Loopkunsten

leo-schaduw-voor-kruidvat-weesp-wp_004695Mensen onderscheiden zich van de gemiddelde hond, aap, kat of mier door een paar extra vermogens die maken dat wij ons zelf als superieure wezens in de ‘schepping’ of evolutie beschouwen. Zo denken wij (in veel gevallen) na over wat we doen, maken muziek, bouwen hele steden of landen, voeren oorlogen en zijn in veel gevallen tevreden met slechts een enkele partner. Maar wat ons ook onderscheidt van de dieren om ons heen, wij kunnen lopen. Op twee benen wel te verstaan. Een kind wordt al beoordeeld op het vermogen zo snel mogelijk op die twee pootjes te kunnen rond hobbelen en als het wat groter en halfvolwassen is op denkbeeldige exemplaren zelfstandig het leven in te gaan. Dat lopen lijkt dus vanzelfsprekend maar is het bepaald niet. Om te zien hoe bijzonder dat vermogen is moet je eens op een terrasje gaan zitten kijken naar wat er zoal voorbijloopt. En dan vooral naar het hoe!

wp_000084Elk mens heeft zijn eigen stijl. Je ziet schuifelaars, wijdbeners, x-beners, heupwiegers, mensen met een kromme rug, anderen met een rechte en de nodige zwaaiende armen. Er lopen er tussen met een vorm van chimpanseegedrag, armen wijd en een soort opvanghouding voor alles wat om hen heen beweegt. Mensen hobbelen, hinken, rennen of wat voor vorm van voortbeweging je ook maar wilt bedenken. Het is het gevolg van de evolutie. Want wij stammen allemaal af van een naakte aap of oermens die op handen en voeten liepen. We klommen in bomen, we deden allerlei zaken die we nu als primitief beschouwen. En de vrouwtjes showden met dat wat hun mannetjes kon aantrekken. De billen en later borsten, showen, pronken, dus aantrekken maar. Wie nu in het rond kijkt ziet dat gedrag nog steeds. De billen worden geaccentueerd door de vrouwtjesmensen die op zoek zijn naar erkenning, de borsten pront vooruit, de lipjes getuit. Kleding daarop aangepast.

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Maar het grootste wonder blijft toch dat wij mensen op die twee benen rondlopen. Best een kunstje en als je er lang naar kijkt soms gênant. Als je ziet dat er exemplaren tussen zitten die dat lopen min of meer bij toeval hebben geleerd en niet verfijnd. Waar de schoenzolen telkens snel versleten zijn omdat ze de voeten verkeerd neer zetten. Of waar de gewrichten door overbelasting stuk gaan en op termijn aan vervanging toe. Lopende mensen, het blijft bijzonder. En toch is het onderdeel van de evolutie. Waarin geleerden theorie na theorie bedachten waaruit zou moeten blijken dat wij mensen voortkomen uit een dolfijnensoort die ooit in de oersoep die de Aarde bedekte lekker rond robberde, en met elke tegenvoeter van het andere geslacht de voortplanting regelde. Tot we uit het water kwamen en gingen kruipen en later lopen. Toen werd het pas echt saai in de wereld. Behalve voor hen die op dat terras zitten en observeren. Die hebben de grootste lol. Nou ja, tot we zelf weer in de benen komen natuurlijk. (Beelden: Archief)

Klantvriendelijk verkopen…

WP_20151014_006Het verhaal van de nieuwe zitbank vertelde ik hier enige tijd geleden al. Het was me een gepuzzel. Dus op enig moment kwam polderzus deze kant op en dacht die ook even met ons mee. Na wat gedoe besloten we in huis met kasten te gaan sjouwen. Kasten die door een plekwisseling zorgden dat we ineens extra ruimte wonnen waar de nieuwe bank straks goed kon staan. Het meetlint werd veelvuldig gebruikt en vrouwlief had daarbij veel werk aan het herinrichten van die zelfde kasten. Maar dat deed ze met plezier toen ze ontdekte dat zelfs ik wellicht bereid zou zijn over te gaan tot aanschaf van een nieuwe zitbank waar zij al jaren over sprak. Goed, hoe dan ook. Het proces was veelomvattender dan verwacht. We gingen weer eens langs bij de firma waar we de nieuwe zitbank eventueel zouden gaan bestellen. We lieten ons uitgebreid voorlichten. Met een handig systeem van magneetjes op een grote plaat bleek de bank op maat en schaal te maken en kon je zelfs leuningen en pootjes onder die bank inzichtelijk maken. Het banktype waar we over spraken bleek zeer veelzijdig qua mogelijkheden en dat gaf een warm gevoel. Verkoopster Yvonne was geduldig.

WP_20151014_007Maar die maat…..Het moest toch nog eens worden nagekeken. Dus maakte Yvonne een ruwe schets, gaf aanvullende informatie en wenste ons succes. Het totaalbedrag wat ze had opgeschreven vond ik best ‘stijf’. Was best meer dan die eerste bank die we een ruimte eerder hadden gezien. Maar, dan hadden we nu ook iets wat op bestelling en naar onze persoonlijke smaak was gemaakt. Volgende dag thuis toch nog maar eens meten. En ja hoor, het zou passen. Maar toen ik nog eens goed keek vond ik de hoekbank zoals we die in eerste instantie hadden bedacht toch niet zo’n goed idee. Alsof ik een ingeving kreeg van hogerhand bedacht ik me dat die hoek wel heel veel ruimte zou vragen en dat wilden we nu net terugwinnen op de huidige situatie.  Weet je wat, maar even rondkijken bij andere meubelwinkels. En dat deden we. We zagen bankstellen van pak weg 200 euro (je vraagt je af waar die van zijn gemaakt) tot bij de 10.000 Euri. Bij veel van die meubelzaken was de aandacht voor ons als prospects maar heel beperkt. Geen aandacht, maar ook geen informatie. En dus ook geen deal!

