Een van de ergste gebeurtenissen uit mijn jeugd was het bekijken van de film over Bambi. Ik weet nog goed dat mijn moeder ons meenam naar deze film die toen nog in een van de buurtbioscopen uit die tijd werd vertoond. Bambi was een tekenfilm van Walt Disney en beschrijft het leven van een klein hertje. Ergens in dat verhaal gaat er van alles mis in het bestaan van dat arme diertje. Zijn moeder komt om en ik heb daar in mijn kleuterjaren hartverscheurend om zitten huilen. Tot verbazing van mijn moeder zaliger, die dat maar kinderachtig vond. Zelf huilde ze overigens dikke tranen bij de dood van President Kennedy en dat snapte ik dan weer niet, maar dit terzijde. Die sprookjes zitten dus slim in elkaar. Ze zijn een afspiegeling van fantasie en werkelijkheid en bedoeld om mensen een bepaald gevoel mee te geven. Vooral kinderen zijn er gek op en daarom zijn ook de sprookjes die in een geloof of vanuit traditie worden neergelegd vaak voor veel mensen ‘heilig’. Denk maar eens aan Sinterklaas. De associatie die kinderen hebben is toch iets mysterieus als ze denken aan de oude baas die vanuit Spanje met een (veel te kleine) stoomboot deze kant op komt om al zijn vergaarde kapitalen uit te delen aan lieve kinderen.

In feite is hij de ultieme Sinte Maarten (St.Martinus) die om deze reden alleen al in Duitsland wordt bejubeld en daar snoepgoed en cadeautjes uitdeelt op de dag dat bij ons kinderen langs de deuren komen bedelen om dat spul. Die Klaasfiguur is best wat triest. Komt eigenlijk uit Turkije, blijkt zijn kapitaal vergaard te hebben in Spanje en vaart vandaar over de hoge golven naar onze streken. Vergezeld van een paar knechten die tegenwoordig als assistent logistiek manager door het leven moeten gaan om mensen die nooit hebben geloofd in sprookjes tevreden te houden. Na de Sint is het volgende sprookje alweer aan de beurt. Gaan we Kerst vieren. Op christelijke of frisdrank-gebonden wijze. We geloven het sprookje van dat kindje dat in een koude stal werd geboren en daarna de wereld van de zondeval zou gaan redden. Of we geloven weer in die Amerikaanse broer van Sinterklaas die met een door rendieren getrokken slee door de lucht vliegt en ook alweer zijn pakjes door de schoorsteen mikt.

Je zult een huis met alleen stadsverwarming of cv bezitten. Maar goed, het sprookje is goed voor wat warmte, opgewekt bij elkaar, door elkaar. Warmte die past bij de seizoenswende die al bij de Germanen werd gevierd. Omschakeling van donker naar licht. Wij doen dat meestal door overal lampjes neer te zetten of hangen en het ons gemakkelijk te maken. En als we echt in sprookjes geloven constant mee te zingen met al die liedjes die passen bij het seizoen. Tot ook dat niet meer mag van groepen die niet geloven in sprookjes als ze deze niet zelf hebben bedacht. Sprookjes die zijn bedoeld om bij hen het licht aan te krijgen en bij ons uit. Kijk daar vooral voor uit en geniet van de sprookjes die zich nu bij ons afspelen. Opdat u niet net als ik indertijd als klein kind in tranen achterblijft…