Broodje van Jan…

Broodje van Jan…

Een simpele naam, een ‘keep it stupid simple’ concept. Nou ja, simpel, de lijst aan broodjes is bij de Hoornse horecazaak van Jan bijna oneindig. Echt van alles en nog wat is er te vinden en die keer dat wij hem vorige maand bezochten stond hij alleen in zijn zaak en deed naast het klaarmaken van al dat lekkers ook nog even de bediening binnen en buiten. Wij waren in die Noord-Hollandse stad gewoon maar wat op bezoek om diverse verschillende redenen en kregen best trek na al het gewandel in de historische straten van het centrum en langs de haven. Dus dan zoek en vindt een beetje hongerig type als wij onderweg al snel zijn, onze weg en ontdekten deze verrekt leuke zaak van Jan.

Eenvoudig ingericht, maar zeer ruim, met terras voor de deur aan de Grote Noord (45) in Hoorn. Eigenaar Jan zat eerst een pandje verderop, maar koos er vijf jaar geleden voor om groter te groeien en zijn oog te laten vallen op dit pand waar wij binnenstapten. En daar hadden we geen spijt van. De menukaart is als gezegd omvangrijk, pagina na pagina aan broodjes van alle soorten en maten (drie formaten) vers gebakken, beleg zo gek je kunt denken en bepaald betaalbaar.

Ook lekkere koffie en dito thee, keurig uitgeserveerd met van alles er op en aan. Wij zaten er op maandagochtend, dan zijn de meeste omliggende winkelstraten leeg omdat men hier nog een maandagsluiting kent, maar Jan is als een van de weinige middenstanders gelukkig open. En wij aten er zalige broodjes. Carpaccio met allerlei toevoegingen voor de smaak, brie, wit en bruine pistoletjes, het was een waar genoegen. De gelegenheid ademt als gezegd een redelijke simpele inrichting, maar je zou hier met een buslading mensen altijd een plekje kunnen vinden. Minpuntjes? Ja, het enkele toilet voor mannen en vrouwen (en tussenvormen), waar het papier ook niet echt op orde was. Maar dat is dan ook echt het enige. De prijs/kwaliteitverhouding is hier top en de eigenaar uiterst correct en klantvriendelijk. In je eentje een zaak runnen die ook nog eens veel afhalers kent…petje af. Overigens doet Jan niet aan frituur, dus geen broodjes kroket of zo. Maar de keuze is verder zo groot dat je die echt niet mist. (Rapportcijfer: 9) en de beelden komen uit de eigen iPhone…

Zeeslag…

Zeeslag…

Wie wel eens heeft opgelet bij de lessen Vaderlandse geschiedenis op school of wellicht door de ouders thuis kan zich wellicht een beeld vormen van de vele historische zeeslagen die door de Nederlanders zijn uitgevochten met vijandelijke troepen in Europa of wellicht het Verre Oosten. De Slag in de Javazee een prachtig voorbeeld. Of die van Michiel de Ruyter bij het Britse Chatham. Maar als ik aangeef dat er ook een slag is geweest op de Zuiderzee, in de hoek waar we nu het Markermeer weten, zullen de vraagtekens vermoedelijk boven de hoofden hangen. Net zoals het mij overkwam toen ik onlangs met vrouwlief Monnickendam bezocht en daar terecht kwam in een evenement dat met die slag van doen had.

Het stadje volgehangen met posters, banieren, vlaggen, bijzondere schepen in de haven, namaakpoorten met bewaking aan de randen van het centrum en overal in klederdracht van die vroegere tijd gestoken figuranten die er een kleine feestje van maakten. Ik moest even opzoeken waar die slag eigenlijk over was gegaan en wanneer die had plaatsgevonden. Nou dat was dus in 1573 (450 jaar her..)en was een treffen tussen de watergeuzen en de Spaans/Vlaamse vloot. En die watergeuzen maakten gehakt van die Spanjolen die niet goed uit de voeten kwamen op die toen toch best linke en ondiepe Zuiderzee.

