30

30

Toen ik onlangs mijn zoveelste verjaardag vierde en vanuit de steeds groter wordende wijsheid (..) even filosofeerde over hoe het zover is gekomen met de oude Meninggever, kwam ik ook via een TV-programma met daarin allemaal (mij onbekende) ‘BN-ers’ van pakweg 25-30 jaar oud tot een mijmering. Immers, wat die lui zoal bezighield en op tv oreerden maakte duidelijk dat zij heel anders in het leven stonden dan ik nu of toen ik dezelfde leeftijd bezat. Veel van de wereldgeschiedenis was ze kennelijk onthouden, wat momenteel loos is speelde wat minder een rol voor ze maar hun zelf bedachte carrieres vonden ze ultiem. En dus dacht ik even terug naar mijn eigen toenmalige leeftijd op dat niveau. Ik was toen druk, druk, druk. Werk, jong gezin, hobby’s, de toenmalige vriendenkring die vele malen groter was dan de huidige.

We waren nog vol van plannen voor dit of dat, maakten reizen binnen Europa, reden ook van hot naar her en bouwden aan dat waar we nu nog zo van genieten. Ik wist best veel, de brede interessewereld maakte dat me maar weinig ontging. Of ik allemaal alles goed verwerkte en omzette in de juiste beslissingen? Wellicht niet. Maar ik koos er wel voor om op enig moment mijn job in de luchtvaart te verlaten als broodomgeving en me in de auto’s te storten. Waarbij ik me ineens ook twee nieuwe disciplines moest eigen maken, het verkopen van auto’s en een administratieve verwerking van wat ik allemaal deed, zonder dat ik dit nu meteen vanuit een grote ervaring kon onderbouwen.

De jeugdige overmoed maakte dat ik het mezelf allemaal eigen maakte. En snel. De leerschool was hard, maar dat maakte me niet uit. Ambities stuurden het verlangen naar meer en dat volgde in de daaropvolgende jaren. Communicatief sterk paste ik toe wat ik in het verleden binnen werk en interesse had opgebouwd op de nieuwe rol die me nog heel wat jaren in die autowereld zou houden. En niet zonder succes. Als ik nu plakboeken en video’s bekijk uit die tijd was ik aardig aanwezig in kranten, bladen en zelfs op TV. De jonge Meninggever in die zin gek op aandacht, maar wel altijd voor bedrijf of merk waar ik voor werkte, nooit echt voor mijzelf. Dat hoefde niet zo nodig. Wel was ik in die jaren ook graag voorzitter van dit of dat. Of het nu de Oudercommissie op de school van zoonlief betrof, een hobby-vereniging of een Stichting ter promotie van de luchtvaartbelangen in een omgeving die ook toen al werd verpest door anarchie en halve zolen. Nu ik ruim dubbel zo oud ben kijk ik op heel wat van de toenmalige activiteiten met tevredenheid terug. Het waren wellicht tropenjaren, het aantal uren per week die ik werkend doorbracht moeten die huidige ‘BN-ers’ nog maar eens zien te bereiken. Alles overdenkend ben ik nu achteraf dus best tevreden over die 30-jarige die ik toen was. Want dat harde werken, vele leren, maar zeker ook het genieten heeft me gebracht wat ik nu zo apprecieer. Hoe is dat voor jullie lieve mensen? Als je naar jezelf kijkt en naar de eventuele persoon die je ‘toen’ was?? Laat maar ff weten….Ik sta open voor jullie nieuwe ervaringen of juist die oude….(Beelden: Prive-archief/internet)

Urk…

Urk…

Het was aardig zomers weer in de afgelopen maanden en als de dag iets positiever verloopt dan normaal maken we direct plannen voor een tripje hier of daar heen met wat mogelijkheden tot verpozen waar nodig of nuttig. Een van die dagen bracht ons ‘op Urk’. Want zo duidt je dat aan als je deze omgeving bezoekt. We kennen het cultuurtje vooral van de bij SBS-6 uitgezonden serie over bepaalde types die daar rondhobbelen en intussen een bijpassende status van BN-er hebben verworven, maar het eiland bezochten we ooit lang geleden eerder om het kruiende ijs te bekijken en te constateren dat de lokale horeca in de winter vooral de poorten sluit en je voor wat dan ook echt in de kou stond.

Maar dit keer was het totaal anders. Urk presenteerde zich van de positieve kant. De haven vol jachten en vissersboten, de terrassen vol, in de haven een groot hotelschip t.b.v. Oekrainse vluchtelingengezinnen. Helaas bleek de befaamde vuurtoren ingepakt vanwege onderhoud. Toch een gemis. Maar wat je verder kunt bekijken maakt duidelijk dat het leven op dit eiland best bijzonder moet zijn geweest toen het daar nog echt allemaal draaide om de visvangst en men los was van het vaste land.

