De belangrijkste mens in jouw leven?? Natuurlijk, dat ben je zelf. Zonder dat erkende feit is/zijn er geen geliefde moeder, vader, partner, kinderen of wat ook. Dus maak iets van je leven, koester, heb lief, geniet, kijk om je heen, en denk niet aan later… Nou ja, wel een beetje. Ook mensen als Trump, Timmermans, Poetin, Orban of hoe ze allemaal heten mogen komen een keer bij de poort aan waarachter een oordeel zal worden geveld over hun doen en laten in het leven.
En als die poort er niet is wacht hen een eenzaam graf of pakweg een urn waarna men de as zal uitstrooien op een al dan niet zelf gekozen plek. Blijft de herinnering, levend gehouden door wat nabestaanden en vrienden, tot ook die er niet meer zijn. Dan rest de overlevering, maar voor miljarden mensen is die vaak weinig vergevingsgezind. Relativeren is dus wel op zijn plek. Onlangs zag ik in het kader van een verhaal over mijn luchtvaartverleden een foto waarop we als club van gelijkgestemden na opnieuw een geweldige expositie over de luchtvaart in het toenmalige Aviodome op Schiphol even samen poseerden. Denkbeeldig zette ik wat kruisjes over de gezichten van hen die intussen zijn ontvallen. Schrikbarend.
En sommige daarvan al op jeugdiger leeftijd dan die van uw meninggever die nu dient als doorgever van de relativiteitstheorie maar dan zonder wiskundige berekeningen. Gewoon omdat het heel confronterend is dat de mensen die toen ook meenden dat zij belangrijk waren, genoten van het leven, er niet meer zijn en hun erfenis verkocht of bijna vergeten en hun specifieke eigenschappen alleen nog verhaald door hen die lief hadden. Hele kerkhoven liggen er vol mee. Mannen, vrouwen, kinderen…. Geknakt in de bloei van het leven, sommige best oud geworden. In mijn leven en de klasse van leeftijden, zijn er dus heel wat verdwenen.
De generatie boven me zowat helemaal uitgeroeid, in de familie en vriendenkring ging de zeis van die duistere dood ook al aardig rond. Ik doe intussen net of die niet voor mij komt of voor hen die me echt na aan het hart liggen, maar ooit komt die dag natuurlijk echt. Kon ik me niet voorstellen toen ik nog jong en heeeeeeel belangrijk was.. Al maakten we ook toen best trieste gevallen mee die onverwacht aan hun stutten trokken. Een collega op zijn 21e door wat dom gedrag, een geliefd familielid op zijn 41e, dus ik wist wel dat het kon gebeuren, maar toen waren al die lui die in de kring verzameld om me heen leefden er nog wel allemaal. Het wordt nu steeds stiller. Net als op het kerkhof. Telkens weer confronterend….En duidelijk makend dat al dat belangrijke gedoe, nergens over gaat. Maar ja, dat komt ook omdat ik zelf er nu wat anders tegenaan kijk. Ben benieuwd hoe jullie dat doen. Al denk ik dat veel van jullie die ervaringen van mij vast ook hebben moeten ondergaan en delen. Maar toch…. (beelden: archief)
De N van Naaktheid – Onlangs was er in Londen net als in onze stad een ‘Naked Bike ride’ voor een of ander doel. Vaak georganiseerd vanuit de milieuvriendelijke gedachte dat het naakte bestaan wordt bedreigd door alles wat riekt naar moderniteit. Zal vast iets in zitten, maar om nu naakt door een stad heen te rijden op een fiets waarvan je weet dat het zadel bepaalde delen zal voorzien van blaren en littekens die nooit meer weggaan lijkt mij helemaal niks. Nu was 85% van de deelnemers van mijn leeftijd en man, de rest bewoog zich in de hoek van de dames en jongeren. Naaktheid is echt iets geworden voor de ouderen. Ook nudistencampings merken dat aan hun ledenbestand (..). Jongeren zijn preutser dan ooit geworden. Het strand is het bewijs. Niks topless meer, geen strings als bedekking. Nee, bikini’s van enige degelijkheid zijn de norm en de zwembroeken van de mannen zijn tegenwoordig tot op de knie uitgezakt.
De vroegere Speedo’s zijn voorbehouden aan gewichtsheffers en zangers van twijfelachtig allooi. Het waarom van de afzwering van de naaktheid zit deels in de nieuwe samenleving. Vrouwen willen geen ‘prooi’ zijn van allerlei types die menen dat zij in het Paradijs zijn gedropt en elke vrouw als Eva mag worden gezien of beetgepakt. Waarbij zij zelf de rol van onuitgenodigde Adam willen spelen. Gewend als ze zijn aan van top tot teen ingepakte vrouwelijke wezens, is naaktheid voor hen een teken van duivelse invloeden, maar wel een die lekker smaakt. Wat je ook ziet is dat de jongere generatie überhaupt minder heeft met naaktheid, al leeft men wel met sociale media waar dit fenomeen met dragline-scheppen wordt aangeboden. Kennelijk is dat interessanter dan het echte werk. Nu is naaktheid heerlijk. Als je dat doet op plekken waar het kan of past. Onlangs las ik dat nu ook in de sauna 45% van de mensen daar kleding aanhoudt onder druk van de omstandigheden. Ook kleedkamers van sportclubs kennen het fenomeen.
De douche wordt niet meer gebruikt zoals ooit bedoeld, maar daar zijn geklede zichzelf wassers heel normaal geworden. De norm is dus vertrutting, en als je ook maar een beetje progressief bent in je denken moet dat toch een gruwel zijn. Natuurlijk, alles gaat op en neer in de geschiedenis. Vroegere Romeinen gingen naast elkaar op een plank zitten ontlasten. En bespraken in die omstandigheden de dingen van de dag. Ik moet er niet aan denken, maar het geeft wel aan dat wij onder druk van de omstandigheden van preuts naar naakt gingen en nu weer in de omgekeerde richting aan het bewegen zijn. We verhullen niet alleen in de politieke arena bepaalde zaken met de mantel der liefde. Dat doen we ook in ons eigen lijf en leven. En daardoor wordt de maatschappij zoals we hem wellicht niet willen ervaren. Wie dat wel wil moet alles eens laten vallen. Naaktheid is geweldig denk ik, maar niet op de fiets. Wie daar anders over denkt mag het me uiteraard hier of elders even melden.
Altijdmijnmening 