Haar bekendste werk qua zangkunst verscheen toch begin jaren tachtig en ik zelf raakte al snel gefascineerd door haar bijzonder wijze van optreden en zingen. Grace Jones, zwarte zangeres, maar ook een ware Stage perfomer. Ze werd geboren in 1948, stamde uit Jamaica, maar verhuisde met haar ouders naar de VS en groeide daar op. Ze ging werken als fotomodel en studeerde theaterkunsten wat zij op enig moment combineerde met haar verdere carriere-stappen. Toen ze begin 20 jaar oud was zette ze haar carriere op in Parijs en werd een bekende verschijning in het nachtleven daar. Ze hield van shockeren en met haar lange lijf en bijzonder kop, maar zeker ook haar neiging de borsten open en bloot te showen had ze al snel de naam een ‘bijzondere’ te zijn.
Toen ze op een van haar latere albums het nummer ‘La vie en rose’ uitbracht was haar kostje gekocht. Het nummer was in de verste verte gebaseerd op een oud chanson van Edith Piaf, maar zoals Grace Jones het zong werd het nummer synoniem aan de vrije wereld die we indertijd nog nastreefden. Bij de toenmalige tv-piratenzenders op de Amsterdamse kabelnetten kwam het veel voorbij en ik zal het uit die tijd ook in de bol hebben zitten. Plus van die ene trip naar Parijs toen ik in mijn bed liggend ineens wakker werd gezongen door Grace Jones die door een onderbuurvrouw in het wat bijzondere hotel waar we toen verbleven, dit nummer een keer of wat achter elkaar over de binnenplaats deed galmen.
Daarna volgden voor Grace Jones diverse albums die met wisselend succes werden verkocht. ‘I’ve seen that face before’ was een bewerking van een oud nummer van Astor Piazzolla en ook hiermee scoorde ze wereldwijd een grote hit. Voor Jones was zingen alleen niet genoeg. Ze ging ook in films meespelen en deed o.a. rollen in Conan de Barbaar en James Bond (A view to a kill). Een verder hit van haar was ‘Slave to the Rhythm’ waarbij zij een nu nog als legendarisch geldende videoclip opnam. Om de portemonnee nog wat extra te spekken trad ze ook op in TV-commercials voor Honda en Citroen. Maar Jones was ook goed voor de nodige schandalen. Haar levenswijze was bijzonder en en ze werd nog wel eens opgepakt voor drugsbezit, wangedrag, ze had altijd geldproblemen en raakte zelfs betrokken bij een verdwijningszaak. Om aan geld te komen ging ze zaken doen die niet veel deden voor haar imago.
Er kwamen soms albums uit die buitengewoon slecht waren en ze trad af en toe nog wel eens in een filmrol om zo de inkomsten wat te spekken. Maar begin deze eeuw was ze toch wat uitgespeeld. Ze is nog steeds een stijlicoon, heeft de naam zeer opvliegend te zijn, zelfs op wat hogere leeftijd en heeft het imago dat ze eigenlijk een geweldige zangeres is die door haar gedrag in feite te veel heeft stukgemaakt voor een nog grotere carriere op dit gebied. Haar liefdesleven was trouwens even turbulent als haar carriere. Ze heeft heel wat mannen (en naar men beweert) vrouwen versleten. Af en toe komt ze nog eens voorbij in benefietprogramma’s of worden haar oude hits teruggehaald tijdens de Top 2000 van Radio 2. Een fenomeen, intussen 74 jaar oud, maar nog lang niet versleten…. (Beelden: Internet)
Wie? Zal de gemiddelde lezer wellicht stellen. Maar voor hen die houden van actiefilms en series is dit een grote naam geworden. Een dusdanig goede acteur dat hij ook is gevraagd voor de rol van James Bond in de toekomst. Of hij dat ook gaat doen is twijfelachtig. Overigens zit hij niet meteen zonder werk, want naast acteur is Elba ook schrijver, producer, rapper, zanger, tekstchrijver voor liedjes en DJ. Kijk dan heb je nog eens een CV. Zij die hem kennen weten dat hij glanst in de serie Luther van de BBC. Als je dan wilt weten hoe natuurlijk acteren er uit ziet, moet je die reeks eens bekijken. Los van de soms gruwelijke verhalen, is juist de manier waarop Elba zijn karakter invult reden om met een glimlach uit te kijken naar de ontknoping. Een antiheld die zo slim is dat hij overal mee wegkomt. Een charmant type ook. Idris (Idrissa Akuna) Elba werd geboren op 6 september 1972 en werd dus twee dagen her precies 48 jaar oud. Hij werd geboren in Londen uit een echtpaar waarvan de vader uit Sierra Leone afkomstig was en zijn moeder uit Ghana. Idris werd dus opgevoed in Londen en is in die zin een echt Brits onderdaan met fraaie wortels in Afrika. De kansen die hem werden geboden pakte hij met beide handen aan. En hoe. Talloos zijn de rollen die hij kreeg. In films, series, op toneel en zo meer.