Nu is dat anders, door de inpoldering van de Zuiderzee werden eilanden als dit gewoon vastgemaakt aan de rest van het land en was het met de vette jaren van de visserij wel gedaan. Veel van de moderne trawlers die Urk op het water heeft met de eigen registratie van het eiland, brengen hun verse waar nu naar Friese havens waar vandaan het voorheen zwemmende spul dan per truck naar Urk worden gebracht voor verdere verhandeling. Het maakt Urk overigens tot een welvarende gemeente. Zeker ook omdat men in het zweet des aanschijns het dagelijks brood moet verdienen hier. Het geloof kent vrijwel geen grenzen, net als het aantal kerken. In tijden van nood wist men die kerken wel te vinden.

Maar ook daarna, en dat zal in de hemel vast extra plekken opleveren. Urk dus, gewoon een leuk uitje. Er zijn wat winkels (en de mensen die daar werken stuk voor stuk aardig en klantvriendelijk..) een behoorlijk brede (niet al te goedkope) horeca en ook de nodige voor toeristen bedoelde evenementen als rondvaarten over het Flevomeer. We werden blij verrast. En dat maakte dat het een leuk daggie was. Niet om de hoek wellicht, wel interessant. Ook al kwamen we niet een van die SBS-sterren tegen daar. En dat was misschien maar goed ook. Urk heeft van zichzelf genoeg te bieden.. (beelden: Prive)

Leven met de Vliegende Pijl – hoofdstuk 50 – Goede Tijden….

Alsof het zo moest zijn kregen we na de Miss-Nederland organisatie ook ineens BN-ers in ons bestand. Dit had ook wat te maken met het feit dat het toen zeer sterk aan de weg timmerende Koreaanse merk Daewoo zo ongeveer elke ‘bekende’ of nog niet zo bekende Nederlander een van haar rijdende en oude Opel-klonen aanbood. Daar mochten die lui dan een jaartje in rijden en een aantal contracten daartoe liep intussen af. En dan gingen die toch wat uit de media bekende mensen zoeken naar een alternatief. Dat alternatief hadden wij met de Octavia meer dan in huis. Een Octavia was een luxe slee I.v.m. die wonderlijke Koreaanse Opelmodellen van een decennium eerder. Zo was onze mening in ieder geval toen zeker. En zo zaten we al snel met een aantal mensen aan tafel die we zelf toch ook vooral kenden van radio en/of tv. Zo was Baantjer (en nu Flikken)-acteur Victor Reinier een uitdaging. Een jonge vent, met een geweldige uitstraling en stopten we die in een zwarte Skoda Octavia SLX. Dat zou gaan werken, en we sloten hem om meerdere redenen graag in het hart. Het bleek een prima ambassadeur voor ons merk en hij was ook oprecht enthousiast over de kwaliteiten van zijn zwarte Tsjechische middenklasser.

Daarna kregen we de charmante en erg aardige actrice Renee Soutendijk in een Octavia Automaat, de vrolijke zangeres en buhne-actrice Jenny Arean in een Hatchback met Tdi-motor, lieten we presentatrice Paulien Huizinga wat later kennis maken met een Skoda Fabia, net als de intussen zo tragisch overleden Ariane Spier en mocht de Zeehondenopvang in Pieterburen een Felicia Fun Pickup komen halen. Intussen reed de verkozen Miss Nederland in een Felicia van de meest luxe soort. Al die BN-ers maakten dat we steeds weer positief in het nieuws kwamen en dat het gerucht dat wij vrijgevig omgingen met sponsorauto’s ook in het sterrenwereldje rond ging als een goede roddel. Acteurs bij ‘Goede tijden – Slechte tijden’ meldden zich. Niet allemaal waren ze overigens voor ons promotioneel doel geschikt. Je wilt als merk ook iets bepaalds uitstralen.

Maar we namen wel presentatrice Maya Eksteen op in de vloot, al was het maar omdat die dame zo vreselijk lief bleek in de omgang. Later nam ze die auto gewoon zelf over, de Skoda Octavia had haar oprecht door zijn kwaliteiten bekoord! Maar ik was zelf overigens niet afkerig van voorkeur of vooroordeel. Zo waren er echt ‘BN-ers’ die ik niet voor het merk zag zitten, maar die in gedrag ook echt zodanig wonderlijk waren in hun benadering dat we geen overeenkomst met hen sloten. Daar zaten zeker ook mensen bij uit GTST, maar ook iemand als voormalig zangeres Jerney Kaagman, de dame die ooit in Earth and Fire had gezongen en later bij Idols zo’n belangrijke rol zou spelen als jurylid. Zo’n vreemd gesprek met haar gehad dat ik domweg niet kon besluiten haar met een Skoda te laten rijden als ze zelf telkens een enorme voorkeur uitsprak voor het merk Citroen!

