Je moet al wat langer op deze aardbol hebben rondgelopen wil je je het merk Packard nog ddw kunnen herinneren. Het werd in 1899 opgericht en bouwde onder eigen naam door tot in 1958. Toen fuseerde dit toch wat chique Amerikaanse automerk met het even bijzondere Studebaker om verder in de vergetelheid te verdwijnen. Packard’s waren concurrenten voor o.a. Cadillac en werden voor de oorlog veel gebruikt door filmsterren en gangsters.
Grote en luxe wagens die je aanzien deden krijgen bij hen die het moesten stellen met een veel simpeler model van een goedkoper merk. Tijdens WO2 verdiende men goed geld met de productie van vliegtuigmotoren van Rolls Royce t.b.v. de fameuze P-51 Mustang jagers. Maar op kleinere schaal ging men wel door met de productie van personenwagens, zoals de Clipper die tot na WO2 werd gebouwd en in die naoorlogse jaren in gemoderniseerde vorm met zijn ronde vormen klanten wist te trekken.
Naar gelang de behoefte leverde Packard de wagens met een 6- of 8-cilindermotor en in diverse vormen van uitmonstering en comfort. In 1947 had Packard al haar miljoenste auto gebouwd, best bijzonder in die jaren, en vierde dat met haar nieuwste model, de gladde en mooi aflopende Standard Eight. Een stationwagen had veelal houten bekleding aan de zijkanten en was ook in ons land nog wel eens te zien. In de jaren vijftig begonnen de Packards veel meer te lijken op alles wat de concurrentie bij de grote drie uit Detroit aanboden.
Chroom en wat aardige ontwerpdetails moesten klanten trekken, maar dat lukte steeds minder goed. Tuurlijk bracht Packard ook de bij Amerikanen zo geliefde V8-motoren uit, wat de rustige loop ten gunste kwam, net als het koppel en de topsnelheid. Want met een beetje Packard uit de jaren 50 was de 200km/u snel in zicht, wat je met een Opel of VW uit Europa echt niet lukte. Helaas maakte Packard in die jaren flink verlies. Men kreeg niet voldoende klanten voor wagens als de Clipper, Caribbean of Four-Hundred. Met name die laatste moest klanten weghalen bij Cadillac, maar door de kostprijs die 1,5 keer zo hoog was als een 62 van dat luxe GM-merk lukte dat maar matig.
Wie er een kocht kreeg wel enorm veel auto voor zijn/haar geld. Maar ja, die prijs….anno 1955 best een dingetje… Na de fusie met Studebaker bouwde Packard nog een tijdje wagens van dat fusiemerk met wat kleine wijzigingen aan de carrosserie om een Packardsausje mee te geven. Technisch werd de Hawk, zoals hij werd genoemd, nog wat opgewaardeerd, maar het kon Packard niet meer redden. Het bedrijf verdween. Gelukkig zijn er veel liefhebbers voor te vinden die voor goede exemplaren beste bedragen neerleggen. Want een Packard is niet zomaar een Amerikaanse auto, maar echt iets bijzonders. Vandaar dat ik er ook even aandacht voor had..(beelden: Internet)
Wie? Zal de gemiddelde lezer wellicht stellen. Maar voor hen die houden van actiefilms en series is dit een grote naam geworden. Een dusdanig goede acteur dat hij ook is gevraagd voor de rol van James Bond in de toekomst. Of hij dat ook gaat doen is twijfelachtig. Overigens zit hij niet meteen zonder werk, want naast acteur is Elba ook schrijver, producer, rapper, zanger, tekstchrijver voor liedjes en DJ. Kijk dan heb je nog eens een CV. Zij die hem kennen weten dat hij glanst in de serie Luther van de BBC. Als je dan wilt weten hoe natuurlijk acteren er uit ziet, moet je die reeks eens bekijken. Los van de soms gruwelijke verhalen, is juist de manier waarop Elba zijn karakter invult reden om met een glimlach uit te kijken naar de ontknoping. Een antiheld die zo slim is dat hij overal mee wegkomt. Een charmant type ook. Idris (Idrissa Akuna) Elba werd geboren op 6 september 1972 en werd dus twee dagen her precies 48 jaar oud. Hij werd geboren in Londen uit een echtpaar waarvan de vader uit Sierra Leone afkomstig was en zijn moeder uit Ghana. Idris werd dus opgevoed in Londen en is in die zin een echt Brits onderdaan met fraaie wortels in Afrika. De kansen die hem werden geboden pakte hij met beide handen aan. En hoe. Talloos zijn de rollen die hij kreeg. In films, series, op toneel en zo meer.
