Maandelijks archief: augustus 2015

Het genot van echte boeken

Posted on by • Geplaatst in Cultureel, Persoonlijk • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , , • 6 reacties

WP_20150626_002Al eerder hield ik een vurig pleidooi voor het lezen van boeken. Gewone boeken, gemaakt van papier, voorzien van een kaft en niet afhankelijk van een al dan niet werkende batterij of wifiverbinding. Ik ben er mee opgegroeid. Wat ik ook ten nadele van opvoeding of opleiding kan aanvoeren, het lezen van boeken werd me in beide situaties gepropageerd en ik heb er heel wat plezierige momenten aan mogen en kunnen ontlenen. Dat de wereld is veranderd geloof ik wel. Maar het papieren boek moet wat mij betreft gewoon blijven. Heerlijk dat bladeren, die lucht van drukinkt, van plaatjes kijken bij meer documentair ingerichte naslagwerken. Nog steeds koop ik boeken bij. Voor als ik weer eens tijd heb….. Soms weet ik bijna zeker dat ik vermoedelijk niet zal toekomen aan het echt lezen er van, maar dan nog kan ik me niet beheersen als ik weer iets tegenkom wat de moeite van dat lezen waard zou kunnen zijn. En ik lees best veel en in hoog tempo.

Boek Donkervoort...Sommige van die werken doe ik na het lezen wel weer weg. Alles vasthouden voor nog later is weinig zinvol. Alleen die hobby-gerelateerde boeken blijven vaak plakken. Omdat ik nog wel eens iets wil nakijken. Gevolg is wel dat ik omringd ben met kasten vol van dat papieren spul. Best een logistiek probleem. Vrouwlief is ook al zo’n lezeres, al is zij meer van de fictie dan non-fictie zoals ik. Mannen lezen die laatste soort boeken het liefst begreep ik, zal het gebrek aan fantasie zijn dat ons Marsbewoners zo typeert. Vrouwen dromen graag over prinsen of doctoren die vallen voor de charmes van dat simpele kantoormeisje dat haar ridder vooral op een wit paard zoekt maar niet in het ziekenhuis. Of ze zijn bezig met het uitvogelen waarom ridder Hildebrand van Rododendron werd vermoord door zijn pages.

WP_20150623_011Nee, voor mij is een biografie van een echt interessant persoon leuker. Pas nog een aardig boek gevonden over Frits Koolhoven, de tweede vliegtuigbouwer van Nederland, die voor de oorlog met Fokker concurreerde op de luchtvaartmarkt. En niet onverdienstelijk ook nog. Gaat me weer een hoop plezier verschaffen. Weet ik zeker. Kortom, ik ben een lezer, een verzamelaar, een boekengek. En kom me nu niet aan met allerlei argumenten waarom een digitale lezer zoveel leuker zou zijn. Dat is prediken voor de heidenen. Ik zie er (nog) niks in. Eerst maar eens die stapels wegwerken….

Amateur-journalisme

Posted on by • Geplaatst in Cultureel • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , • 4 reacties

AMM - Kraanongeluk Alphen - NOSHet blijft toch een bijzonder fenomeen. Mensen die alles filmen wat voor hun ogen voorbij komt. Zeker als het gaat om incidenten, ongelukken of zelfs rampen, altijd is er wel iemand te vinden die zijn camera of smartphone op dat onderwerp richt en begint te filmen of fotograferen. Omdat men dit doet is hulpverlening aan slachtoffers ineens secundair. Net als het in veiligheid brengen van zichzelf kennelijk, want er wordt nauwelijks gelet op het eigen lijf of dat van de mensen met wie de filmer onderweg is. Kennelijk moeten we alles vast leggen, desnoods ten koste van alles. Zijn we dan zulke ego’s dat dit moet? Op de fiets, in de auto, bij het werk, thuis, in bed, bad, al wandelend, overal worden camera’s aangezet en kijkt men kennelijk met een groot gevoel van zelfbevrediging naar de beelden die zijn geschoten. Onlangs nog, bij dat enorme incident in Alphen A.D. Rijn waarbij twee kranen en een brugdeel op huizen knalden en de boel daar verpletterden, stonden er direct mensen te filmen. Onder het uitkraaien van allerlei kreten, of een soort van commentaar speelde men journalistje of redacteurtje. Die beelden kwamen uiteindelijk via, via op televisie terecht en dat zal de bewuste filmer vast grote bevrediging hebben geschonken. Mijn eerste instinct had geweest om mensen in die getroffen huizen trachten te helpen.

