Als we de afgelopen maanden zien hoeveel schade er wordt aangebracht aan vooral civiele steden, gebouwen en burgers in landen als Oekraine of Israel, Soedan en Jemen, om er maar een paar te noemen, moeten we ons echt zorgen maken over de wijze waarop sommige landen oorlog voeren of terreur uitoefenen. Oorlog is in principe nooit wenselijk, je snapt soms niet waarom ze ontstaan, maar het is echt mogelijk om die conflicten uit te vechten door slechts militaire doelen aan te vallen of uit te schakelen.
Zogenaamde ‘slimme bommen’, drones, vliegtuigen met geavanceerde richtapparatuur, tanks die granaten kunnen afvuren die op enkele meters nauwkeurig een doel kunnen raken…. Niks weerhoudt een legerleiding er van om geen burgerdoelen te raken of burgers uit te moorden. Dat doen terroristen, zonder aanziens des persoons, of dictators die menen dat de bevolking van een buurland mede schuldig is aan het opstaan van een nationalistische, communistische, of etnische beweging die geen overheersing van die eerst genoemde lui accepteert.
Toch zien we die massale aanvallen op burgerdoelen heel vaak en met name de Russen nemen het op dat gebied niet te nauw. Het model stamt nog uit de tijd van de Sovjet-Unie. Massaal granaten of raketten afschieten op een stad of ander doel en dan flink schrik aanjagen bij de lokale bevolking om zo de weerbaarheid te verkleinen. Nieuw? Nee hoor. Ook de Duitsers deden dit voor en tijdens WO2. Denk aan Warschau, of Rotterdam. De geallieerden, met name de Britten, deden hetzelfde bij de Duitse steden. Massale bombardementen op alles wat vijandig was, waar de Amerikanen in dezelfde periode vooral de militaire doelen opzochten.
Bij regionale oorlogen zoals die in Korea veranderde die doctrine. Frustraties over verlies aan gebied maakte dat het Amerikaanse opperbevel genoodzaakt was (..) steden in Noord-Korea plat te smijten. En laten we wel zijn, Hirosjima en Nagasaki of de aanval met brandbommen op Tokio waren weliswaar achteraf gezien ons geluk, want de Japanners gaven zich na die vernietiging over, het waren geen toonbeelden van humanitaire schoonheid. In dat licht zag je hetzelfde bij de strijd tussen Israel en Iran. Dat laatste land toch door haar vreselijke dictatuur en de instelling dat Israel van de kaart moet worden geveegd, een kwade genius in alle conflicten die ik al eerder noemde van de laatste jaren. Op enig moment in juni trok Israel ten strijde viel tegelijk de atoomcentrales van de vijand aan, maar ook zijn militaire infrastructuur. Als antwoord schoot Iran honderden raketten af op de Israelische steden. Om zoveel mogelijk burgers te raken en schade te veroorzaken.
Terwijl je raketten echt wel zo kunt sturen dat ze uitsluitend op militaire doelen vallen. Het systeem gelijk aan dat van Nazi-Duitsland, Rusland en andere terreurstaten. Ik ben niet van de oorlog, ik vind dat je zo lang mogelijk moet praten, maar soms valt met de bestuurslaag van landen als dat Iran niet te praten. Dan moet je de boel aanpakken en opruimen. Met als risico dat ook jouw bevolking wordt getroffen. Overigens geldt dat ook voor de vernietigende aanvallen op het door Hamas-terroristen gefortificeerde Gaza. Schakel al die terroristen een voor een uit, desnoods in clubverband, maar probeer de bevolking te sparen. Zelfs als het onderscheid tussen burgers en terroristen daar lastig te duiden valt. Net als in Iran. Daartoe heb je dus slimme technologie nodig. Kennelijk is die er wel maar benutten we die nog wat te weinig. Intussen wens ik ons in al die ellende om ons heen, veel vrede toe. Want de ellende van een oorlog moeten we echt ver van ons zien te houden…(beelden: archief/Internet)
Laat de Koning in dit land zijn paleis verbouwen of een door de regering gekocht vliegtuig benutten en je hoort onmiddelijk uit bepaalde kring dat we dat hele koningshuis wel kunnen afschaffen. Want te duur! Een president…dat is het! Zelfde geldt voor de democratie. Voor heel wat mensen ter rechter of linkerzijde van het politiek perspectief is het maar lastig dat aan die andere kant zoveel afwijkende meningen mogen worden verkondigd. Nog erger is het gesteld bij de godsdiensten met een vermenging van geloof en politiek of bestuur. Anders denkenden zijn ongewenst. In feite verlangt men naar een sterke man (vrouwen zijn veelal niet gewenst) die de zaken eens goed regelt hier. Neem van mij maar aan dat uit de geschiedschrijving blijkt dat dictaturen per definitie geen goed nieuws zijn. Dat waren ze al niet in de tijden van de Romeinen of Farao’s.
