen en nemen op waar we weer vijf jaar op moeten teren.

SAIL WP_20150819_095Dit keer met onze Soester vriendjes, die dit evenement voor het eerst van nabij mee konden maken. Het was gezellig en geweldig en we kijken nu al vooruit naar een volgende gelegenheid. Sail 2015 laat zien dat leuk met elkaar goed kan. Zelden een evenement meegemaakt waar zoveel nationaliteiten samen komen om te genieten van het spektakel. Overigens was er ook nog een soort vliegshow boven ons hoofd. Helikopters, lichte en zwaardere vliegtuigen, de koninklijke Alouette heli, een militaire heli op het dek van een Marineschip, het kon bijna niet op. Kortom, wie Sail niet bezocht, had geen gelijk. Het was een uniek evenement dat de ruime aandacht verdiende die het ook kreeg. Geweldige stad soms dat Amsterdam…..(foto’s; Yellowbird ASA)

Golven in de tijd

Woestijn in debuurtAls ik af en toe even in mijn agenda kijk, ik geef toe dat ik elke dag keurig vastleg wat ik allemaal moet doen, of juist deed, handig voor later, zie ik bepaalde patronen die terugkerend zijn en bewijzen dat niets is zoals het lijkt. Zo zag ik bijvoorbeeld onlangs dat het drie jaar op rij op een bepaalde datum na een warme periode ineens ging regenen en onweren. Soms op een bijna overdreven niveau van heftigheid. Dan is geen sprake meer van toeval, dan hoort het bij het seizoen. De Nederlandse zomers zijn nu eenmaal grillig en kennelijk zijn de verschijnselen daarvan jaarlijks terug te vinden. Kom me dus niet aan met zaken als geleidelijke opwarming van de aarde of zo, het patroon is gewoon zoals dat in Nederland moet zijn. Daarbij in ons land is het gebruikelijk dat over al dit soort zaken al dan niet regelmatig wordt geklaagd. De boeren doen dat als het te droog is naar hun zin, of te nat naar gelang die zomers mee- of tegenvallen.

10-02-2008 003Burgers, de gemiddelde echte Nederlander is bij 20-22 graden en een beetje zon het meest in zijn/haar element, klagen ook heel wat af. Het regent te veel of het is al dan niet te warm. Maar het Nederlandse klimaat, ik heb het er al eens eerder over gehad, is nu eenmaal zoals het is. Geen vaste regelmaat in te ontdekken. Nou ja, als je de agenda’s er eens op naslaat wel degelijk, maar dat willen we niet zien. Nee, want oma Jansen of vader Pietersen kan zich heel andere zomers (of winters) herinneren waarin het allemaal veel beter was en de sneeuw in de zomer tot de raamkozijnen kwam en de zon de temperaturen in januari 1942 tot 80 graden op joeg. Statistieken over wat was of is liegen niet. Dus doe ik daar zelf maar aan mee en verricht op microniveau wat op enig onderzoek lijkt. Zo hoor ik in de media over enorme buien die ons in de toekomst grote zorgen gaan baren.

Rheinpromenade 01_01Maar hoe zat het ook alweer met die enorme regenval van 20 jaar geleden toen ik in Uithoorn op bezoek ging bij mensen waar de Amstel de boel blank had gezet na buien die boven de 50mm binnen een kwartier waren uitgekomen? Uitzondering? Niks hoor, kwam ook toen al eens voor. Maar vaak was het dan maanden lang droog geweest en ook mooi weer. Zo droog dat de dijken soms opzij werden geschoven zoals indertijd in Mijdrecht. Hele woonwijk onder gelopen. Niet door de regen, maar door de droogte. Uitzonderingen bevestigen de regel. Nederland heeft een zeeklimaat en wij hebben dus te maken met eb en vloed in de atmosfeer. Dat maakt ook dat we zo’n leuk land zijn geworden, zoveel cultuur en techniek hebben ontwikkeld en wij een van de weinige volken ter wereld zijn die altijd maar mekkeren over dat weer. En voor de statistieken; vorig jaar op 2 augustus was het aardig heet, zonnig en zat ik te miauwen over het feit dat er weinig anders te doen was dan buiten zitten in de tuin. Zou dat dit jaar ook weer zo zijn? Ben benieuwd….

Chique kunst

WP_20150618_012Eens in de paar jaar wordt het chique Amsterdam-Zuid omgetoverd tot een soort open kunstcentrum. Bepaalde straten en lanen worden dan voorzien van vaak enorme kunstwerken die door diverse creatieve lieden zijn gemaakt en door een commissie van wijze mannen en vrouwen uitgezocht om te mogen worden getoond tijdens een paar zomerse maanden. Het idee kwam een paar jaar geleden ineens omhoog toen omwonenden van de mooie boulevards en aangelegen woonstraten meenden dat het allemaal wel wat leuker of spannender zou kunnen. En men na lang studeren en vergaderen in staat bleek de eerste editie van ‘Art Zuid’ op poten te krijgen. Daarna volgden er meer. En hoe succesvol wil je het hebben. Van Amsterdammer tot toerist, van mensen uit de provincie tot wie ook, eenmaal hier langs gelopen ben je verslaafd. Mits je iets hebt met kunst natuurlijk. Wat het plezier groot maakt is dat de soms enorme grote kunstwerken staan in een erg rustige ambiance, waardoor hun evt. grandeur nog beter uitkomt.

