Alfa Romeo trucks….

Alfa Romeo trucks….

Alweer wat langer geleden intussen, namelijk op 6 oktober 2019, beschreef ik hier de geschiedenis van Alfa Romeo. Een merk met een zeker faam en naam dat bij liefhebbers een gevoel van warmte doet ontstaan. Maar dat dit merk ooit ook trucks bouwde en bestelwagens is een feite dat de meeste Alfanisten voorbij gaat. Toch was dit het geval. Al leende men vaak wel licenties bij andere fabrikanten zoals voor de oorlog bij het Duitse Bussing.

Men bouwde die dan wel met een eigen ontwikkelde 6 cilinder benzinemotor die de wagens aardig vooruit deed gaan. Ook in bestelland best belangrijk. Later, in de jaren dertig van de vorige eeuw, bouwde Alfa wagens met een 8-versnellingsbak. Uit dit type truck ontstonden ook weer bussen die in die periode zeer gevraagd waren.

Na WO2 zette Alfa Romeo in op wagens met front besturing en platte neuzen. Die waren in staat 4-5 ton lading te vervoeren en hadden o.a. al lucht/vloeistof gedreven remmen. Men experimenteerde met bijzondere as-constructies die overigens in deze markt niet goed aankwamen.

Alfa vond ook de passagiersbus uit met de motor helemaal achterin en met dat type kwam men best redelijk succesvol uit de voeten. Bussen voor vervoer van meer dan 150 passagiers werden gebouwd en verkocht. Wie had dit ooit gedacht van een sportief automerk? Maar Alfa deed toen ook al aan trolleybussen en zo meer. Licenties werden verstrekt aan Braziliaanse busbouwers, maar aan de andere kant nam Alfa zelf een licentie over van het Franse Saviem voor de bouw van bestelwagens met een laadvermogen van 2-3 ton. Deze wagens werden ook al verkocht als MAN of Avia en zo werd ook Alfa een van de bedrijven die wel iets zag in dit wagentype.

Doorontwikkeling van deze wagens was de Daily die men samen met Fiat en Saviem ontwikkelde. Toch liet Alfa op enig moment het bedrijfswagen/bussegment helemaal los en concentreerde zich op personenwagens waarmee het haar naam extra kon versterken. Maar in mijn korte overzicht heb ik toch even wat aandacht kunnen geven aan hun soms zeer succesvolle andere takken van dienst. In de hoop dat de lezer er iets van opstak…. (Beelden: Internet)

Fokker’s succesnummer…

Fokker’s succesnummer…

Veel mensen hebben bij de naam van vliegtuigbouwer Fokker al dan niet parate herinneringen. Voor mij startten die op het moment dat ik me wat ging verdiepen in de wereld van de luchtvaart. Fokker als bouwer van veel jachtvliegtuigen voor de Duitse Keizerlijke Luchtmacht in WO1. Of Fokker als belangrijke pijler onder het succes van KLM voor WO2. Na de oorlog, Anthony Fokker zelf overleed al in 1940, ging zijn bedrijf verder en bouwde succesnummers als de S11 trainer, S14 straalmachine, maar zeker ook de F27 Friendship (770 verkocht) en F28 straalmachine.

Latere doorontwikkeld tot de moderne Fokker 50, 70 en 100. Nog steeds hebben die Fokkers een goede naam. En die dankte het bedrijf met name aan haar vooroorlogse periode. Fokker bouwde in die jaren verkeersmachines die baseerden op een technische handigheid. Een buizenframe, daarover heen linnen of hout en een houten vleugel die heel slim bovenop de romp was bevestigd.

Het bleek een duurzame constructie die lang werd toegepast. Ook op de 1-motorige F-VIIa, een passagiersvliegtuig dat al snel populair werd, ook bij KLM, maar op langere afstanden toch wat te kwetsbaar omdat die ene motor net te weinig betrouwbaar was om zonder pech grote vluchten te maken. Op verzoek van haar klanten hing Fokker toen twee extra motoren onder de hoge vleugels en ineens was een totaal ander vliegtuig geboren.