Overigens gingen niet alle gesprekken even gemakkelijk hoor. Soms bemoeiden zich ineens ‘managers’ met de onderhandelingen en dan ging het al snel fout. Ons de wet voorschrijven rond hoe men om wenste te gaan met promotionele zaken was mij al snel te gortig. Het was graag of niet, die Skoda Octavia kostte indertijd ook al een best bedrag en men hoefde een jaar lang slechts benzine of diesel in de tank te mikken in ruil voor de nodige PR-momentjes. Toch bleek dat de meeste van deze ’BN-ers’ tijdens het vervolgtraject gewoon heel plezierig waren in de omgang en eerder met dit bijltje hadden gehakt. Skoda bleek een merk met allure geworden en dat vertaalde zich in een grotere lijst aanmelders dan wij budgettair konden verantwoorden. En waar het service en onderhoud betreft bleken die wagens bij veel dealers met graagte te worden geholpen, het gaf de dealers ook een stukje extra bekendheid natuurlijk. Net als bij Daewoo eerder in die jaren was gebeurd, sloten ook wij op enig moment uiteindelijk de poort voor dat gesponsorde rijden. Al was het maar omdat we door de positieve publiciteit en als gevolg van de enorme reorganisatie van modellengamma en dealerkorps niet meer hoefden te klagen over prospectkopers. Elk nieuw model stond meteen in grote belangstelling en dat zou niet minder worden met de nieuwe generatie Skoda’s die volgde op de Octavia. Wordt vervolgd! (Beelden: Yellowbird archief)

 

De slimste doctrine

DSMNN 1501Ik blijf beweren dat de in ons land zo bejubelde diversiteit in de media toch vooral een doel dient, het naar buiten brengen van (semi)linkse overtuigingen en meningen. Of het nu gaat om het wel erg op het schild getilde programma van voorleesheld van Nieuwkerk, het Journaal of spelletjesprogramma’s en zgn. talkshows, het linkse gekwek vanuit PvdA, D66 en GroenLinks mogen rekenen op een grote media-exposure. Nu is het zo dat je bepaalde politieke stromingen nog wel kunt linken aan de vroegere publieke omroepen. Dan weet je wat je kunt verwachten. Bij de VARA en VPRO komen de (soms wel erg nagemaakte) progressieve geluiden voorbij, bij de AVRO en TROS een wat rechtsere mening en bij de KRO, NCRV en EO de christelijke kant van het omroepgeluid. Maar dat is maar theorie. In de praktijk van alle dag blijkt dat men ook bij de vroegere christenen een progressieve koers is gaan varen en je dus de invloeden van DWDD (VARA) en soortgelijken ook daar zit worden uitgevent.

DSMVN 201503Het tegenwicht van Powned en WNL stelt in de praktijk bij gebrek aan voldoende uitzendtijd weinig voor. Omroep MAX is min of meer neutraal en vaart de eigen koers. Dat zouden ook NOS en NPO moeten doen, maar daar haakt men ook graag aan bij de succesvolle MS ‘Van Nieuwkerk’ en c.s. Een slecht voorbeeld om mijn gelijk te bewijzen is de toch op zich erg aardige formule van ‘De Slimste Mens’. Overgewaaid uit Vlaanderen of Engeland kreeg dit een paar jaar terug een eigen Nederlandse variant. Gepresenteerd door Philip Freriks van het Journaal die nu al een paar jaar met pensioen is. De kandidaten zijn min of meer Bekende Nederlanders. Al moet me van het hart dat ik daar veel lieden niet van herken tot ze een paar keer hebben meegedaan. Daarnaast doet Maarten van Rossem, cynicus en hoogleraar met een achtergrond in de Internationale Geschiedenis of zoiets, zich voor als ‘alles wetend jurylid’. Nou, dat alles weten mag je meteen met een korrel zout nemen. Het spelletje houdt heel vaak ‘een-tweetjes’ in tussen Freriks en van Rossem.

DSMVN-1502En altijd waar het politieke onderwerpen betreft mag de Utrechtse mopperkont van Rossem even uitpakken tegen alles wat hij ziet als rechts populisme of conservatief denken. Gratis zendtijd voor de bekende stromingen dus, want de hoogleraar is ooit lijstduwer voor de PvdA geweest. Dus dan weet je het wel. Hij lijdt aan eenzijdigheid. Voor een juryvoorzitter een doodzonde. En schande dat dit bij de KRO/NCRV zomaar kan. Daarbij zijn veel van die ‘BN-ers’ afkomstig uit de hoek van de eigen kring. En als het een keer anders is, Jan Roos van Powned hield het een paar uitzendingen vol, wordt er kennelijk afgesproken dat die zijn mond moet houden over onderwerpen die van Rossem niet bevallen. Leuke formule, aardig uitgevoerd, maar helaas politiek wel erg eenzijdig. Volgend jaar toch maar eens op zoek naar meer neutraliteit mensen! Zijn vast wel te vinden. Komt het programma echt ten goede.