Contra-evolutie

In de afgelopen periode waren er weer wat selfiedames in de media te vinden die meenden dat het tijd werd om de klok terug te draaien naar de tijden van voor de verzorgingsevolutie. Omwille van aandacht of ecologische gekte besloten zij dat wat de Schepper had bedoeld als bescherming van oksels en overige delen van het menselijk lichaam, niet meer te verzorgen of te verwijderen maar er juist weer flink mee te koop te lopen. Tegen de modetrends in. Maar je valt er wel mee op en dat lijkt me, ondanks de aandacht die de dames zochten, toch een tamelijk slecht signaal. Beharing die overal uitsteekt, onverzorgd is en bijdraagt aan het simpele feit dat bepaalde bijna uitgestorven diersoorten als schaamluizen weer in de pootjes wrijven van genoegen lijkt mij niet passen in een modebeeld anno 2019. Ik ben er niet van, ik heb dat in het verleden nooit onder stoelen of banken gestoken. Voor sommigen is het ultieme uitingsbeeld van ‘volwassen zijn’ dat je de jungle onverzorgd toont aan de goegemeende om je heen. Sommige culturen vinden dat wellicht prachtig, ik niet. En gezien het aantal lasersalons waar je ook terecht kunt voor wax/harsbehandelingen ben ik kennelijk en gelukkig niet de enige. Tuurlijk, als je valt op oermensen heeft het nog iets. Vroeger was de geur van ongewassen lijven voor beide sexen vaak ook een groot genoegen.

Maar we leerden sindsdien dat esthetiek iets anders anders is dan struiken of stoppels op zichtbare plekken. Kaal op veel plekken staat er tegenover, ik snap dat niet iedereen daar van is, maar onverzorgd door het leven? Toch ook niks? Ik gun de meiden die de oksels en meer zwart begroeid laten hun lolletje hoor. Ze vinden vast partners die als Tarzan of Jane door het leven gaan en van liaan tot liaan een weg banen naar ultiem geluk. Maar ik ben er (nogmaals) niet van en zal er verder geen blik meer op richten. Zoals ik in mijn vorige blogverhaal al aangaf ben ik ook niet van het bakken. Maar uitgegroeide haarbossen zouden me zelfs misselijk maken als ik dat op het strand of elders tegenkom. Hou de boel binnenboord, show er niet mee en we blijven vrienden. Heus! En die 95% van de mensheid die wel iets snapt van tonderen, ontharen en verzorgen….ik ondersteun die evolutie. En dank u voor het inzicht richting uw medemens…..:) (Beelden: Internet)

De X van X-benen…

Met die letter X is het best lastig om er een begrip aan vast te knopen dat ergens over gaat. Dus doe ik dat maar niet. Ik ga het hebben over een intrigerend onderwerp. De loop van mensen in relatie tot de stand van hun benen. Meer speciaal hun looptechniek. Daartoe moet je wel even een studie maken van die wijze van lopen en ik ben daar nogal goed in. Al eens eerder schreef ik een blogje over dat lopen van ons mensen op twee benen. Een wonderlijke constatering eigenlijk. Zijn mensen wel gemaakt om op die twee onderste ledematen te lopen? Je zou zeggen van niet. Voortbewegen is een betere term. De een doet dat als een zeeman met uit elkaar staande voeten die vreemde bewegingen maken tijdens dat loopproces. Maar de meest voorkomende is toch het type X-been wat ik voor de kop van dit verhaaltje bedoelde. Waarbij de knietjes dus dicht tegen elkaar aan zitten en onder en bovenbenen op een of andere wijze uit elkaar staan.

