En zo zat ik onlangs weer eens te kijken naar dat erg aardige MAX-programma ‘Van onschatbare waarde’. Daarin wordt op een leuke locatie door semi-professionele verkopers getracht dat bijzondere item vanuit een erfenis of verzameling te verkopen aan handelaren in antiek of andere spullen die kennelijk beschikken over een aardig gevulde binnenzak of nooit uitgeput chequeboek. Het spel van verkoop/koop is aantrekkelijk omdat er tussen die professionals lieden zitten die het vak van inkoper goed verstaan terwijl er ook tussen zitten die elke fout uit het boek ‘de goede verkoper’ kennelijk graag maken om hun doel te bereiken.
En dat doel is om het vermeende goud van de verkoper af te doen als schroot en het daarna in de eigen handel weer voor de prijs van 20-karaats diamant aan een of andere rijke onnozelaar te slijten. Immers, iets is het geld waard of niet. En iedere Jan Doedel kan op internet een beetje een beeld vormen van wat dat ‘unieke object’ waard is of niet. Hoe dan ook, dat afkatten is een fout die ook in de autowereld regelmatig wordt gebruikt. Bij inruil. Men bekijkt een in te ruilen object met een blik van ‘o jee, dat is weer zo’n gebakje’, schopt eens tegen de banden en begint dan een verhaal over dat juist deze auto zijn geld niet zal opbrengen.
Immers ‘verkeerde uitvoering, kleur, bouwjaar, dat ene deukje, kilometerstand..etc.’. Dat alles om de inkoopprijs zo laag mogelijk te maken. Grove fout als je bedenkt dat met name auto’s in het leven van veel mensen heel belangrijk zijn. Ze maken er allerlei zaken in mee. Er zijn persoonlijke herinneringen aan die of die persoon, dan wel die leuke vakantie helemaal naar zuid-Luxemburg of zo. Als mensen echt gek waren op die eigen auto zie je dat terug aan de staat waarin hij wordt aangeboden.
Glimt die auto, kloppen alle onderhoudspapieren, weet je dat men serieus is geweest met het eigen bezit. Is het een vuilnisbak en klopt van het onderhoud weinig tot niets (‘ik doe altijd alles zelf…’) valt er veel af te dingen op de restwaarde. Maar dan nog… Tegenwoordig stoten veel autodealers inruilers door naar de ‘handel’ als het niet hun eigen merk(cluster) betreft. Sommige wat oudere auto’s gaan door naar de export. Ook dat moet je wel met enig beleid brengen bij de nog steeds eigenaar. Immers, het idee dat jouw met zoveel liefde gewassen en gepoetste karretje straks rondrijdt in de derde wereld en daar wordt afgereden door een of andere simpele ziel die er 8 mensen en een koe in gaat vervoeren doet sommige mensen echt pijn. Dus hou dat liever maar even buiten beeld. Gaat om het bijbetalingsbedrag…toch? Nou dan… Kortom, dit gaat ook op in de handel waarover dat programma gaat. Schilderijen waren ooit heel veel geld waard, maar nu ineens niet meer, beelden zijn niet te verpatsen, een unieke collectie parfumflesjes de helft waard van wat de verkoper verwachtte en ga maar door. Soms werkt deze truc, vaak niet. Het gat tussen vraagprijs (zeg even 10 mille) en de aangeboden inkoopprijs van 1000 euro is wel erg groot. En zegt veel over die inkopers die voor dat dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Het is en blijft business, maar naar mijn idee moet er nog veel getraind worden om altijd het juiste te doen in elke handel…. (Beeld: archief)
Ieder jaar bezoeken we tenminste een maal het Zeeuwse land. Al was het maar om de geweldig aardige zomermarkten daar waarvan er een jaarlijks ons specifieke doel is. Om daarna met onze goede en ze gewaardeerde Zuid-Hollandse vriendjes nog even een rondje te maken over de Zeeuwse eilanden en dan plaatsen of plekken aan te doen die je normaal nooit tegen komt. Sterker nog, waar ik als toch best bereisde figuur nog nooit van had gehoord. Zoals we ook deze afgelopen zomer een bezoekje brachten aan Dreischor. Een heel liefelijk stadje op Schouwen-Duiveland, wat uniek oogt omdat het hele stadje als een soort rotonde werd gebouwd om de grote kerk daar. Die kerk is de Adriaanskerk, al stammend uit de 15e eeuw en dus het nodige meegemaakt door de eeuwen heen.
