Ooit was het leven redelijk simpel.
De kerk en de koning (mocht ook een keizer zijn) bepaalden hoe burgers zich dienden te gedragen en men was als onderdaan al blij als er brood op de plank kwam of een huis dat niet bestond uit plaggen en turfblokken. Later kwamen er andere waarden. De indoctrinatie door diezelfde kerken, koningen of keizers maakte het leven voor veel burgers onzeker. Rijken leefden in welvaart, hadden altijd te eten en als ze dat niet hadden haalden ze dat wel ergens vandaan. Armen kwamen in opstand en zo braken de revoluties uit die eerst in Frankrijk en later ook Rusland leidden tot wat we op enig moment het communisme noemden. En dat communisme sloeg, eenmaal ontwikkeld tot doctrine, keihard om zich heen.
Men elimineerde eerst de adel en rijken, daarna kerkvoorgangers, gestudeerden, alles en iedereen met een andere dan de revolutionaire mening. In onze westerse streken kregen die stromingen zeker ook voet aan de grond. De arbeider wilde leven als zijn baas en zocht de weg van de minste weerstand. Wat ik niet krijg haal ik zelf wel. Een contra-revolutie ontstond in veel landen als antwoord daarop. Ultra-conservatieven die graag hun landen of instituties overeind wilden houden namen het heft in handen. Spanje, Portugal, Duitsland, Italie, Japan. Overal hetzelfde beeld. Nationalisme als antwoord op communisme.
De wereld in onevenwicht. Oorlogen en conflicten het gevolg. Opvallend was wel dat beide systemen naast voordelen voor de bevolking ook enorme nadelen kenden. Zoals zo vaak bij dit soort doctrines. Na WO2, het werd duidelijk dat het ultra-nationalisme enorme gevolgen had gehad voor veel mensen die er onder leden, bleek dat het communisme zich gedroeg als een olievlek. Men bracht steeds meer landen onder de ijzeren knoet van het Stalinisme of Maoisme. Miljoenen mensen werden opgepakt, vermoord, verplaatst, en vooral onderdrukt. De Revolutie uitgevent tot ver in Azie, Zuid-Amerika en natuurlijk Oost-Europa. Het systeem liep vast op planmatig falen. Ook in een arbeidersparadijs komt er altijd een bepaalde kliek boven drijven die het beter heeft dan de bevolking. Leiders die faalden op economisch niveau, mensenrechten aan hun laars lapten en de bevolking vooral dom hielden. Na 1989 was het afgelopen met dat communisme.
Het was uitgehold, met holle frasen vul je geen magen. Daarna ontstond het islamitisch reveille, en recentelijk het klimaat/woke-denken. Wederom met veel bedreigende elementen voor hen die zoeken naar een gewoon normaal leven met een huisje, een auto en de mogelijkheid vakantie te vieren op plekken waar het leuk is. Dat orthodoxe geloof wil vooral erkenning en meer rechten dan plichten, benut soms terreur om dat te bereiken. Die tweede doctrine zoekt het in doemdenken, namaakonderzoeken en consequente heffingen voor burgers. Men wil, zo lijkt het althans, het huidige volk het liefst vervangen door hen die een betere toekomst zoeken in een ‘schoon’ land waarin het geld aan de bomen groeit. Zoals ook groenlinksers zelf menen dat deze vorm van fruitteelt het meeste oplevert. Geld waar je niets voor hoeft te doen, uitdelen aan hen die het niet verdienen.