Een heerser die men als God behandelde en alle democratische spelregels aan de laars of sandaal lapte. In latere tijden kennen we heel wat figuren en systemen die ongekend wreed waren richting onderdanen. En altijd vanuit die ene God, dat bijna autistische geloof in eigen onfeilbaarheid of de angst dat iemand in de omgeving in staat zou zijn de macht over te nemen. Grote voorbeelden genoeg. En heus, ook aan de linkerkant van het politieke spectrum was men vaak net zo weinig invoelend. Denk maar eens aan Lenin en Stalin, aan de Castro’s, Mao, Pol Pot en Chavez, Maduro of de Kimdynastie in Korea! Vele miljoenen verloren hierdoor het leven. We kenden aan de andere kant van dat zelfde spectrum ook lieden als Hitler, Mussolini, Franco en de Japanse premier Tojo die ook heel wat levens op hun konto mochten bijschrijven.
Erdogan en Poetin zijn de moderne equivalenten daarvan en onlangs zag ik in een documentaire over het ‘moderne Turkije’ hoe de angst daar regeert. Wie niet met Erdogan is, is automatisch tegen hem. Een redenatie die geen ruimte laat voor debat of interpretatie. In ons landje vinden we de discussie interessant, we zijn met zijn 18 miljoenen vooral bezig met onze eigen (afwijkende) mening en nemen zelden iets aan van bovendanen of mensen met een andere mening dan die van ons zelf. Vandaar ook de vele politieke stromingen, actiegroepen en belangenorganisaties. Zodra je een dictatuur zou hebben werden die allemaal opgerold kan ik je verzekeren. Zo gaat het altijd binnen die dictaturen. Een enkele God, slechts een partij, een stroming en dat soms gecombineerd. De heldenverering van de oercommunist en massa-knaevelaar Kim Jong Un in Noord-Korea vertelt het verhaal.
Als al die Koreanen ooit nog eens met elkaar door een deur kunnen wordt het extra wennen voor de mensen uit het noorden. Want die zijn al sinds 1948 opgevoed en opgeleid in de communistische doctrine dat de Grote Leider altijd gelijk heeft. En wee degene die daar vanaf wijkt. Heropvoedingsgestichten zijn een typische uitwas van dictaturen. Sommige tpolitieke tegenstanders gaan er heen en worden onderworpen aan de meest ellendige kwellingen, anderen overleven dit zelfs niet. Als je dit dus zo bekijkt doen we het in Nederland nog niet zo slecht. Tuurlijk zijn we het oneens, tuurlijk voeren we het debat, en vinden we ons volstrekt niet met sommige maatregelen of wetten. Maar je mag dit hier dan ook zijn. Nog wel. Tot we toegeven aan de wens alsnog een dictatuur in te stellen ten bate van die groep die het hardst gilt of respect wil verkrijgen. Pas dan ontdekken we wat we weg gaven toen we stelden dat we het wel zonder koning W.A. of gekozen parlement zouden kunnen stellen. Ik zou er nog eens de geschiedenis op nakijken! Gewoon om te zien wat een ellende een dictatuur zal zijn. Dus bewaak de democratie en onze rechten op een vrije mening. Verwanselen daarvan is het begin van het eind…
Als je echt wilt weten wat er in een periode van 100 jaar zoal is veranderd in onze wereld moet je eens terugkijken naar een jaar als 1917. Noemen we de huidige wereld onrustig? In 1917 werd in de hele wereld al drie jaar lang oorlog gevoerd. Miljoenen mensen stierven of raakten gewond om een politiek van machthebbers die meenden dat alleen zij het bij het rechte eind hadden ten aanzien van claims op landen, grondstoffen en goederen. De wereld was een lappendeken van landen die met of tegen elkaar knokten. Opvallend; Japan zat indertijd ‘in het goede kamp’. Nederland was in 1917 neutraal en had geen directe last van de oorlog, wel een stevige indirecte. Immers, de Duitse onderzeeboten die op zee joegen op alles wat vijandig was, namen ook schepen uit neutrale landen (zoals het onze) onder vuur.