Dat type mens loopt heel anders dan die zeelui. Ze zijn ook zelden in staat deel te namen aan sporten als hardlopen of voetballen. De stand van hun benen maakt dat ze niet snel genoeg zijn. Dus doen ze aan schaken of pakweg biljarten, maar dat zware fysieke werk is niks voor ze. Ook bij vrouwen kom je dit type benen veel tegen. Het zorgt voor extra slijtage van de hakken en zolen van hun schoenen en het zijn die types die zelden of nooit pumps dragen, ze zwikken er domweg bij door de enkels. Nee, sneakers en andere sportieve schoenen maken dat ze nog een beetje netjes door het leven gaan. Panty’s of kousen slijten door het langs elkaar wrijven, en ze zijn vaak eerder vermoeid door het lopen of wandelen. X-benen komen meer voor dan je denkt.

De vraag is maar waardoor dat komt. Is het iets wat je in de genen meekrijgt? Ik heb er geen idee van hoor. Maar jou zou het wellicht kunnen (af)leren? Dat moeten experts me maar eens trachten uit te leggen. Overigens is dit verhaaltje geen waardeoordeel over X-beners hoor. Zitten heel lieve en aardige tussen. En als ik ze niet ken kijk ik ze wel altijd met belangstelling na. Mits ze natuurlijk van die vrouwelijke soort zijn waar het zelfs nog iets mystieks heeft. Of zou dat komen omdat ik verder weinig kritisch aankijk tegen de achterkanten van de dames? Dat zal het vast zijn. Verder is deze observatie slechts bedoeld als een ironisch kijkje op ons loopgedrag en zijn er geen wetenschappelijke waarden of claims aan verbonden. Maar ben wel benieuwd waar jij, liever lezer(es) toe behoort. Zijn er ook mannequins onder jullie die de speciale modellenloop toepassen die hen is aangeleerd? Ben zo benieuwd….

 

 

Rokjesdag

1912 - jurkenAls het weer een beetje beter wordt, de temperaturen stijgen, komt die dag waarop vooral de jonge dames zich weer van hun mooiste kant laten zien dichterbij; Rokjesdag! Dan pas weet je dat de natuur onzichtbaar haar werk doet en het uitzicht aantrekkelijker wordt. Gek is dat. Het begrip rokjesdag stamt van Martin Bril, de veel te jong gestorven journalist en auteur die net als ik bijna opgewonden raakte als de dames de broeken thuis lieten, en eindelijk de benen weer eens lieten zien. Nu is het wel zo dat rokken meestal niet meer van de oersoort zijn of worden gebruikt zoals ze ooit waren bedoeld. Nee, laag over laag moet het zijn, dus onder die rokken worden nog steeds panty’s gedragen of een legging dan wel een maillot. Die benen moeten heel lang wachten om zich in het zonnetje te koesteren aan diens warmte. Vertrutting is nog steeds een heikel onderwerp.

675830569053390257Hele volksstammen hebben een gruwel aan die blote vrouwenbenen. Alsof dat het ultieme bewijs is voor het bestaan van een duivel of zo. Bedenk maar eens dat in bepaalde christelijke kringen een rok weliswaar is voorgeschreven, maar dan wel een die reikt tot op de enkels van de draagster. Alles wat daaronder verkeert is ongeschoren, enige opsmuk of verzorging is de ‘Heer’ een kwelling. Kletskoek natuurlijk. Maar ook bij de moslims is men afkerig van deze vorm van openbaarheid van ledematen. Tenminste als het vrouwen betreft. Nu ben ik nog wel gevoelig voor de argumenten van of rond het klimaat. Bij 15 graden kan het nog best fris zijn met blote benen, maar om bij 35 graden een vrouw te verplichten zich helemaal af te dekken is mij een brug te ver. Het past niet in onze cultuur.

mQBecnKt53A7ogHDC4D81QWelk geloof of cultuur hier ook tegen is. Hollandse meiden en vrouwen moeten zich kunnen uiten op dit punt en het geeft ons mannen ook een duidelijk signaal; de lente is begonnen! Nu is er ook niets mis met een mooie dame in een strakke jeans hoor. Dat nog liever dan die lange rokken of jurken die alles verhullen. En dat lentegevoel moet je toch ergens vandaan halen. Als het daar om gaat geloof ik dus meteen in de scheppingsverhalen waarin Adam en Eva hun naaktheid niet verborgen, maar toonden. Niks mis mee. Maar die leefden ook niet in Nederland natuurlijk. Was hier veel te fris en dat wist die Schepper ook wel. Die koos voor de woestijnen van het Midden Oosten. In een oase was het paradijs. Naakt, omdat het zo hoorde. Het ging daar pas mis toen men ineens rokjesdagen kende. Want dat was het einde van alle moois en natuurlijks. Met dank aan die geloven en culturen die bang zijn voor het vrouwelijk schoon…..