Chaos is het gevolg. En elk volk heeft een hekel aan chaos. Juist dat is wereldwijd reden voor al die volksverhuizingen. En eenmaal hier is men direct zelf onderdeel van die chaos. Kortom, nieuwe doctrines vervingen de oude. En zorgen er dan indirect voor dat wat zich ook voor WO2 afspeelde, de terugval op nationalisme, weer opgeld zal doen. Veroorzaakt door een wonderlijke reflex bij geloof en linkse doctrine, dat de Middeleeuwen toch een geweldig voorbeeld zijn voor ons allen om onze leefwijze bij aan te passen. Zou men de geschiedenis een beetje beter kennen zou men weten dat juist toen die wereld bepaald niet ideaal was. Het streven is dus gevaarlijk. En moet domweg worden gestopt. Maar dat is mijn mening. Gegeven nu het nog mag en kan. (beelden: archief/internet)
Had ik het in mijn vorige bijdrage aan het eigen blog nog over bereikbaarheid en de illusies rond onmisbaarheid, dit keer wil ik het eens hebben over geloof. Geloof is iets persoonlijks. De een gelooft in God, Jezus, de ander in Allah, weer iemand anders in het goede van de mens en sommigen in de stand van de Maan of een groene hagedis. Hierover heb ik al eens bericht. Maar hoe je het ook bekijkt, dit blijft een persoonlijke keuze. Al dan niet opgelegd door derden. En die derden hebben veel belang bij indoctrinatie van kinderen. Want hoe kleiner de geest van de ontvanger hoe groter de ontvangst van de boodschap. De grote geloven besteden niet voor niets zoveel tijd aan het overtuigen van hun eigen waarheid in liefde of als het moet, haat of dwang. Mijn eigen opvoeding vond, nog maar een keer aangehaald, plaats in streng katholiek milieu. Niet zo zeer thuis als wel op school. De aanpalende kerk gooide daar nog eens een stevige laag overheen.
Het katholieke geloof als enig juiste en door Jezus zelf doorgegeven aan zijn Apostelen. Ik geloofde er heilig in (..) dat dit de waarheid was. Protestanten waren de ‘afvalligen’ en de rest ‘barbaarse heidenen’ die niet in de hemel zouden komen. Natuurlijk deden of doen de protestanten hetzelfde. Eigen scholing, hun op de Bijbel baserende stroming via eigen onderwijs opgedrongen aan kinderen die thuis ook het e.e.a. stevig meekrijgen. Moslim-scholen en Joodse opleidingen doen dit net zo. Want dat geloof is volgens de uitdragers echt van groter belang dan wat je hier op Aarde aan nuttige dingen zou kunnen gebruiken. Op mijn rapport van vroeger stond godsdienstles hoog aangeschreven, net als kerkbezoek. Scoorde je daar dan een laag cijfer mee mocht je de vervolgopleidingen wel vergeten. Je weet dus bijna zeker dat dit ook geldt op dat bijzondere onderwijs van tegenwoordig. Arme kinderen. Toen ik een jaar of 12/13 was startten de twijfels. Mijn oudere broer aanstichter van die verandering in denken of doen. Maar alles overdenkend ook zelf maar besloten dat veel van die geloofsleer onzin moest zijn en niet te geloven.
Dat realisme is me altijd bijgebleven. Met daaronder een laagje van wat me toen werd bijgebracht. Niet alles slecht overigens want de Tien Geboden zouden een ieder elke dag prima passen en ik tracht er zelf naar te leven. Ergens gloeit er een puntje van dat oude geloof toch nog steeds. Gevolg van de indoctrinatie. Het interesseert me nog steeds. Het hoe en waarom van dat geloven door mensen. Waarom willen wij dat een opperwezen ons stuurt? Nou, dat dus. En dat alles ook omdat je er geweldige gesprekken over kunt voeren. Vol respect. Ook met anders denkenden. Mits in dezelfde God gelovend. Anders wordt het heel lastig. Net zoals je als realist nooit in discussie moet gaan met groene communisten of anti-democraten. Komt ellende van. Want allebei geindoctrineerd door een bovenlaag die wil dat we allemaal worden bekeerd tot dat nieuwe geloof, dat van het klimaat. Wie kan rekenen weet dat het een bijna barbaars heidens geloof betreft. Maar leg dat maar eens uit. Mij lukt het maar zelden…..
