Maak eens een stedentrip door eigen land en je komt hier links en rechts monumenten tegen. Soms zijn het beelden die passen bij de omgeving. In visserijgebieden kom je vaak in steen verbeelde vissers tegen, ik zag in agrarische omgevingen versteende boeren in allerlei vormen en maten, en als je wat historische gebieden binnen stapt zie je de zgn. ‘helden’ van toen of de bekende vorsten die zich in steen tot in de eeuwigheid laten bekijken. Nu is Nederland niet zo van de herdenkingen of heldenvereringen. Voor je het weet is er weer een of andere actie/pressiegroep die meent dat er op die of die figuur die in de geschiedschrijving van een land een grote rol speelde, best een smetje of meer rust.
Linkse types mekkeren altijd over slavernij of koloniale overheersing. Maar zelfs mensen die in ons eigen land belangrijk waren voor sectoren waar men in die actiekringen een hekel aan heeft worden meteen aangevallen op hun daden. Dat men in de landen waar men graag de eigen inspiratie vandaan haalt veel beelden en monumenten koestert waarmee je goed kunt zien hoe heftig die te keer gingen tegen de eigen bevolking of andere landen knechtten, doet er in de linkse kring niet zo toe. Lenin, Stalin, Mao, allemaal gekoesterd, want tenminste extreemlinks. Dat mag wel, maar figuren uit onze 500-jaar oude geschiedenis van de VOC of zo zijn reden tot actie en protest. Vaten boter op het hoofd die linkse lui.
Zelf zag ik in heel wat landen beelden, monumenten en andere uitingen waarbij lieden werden gekoesterd waar zelfs ik van wist of weet dat ze niet zo fijn in de eigen geschiedenis actief waren. In eigen stad ken ik natuurlijk het beeld van groot schilder Rembrandt op het naar hem genoemde plein. Maar ook dat van Generaal van Heutsz dat tegenwoordig als Monument Indie-Nederland door het leven moet. Dat laatste beeld is wel een voorbeeld van hoe de tijdgeest kan veranderen. Na de officiele onthulling van dat monument in 1934 noemde toenmalig Premier Colijn van Heutsz een man die je mocht vergelijken met Julius Caesar of Alexander de Grote. Hij had namelijk met zijn KNIL een einde gemaakt aan de islamitische opstand in het altijd al als lastig bekend staande Atjeh. Toen het linkse volk daar in de jaren 70 weet van kreeg waren de rapen gaar.
Van protest tot vernieling, van aanslagen op het beeld en allerlei acties werden gehouden om deze moslimhater (..) zijn eerbetoon te ontnemen. Uiteindelijk besloot het linkse college van B en W dat de naam van Heutsz van het beeld moest verdwijnen en een meer neutrale naam aan het overigens fraaie monument gehangen. In veel culturen is een beeld een soort Gouden Kalf. Het past niet bij het geloof daar of de cultuur. Maar zoals al aangegeven, heel wat uitingen van grootheidswaanzin zijn in met name dictatoriaal bestuurde landen te vinden. Zou men daar net zo te keer gaan tegen die uitingen is de kans groot dat men er het leven bij zal inschieten. Niet in ons land. Want Vrijheid van Meningsuiting….Jaja…maar nooit twee kanten van de zaak bekeken. Geldt ook voor van Heutsz. In zijn optreden van toen zat gewoon de opdracht van de regering. Opstand moest onderdrukt. Veiligheid voor de Nederlanders daar vastgelegd. En dat deed hij. Net als de jongens die er later hun dienstplicht moesten verrichten. Wil men wel eens vergeten. Zeker in groepen die wel roepen maar niet wensen te worden opgeroepen. Die krijgen nooit een beeld. Die maken liever selfies…(Beelden: Prive archief)
Het is en blijft bijzonder dat we op 5 mei de bevrijding vieren van ons land in 1945. Tegenwoordig wordt die feestdag verbreed en spreken heel wat politiek geïnteresseerde lieden over ‘vrijheid’ in het algemeen. Als een verworvenheid, als een recht dat vanzelf komt. Gek genoeg leven we nu net in een tijd dat die vrijheid van alle kanten onder druk is komen te staan. Nederland als natie wordt bedreigd doordat we op deze aardkloot moeten samenleven met lieden die nog altijd geloven in voor hen heilige zaken die voor anderen meer lijken op sprookjes uit de verwarrende bloedhitte van de woestijn. Onze wereld heeft daarnaast te maken met dictators die al dan niet met steun van hun eigen bevolking menen dat onze vrijheden een zodanige doorn in hun oog zijn dat ze ons die vrijheden graag zouden willen afnemen. Alles naar het model van de doctrine waarmee die dictatoren hun macht uitoefenen. Denk maar eens aan hoe het de journalisten verging of momenteel vergaat in landen als Rusland, Turkije, Cuba, Egypte, Uganda, Venezuela en zo meer.
Wie tegen de dictator schrijft of spreekt zal daarvoor de prijs moeten betalen. En dat is meestal niet net als bij ons vaak het geval is, een taakstraf of een geldboete. Vrijheid is een verworven recht, maar voor de goede orde, onze vrijheid danken wij aan jongelieden die in 1944/5 onze streken zuiverden van de verschrikkelijke Naziterreur. Britten, Canadezen, Polen, Amerikanen. De Nederlandse soldaten hobbelden daar wat achteraan. De befaamde Prinses Irenebrigade reisde met de oude Koningin Wilhelmina mee, vocht een heel stuk minder hard dan die geallieerden die het vuile werk deden. We danken dus aan hen dat wij vrij zijn. Aan de Amerikaanse atoomparaplu dat we niet onder de voet werden gelopen door de stalinistisch horden en aan de NATO dat we nu alsnog niet met Poetin te maken hebben aan onze westkust of oostgrens. Zeker niet aan onze eigen inzet. Defensie van ons land is van een droevig niveau. In geval van nood zijn we niet in staat onze eigen grenzen te verdedigen. Met dank aan vorige kabinetten is zoveel bezuinigd dat we geen pantservoertuigen meer bezitten, onvoldoende vliegtuigen, weinig bases, te weinig marineschepen en wat we dan nog wel hebben valt bij gebrek aan onderhoud in flinke aantallen rijdend, vliegend of varend uit elkaar.
Kortom, de grote mond rond vrijheid van meningsuiting danken we aan de partners binnen de NATO, niet aan onze eigen inzet. En in ons land plus onze bevolking is nog een groot aantal mensen te vinden die menen dat we die vrijheid best een beetje mogen inleveren als anderen (..) zich daarbij plezieriger voelen. Men bedoelt dan de mensen die hierheen komen om een betere toekomst te vinden, maar die het hier niet zo fijn vinden door al die vrijheden waar men niet aan gewend is. Inleveren die vrijheid dan maar? Voor het grotere belang van een multiculturele samenleving die vooral niet al te Nederlands moet zijn. Dus die taal is niet belangrijk, onze feestdagen vast goed te missen, scholing onnodig en integratie al helemaal niet. Ik vrees dus voor die juist vandaag zo gevierde vrijheid. Omdat er stromingen zijn die er niet mee kunnen of willen omgaan. En dan is grote waakzaamheid geboden. Pas als we dat voor mekaar hebben valt er weer echt iets te vieren. Wat blijft is dankbaarheid. Aan hen die onze vrijheid bevochten. Vast niet met het idee dat we diezelfde vrijheid nu met open armen weggeven aan iedere willekeurige dictator of doctrine die daar om vraagt of dat zelfs van ons eist. De bevrijders draaien zich om in hun graven. Hier of overzee….
Altijdmijnmening 