En die Spaanse generaals onder aanvoering van Alva en Don Frederik waren in die periode nu net overtuigd dat een vloot die vanuit zee Hoorn zou binnenvallen zeer succesvol zou kunnen zijn. Het vlaggenschip van de Spanjolen heette ook nog eens de ‘Inquisitie’ wat veelzeggend is voor de doelstellingen van de toenmalige katholieke zuiderlingen. Maar het liep anders en de Spaanse schepen werden dramatisch verslagen waarbij het vlaggenschip van de vijandelijke vloot ook nog in handen viel van de geuzen. Na deze verloren slag moest Alva zich terugtrekken uit Noord-Holland en lukte het Spanje niet meer om ook dit gebied in handen te krijgen.

En dat viert men dus in het gebied tussen pakweg Monnickendam en Hoorn. Men doet veel aan naspelen van de slag met moderner zeilboten, waar vindt je natuurlijk nog een Spaans Galjoen uit die dagen, op straat doet men 1573 na en zowat elke winkel is aangekleed in het thema. Het maakte het veelal liefelijke Monnickendam tot een flink levendiger bestemming dan het normaal al is. En dat trekt weer extra bezoekers, waarvan de tegenwoordige watergeuzen, toch veelal de lokale horeca en mkb-ers, weer profiteren. Logisch en terecht. En mij gaf het weer een stukje extra inzicht in hoe wij in dit land ooit indringers wisten te verwijderen, ons volk vreemde doctrines buiten de deur wist te zetten en onze vlaggen nog fier rechtop in de masten werden gehangen. Trots op onze geschiedenis, onze cultuur, onze taal. Kom daar nu nog maar eens om…(beelden: Prive/selfie)

Ridderikhof Hoorn – Lekker eten voor relatief weinig geld….

Onze eerder beschreven trip met de Soester vriendjes naar Hoorn bracht ons traditiegetrouw ook weer een gezamenlijk dinertje, dat wij dit keer haalden bij Restaurant-café Ridderikhoff aan de Roode Steen in Hoorn. Recht tegenover het al eerdergenoemde Noord-Hollands-Museum en het beeld van JP Coen, exploiteert dit bedrijf een behoorlijk terras. Tafels en stoelen staan relatief dicht op elkaar, je moet dus even passen en meten om er met vier man te kunnen eten zonder anderen aan te stoten. Maar ja, de bediening maakte veel goed. Men werkt hier deels met mensen die een geestelijke achterstand bezitten, maar de servicegraad is zodanig dat je dit helemaal niet merkt. Men is domweg aardig, efficiënt, en het eten is prettig van prijs en buitengewoon van kwaliteit. Op deze dag waren de hoofdgerechten in de aanbieding. Prima prijsje, en wat we geserveerd kregen was lekker.

Minder plezierig is dat je weliswaar bij enkele gerechten salade meegeleverd krijgt, maar die mag wat smeuïger van samenstelling zijn. Nu voelde ik me toch teveel een soort van konijn. Dat je volgens de kaart ook geen echte salade apart kunt bestellen blijft vreemd. Maar de friet die men serveerde was weer pure klasse en kwam in een soort ijzeren rekje op tafel. Aardige gimmick. We aten drie soorten (gekozen) gerechten en de kwaliteit en smaak waren prima. Een rapportcijfer 7,5 is op zijn plek voor het geheel. De jonge man die ons bediende krijgt daar echt een halve punt extra bij. Die snapte zijn werk beter dan sommigen die dit werk doen om hun studie te betalen of zo. Mocht je dat bezoekje aan Hoorn brengen, dit restaurant heeft veel te bieden!!

Hoorn – historisch genoegen!

Ik neem de lezer op mijn blog weer eens mee op trip. Naar Hoorn. Leuke stad, om meerdere redenen voorzien van grote historische banden met Amsterdam, VOC, koopvaart en zo meer. Een stad waar een prachtig historisch centrum wordt gekoppeld aan de nodige havens waar bruine, witte en nieuwgeldvloten naast elkaar aangemeerd worden. Een stad ook met heel wat fraaie kerken waarvan een deel niet meer als zodanig wordt benut. Ook hier sloeg de ontkerkelijking toe. De stad kent een paar musea. Zoals het Noord-Hollandse, maar zeker ook het Museum van de Twintigste Eeuw dat elke keer dat we er komen weer meer te bieden lijkt te hebben. Feest van herkenning. Ook voor de Soester vriendjes met wie we deze keer het Hoornse bezochten. Op een vrij kille junidag, waarop je zag dat veel van die boten worden bemand door Mooiweer vaarders. Want ze bleven voor de wal.

