Ze was zelf altijd aan de  stevige kant geweest, niet dik of vet, maar ook nooit echt slank. Haar lijf was daarentegen sterk gebleken en taai. Ze had nooit veel mannen om zich heen kunnen verzamelen en de ware was haar deur altijd voorbij gereden. Al was het haar wel eens gegund geweest om de ‘liefde’ te consumeren. Maar ze wist ook dat een figuur van een fotomodel niet in haar kerstpakket had gezeten toen Onze Lieve Heer die uit had gedeeld. Haar gezicht was wel strak en mooi en ze wist inmiddels wel dat ze met haar huiselijke instelling een goede vrouw was voor een daarvoor gevoelige man. Ze had met hard werken en het nodige studeren haar eigen kostje aardig kunnen verdienen. Ze reed in een nette auto, had een leuke flat, alle spullen die een mens zich maar kon wensen en maakte trips naar oorden waar andere mensen alleen maar van konden dromen. Toch vond ze wel dat die echte liefde nog eens in haar nu best snel vorderende leven een plek zou moeten vinden. Ze kon er soms wakker van liggen, werd dan onrustig, bang voor het vorderen van haar leven zonder dat ze zou meemaken hoe het was met iemand die echt van haar kon houden om wie ze was.

Tot die dag dat er een timmerklusje aan haar huis moest worden gedaan en ‘hij’ binnenstapte. Een Noorman op oudere leeftijd, lang gekruld blond haar, een baardje van een paar dagen en breed in de schouders. Hij had helder blauwe ogen en een leuke lach. Terwijl hij aan het werk ging keek ze naar zijn spieren die zich soms spanden onder zijn  T-shirt, ze zag zijn stevige handen, rook zijn geur. Ergens in haar binnenste knapte iets, liep een warme vloeistof door haar maag en buik, reageerde ze fysiek op zijn aanwezigheid. Tijdens het koffie drinken sprak ze met hem over koetjes en kalfjes. Hij had geen relatie, was gescheiden geraakt (‘Tja, het werk, ik sloofde te me te pletter voor wat extra dingen, maar zij vond dat ik thuis moest zijn bij de kinderen..’) en niet echt op zoek naar iets anders. Twee dagen later vroeg hij van alles en nog wat aan haar en bloosde ze bij de antwoorden die ze gaf. Hij keek haar aan en ze smolt. Vroeg zich af hoe ze hem zou moeten binden aan haar verlangens. En overwoog dat hij net zo zou zijn als alle andere mannen. In plaats van zich fysiek bloot te hoeven geven bedacht ze daarom dat hij vast wel eens lekker wilde eten. En ze bereidde een dinertje voor dat hen beiden aan tafel zou houden en hem wellicht de avond er na bij haar op de bank. Het plannetje lukte prima, maar hij maakte verder geen aanstalten om op haar warme blikken en uitnodigingen  voor een warme kus in te gaan. In plaats daarvan pakte hij zijn spullen en bromde haar toe dat hij het heerlijk had gevonden, en vertrok. Zij bleef achter met de afwas en een ontevreden gevoel. Toen ze in de spiegel keek zag ze dat ze wellicht volgende keer iets anders aan moest trekken dan dat Roy Donders huispak. Kennelijk stond het haar toch niet goed genoeg en kwamen haar pluspunten en er net niet voldoende uit de verf. Zuchtend begon ze aan de afwas……