AMM - Airplane incidentMaar dit soort lieden doet dat niet, die zien zich als de vervangers van Willebrord Frequin in hun streven de ellende van anderen vast te leggen. Maar zij waren of zijn niet de enigen. Ook elders in de wereld is dit schering en inslag. Nog niet zo lang geleden zag ik ergens beelden van een vliegtuig dat een landingsincident meemaakte doordat een deel van het landingsgestel niet functioneerde. Het vliegtuigen landde op een vleugel, werd neergekwakt door die enorme weerstand en vloog bij die vleugel in de brand. Passagiers verlieten het vliegtuig in allerijl, met dank aan de bemanning die buitengewoon bekwaam reageerde. Maar opmerkelijk, de lieden die naar buiten kwamen, draaiden zich vaak om en begonnen te filmen. Kennelijk om dat brandende avontuur op de sociale media te kunnen delen. Niks vrouwen en kinderen eerst, maar gewoon beelden maken! Hoe die andere passagiers en de crew naar buiten moesten komen was kennelijk niet van belang. Filmen! Heel YouTube staat er vol mee, en wie dat interessant vindt moet daar vooral eens gaan kijken.

AMM - AmbulanceWellicht leer je dan nog iets van de nieuwe denkwijze van mensen die met een digitale camera in de hand rond gaan in het hele land. Overal en altijd gefilmd worden, alles vastleggen. Wat was het mooi geweest als we in de geschiedenis wat beelden zouden kunnen oproepen. Zou er geen tijdmachine bestaan om al die filmers even mee terug te flitsen naar toen? Ben best benieuwd naar die Adam en Eva of de splijting van de Rode Zee door die Mozes. Dan krijg je pas leuke beelden en zien we ook meteen of al die verhalen kloppen. Een beetje amateur-journalist moet daar toch wel een droge mond bij krijgen zou ik denken. Dus…..wat let je?

Terugkijken….

Posted on by • Geplaatst in Hobby, Persoonlijk • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , • 4 reacties

IMG_0128Oud blogster Thamara was onlangs actief met het terughalen van haar oude blogverhalen. Er bestaat een site die dat mogelijk maakt en daaruit bleek ook meteen dat alles wat je ooit schreef en op internet plaatste terug te halen valt. Ook al staat het allang niet meer online. Dat blijft toch opzienbarend. Immers, als je vroeger iets in de prullenbak mikte, door de shredder haalde of verbrandde was het weg, over, uit, afgelopen, maar digitaal ligt dat een stuk lastiger. Aardig was ook dat zij voor mij, ik kijk zelden terug naar die begintijd van het bloggen, ook de nodige dingen terug wist te halen. Bijvoorbeeld de linklijst van een jaar of tien geleden. Stonden namen op van mensen die ik ergens onderweg al dan niet bewust ben kwijt geraakt en/of nu allang niet meer actief bloggen. Dat bloggen was toch een beetje de voorloper van de moderne sociale media en iedereen die ook maar iets wilde vertellen over zichzelf of de wereld waarin men leefde, kon ineens hele verhalen kwijt. Voor mij was het een logische doortrekking van wat ik daarvoor ook altijd deed. Schrijven!

wm S'dam 31 juli 2010 007Aardig bij die bloggers was dat er vrijwel geen een was die met een eigen naam die dingen deed die hen tot bloggers maakten. Ze hadden de meest wonderlijke schuilnamen en soms moest je diep gaan om er achter te komen dat iemand Jan of Kees heette. Er waren mensen bij die heel intieme zaken deelden. Over ziekte, liefde, seks, sport, en uiteraard de bekende huis-tuin-en keukenonderwerpen. Een hechte club ook, zeker in het begin. Ik weet nog dat we de eerste blogmeetings meemaakten. Zag je ineens wie achter een bepaald blog stak. De een viel mee, de ander toch wat tegen. Omgekeerd vast ook. En zo spoelden sommigen weg en bleven anderen plakken. Mensen staakten die schrijverij, gingen vaak iets anders doen.

