Onlangs hoorde ik over een onderzoek van een of andere Nederlandse universiteit waaruit bleek dat veel jongeren een sterk negatief zelfbeeld kennen.
Met name jonge meiden zijn voor 60% ontevreden over wat zij in de spiegel zien. Opmerkelijk want juist jonge mensen zijn natuurlijk mooi van zichzelf. Ze glanzen, alle fysieke onderdelen functioneren probleemloos, ze verzorgen zich nog goed en eten macrobiotisch vanuit overtuiging. En toch… Wat is het referentiekader waaraan men zich spiegelt op die jonge leeftijd? Ik vrees veelal de verkeerde types. Mensen die zich bijna prostitueren op internet met zelf gemaakte vlogs of zoiets. Podcasts waarbij die modellen zich laten zien in een ideale omgeving en outfit. De gemiddelde kijkster meent dan dat haar borsten of buik te dik of te klein zijn, dat jeugdpuistjes slechts hen treft en dat ze ook een scheef gegroeid gebit hebben. Het verkeerde voorbeeld dat onzeker maakt e n soms zelf zeer ongelukkig. Ik vind dat erg.
Was ik er ooit zelf zo mee bezig? Niet echt. Maar ik ben dan ook van de andere sekse natuurlijk. Goed, ik had melkboerenhondenhaar waarmee weinig viel te beginnen, maar voor de rest zat alles op de juiste plek, waren die vroegere puistjes niet echt lang een punt van zelfkritiek en vond ik werken en studeren belangrijker dan het zelfbeeld. De meiden vielen niet in bosjes voor me, nou ja, dat zou nog wel komen, maar het was ook een andere tijd. Seks uit den boze en als je er al aan toegaf dan toch vooral heel voorzichtig. ‘Moeten trouwen’ was een gruwel. Ik weet nog dat ik tot op het strand met overhemd en stropdas was uitgedost. Dat hoorde zo (..) en je gaf dus meer om nette en schone kleding dan om andere dingen.
De spiegel was meer een toevoeging voor mijn moeder, ik zelf keek er slechts in als de das recht moest zitten. Ongelukkig was ik in ieder geval zeker niet door het spiegelbeeld. Later kwam ik nog wel eens mensen in mijn leven tegen die dat wel kenden. Doodongelukkig met hun uiterlijk. Altijd op zoek naar iets wat dat uiterlijk kon verbeteren. En sommigen zijn er nooit mee gestopt. Shoppen tot ze omvallen, make-up in tientallen potjes en doosjes, schoenen in zoveel soorten dat een beetje winkel zich er niet voor zou schamen. Elke modetrend volgend. Nou, het is aan mij voorbij gegaan. Liep er altijd in heel laag tempo achter aan. Alleen dat haar was een dingetje. Dat doorliep wel wat veranderingen. Bewust ook. Van de kuif met de scheiding tot krullen die ik gewoon kocht, daarna een gemillimeterde kop en nu de coupe Gillette. Ook al omdat ik dat makkelijk vind. Nee, aan mij is dat ongelukkige zelfbeeld niet blijven kleven. Maar daardoor heb ik wellicht ook wat medelijden met hen die daar wel onder lijden. 60% van de meiden! Woow. Best een groot deel dus. Zou daar ook deels de vertrutting vandaan komen? Zo bang voor het eigen lijf en het falen daarvan dat bloot geven niet meer kan of mag? Wat hadden wij het voorheen dan eenvoudiger….:) (beelden: Internet/archief)
Altijdmijnmening 
Je was goed af.
Ik weet dat ook toen veel hongeren onzeker waren van zichzelf. Maar het verschilt waarschijnlijk, de een of de ander.
Karakter en schoolsoort zullen ook meespelen. Ik hoef maar terug te denken aan de meisjesscholen.