Elk genre is hem goed, en hij pakt die rollen ook op de hem vertrouwde wijze in en aan. Hij speelde in Britse producties maar ook in Amerikaanse. Opvallend was zijn verschijning in de hilarische serie Absolutely Fabulous. Maar ook het serieuze werk ontgaat hem niet. Zo speelde hij een rol in de dramatische film Sometimes in April die gaat over de genocide in Ruwanda van een aantal jaren geleden. Maar voor mij is hij toch vooral Luther. Die chef-inspecteur van de Londense politie die soms drie zaken tegelijk moet oplossen en daarbij de regels iets minder nauw neemt dan zijn wat bureaucratischer collega’s. Maar hij kreeg met de rol van Nelson Mandela in de film ‘Long Walk to Freedom’ een kans om ook een andere kant van zijn talenten te laten zien. Voor die rol liet hij zich opsluiten op Robbeneiland in de zelfde cel waar Mandela ook zo lang zat. Die rol leverde hem de nominatie op voor de Golden Globe als beste acteur. Door zijn afkomst is Elba ook zeer betrokken bij zaken die met name in Afrika zorgen voor een hoop ellende. Denk aan Ebola-uitbraken, Aids of zoals nu Corona. Maar ook zijn zorgen over een gebrek aan verbreding van karakters in films en series spreekt hem aan. Hij pleit voor meer diversiteit, een actueel thema.
Alleen doet hij dat op niveau. op inhoud en houdt zich verre van de valse sentimenten die in ons land zo vaak de boventoon voeren bij dat soort discussies. In zijn persoonlijke leven houdt Elba wel van wat afwisseling. Hij trouwde in 1999 met Hanne Norgaard, maar nam vier jaar later alweer afscheid van haar. In 2006 was hij precies vier maanden getrouwd met Sonya Hamlin. Kennelijk was de koek in dat huwelijk wel erg snel op. Hij heeft een kind met zijn eerste vrouw, een andere met een ex-vriendin van voor zijn huwelijk. Uiteindelijk viel hij voor de charmes van de Somalisch/Canadese Sabrina Dhowre en trouwde met haar in Marokko in 2019. Elba is gek op voetbal en ondersteunt zijn cluppie Arsenal met hart en ziel. En recentelijk was Elba in het nieuws toen hij als een der eerste bekende Britten besmet bleek met Corona.
Overigens net als zijn echtgenote. Daarbij bleek dat hij zijn leven lang leed aan astma waardoor de ziekte hem extra hard trof. Intussen is hij daarvan aardig genezen. Elba is een goed acteur, een aimabel mens, ondeugend, maar ook rechtschapen. En zijn rollen vrijwel altijd goed om aan te zien. Zowel Netflix als HBO (of BBC First) helpen een handje…(Beelden: Internet/Wiki)
Zo af en toe krijg ik ineens een soort brain wave en moet dan zomaar ineens denken aan intussen vergeten filmsterren. Vaak vrouwen, die maken nu eenmaal meer indruk op me dan mannen, u wilt me wel vergeven in deze gender neutrale wereld anno 2019. De naam die me onlangs te binnen schoot was die van Angie Dickinson. Een in haar hoogtijdagen erg interessante en knappe verschijning die heel wat films met haar persoonlijkheid vulde en ook in series de nodige rollen mocht spelen. Geboren in 1931 is ze nog steeds levend en wel en dus intussen 88 jaar oud. Dickinson dankt haar achternaam aan haar eerste echtgenoot. Dat was een American Footballspeler. Ook in die periode nam ze acteerlessen en startte haar carrière. Als je ziet in welke series en films ze allemaal speelde duizelt het zowat. Ongekend. Ze was opvallend omdat ze ondanks haar uiterlijk weigerde om typische blondevrouwenmetweinighersens te spelen. Ze had een afkeer van het type Marilyn Monroe of Jayne Mansfield. Niet zo gek als je weet dat Dickinson in haar jonge jaren een graad in ‘handelswetenschappen’ behaalde. Inhoud wilde ze, charisma had ze.
Haar doorbraak voor de TV behaalde ze in de serie ‘Police Story’ die later een spin-off kreeg met haar in de hoofdrol. Vier jaar lang was ze in die reeks (Police Woman) te zien. En ze bleef actief als actrice tot het begin van deze eeuw. Later deed ze nog mee in een soort liveshow waarin mensen tegen elkaar pokerden. Als goede pokeraarster voelde ze zich daarin prima op het gemak. Dickinson was tussen 1965 en 1980 getrouwd met Burt Bacharach waarmee ze een dochter kreeg die helaas leed aan allerlei aandoeningen en zichzelf in 2007 van het leven beroofde. Haar echt allerlaatste rol speelde ze op 76-jarige leeftijd in Mending Fences, een Tv-film. Daarna werd het stil om haar persoon. Je kunt je voorstellen dat ze na het overlijden van haar kind ook geen zin meer had. Daarbij zijn oudere actrices ook niet meer zo gevraagd in het moderne mediawereldje. Angie Dickinson, wie in de jaren zeventig tv keek zal haar wellicht nog kennen als Leann ‘Pepper’ Anderson. Een ook in ons land uitgezonden serie met haar in de hoofdrol. Of ze daarna nog bij de gemiddelde Nederlander in de herinnering is gebleven is de vraag. Een vraag die ik met dit verhaaltje even trachtte in te vullen of beantwoorden. (Beelden: Internet/Wiki)
Altijdmijnmening 