De echte schippers voeren uit, hezen de zeilen en gingen er met gezwinde spoed voor de wind vandoor. Hoorn heeft ook de nodige leuke winkels te bieden. De ooit wat oubollige V&D hier is net als elders verdwenen en het pand maakte niet de indruk dat men nu al nieuwe huurders had gevonden of dat Hudson Bay ook hier gaat proberen om ons te overtuigen van hun gelijk op onze markt te penetreren. Nee, de oude V & D is in verval. Wonderlijk genoeg helemaal niet passend bij Hoornse panden uit de oudheid. Want zelfs 16e -eeuwse pandjes staan hier, zij het scheef, nog aardig overeind. Dat Hoorn is in de jaren zestig en daarna toevluchtsoord geworden voor veel Amsterdammers die in hun stad geen redelijk huis in een veilige buurt vonden en derhalve maar uitweken naar wat toen de ‘kop van Noord-Holland’ was. Het deed de nieuwe woonstad bepaald geen kwaad. Overigens begreep ik later dat het V&D pand wordt gesloopt en plaats gaat maken voor nieuwbouw. Prima plan!

De economie floreert in Hoorn en dat zie je ook in de uitgestrekte wijken aan de rand en het stevige van grote winkels voorziene industrieterrein. Van autodealers tot meubelzaken, het is hier allemaal. Je hoeft dus niet speciaal naar Amsterdam om te kunnen winkelen. Daarbij is Hoorn goed bereikbaar, een behoorlijk lokaal wegennet sluit aan op het landelijke, er is een goed functionerend spoortraject, waarvan wij deze keer gebruik maakten, en voor de liefhebbers is er hier heel wat te fietsen. Kortom een erg aardige combinatie. Een leuke stad die o.a. trots is op dat elders zo vaak door nieuwe Nederlanders verguisde verleden. Jan Ptzn Coen wordt hier nog geëerd en dat hoort ook zo.

Ik bekijk dingen op dit punt toch met een blik in dat verleden zoals wij dat kennen. Dat er wel eens iets fout zal zijn gegaan, zeker! Maar was dat omgekeerd niet zo?! Daarbij, we kunnen nog wel even een discussie voeren over hoe de dingen door de tijd heen zijn veranderd qua denken bij sommigen. Maar in Hoorn heeft men daar minder last van. Misschien wel bewust!

Van de horeca maakten we gebruik toen de zon de temperaturen opstuwde en we ontdekten dat betaalbaarheid en kwaliteit hier ook nog eens redelijk samengaan. Hoorn is een erg aardige stad. Ik raad het echt aan om er eens een kijkje te nemen. Vergeet dan niet om je camera mee te nemen en bedenk ook maar dat een paar eeuwen terug de VOC-schepen hier voor anker lagen om hun lading over te hevelen op kleine boten die dan verder voeren naar Amsterdam. Een deel van de lading bleef in Hoorn. En diende dan weer als ruilhandel voor andere zaken die men hier deed. En dat is goed terug te zien aan de grandeur van sommige huizen en straten. Wij genoten weer! Hoop dat anderen dit ook kunnen doen in die aardige stad aan het IJsselmeer.

De Fabfour in Holland

WP_20141010_056Nee, echt een fan was ik niet. Ik had meer op met de wat ruigere Stones, de Who of zelfs Elvis. The Beatles was meer iets voor de meiden vond ik indertijd. En dus neuriede ik (buiten gehoor van anderen) de wijsjes van de FabFour zachtjes mee als ik weer eens aan het werk was om mijn spaartegoed voor een nieuwe brommer te spekken, en deze jongelui op Radio Veronica grijs werden gedraaid. Later kwamen de wat betere Lp’s van hen op de markt. Met indrukwekkende nummers, Sergeant Pepper en zo meer. Daarmee was goed te leven. Als je nu het totale oeuvre ziet weet je pas hoe belangrijk die lui indertijd waren. En snap ik de hysterie die rond hen bestond goed. Ze kwamen ooit naar Nederland en dat was een enorm spektakel. Jongelui sprongen in het Amsterdamse grachtenwater en zwommen naar de boot met de vier helden (waarvan er een slechts surrogaat was voor vast, maar toen ziek, bandlid Ringo Star). WP_20141010_054