LikeLike
…jongeren…
LikeLike
Ik trok me er als jong mens weinig van aan. Had wel de neiging heel veel kennis tot me te nemen om zo de concurrentie te snel af te zijn. Met mij kon je ook ergens over praten, nog, terwijl anderen met de meiden vooral lagen te rollebollen. Maar dat laatste gaat snel over, dan komt toch de leegte….:)
LikeLike
Een beetje onzekerheid hoort wel bij het opgroeien, héél erg onzeker was ik niet maar echt mooi vond ik mezelf ook niet. Maar in dié tijd kon je met kleding nog vrij eenvoudig het ideaalbeeld een beetje helpen. Goede taille accentueren met een zwierige rok, niet al te kort zodat O- of x benen niet opvielen. De kleding paste maar zat niet aan het lichaam geplakt zoals bij de huidige jeugd. Niéts is er te verbergen, iedere ongelijkheid, ieder rolletje of het gebrek aan mooie lijnen is genadeloos zichtbaar. Leuke dat modebeeld voor een jong perfect figuurtje maar helaas loopt iederéén ermee, zonder iets te doen met de zelfkritiek die ze dus blijkbaar wél hebben.
.
LikeLike
Het is juist die strakke mode die zorgt dat de dames met meer dan maatje 34 menen dat zij falen op elk terrein en zichzelf dan te dik, lang of kort vinden. Daarmee start dan de race naar de bodem. En die win je zelden. Zelfs niet met de mooiste kleertjes…
LikeLike
Ook met maatje 34 kun je onvolmaaktheden hebben, daarentegen kun je maat 40 heel goed een perfect geproportioneerd figuur hebben. Maat zegt minder dan proporties.
LikeLike
IK vrees wel dat iemand met maatje 40 wellicht er goed aan doet om niet alsnog iets aan te trekken dat bij maatje 34/36 welllicht n og leuk of lekker staat maar daarboven net even te veel onder druk komt te staan. Ik heb overigens niets tegen strak wat sexy is uiteraard…
LikeLike
Zoals ik al zei, proporties moeten kloppen, en dat kan voor een vrij lange vrouw met maat40 héél goed in orde zijn.
LikeLike
Uiteraard hoor….geen verschil van inzicht…
LikeLike
Ik denk dat wij ook wel onzeker waren, op zijn tijd, maar we werden niet zo beïnvloed door foto’s die zo “geshopt” zijn dat er niks meer van het origineel is overgebleven. Jammer, want inderdaad, jonge mensen zijn van zichzelf al mooi en juist de diversiteit maakt de wereld aantrekkelijk.
LikeLike
Juist het besef dat je als jong mens zo mooi en strak bent als een fotomodel moet bij sommigen nog even indalen. Net als jonge mannen altijd menen dat zij totaal onkwetsbaar zijn en dan van alles doen om dat te bewijzen. Maar eenmaal op rijpere leeftijd kom je er achter dat je ook wel wat risico’s neemt in die tijdfase. Althans…ik wel….:)
LikeLike
Ik heb als fotograaf in het plussize modellenwereld rondgelopen. Wat daar als plussize gezien wordt is nog niet eens de gemiddelde normale gezonde vrouwenmaat. Het is belachelijk. Op tv zie je in reclame steeds vaker vollere vrouwen, maar voor jonge meiden is dat niet genoeg. Het beeld dat alleen slanke meiden iets bereiken moet drastisch op de schop.
LikeLike
Het is en blijft bijzonder dat we als roll-model nog steeds kijken naar soms broodmagere types met opgespoten lippen, opgevuld borsten en met kleding die bij de Primark niet te vinden is. IK zie het soms voorbij komen op tv en denk dan altijd aan de kreet ‘plastic fantastic’. Als dat je droom is dan is er toch iets mis…
LikeLike
En wisten al die meisjes en vrouwen dat nou óók maar, dan zagen we niet zoveel rampzalig foute inschattingen voorbij komen.
LikeLike
Helemaal eens hoor….
LikeLike