Hele volksstammen geloven in een opperwezen dat in diverse culturen en religies anders wordt benoemd. De basis voor dat geloof al eeuwen geleden gelegd in tijden dat men nog niet wist hoe de wereld, het heelal maar zeker ook onze menselijke geschiedenis in elkaar stak. Van God tot Jaweh, van Boeddha tot Allah, van Wodan tot Apollo, altijd zijn er stammen geweest die hun eigen geloof aanhingen of nog hangen en daarbij ‘bewijs’ zoeken voor het bestaan van die hogere macht. Of, en dat is wellicht nog heftiger, het bewijs van het eigen gelijk.
Bedenk maar eens wat die eerste wereldreigers uit Portugal, Spanje of pakweg Engeland bij zich droegen toen ze nieuwe werelddelen ontdekten (vanuit Europees perspectief..) en daar zagen hoe hele volken er de meest wonderlijke godsdiensten op na hielden. Met de Bijbel in de ene hand en het zwaard in de andere roeide men die vreemde mensen en hun cultuur vrijwel uit en ‘bekeerde’ men anderen.
Toen de Islam zijn intrede deed in het Midden-Oosten ging de verspreiding van dat geloof op dezelfde wijze. Kiezen of kabelen, bekeren of de dood in de ogen zien. Hele culturen werden zo uitgemoord en onderworpen. God als excuus voor veel wreedheid. En straffe regels voor hen die in het geloof zijn opgevoed. Want God wil dat je hem (haar komt niet im frage sinds Eva die appel aannam van de slang en ook Adam daarmee van het juiste pad af leidde…) dient. Dus werd ook ik als kind onderworpen aan de wensen en eisen van de Kerk. De enige juiste, die van Rome….
Vasten, biechten, aangepast gedrag. Dwang en angst zaaien. Wie zondig is komt niet in de Hemel. Eindigt in de vurige hel. Was bij de katholieken nog het geloof in die Hemel via tussenstappen bereikbaar, bij andere geloven zie je dat totale onderwerping aan de Leer slechts kan leiden tot het ultieme doel. Voor zover je dat wilt geloven natuurlijk. In andere culturen zie je dat men koeien heilig verklaart, gelooft in de vredesleer van Boeddha, of dat de familie Kim gelijk staat aan Jezus bij ons. Het is maar net waarin je bent opgevoed. Neem kinderen als spons en je kunt ze indoctrineren met elke leer die je wilt en je weet dat ze in het minst heftige scenario tenminste restschade overhouden aan die opgelegde leer en regels. Niet voor niets pleiten al die culturen voor het nut van eigen scholen.
Vanaf moment 1 vergiftigt men de kindergeest met totaal overbodige kennis, maar ook met de dreiging van die wrede god die je weet te vinden als je die regels overtreedt. En in de meest wrede cultuur van al die hemelgerichte mogen familieleden met name meiden en vrouwen uit hun midden aanspreken, martelen of zelfs vermoorden als ze zich niet aan de strikte opgelegde regels houden. Immers, vrouwen onderwerpen aan mannen, homo’s het leven niet waard, en anders denkenden met voeten te treden. De wrede god, als we eens terug zouden rekenen hoeveel slachtoffers al die geloven hebben gemaakt in de jaren/eeuwen van hun bestaan zal dit verbijsteren. Zelfs het communisme, in haar bestaan goed voor 300 miljoen slachtoffers, verbleekt bij de daden van hen die geloven in een of ander heilig boek. Het zou een reden moeten zijn om al die geloven te verbieden. Maar ja, bij wie beginnen we dan? Nou OK, doe dan eerst die Romeinse goden maar. Met uitzondering van Venus. Die bevalt me nog het meest. Maar ja, ik ben dan ook een afvallige….. (Beelden: archief/internet)
Als we dan al vol tederheid en liefde naar elkaar kijken overvalt ons soms de behoefte om de ander te kussen. Dat is binnen een relatie vaak een gewenste en zelfs noodzakelijke reflex en kan daarbij allerlei gevoelens opwekken. Of het nu mannen of vrouwen betreft, een kus is een uiting van een of andere emotie. Kussen kan ook gebruikt worden om iemand te begroeten of gedag te zeggen. Meestal is het daarbij niet de bedoeling dat je dan meteen je tong in iemands keel ramt. Bij die liefdevolle kussen kan dat nog net wel. In sommige culturen is het heel normaal dat mannen elkaar stevig op de wang kussen bij begroeting, ik zelf ben daar niet zo van…. Maar dat is persoonlijk. En er is de Judaskus natuurlijk, waarbij de verrader van Jezus in dat trieste verhaal van het einde van zijn leven op aarde een hoofdrol speelde. Mede door dat gekus op de wang van zijn meester werd het lijdend voorwerp overgeleverd aan de Romeinen.
Alles bij elkaar dus wisselende emoties bij het begrip en die daad. Een meer negatief kantje van al dat gekus is dat het een ideale overbrenger is van allerlei ziekten. Hoe intiemer mensen zijn hoe sneller een of andere microbe of parasiet overspringt om zijn ziekteverwekkers bij de ander naar binnen te brengen. Griep of Herpes gaan zo als een lopend vuurtje door de wereld. Een mondkapje is handiger. Toch pleit ik wel voor het benutten van kussen om al die emoties gestalte te geven hoor. We zijn het zo gewend en dat moet maar zo blijven. Mits ik niet iedereen meteen om mijn nek moet laten hangen. Drie kussen geven aan mensen die ik nauwelijks ken vind ik soms al een beste opgave. Ik ben toch teveel opgevoed met handen schudden en afstand bewaren. Dat past me toch meer.
Behalve bij aardige of mooie en sexy dames natuurlijk, maar dat mag in mijn geval voor zichzelf spreken. Maar enige terughoudendheid is mij ook op dit punt niet vreemd. Ik weet niet hoe het jullie vergaat op dit punt maar dat hoor of lees ik graag. Zijn jullie fervente kussers of juist niet? En maakt het niet uit wie of wat je zou moeten kussen, man of vrouw, vriend of kennis? Ben benieuwd of mijn vragen op dit punt ook voor jullie, beste lezers, gelden. Dank bij voorbaat…
Altijdmijnmening 