Elk genre is hem goed, en hij pakt die rollen ook op de hem vertrouwde wijze in en aan. Hij speelde in Britse producties maar ook in Amerikaanse. Opvallend was zijn verschijning in de hilarische serie Absolutely Fabulous. Maar ook het serieuze werk ontgaat hem niet. Zo speelde hij een rol in de dramatische film Sometimes in April die gaat over de genocide in Ruwanda van een aantal jaren geleden. Maar voor mij is hij toch vooral Luther. Die chef-inspecteur van de Londense politie die soms drie zaken tegelijk moet oplossen en daarbij de regels iets minder nauw neemt dan zijn wat bureaucratischer collega’s. Maar hij kreeg met de rol van Nelson Mandela in de film ‘Long Walk to Freedom’ een kans om ook een andere kant van zijn talenten te laten zien. Voor die rol liet hij zich opsluiten op Robbeneiland in de zelfde cel waar Mandela ook zo lang zat. Die rol leverde hem de nominatie op voor de Golden Globe als beste acteur. Door zijn afkomst is Elba ook zeer betrokken bij zaken die met name in Afrika zorgen voor een hoop ellende. Denk aan Ebola-uitbraken, Aids of zoals nu Corona. Maar ook zijn zorgen over een gebrek aan verbreding van karakters in films en series spreekt hem aan. Hij pleit voor meer diversiteit, een actueel thema.
Alleen doet hij dat op niveau. op inhoud en houdt zich verre van de valse sentimenten die in ons land zo vaak de boventoon voeren bij dat soort discussies. In zijn persoonlijke leven houdt Elba wel van wat afwisseling. Hij trouwde in 1999 met Hanne Norgaard, maar nam vier jaar later alweer afscheid van haar. In 2006 was hij precies vier maanden getrouwd met Sonya Hamlin. Kennelijk was de koek in dat huwelijk wel erg snel op. Hij heeft een kind met zijn eerste vrouw, een andere met een ex-vriendin van voor zijn huwelijk. Uiteindelijk viel hij voor de charmes van de Somalisch/Canadese Sabrina Dhowre en trouwde met haar in Marokko in 2019. Elba is gek op voetbal en ondersteunt zijn cluppie Arsenal met hart en ziel. En recentelijk was Elba in het nieuws toen hij als een der eerste bekende Britten besmet bleek met Corona.
