Vandaag vieren we niet alleen het einde van de katholieke vastenperiode (wat een aandacht gaven al die linkse media daar aan zeg..) maar ook het overlijden van Jezus Christus aan het kruis, zo’n 1993 jaar geleden. Want die arme man ging op 32 jarige leeftijd aan het Romeinse kruis, veroordeeld als een misdadiger volgens het rechtssysteem van de toenmalige bezetter in Judea. Voor hen die niet thuis zijn in de christelijke leer is het vooral een dag binnen een wat langer weekend die wordt ingericht met lekker eten, familie, of de eerste keer naar de camping of het tuinhuis.
Maar voor de christenmens is de dood van Jezus wellicht het belangrijkst evenement van zijn/haar geloof. Immers, Jezus’ lijden, marteling en dood maakten de toenmalige wereld vrij van zonden en zijn volgelingen verspreidden zijn levensverhaal plus dat symbool van zijn dood, het kruis, over de hele wereld. Dat verhaal op zich is ook indrukwekkend genoeg en inspiratiebron voor veel mensen (1.4 miljard mensen geloven er heilig in) om naar de normen en wetten van die religie te leven. Van intens tot ‘vooral op hoogtijdagen’. Een van die hoogtijdagen toch die Pasen. Want er hing iets heel mysterieus om die dagen na de dood van Christus op een koude en kale heuvel in het toenmalige deel van het Midden-Oosten dat nu Israel heet.
Op vrijdag was de man die zich zag als de morele koning der Joden en zoon van God, aan dat kruis gestorven. Hij was van dat kruis gehaald door zijn geliefden en volgelingen en in een graf gestopt dat bestond uit een hol in die zelfde heuvel en afgedekt met een grote steen. Op Paasochtend was de steen opzij gerold, lagen de windsels waarmee zijn lijf oorspronkelijk was afgedekt bebloed en wel in die grot en was zijn lichaam verdwenen. De volgelingen in paniek en radeloos omdat hun ‘Meester’ was verdwenen. Later zou men ervaren dat Jezus ter hemel zou opstijgen en zijn aardse volgelingen vol warmte en liefde zou achterlaten. Tot zover het verhaal van Pasen. In elke christelijke opleiding of opvoeding tot in den treure verteld en toegevoegd aan de algemene ontwikkeling. Een evenement dat vooral warmte opwekt bij de gedachte dat het zo zou kunnen zijn gegaan. En basis voor een wereldwijd verspreid geloof dat intussen in allerlei groepen en secties is opgesplitst. In onze tijd zien we vooral dat Pasen ook het verhaal van de lente is geworden. Paashazen, eitjes, gele kleurtjes, activiteiten (met name op Tweede Paasdag). Maar dat is echt van later datum en bedoeld om de winkeliers en andere ondernemers extra op de been te houden. Maar voor de ware gelovige is het toch met name een serieus te nemen feestdag. En ik wens jullie allen toe dat het een mooie dag en dito weekend zal worden… (Beelden: internet/prive)
Laat de Koning in dit land zijn paleis verbouwen of een door de regering gekocht vliegtuig benutten en je hoort onmiddelijk uit bepaalde kring dat we dat hele koningshuis wel kunnen afschaffen. Want te duur! Een president…dat is het! Zelfde geldt voor de democratie. Voor heel wat mensen ter rechter of linkerzijde van het politiek perspectief is het maar lastig dat aan die andere kant zoveel afwijkende meningen mogen worden verkondigd. Nog erger is het gesteld bij de godsdiensten met een vermenging van geloof en politiek of bestuur. Anders denkenden zijn ongewenst. In feite verlangt men naar een sterke man (vrouwen zijn veelal niet gewenst) die de zaken eens goed regelt hier. Neem van mij maar aan dat uit de geschiedschrijving blijkt dat dictaturen per definitie geen goed nieuws zijn. Dat waren ze al niet in de tijden van de Romeinen of Farao’s.
Een heerser die men als God behandelde en alle democratische spelregels aan de laars of sandaal lapte. In latere tijden kennen we heel wat figuren en systemen die ongekend wreed waren richting onderdanen. En altijd vanuit die ene God, dat bijna autistische geloof in eigen onfeilbaarheid of de angst dat iemand in de omgeving in staat zou zijn de macht over te nemen. Grote voorbeelden genoeg. En heus, ook aan de linkerkant van het politieke spectrum was men vaak net zo weinig invoelend. Denk maar eens aan Lenin en Stalin, aan de Castro’s, Mao, Pol Pot en Chavez, Maduro of de Kimdynastie in Korea! Vele miljoenen verloren hierdoor het leven. We kenden aan de andere kant van dat zelfde spectrum ook lieden als Hitler, Mussolini, Franco en de Japanse premier Tojo die ook heel wat levens op hun konto mochten bijschrijven.
Erdogan en Poetin zijn de moderne equivalenten daarvan en onlangs zag ik in een documentaire over het ‘moderne Turkije’ hoe de angst daar regeert. Wie niet met Erdogan is, is automatisch tegen hem. Een redenatie die geen ruimte laat voor debat of interpretatie. In ons landje vinden we de discussie interessant, we zijn met zijn 18 miljoenen vooral bezig met onze eigen (afwijkende) mening en nemen zelden iets aan van bovendanen of mensen met een andere mening dan die van ons zelf. Vandaar ook de vele politieke stromingen, actiegroepen en belangenorganisaties. Zodra je een dictatuur zou hebben werden die allemaal opgerold kan ik je verzekeren. Zo gaat het altijd binnen die dictaturen. Een enkele God, slechts een partij, een stroming en dat soms gecombineerd. De heldenverering van de oercommunist en massa-knaevelaar Kim Jong Un in Noord-Korea vertelt het verhaal.
Als al die Koreanen ooit nog eens met elkaar door een deur kunnen wordt het extra wennen voor de mensen uit het noorden. Want die zijn al sinds 1948 opgevoed en opgeleid in de communistische doctrine dat de Grote Leider altijd gelijk heeft. En wee degene die daar vanaf wijkt. Heropvoedingsgestichten zijn een typische uitwas van dictaturen. Sommige tpolitieke tegenstanders gaan er heen en worden onderworpen aan de meest ellendige kwellingen, anderen overleven dit zelfs niet. Als je dit dus zo bekijkt doen we het in Nederland nog niet zo slecht. Tuurlijk zijn we het oneens, tuurlijk voeren we het debat, en vinden we ons volstrekt niet met sommige maatregelen of wetten. Maar je mag dit hier dan ook zijn. Nog wel. Tot we toegeven aan de wens alsnog een dictatuur in te stellen ten bate van die groep die het hardst gilt of respect wil verkrijgen. Pas dan ontdekken we wat we weg gaven toen we stelden dat we het wel zonder koning W.A. of gekozen parlement zouden kunnen stellen. Ik zou er nog eens de geschiedenis op nakijken! Gewoon om te zien wat een ellende een dictatuur zal zijn. Dus bewaak de democratie en onze rechten op een vrije mening. Verwanselen daarvan is het begin van het eind…
Altijdmijnmening 