Tijdens een optreden in Blokker, ruim vijftig jaar geleden al weer, liep de boel zelfs uit de hand. Als je nu ziet wat voor blagen er in de zaal zaten, de jongens keurig netjes met een pak aan en een stropdas om, de meiden met jurkjes met pettycoats, snap je wel dat die wat langer haar bezittende musici uit Liverpool de boel hier op stelten konden zetten. Wij leefden nog met The Blue Diamonds, Selvera´s en Fourio´s. Peter Koelewijn was in onze Nederlandse ogen al een echte rocker. Ik kom op dit onderwerp omdat ook weer in dat Hoorns museum over de Twintigste eeuw een kleine expositie loopt over dat bezoek van The Beatles aan ons land. Was best een mijlpaal. En zette hen in ons land neer als muzikale helden.

WP_20141010_058Vergelijk het maar met One Direction nu. Al schat ik de culturele waarde van The Beatles flink wat hoger in dan die jongensband die vooral hun looks delen met de jonge meiden die er nu voor vallen. Iedereen zijn helden. Zo ook wij, vroeger. Ik betrap me er op dat ik zowat elk nummer van die vier broeders nu zonder meer kan meezingen….opmerkelijk. Komt wijsheid dan toch met de jaren?…..

De wereld van Disney

WP_20141010_019Als je ongeveer van mijn leeftijd op jonger bent is de kans groot dat je ooit te maken hebt gekregen met een creatie van Walt Disney. Een man die al heel vroeg de potentie zag van getekende figuurtjes, en daarmee een imperium opbouwde dat wereldwijd voor miljarden aan omzetten is gaan zorgen. Disney is een grootheid en hij heeft ook het concept van de Disneyparken bedacht. In Amerika een fenomeen. Ergens in de jaren tachtig bezochten wij het park in Florida en dat maakte ook op mij grote indruk. Ik schrijf bewust ‘ook’ want ik ben een beetje een cynicus op het gebied van sprookjes. Daarbij heb ik een enorme afkeer van filmverhalen bijvoorbeeld die niet goed eindigen. Dat overkwam Bambi….diens moeder werd doodgeschoten naar ik mij herinner en die kwetsbare Bambi was zo alleen op de wereld dat ik er wel iets in herkende.

WP_20141010_031Ik heb me indertijd de ogen uit de kop gehuild als klein kind. Sindsdien kwam het niet meer helemaal goed met de relatie tussen Disney en mij. Nou jou, ironisch bedoeld. Ik was een fan van Donald Duck, zijn neefjes, oom Dagobert en de sukkelige Goofy. Ook hond Pluto kon er mee door. Met de toch wat oudere en net even te slimme Mickey Mouse had ik niet veel. Latere Disney/figuren zijn soms aan mij voorbij gegaan. Er zijn hele series waar ik niks mee heb. Toch is het meer dan indrukwekkend als je ziet wat het concern wat Disney toch heeft neergezet, allemaal heeft voortgebracht. En om daar nu een beetje een beeld van te krijgen loopt er nu in het Hoorns Museum van de Twintigste Eeuw een expositie. Vol merchandising, posters, films, archiefbeelden etc. WP_20141010_024 Leuk voor jezelf, maar zeker ook voor kinderen. Die juist vaak met de nieuwe producties veel op hebben. Denk aan ´Cars´ of ´Planes´. Zou ik nu jong zijn geweest zou ik daarop alleen al gevallen zijn vanwege de onderwerpen. Disney zelf heeft de grootste groei van zijn bedrijf niet meer meegemaakt. Hij overleed op hoge leeftijd. Liet veel van het tekenwerk toen al decennia lang over aan anderen. Bestuurde zijn bedrijf en genoot van de resultaten. Net als bezoekers kunnen doen als ze even naar Hoorn afreizen. De moeite waard mensen.