Overigens net als zijn echtgenote. Daarbij bleek dat hij zijn leven lang leed aan astma waardoor de ziekte hem extra hard trof. Intussen is hij daarvan aardig genezen. Elba is een goed acteur, een aimabel mens, ondeugend, maar ook rechtschapen. En zijn rollen vrijwel altijd goed om aan te zien. Zowel Netflix als HBO (of BBC First) helpen een handje…(Beelden: Internet/Wiki)
Dacht je nu echt dat de Brexit ook maar iets verandert aan het beeld van de Britten ten aanzien van de wereld? Echt? Nou bij de klassieke automerken op dat grote eiland kijkt men al heel lang niet naar buiten maar naar binnen. Britser dan Aston Martin is het dus bijna niet te vinden in autoland. Een sportief automerk dat al voor de oorlog (1914) faam opbouwde met goed presterende auto’s voor de Rich and Famous. Maar pas na de oorlog ook elders klanten wist te trekken. Met de bekende DB-reeks, genoemd naar toenmalig eigenaar David Brown, die het verlies makende merk kocht. Zelf was hij een tractorenman, maar hij wist van dat toch wat bijzondere automerk best iets te maken.
Nu peperdure klassiekers die eerste DB’s, maar met de DB-5 kwam de echte doorbraak. Niet door de goede reclame of PR, meer doordat deze wagen een hoofdrol speelde in de James Bond filmreeks. Inclusief schietstoel, oliewerp-installatie en mitrailleurs. Een auto ook die anno 1963 goed was voor 235 km/u. Nou, de gemiddelde VW Keverrijder of Opel Kadett-coureur kon daar alleen maar van dromen. Een open versie was helemaal een filmsterrenauto en doet nu gigantische bedragen in het klassieker-circuit. Toch is het de zgn. Shooting Break die de echt grote bedragen trekt.
De stationachtige uitvoering, niet moeders mooiste ook nog werd maar voor 12 klanten gebouwd. En schaars maakt duur. Een geweldige ontwikkeling was de V8-motor die Aston Martin zelf bouwde en in haar toenmalige DBS lepelde. Met een beetje auto van dit type kwam je anno 1970 al voorbij de 260km/u. En dat in smoking en baljurk. Kom daar maar eens om in je gemiddelde Porsche of Ferrari. En over dat gevoel….ik bezocht de fabriek van dit merk aan het einde van de jaren negentig en kan je verzekeren dat merkgevoel hier echt op nummer 1 stond.
Men was apentrots op wat men bouwde. Iedere motor door een enkele monteur in elkaar gezet, het plaatwerk niet zo maar gemonteerd maar eerst dagenlang uitgeklopt, glad gemaakt en daarna zodanig geschuurd dat de lak er als een huid van een mens overheen lag. Klasse meneer of mevrouw. Waarvoor je wel iets moet over hebben. Een heel bijzondere auto was de Lagonda uit 1976. Lang, hoekig, elektronisch dashboard, V8 motor en gezien als een sportieve Rolls Royce. Alles wat je in de toenmalige ruimtevaart-capsules verwachtte aan digitaliteit verpakt in een joeper van een auto. Maar o wee, wat een storingen ook. Onderschatte klassieker! In de periode dat ik de overigens zeer bescheiden fabrieksgebouwen bezocht bouwde men daar ook de DB7. Een auto met een carrosserie van Jaguar, voorzien van techniek uit eigen stal. Men vond het zelf maar een soort ‘Volkswagen’. Het huwelijk met Ford van toen zorgde voor deze ontwikkeling, maar de Britten waren er niet gelukkig mee. Het merk is later verkocht door Ford en weer in andere handen terecht gekomen.
In de huidige tijd bouwt men naast bekende modellen als de Vantage (intussen met een V12 motor) ook de DB11, Vanguish, Rapide en Valkyrie. Allemaal wagens die hun clientele vooral vinden bij zeer rijken in Engeland zelf of bij de Sheiks in het Midden-of Verre Oosten. Wie Aston Martin rijdt kan het zich veroorloven. En neemt sommige typisch Britse eigenaardigheden op de koop toe. Klasse merk. En gelukkig nog steeds Made in England. (Beelden: INternet/Yellowbird)
Altijdmijnmening 