WP_20150618_028Ook dit jaar is er weer een editie van Art Zuid en wij bezochten deze een week geleden samen met aangenomen blogzuster Thamara. Die ook vorige edities met ons bezocht en intussen ook kenner is geworden van het genre. Dit jaar misten we de vaak wat humoristische kunstwerken. Het is wat strakker en zakelijker allemaal, geen bewegende beelden ook, maar statische. Wel veel glitter en zwart. Enorme Micky Mouse achtige beelden, soms met een ondeugende twist, maar ook op afstand zichtbaar. We liepen er langs, fotografeerden de boel en genoten van wat Art Zuid in wezen is. Een enorm leuke gratis expositie in een van de mooiste buurten van onze hoofdstad. Aardig is dat je aan het einde van de route relatief simpel af kunt buigen en via het oudere deel van Zuid richting Amsterdam-Centrum kunt lopen.

WP_20150618_016Je kunt dan richting de bekende musea, de Albert Cuypmarkt als je dat leuk vindt, of op de tram stappen die je daar brengt waar je heen wilt. Art Zuid is verslavend en ik vind het persoonlijk een van de beste initiatieven die in deze stad ooit zijn genomen op kunstgebied. Laten we wel zijn, laagdrempelig kunst bekijken, aanraken, inschatten ‘wat het is’ als de kunstenaar zelf ‘geen titel’ vermeldt op het bijbehorende bordje, dan snap je als organisatie hoe je met kunst moet omgaan. Los van wat kleine vernielingen (barbaren zijn overal) heeft Art Zuid weinig te lijden van lieden die er niks van snappen. Dat geeft hoop. Want een volk dat geen echte kunst meer waardeert is in feite verloren. Zolang Art Zuid blijft bestaan heb ik het idee dat we in dit land soms nog op enig niveau functioneren. Aanrader van jewelste. Je kunt de kunstroute ook met de Metro of trein benaderen. Via Station Zuid. En dan loop je richting Hilton Hotel aan de Apollolaan. Kom je het vanzelf allemaal tegen.

Ego-genot van selfies

OLYMPUS DIGITAL CAMERANatuurlijk heb ik er geen bezwaar tegen als mensen een selfie van hen in combinatie met een of ander onderwerp of bekend medemens ergens op het www plaatsen. Niets menselijks is mij vreemd en ook met mij willen gewone mensen wel eens op de foto……. Maar zelf doe ik meestal erg spaarzaam met die plaatjes. Nou ja, af en toe een foto met een auto of vliegtuig, moet kunnen. Vaak door een ander gemaakt, de selfies zijn vaak van beroerde kwaliteit. Daarbij heb ik een spiegel in huis en meen dat ik de medemens niet echt een plezier doe door een al te grote aanwezigheid van het fenomeen ‘ik’. Toch lijk ik daarbij een uitzondering. Je komt nogal wat van die dingen tegen. Of dat nu in het stemhokje is geschoten of thuis in bed, er is en groep lieden die niet kan stoppen met dat door hen zelf gekoesterde en hoog geprezen onderwerp voor de zoeker. Sinds we met zijn allen een smartphone bezitten met meer megapixels in huis dan de gemiddelde digitale camera, is de ontwikkeling niet te stuiten.

Eva Robbins...Maar er zitten vaak wel grenzen aan het ego-fotograferen voor de meesten. Bed- of toilet scènes kom je zelden tegen. Tot mijn verbazing kan het altijd nog in de overtreffende trap. Zoals die mevrouw Heleen van Rooyen  liet zien in een tentoonstelling (boek) waarin ze haar hele leven even digitaal uit de doeken heeft gedaan. Letterlijk en figuurlijk. Elk onderdeel van haar lijf en psyche komt voorbij, ze krijgt kennelijk niet genoeg van haar (overigens nog best strakke) lichaam.  Ik bekijk dat met enige afschuw. Als je zo met je zelf bezig bent, heb je dan nog wel tijd voor anderen? Zie je dan wel wat iemand in je omgeving voelt, ziet, of zou willen meemaken? Of gaat het allemaal om ikke, ikke en de rest kan stikken? Nu is het voor mij überhaupt al lastig om de meerwaarde van bekendheid in te zien. Ik wil nog wel eens fijntjes wijzen op het feit dat ook ik op tv een paar maal te zien ben geweest, in aardige jobs voor de microfoon of camera acteerde en ook nog eens zoveel schreef dat mijn naam tenminste in Google te vinden is. Maar om dat nu elke dag weer om te zetten in een act die nog het meeste lijkt op verheerlijking?

sophia Loren in bathNee, past me niet. Ik koester wat was, is, en nog zal komen. Zal vast kunnen zonder dat alles en iedereen met mijn kennelijke onderdelen geconfronteerd zal worden. Ook al meen ik wel dat die er best mee door kunnen, maar dit terzijde… En voor hen die ook gek zijn op selfies, vooral doorgaan hoor. Zeker als je zelf goed weet dat niemand anders je op de foto wil zetten. Bij gebrek aan beter mag en moet men dopen….