We zijn intussen twee maanden onderweg met een nieuwe president in het Witte Huis van Washington. De door velen verguisde Donald Trump. Een man die zichzelf bij zijn geboorte al vond in een gouden wieg met dito lepel in de mond en die vooral bekend werd om zijn handel in onroerend goed en voorliefde voor exotische dames. Liefst een paar jaar jonger dan hij. Die vrouwen dan! Toen hij na de toch als betrouwbaar overkomende Obama aantrad hield een deel van de wereld de adem in en het hart vast. Tijdens de verkiezingscampagne had hij zijn democratische tegenstander Hillary Clinton ‘By the pussy’ en won hij de baan als president van de V.S. Moord en brand werd er geschreeuwd in semilinkse kringen in ons land. Deels nog terecht ook, want een veel onzin twitterende president was nog niet eerder voorgekomen. Daarbij luisterde de man naar de meest idiote adviseurs en had nul komma nada ervaring in het diplomatieke verkeer. Een man met een kort lontje ook en een ego dat zelfs groter leek dan wat de despoten elders op deze aarde nog weleens naar voren willen brengen.
Nu, na twee maanden lijkt het erop dat hij wat is ingedamd. Dat zijn keuze voor mensen om zich heen tenminste een soort rust brengen in de internationale verhoudingen. Amerika functioneert ondanks deze president in plaats van dankzij zoals we voorheen vaak zagen. Sympathiek is hij nog steeds niet. Hij blundert er ook vrolijk op los en is niet wars van horkerig gedrag. Het zal hem weinig punten opleveren bij de mensen die hem op voorhand niet moesten. Mensen die gek genoeg wel veel geduld opbrengen voor de dictator van Ankara of de sfinx van Moskou. Het maakt toch iets uit of je in de VS of in Rusland dan wel Turkije loopt te briesen. Daarbij wil hij moslims tegenhouden, op voorhand al een doodzonde in de ogen van D66, GroenLinks of PvdA-volgers. De achterliggende gedachte, veiligheid en bescherming tegen terroristen, wordt niet gezien. Dat hij intussen een acht meter hoge muur laat bouwen aan de grens met Mexico lijkt op een wanhoopsdaad.
Muren hebben zelden geholpen mensen die echt weg willen binnen of buiten te houden. Het voormalige Oostblok liet dat zien. Maar je houdt er vermoedelijk wel de enorme aantallen illegalen mee tegen die zijn economie op het spel zetten. Of je er ook echt veel mee bereikt? De Mexicanen komen vaak niet voor een uitkering of andere voordelen, ze werken zich letterlijk te pletter om een bestaan op te bouwen dat hen uit de ergste armoede doet opstijgen. Maar dit terzijde. Er zal nog veel gemopperd worden op en gelachen om deze president. Maar een ding is zeker, Amerika laat zien dat iedereen daar president kan worden. Maar ik vrees toch dat dit minder geldt voor vrouwen, homoseksuelen of transgenders. Die worden door elke andere groep geboycot. En dat is iets waar men in de VS nog eens extra aan zal moeten trekken. Met of zonder Trump. (Beelden internet)
Het ging de afgelopen weken en dagen eigenlijk nergens anders meer over. Het leven van ons allen hing af van de keuzes die we zouden maken in het stemhokje. Een stem voor de een zorgde voor beroering onder bepaalde groepen, maar een stem voor de ander maakte ons landvoorhand failliet. De ene partij wist nog beter op ons gemoed te werken dan de andere. De uitslagen kwamen aardig laat tot ons. Voor de meeste normaal werkende burgers en kiezers, TE laat. Zij wachtten wel af tot de ochtend na de stemming hoe het allemaal was verlopen. Om dan te constateren dat er eigenlijk niet van die heel grote verrassingen zaten in de verkiezingen. De trends zaten al in de peilingen, de Nederlander kiest het liefst voor rust en orde, maar nu ook weer niet al te extreem. Het moet wel leuk blijven. We zijn niet zo racistisch als sommige would-be-politici ons willen doen geloven. En over sommige geloven kunnen we kort zijn. Prima achter de voordeur, maar niet in het openbaar s.v.p. en al helemaal niet binnen de politiek! Ook al blijkt nu dat zij die niet willen integreren toch een eigen stroming aan de zetels hielpen. Het was niet voor niets dat sommige traditionele partijen plotseling hun eigen geloof weg moffelden en zich ook afzetten tegen dat nieuwe dat zo graag dominant zou willen zijn.