Wat is dat toch in dit land dat we via de media bepaalde groepen niet meer aanduiden naar herkomst of woonplaats maar naar geloof. Althans, vooral dat ene geïmporteerde geloof. Want voor anderen gelden die regels kennelijk niet. En dat snap ik dan weer niet zo goed. Komt dat door het gedrag van die groep? Is dat een claim op respect die normaal slechts kan worden verdiend als je bewezen hebt iets positiefs toe te voegen aan onze maatschappij? Stel je nu eens voor dat we iedere groep zo zouden gaan aanduiden. Waar blijft dan het gevoel dat je Nederlander bent en trouw aan het nationale rood-wit-blauw of desnoods het huis van Oranje? Toch zie je in de media deze wonderlijke aanduiding consequent gebruikt worden. Behalve als het even niet past. Want dan doen geloof of etniciteit er ineens niet meer toe. Zou te veel negatief beeld geven rond een bepaalde bevolkingsgroep. Waarom dat onderscheid uberhaupt? Kortom, katholieken, protestanten, boeddhisten, socialisten, carnavalisten, nudisten, aanhangers van Jomanda, allemaal worden ze op een hoop geveegd en Nederlanders of desnoods Almeerders of Groningers genoemd, maar moslims zijn en blijven daarbij een aparte groep. Wat ze qua geloofscultuur ook zijn natuurlijk. Maar wij geven daaraan als tolerant volk wel een beetje erg veel ruimte en aandacht.
En dat stoort me. Tja, dat ook! Want wie hier woont en leeft moet integreren op een manier die past bij een volk als het onze. Geloof is leuk voor thuis maar niet voor op straat. Dat lieten we in ons land al meer dan een halve eeuw geleden los. Waarom moeten we dan uitingen van dat geloof zien als min of meer normaal en daar ook nog respect voor opbrengen? Ooit beleed ik binnen de blogwereld het geloof van de Groene Salamander. Vroeg ik u allen om de bijpassende kleding daarvoor te respecteren? Ik ben nu eenmaal onderhavig aan de wensen van die diergod die wil dat vrouwen hun borsten groen of knalrood schilderen en niet met kleding bedekken. Mannen dragen peniskokers en hebben allemaal een groene hanenkam op de bol. Kaalgeschoren verder en dat moet iedereen eigenlijk weten. Wij hebben als Salamandristen ook diverse godsdienstige verplichtingen. Zoals het jaarlijkse offerfeest waarbij we feestelijk een boom schenken aan de Salamander god om zo zijn genade af te kopen. Daar hoort een rituele verbranding van die boom bij. Liefst ergens in een park.
Geldt ook voor de crematie van oude gelovigen. Om in onze voorspelde hemel te komen dienen we in het openbaar verbrand te worden. Liefst op een groot plein waar veel mensen wonen. Zo zit ons geloof in elkaar…kan er ook niets aan doen. Onzinnig? Ja! Natuurlijk. Als ik al in die Salamander geloofde deed ik dat echt thuis en had u er geen last van lieve lezer(es). Maar waarom staan we dan wel toe dat uitingen van dat eerdergenoemde geloof wel worden gezien als algemeen aanvaard? Ik snap daar niks van. Ben er vast te ontkerkt voor. Snap het niet en accepteer het ook niet. Je bent pas echt acceptabel in mijn ogen als je gewoon meedoet in de maatschappij en geen rem zet op die ontwikkeling omdat jouw geloof dat kennelijk wil. Want waarom kwamen jij en/of je voorouders ook alweer hierheen? Voor die vrijheid en mooie nieuwe kansen toch? Gun die dan aan iedereen. Maar vooral aan jezelf. En laat die media eindelijk eens hun echte en liefst ongekleurde werk gaan doen. Daarvoor zijn ze er en niet om als propaganda-middel voor sommige stromingen te dienen. En als dat niet verandert beloof ik dat ik binnenkort een eerste gebedshuis voor mijn Salamander god zal stichten. Reken maar…! Wie zich aansluit krijgt overigens korting op scheermesjes en groene krijtverf…
Altijdmijnmening 