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Atelier Blogger Kees 2009

Er waren er die de liefde van hun leven vonden, anderen weer juist vriendschappen voor dat zelfde leven. Toen Facebook en Twitter aan het firmament verschenen stapten er heel wat over. En die komen elkaar nu in die wereld regelmatig tegen. Er is weer sprake van een reünie, van oud-bloggers, maar ook van Facebookers die al een jaar of wat met elkaar lief en leed delen. Of het er van komt? Geen idee. Maar onze Thamara speelt een centrale rol. Heeft zelfs een boek besteld waarin haar oude blogverhalen zijn gebundeld. Voor bij de eigen open haard. En als ze er ooit mee klaar is, wellicht voor er in. Toch wel leuk om nog even terug te kijken. Ook al denk ik wel vaak aan de debacles met aanbieders die niet wilden deugen, die de zaken niet voor elkaar hadden en die echte bloggers lieten barsten. Die frustratie zit me nog steeds hoog. Gelukkig dat er sinds een paar jaar weer gewoon kan worden gewerkt zonder al dat gedoe. Al kost het me nu meer aan licenties dan voorheen. De lezer kan zelf beoordelen of het de moeite waard is. Zo niet? Dan zien we wel weer…….:)

Van grijs naar blauw

Posted on by • Geplaatst in Automening • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , • 8 reacties

WP_20150729_002Toen we aan het einde van 2012 besloten dat het wat ons betreft schluss was met het (relatief dure) diesel rijden en we bij ons eigen merk goed terecht konden voor een compacte zuinigheidskoning met alles er op en aan besloten we nog maar eens voor een nieuwe auto te gaan. De aanbieding waar we voor vielen was echt compleet, bedenk het en het zat op de kleine zilvergrijs metallic gekleurde flitser en de inruilprijs voor de Turbodiesel die we terug brachten als deelbetaling was meer dan mooi. Ik schreef er indertijd al het e.e.a. over. Begin 2013 stapten we dus in de nieuwe flitser en genoten van het comfort en de luxe. Maar ook van de relatief mooie verbruikscijfers. Een ding bleek echter wel een nadeel, de wagen was driedeurs en dat hield in dat zij die mee wilden (of moesten) rijden achterin plaats moesten nemen via een soort slangenbeweging langs de naar voren geklapte voorstoelen. Maar ja, wie betaalt mag het zeggen, dus graag geen gezeur…. De kleine zilveren auto met het bekende logo van de vliegende pijl op zijn neus en achterklep deed alles vanaf de eerste rit zonder een moment van gezeur.

WP_000442Hij bracht ons naar Duitse en Nederlandse bestemmingen, kon meer dan goed mee op de snelwegen, had door zijn verlaagde onderstel wel veel last van al te hoge verkeersdrempels en hield niet zo van de stad. Opmerkelijk als je bedenkt dat het concept juist uitgaat van dat soort gebruik. Hoe dan ook, al snel reed er in de vriendenkring om ons heen een tweede en daarna derde exemplaar in de rondte. Goed voorbeeld doet volgen en zo. Intussen zijn er van dit drielingmodel (niet meteen het zelfde merk) vijf in onze brede kring in omloop. Onze zilveren vriend was op enig moment de 50.000 km’s voorbij. In ruim 2 jaar best veel. Dat was ook indertijd de bedoeling niet. De garantietermijn was intussen verlengd, daar zat het hem niet, maar al dat gerij komt de (voor)banden niet ten goede. En die stonden op de nominatie vernieuwd te moeten worden. Omdat ook bevriende merkrijders (wel loyaal aan ons merk…) na een flinke kilometrage overstapten van een driedeurs op een vijfdeurs-versie kwam die gedachte ook bij ons boven.

I will survive!!!

De zilveren flitser in zwaar weer….

