Ik ken inmiddels voldoende mensen om een beeld te kunnen vormen van hoe sommige families in elkaar zitten. Soms als hecht verband met onverslijtbaar cement tussen de diverse lagen. Van links naar rechts en van oud naar jong. Prachtig en warm makend. Maar ik maak ook wel mee dat men elkaar binnen een familie de tent uitveegt. Niet voor niks is een programma als ‘Het Familiediner’ van de EO zo’n kijkhit.
We willen als nieuwsgierig mens soms graag zien dat het ook bij anderen niet altijd zo gaat als gedroomd of verwacht. Het minste of geringste dat niet bevalt wordt opgeblazen tot een rel die mensen jaren uit elkaar houdt. Ik heb het al eens eerder in ander verband beschreven. Onze vroegere familie bestond uit wonderlijke lagen verkeerd geleverde stenen en cement. Het was (ook door scheidingen) zo gecompliceerd dat ik soms de constructie van het hoe en wat kwijt geraakt was.
Het maakte ook dat de liefde in die eerste levensjaren niet over de plinten liep en dat voelde je al bij binnenkomst in ons toenmalige huis. Van onverwachte bezoeken moest zeker mijn moeder niks hebben en met haar eigen directe familie had ze weinig tot niets. Aan de andere kant van de familie (ik had een natuurlijke pa en ook een leasevader) ging het er ook niet meteen liefdevol aan toe. Waar sommige kinderen daarnaast liefdevolle herinneringen koesteren aan hun grootouders, ik had en heb dat niet. Het was pas bij de intrede in de familie van vrouwlief dat ik dat soort gevoelens voor mijzelf ontdekte.
Verrek, het kon binnen familieverband best wel leuk zijn. Een uitvinding. Later, ik was al hoog en breed de deur van het vroegere familiehuis uit, zette ik als een bekwaam architect mijn eigen familie in elkaar. Veelal ook via vrienden…. Echte….Die zijn ook zeldzaam heb ik door de jaren ontdekt. Verder is er weinig meer over te vertellen. De meeste familie in de zin van bloedverwanten letterlijk uitgestorven of achter de horizon verdwenen. De leeftijd zorgt vaak voor opruiming. De herinneringen blijven. Soms zijn die heel plezierig, gek genoeg koester je als (jong) mens de dingen die goed gingen, de minder fijne dek je af onder een denkbeeldige betonnen plaat. En dan kan het zijn dat daar bij de opruiming per ongeluk ook wat fijnere herinneringen onder zijn verdwenen. Kortom, koesteren als je behoort tot een van die best unieke hechte en liefdevolle familieverbanden. Ik kijk er altijd met plezier naar. Net als naar dat deel van de familie wat ik als ‘eigen’ omschrijf maar zeker ook een gevolg is van eigen regie, aannames, integratie, acceptatie en adoptie. Voeg daar een laag aan toe van meer dan geliefde huisdieren en de nodige interesses en de Meninggever voelt zich gelukkig en is dat oprecht ook. Warmte en liefde moet je ook zelf afgeven. Kost soms moeite, maar het is ook nodig. Voor iedereen…. (beelden: archief)
Wie in vroeger tijden niet deed of uitsprak wat de machthebbers van hen wilde of afdwong, kon rekenen op vervolging en eventuele banvloek. In dat laatste geval was je niet meer welkom in de kerken en wist je zeker dat het Hemelse rijk later niet voor jou beschikbaar was. Een dwangmiddel dat schrik aanjoeg. Wie tegenwoordig andere meningen verkondigt dan een bepaalde elite wil horen, mag rekenen op ongeveer hetzelfde. Maakt niet meer uit wat je verder voor goeds doet of zegt, de politieke en publieke banvloek treft je. Wilders en Baudet sprekende voorbeelden. Opmerkelijk daarbij dat vooral het zichzelf christelijk noemende CDA daarbij een dubieuze rol speelt. Zeker als je bedenkt dat ze als partij niet wil samenwerken met genoemde politici, maar aan de andere kant vrolijk coalities smeedt met het communistische GroenLinks of het anti-democratische D66. De dubbele moraal is stuitend.
Maar ook een persoonlijke banvloek kan een dingetje zijn. Soms kom je dat tegen tussen familieleden. Bert van Leeuwen met zijn geweldige programma (vind ik) ‘Het Familiediner’ moet dan zaken oplossen die soms jaren spelen en waarbij geen van de twee partijen ook maar een kleine stap richting de ander wenst te doen. ‘Mijn deur staat altijd open, maar eerst excuses’ een veel gehoorde kreet. Vaak krijgt de programmamaker het weer voor elkaar om de partijen aan tafel te zetten, maar het gaat ook wel eens mis. De banvloek uitgesproken en geen behoefte meer aan contact. Het blijft schuren. Zeker ook omdat je als mens zou moeten beseffen dat het leven niet oneindig is. Ook al denk je dat wellicht als je 30,40 of 50 bent. Ook opvallend, die conflicten spelen zich juist vaak af in christelijke gezinnen of families waar men toch de normen en waarden van de Heer als uitgangspunt nam of neemt. Vergeving zit kennelijk dan wat minder in de genen. En die genen kom je ook tegen onder vrienden. Soms gaat dat jaren goed, en dan ineens….over en uit. Net als bij partners voor het leven. Gelukkig getrouwd, tot de koek op is en een verliefdheid elders een einde maakt aan de sleurvolle droom die sommige relaties kenmerkt.
Na de scheiding komt de banvloek. Ik maakte dat zelf ooit mee als kind en weet hoe dat is. Gescheiden ouders en een verbittering aan de kant van de ouder die met de kinderen achterbleef. Banvloek het gevolg. Je wordt er niet vrolijker van. Het gesprek aangaan is meestal toch de beste weg. Maar er zijn uitzonderingen. Ik maakte ze vooral werktechnisch mee. Mensen die je zo kwetsen of kapot maken dat je niet anders kan dan de banvloek uitspreken. Nooit meer wil zien, of spreken. Onlangs overkwam me iets wonderlijks. Een van die mensen uit een werkverleden, nog steeds boos makend hoe ik daar werd behandeld, liet ik verder 30 jaar lang compleet met rust. Ik wilde hem/haar nooit meer zien. Te gekwetst, te trots om dat toe te geven, nu voor het eerst. En dan ineens op Linkedin een contactverzoek. Ik kon het eerst niet geloven, maar bleek serieus bedoeld. Nee, ik kan en kon dat niet opbrengen. Dus toedeledokie. Weg ermee. En anderen blijven achter een ban zitten. Geblokkeerd omdat ze beledigende teksten uitten of zo op de persoon speelden dat het niet meer fatsoenlijk was. Of die vriendin die bij haar afscheid zoveel verwijten maakte en zo weinig invoelend bleek dat het bijna verdriet deed. Banvloek. En let op, wie nu verkeerd reageert op mijn verhaal riskeert ook…..Dus doe je best om het leuk te houden. (Beelden: Internet)
Altijdmijnmening 