Doordat ook onze grenzen min of meer potdicht zaten kwamen er onvoldoende goederen en eetwaar binnen voor onze toenmalige bevolking en was dat goed te merken in de winkels. De toch vaak al niet zo welvarende Nederlandse bevolking leed daar stevig onder. Met hen ook de Belgische vluchtelingen die ondanks een door de Nederlandse overheid opgeworpen prikkeldraadversterking vermengd met stroomdraden aan de zuidgrenzen, toch deze kant op waren gekomen. Meer dan een miljoen mensen werden of moesten zo in Nederland opgevangen. Soms meer tegen wil en dank. In 1917 werden ook de Nederlandse Spoorwegen opgericht. Men reed toen uiteraard nog op stoom, net als de meeste regionale tramlijnen. Het autoverkeer was nog een pioniersverhaal. Maar in 1917 werd ook een Elfstedentocht gereden, de derde intussen, en dat kon vanwege de strenge winter van dat jaar, alweer een eeuw geleden.
In 1917 ontstond ook de Russische opstand tegen het tsaristische regime dat daar al eeuwen aan de macht was en de bolsewieken bleken in staat om het laatste tsarengezin standrechtelijk te excuteren. Wat daarna van Rusland terecht kwam weten wij anno 2017 wel. In 1917 ook raakten de Verenigde Staten betrokken bij de Eerste W.O. en stuurden troepen en materieel naar Frankrijk om daar aan de loopgravenoorlog deel te nemen. Wat ook in ons land plaatsvond in dat jaar 1917 was een grote ramp in Drenthe door een veenbrand. Dat kostte 16 mensen het leven en er werden heel wat huizen en (turf)schepen verloren. In Amsterdam krijgt Berlage toestemming van de Gemeente om het Plan van Zuid te bouwen.
Als we daar nu rondkijken zien we hoe ver deze architect zijn tijd vooruit was. Nog steeds een prachtige wijk aan de zuidkant van Amsterdam. In 1917 ook hielpen de Britten met name zionistische joden bij het idee om een eigen staat in Palestina (toen Brits protectoraat) te stichten. Staat nu bekend als de Balfour-verklaring. Een paar maanden later namen de Britten Jeruzalem in en verdreven de Ottomaanse Turken die daar een paar eeuwen lang op wrede wijze de dienst uitmaakten. Het zou trouwens nog tot in 1948 duren voor de onafhankelijke staat Isael kon worden uitgeroepen. Grootste tegenstand kwam toen van diezelfde Britten. In 1917 ook verklaarden de Finnen zich onafhankelijk van Rusland. Ze maakten gebruik van de chaos die in dat grote land was ontstaan na het omverwerpen van de regeringen die daar voorheen zaten. Die verklaring van onafhankelijkheid zorgde voor heel wat jaren lang durende conflicten tussen de Russen en Finnen. In 1917 was er in ons land geen echt telefoonnet, geen vliegveld van betekenis, nauwelijks autoverkeer, vrouwen hadden geen rechten, de katholieken en protestanten maakten op geloofsgebied de dienst uit, werd er vaak nog gewoond in krotten als je naar de grote steden of het platteland keek. Armoede was gewoon, rijkdom voorbehouden aan een kleine kliek.
Luizen en vlooien maakten het leven nog vervelender. Gebitten waren rond je 30e vaak al verrot bij gebrek aan goede zorg en we werden gemiddeld een jaar of 60 oud. Die eeuw die volgde zorgde voor veranderingen waarvan wij vandaag de dag nog de vruchten plukken. Toch goed om daar nog eens over na te denken. En ook te beseffen dat de wereld niet onveiliger is geworden dan toen. Alleen weten we nu veel meer. Want heel wat mensen uit die tijd lazen het nieuws vaak pas vele dagen nadat een feit had plaatsgevonden. Is nu een kwestie van minuten. Maakt echt veel verschil! Vandaar die soms wat paniekerige gevoelens over onze huidige tijd. Alles is derhalve relatief… (Foto’s: Internet/Yellowbird)
Altijdmijnmening 