Drie deuren bleek(f) toch een beperking, vijf deuren waren we al die jaren daarvoor gewend geweest. En toen kwam die aanbieding van de dealer in Rouveen. ‘Kom langs en geniet van meer dan hoge inruilwaarde’’ etc. Het bezoek wat wij brachten aan die actieve dealer vlakbij Zwolle was vruchtbaar. Zo scherp als zij zelf schreven te zullen zijn konden ze met ons niet door de bocht. Logisch, immers, er was meer met de compacte Tsjech gereden dan zij hadden ingeschat. Maar de prijs die uiteindelijk op tafel moest voor een vergelijkbaar luxe en erg fraaie zuinigheidskoning met vijf deurtjes was zodanig aantrekkelijk dat we overstag gingen. Onlangs opgehaald. Nieuw, zuinig, ruim en met een andere kleur. Blauw metallic. Wennen, ik geef het toe. Maar dat is bij alles zo wat je nieuw haalt. Voorlopig kunnen we er weer even tegen. Nieuw is leuk, het ruikt lekker en heeft weer wat aangepaste zaken die net weer slimmer zijn dan bij de vorige nog het geval was. Maar missen doen we die wel. Want een heerlijke auto met een hoop mee. Maar dat schrijf ik vast over een jaar of wat ook over deze blauwe…..

Golven in de tijd

Posted on by • Geplaatst in Algemeen, Persoonlijk • Getagd , , , , , , , , , , , , , • 8 reacties

Woestijn in debuurtAls ik af en toe even in mijn agenda kijk, ik geef toe dat ik elke dag keurig vastleg wat ik allemaal moet doen, of juist deed, handig voor later, zie ik bepaalde patronen die terugkerend zijn en bewijzen dat niets is zoals het lijkt. Zo zag ik bijvoorbeeld onlangs dat het drie jaar op rij op een bepaalde datum na een warme periode ineens ging regenen en onweren. Soms op een bijna overdreven niveau van heftigheid. Dan is geen sprake meer van toeval, dan hoort het bij het seizoen. De Nederlandse zomers zijn nu eenmaal grillig en kennelijk zijn de verschijnselen daarvan jaarlijks terug te vinden. Kom me dus niet aan met zaken als geleidelijke opwarming van de aarde of zo, het patroon is gewoon zoals dat in Nederland moet zijn. Daarbij in ons land is het gebruikelijk dat over al dit soort zaken al dan niet regelmatig wordt geklaagd. De boeren doen dat als het te droog is naar hun zin, of te nat naar gelang die zomers mee- of tegenvallen.

10-02-2008 003Burgers, de gemiddelde echte Nederlander is bij 20-22 graden en een beetje zon het meest in zijn/haar element, klagen ook heel wat af. Het regent te veel of het is al dan niet te warm. Maar het Nederlandse klimaat, ik heb het er al eens eerder over gehad, is nu eenmaal zoals het is. Geen vaste regelmaat in te ontdekken. Nou ja, als je de agenda’s er eens op naslaat wel degelijk, maar dat willen we niet zien. Nee, want oma Jansen of vader Pietersen kan zich heel andere zomers (of winters) herinneren waarin het allemaal veel beter was en de sneeuw in de zomer tot de raamkozijnen kwam en de zon de temperaturen in januari 1942 tot 80 graden op joeg. Statistieken over wat was of is liegen niet. Dus doe ik daar zelf maar aan mee en verricht op microniveau wat op enig onderzoek lijkt. Zo hoor ik in de media over enorme buien die ons in de toekomst grote zorgen gaan baren.

Rheinpromenade 01_01Maar hoe zat het ook alweer met die enorme regenval van 20 jaar geleden toen ik in Uithoorn op bezoek ging bij mensen waar de Amstel de boel blank had gezet na buien die boven de 50mm binnen een kwartier waren uitgekomen? Uitzondering? Niks hoor, kwam ook toen al eens voor. Maar vaak was het dan maanden lang droog geweest en ook mooi weer. Zo droog dat de dijken soms opzij werden geschoven zoals indertijd in Mijdrecht. Hele woonwijk onder gelopen. Niet door de regen, maar door de droogte. Uitzonderingen bevestigen de regel. Nederland heeft een zeeklimaat en wij hebben dus te maken met eb en vloed in de atmosfeer. Dat maakt ook dat we zo’n leuk land zijn geworden, zoveel cultuur en techniek hebben ontwikkeld en wij een van de weinige volken ter wereld zijn die altijd maar mekkeren over dat weer. En voor de statistieken; vorig jaar op 2 augustus was het aardig heet, zonnig en zat ik te miauwen over het feit dat er weinig anders te doen was dan buiten zitten in de tuin. Zou dat dit jaar ook weer zo zijn? Ben benieuwd….