Overname en bevestigd vooroordeel…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA‘Hoi……Margreet’…..De vrouw naast ons in de redelijk lege wagon van de gele rups op weg van Eindhoven naar Amsterdam via Utrecht startte een reeks van gesprekken waaruit wij konden opmaken dat zij niet bepaald met een geluidsdemper op haar mond was geboren. ‘Ja, ik zit nu in de trein en wilde je laten weten dat ik heel veel heb gehad aan jouw cursus ‘Leer met jezelf omgaan’. Ik voel me veel sterker dan ik was en ik moet zeker even naar dat ‘Self-destruct-termination-by hand’ handboek van jou kijken. Ik ben er echt van opgeknapt.’ Daarna volgde van de andere kant van de smartphone kennelijk een reeks adviezen, want de dame naast ons aan de andere kant van het gangpad knikte instemmend en gaf af en toe antwoord in de zin van ‘aha’ of ‘ja…uh…’. Toen de kennelijke goeroe aan die andere kant van de lijn so te horen aan het eind van haar Latijn was, ging de dame naast ons verder. “Ja, ik ga zo even naar de tuin, moet nog wat werk doen en dan spreek ik graag even af voor een assessment over wat ik nu zelf aan die coaching van jou heb gehad’. ‘Uh, ja, dank je wel en we zien mekaar….doei’. Ik keek even naar haar. Ze was een jaar of 45, oogde wat tuttig, haar kapper was duidelijk al een tijdje geleden gestopt met werken en op haar benen had ze voor zover ik het kon zien o.a. sporen van spataderen. Ik had mijn mening daarbij direct klaar. D66-type met een veel te groot en ijdel zelfbeeld, dat alleen via allerlei vage cursussen enige invulling kreeg. Het volgende telefoontje was dan ook een verrassing voor me. Ze belde ene ‘Willem Jan’. En dat gesprek ging in eerste instantie over een overname. Kennelijk was zij een soort van intermediair op dat gebied en zo gaf ze luid sprekend allerlei relevantie informatie door aan de man die haar verhaal aanhoorde. Over hoe om te gaan met aandeelhouders, met de OR, met juridische zaken. ‘Maar, het komt echt goed hoor, dat voel ik gewoon aan…ennuh…..maar…….ik wou maar zeggen…..nee, dat zie je……’. Het gesprek kantelde. Ze was de regie ineens kwijt. Ik merkte dat aan die korte interrupties en de steeds langere luistertijd van de dame die uit haar assessment-coaching kennelijk toch niet zoveel had geleerd om van zich af te bijten bij een beetje tegenwind. Na ruim een kwartier kwam er een eind aan het verhaal. Ik had het blad in mijn handen nog steeds niet echt gelezen. Zat alleen maar mee te luisteren en te observeren. Op Utrecht C.S. stapte ze uit. Pakte haar opvouwbare fiets uit de ruimte van de wagon bij de in- en uitgangen en liep met lichte tred naar de roltrappen vanaf het perron. Ik meende dat ik zwarte haarstoppels op haar benen zag, en wist het zeker. Beetje een tutje, maar wel een die meent dat zij in haar eentje een overname kon regelen. Met steun van Margreet en haar biologisch geteelde groenten uit de moestuin. En bedacht me ook dat ze bewust van Groen-Linkse origine zou kunnen zijn. Zo weinig realisme en totaal geen gevoel voor hoe het hoort in een trein….Kan niet anders.