Een fysieke scheiding tussen culturen is iets wat we allemaal kunnen bekijken als we eens in onze al dan niet directe omgeving rondkijken. Niemand zal zich verbazen over het feit dat er heel andere mensen wonen in Wassenaar dan in pakweg Oude Pekela, maar dit soort scheidingen der geesten kom je ook al tegen in de grote steden. Tijdens de afgelopen Koningsdagen aan het einde van april maken wij dwars door de stad lange wandelingen om zo de feesten en vrijmarktjes te bezoeken maar ook te zien hoe groot het onderscheid is tussen hen die in bepaalde buurten wonen.
Zo is er een Amsterdam-Oost een enorme scheiding tussen wat er zoal in de Watergraafsmeer woont en de letterlijk hoger gelegen arbeiderswijken van oud-Oost. In de ‘Meer’ wonen veel Yuppen in fraaie huizen en appartementen waarvan de waarde veel ver boven de miljoen euri uitstijgt. De manier waarop men hier het oranjefeest viert is altijd sfeervol, beetje alternatief, maar ook echt gezellig. Kom je boven de Ringvaart loop je door Klein-Marrakesh en is het lastig om nog een Nederlands gezicht tegen te komen. In het chique Zuid gaat het net zo.
De daar woonachtigen spreken een andere taal, en dan bedoel ik dat ze veelal met meel in de mond Nederlands praten. Daarnaast hoor je veel Engels, Japans, en zie je aan de ‘handel’ dat men zichzelf vooral antiekhandelaar waant. Vuilnis wordt hier niet verkocht. Daartoe ben je in Oud-Zuid in die oude buurt van de Pijp en zo meer welkom. Waar je weer vooral Surinaamse, Marokkaanse of Turkse mensen tegenkomt. Andere mensen, andere sfeer, maar zeker niet minder gezellig. Oranje verbindt de culturen. Ook als er veel onderscheid is in inkomen en studie. En ik ga er zonder meer vanuit dat dit voor ons hele (kleine) land geldt. Mensen zijn een product van hun afkomst, opvoeding of opleiding. De een koopt een huis voor een miljoen, de ander is blij de huur van deze maand te kunnen betalen voor een appartement van 50m2. Maakt niemand minder hoor. Leuk was ook dat ik in die dure Watergraafsmeer twee aardige jonge vrouwen hoorde praten met elkaar. De een had vroeger in deze buurt gewoond. Maar zou er nooit meer terug willen. Want die straten…. Ze woonde nu in het Gooi, was goed getrouwd en had vrij uitzicht op alle groen daar. Ze oogde als knap, jong, blond en reed vermoedelijk in een Tesla. Normen en waarden, het gevoel dat je je kunt verheffen boven je oude woonbuurt. Ook al zijn de huizen in haar oude buurt vrijwel net zo duur als in datzelfde Gooi…. Het kan verkeren…(Beelden: Prive)
Nog zo’n plek die we wel kenden van naam maar nooit eerder bezochten, Heusden! Vestingstadje aan de Bergsche Maas. Klein, er wonen slechts 1500 zielen, maar met een centrum dat je echt eens gezien moet hebben. Plaats met een geschiedenis ook. En die geschiedenis gaat ver terug. In het gemeentewapen zelfs tot in de tijden van Alexandrië en haar koningin Catherina. Heusden zelf dateert ergens uit de 8e eeuw. De plaats zou in 829 na Christus door de Noormannen zijn verwoest. Deze noeste Scandinavische strijders trokken vaak met hun schepen tegen de stroom in de rivieren op in onze lage landen en roofden, verkrachtten of verwoestten alles wat ze tegen kwamen. Vandaar dat in de 12e eeuw een kasteel te vinden is op deze plek. Strategisch gelegen. In de rug Brabant, aan de overkant van de rivier Holland en verbindingen met het Graafschap Kleve. Maar door deze positie ook interessant voor de diverse toenmalige krijgsheren om in te nemen.
Hertog Jan van Brabant deed dat al in 1279. Tachtig jaar later werd Heusden met alles erop en eraan verkocht aan het Graafschap Holland en bleef het onderdeel van dat belangrijke gewest. Heusden werd intussen getroffen door flink wat rampen. In 1569 via een belegering die werd uitgevoerd door de Spanjaarden. Die verwoestten Heusden opnieuw. De stad werd meerdere keren getroffen door de pest. Ook niet fijn. En in 1572 brandde de boel ook nog eens compleet af. Later was het weer raak toen de heropgebouwde stad samen met het kasteel werden getroffen door de bliksem en weer werd verwoest. Daarna bouwde men een vesting om de stad heen die heel lang standhield tegen vijanden van buitenaf. In de Tweede W.O. trokken de Duitsers echter door Heusden heen en bliezen delen van de omwalling op, net als het stadhuis en de twee kerktorens. De tactiek van de verwoeste aarde. In 1968 is men begonnen om het oude stadje en de wallen er omheen stevig op te knappen.
Terug te brengen naar haar oude luister. Een stevige klus, want de boel was best in verval geraakt. Die restauratie duurde 40 jaar, maar is nu afgerond. En het resultaat mag gezien worden. Terwijl wij er waren regende het gestaag, maar dan zie je toch nog wel wat een mooi stadje dit is. Het verkeer wordt er via een verkeersplan door de straatjes geleid. Je kunt er prima wandelen, er zijn havens, leuke bruggetjes, uitkijkpunten, molens enz. enz. Stel je van het winkelaanbod niet te veel voor. Dat is er vrijwel niet. Maar voor wie houdt van de vaderlandse geschiedenis is dit zowat een verplicht nummer. Wij komen hier zeker nog eens terug bij mooier weer. Het maakte nieuwsgierig. Altijd een goed teken als je ergens komt waar je wel veel over hoorde maar nooit eens binnen reed. Dat gemis is nu weg….
Altijdmijnmening 