Want ook hier spoelde ooit het water om de drie schorren (droge plekken) die de naam van het plaatsje deed ontstaan. Maar daar is niets van te zien als je hier bent. Het is er rustig, maar er komen wel de nodige fietsende toeristen voorbij. En die vallen dan neer op het piepkleine terrasje van Koffiekaffee De Boekhouder. Als je de moeite neemt om hier letterlijk even rond te lopen zie je dat er allerlei schitterende panden en huisjes staan die met name rond die kerk in een cirkel zijn gebouwd. Eigenlijk is het stadje zelf een aardige rotonde waaraan door de jaren heen steeds meer huizen en straten zijn vastgemaakt.
Kenmerkende straatnamen zijn de Ooststraat, Zuidstraat of de Zuiddijk. Je weet al snel waat je bent als je hier verkeert. In Dreischor is ook een wijnhoeve te vinden waar ze zelf wijn maken van Zeeuwse druiven, en zijn bij Studio Hesseling daar in dat plaatsje Open atelierdagen mee te maken of je kunt er het Streek- en Landbouwmuseum bezoeken. Leuk als je met kinderen op stap bent in de buurt. Kortom, dit kleine Zeeuwse plaatsje heeft meer te bieden dan je vooraf zou verwachten.
Wij vonden het wel een erg aardig bezoek. Vooral ook omdat je vanuit je Groot-steedse denken vaak niet toekomt aan bedenken dat elders in het land ook mensen wonen die het prima naar de zin hebben op hun plekje en waar men nog solidair is met elkaar omdat je nu eenmaal in deze omgeving ook op elkaar bent aangewezen. Mocht je een keer in die buurt komen….ga er eens kijken. Echt verrassend. (Foto’s: Yellowbird archief)
Het is echt toeval dat ik op deze zondag de 22e november even aandacht vraag voor een werkpaard dat het bijna 22 jaar vol heeft gehouden in onze huishoudelijke situatie. Een partner die zijn werk zonder morren deed in maar liefst twee achtereenvolgende woonadressen en die het ook nog eens moest zien uit te houden op een paar vestigingsplekken. AEG laat je nooit in de steek, was de slogan toen we indertijd onze loei betrouwbare wasmachine kochten. Een rib uit het lijf maar dan had je maar wat. En zo kwam hij splinternieuw ons huis binnen in 1993 toen de vorige machine van hetzelfde merk het net daarvoor had begeven. We woonden nog in de polder en de nieuwe machine ging richting de badkamer waar alle aansluitingen voor dit soort apparatuur in de poldergemeenschap van toen waren gesitueerd. Hij verhuisde mee terug naar het oude land. Werd aangesloten in de oude keuken. Want in ons ‘nieuwe’ huis zaten die aansluitingen (en afvoer spoelwater) nu eenmaal in die kookomgeving opgenomen. Daar draaide hij zijn diensten trouw tot hij in 2007 plaats moest maken voor de nieuwe keuken die we ons toen veroorloofden en hij een speciaal ingerichte plek kreeg op zolder, niet ver van mijn nieuw verbouwde werkplek annex museum.
Dat zorgde wel eens voor erg veel getril in de vitrines die ik heb staan om wat zaken uit te stallen. De centrifuge van de aloude AEG neigde nog wel tot een imitatie van een helikopter. Op zich inspirerend, maar ik had er soms best wel wat moeite mee. Toch bleef hij daar staan. Nam veel ruimte in, in de jaren negentig bouwde men nog echt omvangrijke machines op dit gebied, tot……. Precies een week geleden begon hij tijdens een was van beddengoed ineens enorm te stinken. Niet dat dit wasgoed nu zo vies was, nee, dit stonk naar elektra. En op enig moment stond hij stil. Muurvast, en de stop voor de zolderetage lag er uit. Foute boel. De aloude waspartner was overleden. Na 22 jaar best netjes. We zochten een waardige opvolger en die hebben we gevonden. Keurig thuis gebracht en geinstalleerd. Zelfde merk, de helft kleiner en een stuk comfortabeler vanwege de niet meer af- maar oplopende leeftijd op de toekomst ingericht.
Eens zien of die machine dat record nog gaat breken. Als hij dat doet en ik dat zelf nog mag meemaken is het merk echt niet stuk te krijgen. Zou dat voor de mens in het algemeen ook gelden? Ik vrees van niet. Maar als wij gaan stinken is die tijd wel in zicht. Gelukkig is dat nu nog niet zo ver. De oude wasmachine ging mee met de leverancier van de nieuwe. Veel gesteun van de mannen die het dode gewicht van twee trappen af moesten torsen vertelde het verhaal. Adieu oude elektrische vriend! Welkom elektronische opvolger!
Altijdmijnmening 