Museum…

Museum…

Voor veel mensen is het hebben van een hobby of liefhebberij in feite min of meer een luxe aanvulling op een werkzaam leven. Ze weten alles van opera of kantklossen, doen aan klaverjassen, bouwen een treinenbaan op zolder of zitten elke avond voor de buis i v m het voetballen. Het zal je verbazen als je zou weten hoeveel mensen er doen aan dergelijke activiteiten. Dat is een grote meerderheid. Zeker in Nederland, maar vlak ook de Belgen, Duitsers en Britten niet uit.

Natuurlijk zijn er ook mensen bij wie het huis vrij is van ‘smetten’ en mensen hun onderkomen bijhouden als ware het een showroom van een meubelwinkel. Niks hobby’s! Het geld geven zij uit aan vakanties of merkkleding, ze rijden in een stevige auto en hebben uiteraard elektrische fietsen. Ik ben in mijn leven bij heel wat mensen op bezoek geweest en voel me zelf altijd het meest thuis bij hen die behoren tot de eerste categorie. Herkenbaarheid een logisch gevolg van die daar gevoelde warmte. Ik heb er een paar heel hoog zitten, zeker waar je als je binnen stapt meteen het idee hebt in een museum, veilinghuis of rommelwinkel te verkeren. Maar de mensen die daar wonen zijn vaak ook van de warmere soort en het praten over de al dan niet gedeelde passies een waar genoegen.

Je omringen met leuke of mooie (niet altijd waardevolle) stukken is ook een soort schil. Vervelen hoef je je niet en de kennis die je door research over het onderwerp dat je aanspreekt op doet bouwt ook mee aan je eigen kennis en ervaring. Kom daar maar eens om als je in een kaal huis verkeert en geen interesses hebt die op enigermate vergelijkbaar zijn met die lui waar ik het over heb. Zelf woon ik in een huis vol liefhebberijen.

Mijn mancave (speciaal gebouwd om alles wat ik leuk vind in onder te brengen) is mijn eigen miniatuurmuseum. Ik weet hier waar het over gaat, en waar het staat, bouwde een aardige bibliotheek op waarin al die interesses zijn terug te vinden, verzamel relevante foto’s en zo meer en geniet elke dag die me een evt. opperwezen geeft van wat ik zoal verzamel(de). Zoals dat hoort gecatologiseerd, gesorteerd en geregistreerd.

Nee, geen gerommel, gewoon goed doen. En dat leidt weer tot nog steeds voortdurende zoektochten in kringloopwinkels, op rommelmarkten of braderieen in het land of daar buiten. Een buitenlands bezoek is niet compleet als ik ook daar niet iets heb gescoord. Veel van mijn boeken over… kocht ik in Duitsland of Engeland waar de winkels op mijn interessegebied toch echt een stuk breder zijn ingericht qua aanbod. En dan heb ik dagen lang plezier met het lezen en bekijken van opnieuw (vaak) nieuwe informatie. Kortom, juist als het buiten frisser wordt en we op de bank zitten met iets lekkers, tel ik daar die lectuur bij op. Hobby’s zijn geweldig. Maar als je er niks mee hebt, ben je van harte welkom om even je commentaar neer te zetten. Maar als je wel gek bent op dit of dat….laat het zeker even weten. Warme woorden zijn dan jouw deel… (beelden: Prive-collectie)

Duits lezen

OLYMPUS DIGITAL CAMERAIk geef meteen toe dat ik de Duitse taal vast niet zo goed beheers als de Duitsers zelf, maar het lezen van bladen en boeken uit dat land gaat me al jaren goed af. Zo goed zelfs dat ik er niet voor schroom elke boekhandel die ik tegenkom daar binnen te stappen op zoek naar aanvullingen op de informatie die ik nodig meen te hebben voor het juist interpreteren van zaken die met luchtvaart, automobilia of geschiedenis van doen hebben. En neem van mij aan dat het nog een echt genoegen is om winkels als Thalia of de Mayerische Buchhandlung binnen te stappen. Omdat men nog een echt breed aanbod kent en je wel erg weinig interesse moet hebben wil je er niet met ‘iets’ leuks naar buiten komen. Mits je de taal een beetje machtig bent natuurlijk. Want de Duitsers lezen veel, maar wel voornamelijk in hun eigen taal. Waar wij Nederlanders nog wel eens de moeite doen om andere talen tot ons te nemen, de Duitser laat dit liever achterwege. kiks mis mee, maar het is maar dat je het weet.

WP_20141005_034Ik vind hun geschiedschrijving ook prachtig. Kocht veel boeken over bijvoorbeeld het leven en wonen in de voormalige DDR. De boeken over de hobbygebieden die mij aanspreken waren vaak talrijk, een zekere fascinatie is de Duitser niet te ontzeggen waar het de eigen landsgeschiedenis betreft. Daarbij kennen ze een reeks van grote schrijvers, en komen er in tegenstelling tot ons land, heel wat boeken uit per jaar. Bij de Mayerische Buchhandlung verpakken ze al dat nieuws in een geweldige catalogus. Al ruim tien jaar doen ze dit en dat is al een boekwerk op zich. (en ja, ze hebben ook een digitale versie, een eigen webwinkel en Facebookaccount). De meest recente versie is 204 pagina’s dik. Ik kreeg hem onlangs in handen toen ik weer eens een prachtig boek over de geschiedenis van de luchtvaart kocht bij hun filiaal in Moenchen-Gladbach. De dames aan de kassa vermeldden nog even dat zij ook in dat boek stonden afgebeeld, trots wezen ze nog even hun portretjes aan die voorin waren neergezet.

WP_20141017_001Tussen vele collega’s uit de vestigingen van het bedrijf in het gebied waar de Mayerische opereert. Een fijne winkel, maar dat is Thalia ook en zo zijn er nog wel een aantal te vinden in de Duitse steden. Overal iets bijzonders en het lukt mij zelden om zonder aanwinst op leesgebied huiswaarts te keren. En dan thuis die inhoud verslinden. Het helpt me de Duitse taal steeds beter te begrijpen. Ook al moet ik dan af en toe toch nog het Duitse woordenboek er bij pakken voor uitleg. Maar neemt niet weg dat ik er veel aan heb en me nu al verheug op een volgende strooptocht die kant op. Want bij de Ako, Bruna of Scheltema’s van deze wereld slaag ik zelden of nooit. al lukt is het vaak een Duits of Engels boek. Het kan verkeren….