De F-VIIb-3m die meteen kon rekenen op veel belangstelling van KLM maar ook maatschappijen uit andere landen. De machine was zo populair dat hij een tijdlang gold als norm op passagiersgebied binnen de luchtvaart. Licentie-contracten werden verstrekt in de VS, Engeland, Belgie, Frankrijk, Polen en Tsjecho-Slowakije. En voor een vooroorlogs type was de F-VIIb-3m daarmee een wereldwijd succesnummer. Zelfs militaire varianten werden er uit ontwikkeld al dienden die meestal als trainer of vervoer voor officieren.

Tot in Nederlands-Indie en Australie werden deze Fokkers benut en ze bleven dik 20 jaar in gebruik. Daarna werd de Fokker ingehaald door moderner types als de Douglas DC-2 die van metaal was gebouwd. Neemt niet weg dat we best trots mogen zijn op dit verkoopsucces van een puur Nederlands product. Fokker zelf ontwikkelde steeds weer nieuwe machines die het basisprincipe trouw bleven maar wel groeiden in omvang en prestaties. Maar het succes van haar zevende verkeersmachine kon men nooit meer evenaren in die periode. Het boek Fokker F-VII-3m van Harm J Hazewinkel inspireerde mij bij het lezen over dit eerste wereldsucces van het bedrijf. Het is een fraaie geillustreerde uitgave van Vliegende Vleugels en en kent ISBN Nummer: 978.90.808868-4-1 en kostte indertijd 15 euro nieuw. Geld meer dan waard…. (b eelden: archief)

Goede voornemens…

Goede voornemens…

Nadat ik alle medebloggers en lezers bij deze mijn goede en wel gemeende wensen voor 2024 heb doen toekomen ga ik over op dat wat veel mensen allemaal op een lijstje hebben gezet als goed voornemen voor dit nieuwe jaar. Alsof we van de ene op de andere dag een knop kunnen omzetten waardoor we ineens gezonder gaan leven, anders gaan denken of gedrag vertonen dat eergisteren nog compleet anders was. Je moet wel een idealist zijn wil je daarin kunnen geloven.

Ik ben zo niet. Realisme is me niet vreemd en ik weet dat er na een paar dagen al sleet zit in die voornemens. Als je echt iets wilt veranderen doe het dan op 1 juli of zo. Grote kans dat het dan wel lukt. We zitten nu nog in de flow. We eten de restjes op van de afgelopen feestdagen, vinden het zonde om die open flessen met een halve liter van dit of dat weg te gooien, en of we nu vandaag of morgen beginnen in de sportschool…..whatever!

Daarbij is het vast slecht weer dus komt van hard lopen ook niks en als de fiets nat wordt gaat hij roesten. Nee, gewoon doen wat je altijd al deed en bij jezelf blijven. Toch het beste…. Maar ja, de idealist vindt dat niet natuurlijk. Die wil de wereld van vooral anderen veranderen. Die kocht nieuwe lijm om zich (als het wat beter weer is…) vast te plakken aan de snelweg, eet geen vlees meer maar gras, vindt dat het democratisch proces ondergeschikt is aan de persoonlijke wens (eis) om te komen tot een maatschappij naar Maoistisch model. Tja, ook dat kunnen ‘goede voornemens’ zijn, al vind ik ze dan abject of idioot. Ieder zijn ding, mits ik er geen last van heb. Zelf ga ik voor een voortgang van dat wat me interesseert, opdat het leven niet saai verloopt. Altijd hetzelfde is ook niet alles. Daarbij gewoon door met hen die om me geven en ik om hen. Dat hoeft echt niet anders. De wereld kan ik niet verbeteren. De levenservaring heeft me dat wel geleerd. Dus maak ik me daar niet zo druk over. Tot het me persoonlijk raakt of dwars zit. Dan kom ook ik in actie. Of dat dan een goed voornemen is?? We gaan het zien…. Tot verder in dit nieuwe jaar mensen….we houden blogcontact……. (Beelden: archief)