WP_20151014_008Goed, we kregen intussen wel een idee van wat er zoal te koop was. En al die informatie maakte dat wij onlangs de knoop door hakten en wederom langs gingen bij de winkel die ons het meeste vertrouwen had gegeven. Op een meubelboulevard aan de zuidkant van onze stad. Wachten op de verkoopster, nog even babbelen over de juiste kleur, een losse fauteuil in een wat andere stijl maar wel dezelfde bekleding, dan nog wat extra’s en een beetje kwekken over kortingen. De bevalling verliep plezierig en het kind kan over enkele weken worden aanschouwd. In de hoop dat alles zal gaan zoals we dat hebben gepland. Nu nog even zien dat we die huidige meubels goed kwijt raken. Vrouwlief heeft daar ideetjes voor. Zal vast wel lukken. Tot dan ga ik maar genieten van mijn ‘bankie’ waar ik zoveel uurtjes op door bracht en die nog zo mooi oogt. Net nieuw. Waarom deed ik me zelf dit eigenlijk aan…..en die heerlijke bank alsnog de deur uit…..:)

Hoog drempelige politiek

WP_20140906_007Zet een wethouder neer voor zaken als verkeer of infrastructuur en tien tegen een dat je daarna ontdekt dat die man of vrouw in zijn politieke agenda heeft opgenomen om de gemeente waar hij/zij verantwoording voor draagt, om te zullen vormen tot een soort militaire trainingsbaan vol vallen en hobbels. De malloten die deze posten bezetten zijn dan bereid om elke doorstroming in hun gemeente te beperken via rotondes en heel veel, vaak ongekend hoge, verkeersdrempels. Alsof dat de oplossing is. De ellende van die dingen is dat ze worden opgezet voor lieden met suv’s of zo, wie met een meer normale auto uit de AA of A-klasse rond rijdt moet kruipend over die gemene dingen heen wil je niet vast komen te zitten of schade doen aan de onderkant van je persoonlijke vervoer. Koploper op dit gebied zijn naar mijn mening de gemeenten Almere en Amsterdam. Maar ook elders heb ik ontdekt dat men gek is op het treiteren van het verkeer. En die dingen kennelijk ook laat aanleggen zonder meetlat. Dat je ze uitvoert als de zachte boezem van een vrouw kan ik me voorstellen. Dat is een natuurlijke vorm. Maar echte hoeken, met het liefst bovenop een blok beton dat geweldige schade aan kan richten is regelrechte sabotage of poging tot doodslag. Aan de auto, dat spreekt. Al vrees ik soms ook voor hen die op de motor of scooter over die dingen heen moeten. Toen ik onlangs in Almere een route moest rijden die dwars door allerlei woonerven voerde, men heeft maandenlang een doorgaande weg afgesloten voor renovatie na een jaar of dertig gebruik, kwam ik zowat 25 van die drempels tegen.

WP_20140906_008Wat normaal een route is van 5 minuten duurde nu door die hobbels meer dan een kwartier. De bewoners van de wijk waar wij heen moesten voor dat bezoek, hebben dit elke dag, zeker als ze auto-afhankelijk zijn voor hun boodschappen. Het is een schande. Dat geldt ook voor de Gemeente Amsterdam. Ik bracht onlangs mensen naar het centrum van onze stad en deed dat met de intentie om hen ook nog iets meer te laten zien van onze hoofdstad dan alleen de bekende plekjes. Het bleek dat ik me had begeven in een doolhof van eenzijdig afgesloten straten, die vroeger gewoon berijdbaar waren, en waar zoveel drempels in waren aangebracht dat de gemiddelde snelheid van drempel tot drempel iets van 5 km/u was. Zou dit die politieke bestuurders nu op enige wijze een orgasme bezorgen van treitergenot of zo? Als een stad de auto tot vijand heeft verklaard van het milieu, dan onze hoofdstad. Het revolutionaire karakter van de Mokummer wordt vanzelf opgewekt door een keer een route te rijden als ik deed.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAIk vrees toch dat veel van die verkeersremmende constructies zijn aangebracht op aanstichten van zgn. progressieven die menen dat je wel met de fiets van A naar B kunt, al is die afstand wellicht 80 km,, of dat je dan maar in het niet aanwezige openbaar vervoer moet stappen. En als ze dan klaar zijn met die drempels bedenken ze wel dat rotondes de doorstroming bevorderen. Jaja. Sinds hier aan het einde van de wijk zo’n kreng ligt, hebben we elke ochtend files en staan de toevoerstraten allemaal vast. Toen daar nog een normale kruising lag, was er nooit echt sprake van files. Maar de verantwoordelijke wethouder van toen is nu weer ergens anders actief. Met de muziek mee, of noorderzon vertrokken. En liet de burgers de ellende van de toenmalige besluitvorming. Er zouden aparte straffen voor moeten worden bedacht…. O nee, dat mag niet natuurlijk. Wellicht is niet stemmen op partijen die ons land tot een tankbaan willen omvormen beter….dringend advies!