Sommige mensen, ook in onze vriendenkring, weten alles te verpatsen via Marktplaats of soortgelijke platforms. Ons lukt dat maar zelden of nooit. Nou ja, als je gek bent op onderhandelen tot op de laatste tien cent, gekken aan je deur wilt krijgen dan wel afspreekt met mensen die vervolgens niet op komen dagen. Nou daar hebben wij geen trek (meer) in. Dus als we zaken hebben die nog te goed zijn om als afval te dienen brengen we die veelal naar de kringloop of bellen die lui op om het spul even te komen ophalen. Zo ook toen we onlangs de melding kregen dat we onze nieuwe zitbank mochten verwachten op een bepaalde datum (zie blog 23-4jl) en we dus onze oude trouwe driezits zitbank (2.20mtr breed) die ons en ons bezoek een kleine 9 jaar had gediend moesten opruimen voor die nieuwe zou arriveren.

Als je al iets afvoert naar de KLW is dat natuurlijk veelal niet splinternieuw. Los van de transportkosten koopt men bij die zaken in tegen nul tarief en zou je denken dat ze er blij mee zijn. Immers, wij komen ook wel eens in die winkels en zien dan dat men aardige prijzen weet te vragen voor artikelen die best wel een schoonmaakbeurt kunnen gebruiken. Maar goed, wij belden dus met een kringloper die niet te ver van ons woonadres gevestigd is. Men wilde die bank wel hebben, driezitter, grijze stof, kon en kan wat hebben en in goede staat. Dag later kregen we een mail. ‘kunt u even foto’s maken van de bank, dan kunnen wij even kijken of hij acceptabel is’. Vreemd.

Maar goed, wij foto’s gemaakt en doorgestuurd. Halve dag later de bevestiging. ‘Wij komen hem over drie dagen halen’. Prima geregeld dus. Zo leek het… Op de dag van afspraak de bank helemaal schoongemaakt, stofzuiger en borstel er over heen, hij zag er weer als nieuw uit. Maar toen moest hij nog het huis uit. Wij samen een poging gedaan het omvangrijke ding door de kamerdeur uit zijn vertrouwde plek te krijgen. Dat ging niet. Nadenken over hoe wel… Presley, onze grootste kater nam meteen plaats op de leuning van de bank en demonstreerde dat hij die bank als ligplek niet kwijt wilde. Nadat we die hadden bevolen op te stappen, slim als we waren, via de tuindeur, en dan via de keuken weer naar binnen, door de gang heen en dan naar buiten via de voordeur. Daar opgesteld, zeil er overheen (je weet maar nooit in NL of een vogel dan wel de regen ineens besluit zich over de bank heen ….). Toen die lui van dat tweedehands bedrijf er waren haalden we het zeil weg. De chauffeur keek naar de bank en zei…’maar er zit een vlek op’…Huh? Vlek? Waar dan? Nou ik zag hem uiteindelijk ook, aan de voorkant. Nu was dat de kant die nog wel eens wat zonlicht krijg in de zomer…zou verkleuring kunnen zijn. Na wat gehakketak namen ze hem toch mee. Anders dan wij deden, optillen, schuiven, haalden zij een karretje uit de wagen en zetten de bank daarop. Ik vond ons als gevers toch een stuk stoerder gezien de verrichte inspanningen. Bank was weg en wij moesten improviseren met wat stoelen tot de nieuwe meubels kwamen. Toen die eenmaal stonden zijn we de volgende dag toch eens naar die kringloopwinkel gereden. Had men die bank al in de verkoop? Ja hoor, prominent in hun showroom. Mooi prijskaartje, geen vlek te zien. Nog steeds niet…. Voor net 100 euro te koop….wel zelf meenemen….. Ik wens de volgende bezitters er veel plezier van. Net zoals wij hadden. (beelden: Prive)