De paniek was onlangs groot toen bleek dat de Britten in meerderheid, hoe klein die dan ook was, stemden voor het uit de EU stappen. Op het vasteland van Europa werd met een soort (gespeelde) verbijstering gekeken naar die uitslag. Men gaf direct als stoer commentaar dat als die Britten dan ‘zo graag wilden, ze ook maar snel moesten vertrekken’. Maling aan die andere helft van de mensen in dat grote land die hun best hadden gedaan om het Verenigd Koninkrijk in de EU te houden. Denk aan de Schotten, de Noord-Ieren en een deel van de Welshmen. De Engelse jeugd wil bij Europa behoren, die ziet de toekomst voor een eiland als het Britse minder rooskleurig dan een zelfde in een grotere omgeving als het Verenigde Europa. Maar het past bij de Britse sentimenten ten aanzien van de Brusselse beleidsmakers. Men zoekt naar zaken en argumenten die de ‘onafhankelijkheid van het land’ ondermijnen. De Britten hebben net als wij te maken met veel werkloosheid, met de gevolgen van massa-immigratie, met een teruglopende economie en een veranderende wereld waarin het Britse Imperium van vroeger achter de horizon is verdwenen.
De Britten hebben aan eigen wetgeving vastgehouden, ze doen de dingen al die jaren op hun eigen houtje, trekken zich niets aan van ‘Brussel’ maar de sentimenten bij de tegenstanders zijn en kleuren toch anders. Laten we wel zijn, Engeland is een natie die volkomen anders is dan wat je zoal op het vasteland van Europa tegenkomt aan naaste of verdere buren. Men rijdt nog steeds aan de verkeerde kant van de weg, drinkt in de pubs liters bocht die ze daar als bier omschrijven, ze nodigen je als vreemde zeker niet thuis uit, ze eten er beroerd (al zijn de ontbijten niet te versmaden)en het land is in de afgelopen decennia overlopen door mensen uit de eigen vroegere Gemenebestlanden voordat er überhaupt sprake was van immigratie in de moderne zin van het woord. Britten zijn zuipschuiten als ze hier te gast zijn. Ze zijn dol op onze Coffeeshops. Niet voor de koffie maar omdat ze hier kunnen blowen wat in hun land niet kan en strafbaar is bovendien. Over eigen wetgeving gesproken! De meest verschrikkelijke gedragingen van voetbalsupporters maakten hen niet geliefd en als ze eenmaal aan zee verkeren blijven ze het liefst een beetje hangen rond hun eigen all-in-resorts.
Het land bestaat uit een lappendeken van volken die samen het Verenigde Koninkrijk vormen. Ik noemde de Schotten al. Totaal ander volk dan de Britten. De Welshmen en Noord-Ieren net zo. Lijken net zoveel op Londenaren als Tukkers hier bij ons op Amsterdammers. Kortom, al die emoties zijn in feite gebakken lucht die is opgediend door de tegenstanders van de EU. Populisme ten top. Al is er veel af te doen aan de toegevoegde waarde van die Brusselse bestuurdersclub die vooral bestaat uit bureaucraten die zichzelf kiezen en ook nog eens goed voor het eigen inkomen zorgen. Met 28 landen gaan de dingen anders dan zonder die besluitvorming. Natuurlijk. Het compromis is dan uitgangspunt. Maar daar houden de Brexit-kiezers niet van. Die willen weer de vrijheid die ze voor 1979 gewend waren. Die krijgen ze nu terug. Eens zien hoe lang het ze goed gaat. Ik gun het ze van harte. Maar reken maar dat het niet zo mee zal vallen. Voor ons verandert er echt niet zo veel. En met een dalend Pond is het weer een aardiger vakantiebestemming. Nu dat weertype nog. Want dat is best een lastige in het V.K. Zal ook wel de schuld zijn van Brussel. Zoals alles. We’ll meet again, don’t know how, don’t know when…….
Altijdmijnmening 