Ik ben stemgevoelig. Mannen en vrouwen…hun stemgeluid kan me bekoren of juist afwenden van de betreffende persoon. In het verleden vaak meegemaakt dat ik iemand aan de lijn kreeg (ja lieve lezers, vroeger belden we mekaar met een telefoonapparaat waarop je met een schijf nummers moest draaien die via een draad en centrale verbinding legde met de rest van de wereld..) die me direct inpalmde qua stemgeluid. De verwachtingen dan gewekt.
Kwam daar nou een Miss Nederland van achter die vreemde lijn vandaan of een mannelijke filmster waarvoor vrouwen in onmacht kunnen raken? Vaak bleek het een niet met het ander te matchen. Geldt ook voor accenten. In het hele land spreken mensen met een zeker accent. Van plat Rotterdams tot onverstaanbaar Achterhoeks, van Grunings tot Mastreegs. En altijd zit ik met het zelfde beeld voor me, hoe zou die persoon er uit zien? Het viel me wel eens mee, soms tegen, en gek genoeg was de combinatie van stem en beeld reden om wel of geen zaken te willen doen.
Ook op de radio maak je dit mee. Een vent met een geweldige stem als DJ bleek in beeld een wat dikkige vette man met een vies bezweet T-shirt. En vrouw met een geweldig mooie spreekstijl bleek maatje 55plus. Het kan verkeren en het is een observatie om veel van te leren. Althans voor mij. Anderen zal het weinig interesseren. Die kijken naar dat uiterlijk en nemen de stem (of inhoud) op de koop toe. Kan ook omgekeerd natuurlijk. Opvallend vind ik ook de mensen die bijzonder apart praten maar tegelijk geweldig kunnen zingen.
Dan verandert hun stem, verdwijnt hun accent en blijkt er een schitterende emotie in die creatieve uitingen te zitten. Opvallend vond ik ooit ook die prachtige blonde dame van ABBA, Agneta. Die zong zo op het oor meer dan behoorlijk in het Engels, maar zodra ze werd geinterviewd bleek ze die taal maar net aan machtig en dan ook nog met een enorm Zweeds accent. Viel me toch wat tegen. Heb ik ook met onze aangetrouwde koningin, Maxima. Prachtige vrouw, stijlvol, lekker in de kleren, maar als ze praat krijg ik kromme tenen. Dat accent en die stemhoogte doet elk verlangen naar een langer samenzijn met een goed glas (desnoods Argentijnse) wijn van mijn kant snel verdwijnen. Best jammer…. Kortom, jullie meninggever heeft het soms best zwaar. Intussen lees ik dit stukje met een licht Mokums accent even terug en knik tevreden. In alle streken van ons land kan dit er mee door. Vast heel herkenbaar….en zo niet, dan lees ik het wel…..(beelden: archief)
Onlangs waren we weer eens actief met onze CD-collectie. Er moest geschoven worden, verhuisd, heringericht. En als je dan toch bezig bent zet je een reeks van die schijfjes weer eens op om te luisteren dan wel of bewaren van sommigen wel zin heeft. Het leidt tot afvullen van dozen voor de Kringloopwinkel en een bescheiden vorm van ontspullen. Maar sommige muziek is magisch en als je die dan hoort wordt je soms meegezogen in de emoties die bij bepaalde nummers horen. Wij mensen met onze emoties zijn daarvoor nu eenmaal gevoelig. Het overkwam me dan ook tijdens dat luisteren dat ik bedacht dat wij mensen toch wel heel bijzonder zijn waar het muziek betreft. Zo lang we bestaan maken we al geluid, al dan niet vals of recht in de noot, we slaan het ritme met stokken of fluiten op bamboe, en tegenwoordig zijn we heel geraffineerd waar het onze muzikale uitingen betreft. De techniek helpt ons, maar veel van de gezongen teksten moeten wel door de mens zelf worden voortgebracht.
Nu weet ik wel dat dieren ook geluid maken. En dat gefluit van vogels of gekwaak van kikkers voor sommigen ook als muziek in de oren klinkt. Maar neem van mij aan dat de eerste de beste hond weliswaar aardig kan huilen of blaffen, maar zelden een liedje ten gehore kan brengen waarbij hij/zij/het ook nog teksten uit. Dat is toch ons mensen voorbehouden. En dat maakt dan weer dat je nadenkt over dat fenomeen mens dat meer dan alleen het klimaat naar zijn hand kan zetten. Volgens de linkse doemdenkers dan. We zijn inventief, sommige evolueren naar grote intelligentie, we kunnen ons mechanisch voortbewegen, we bouwen huizen, varen op zee en maken dus die muziek. Elektronisch, vokaal, instrumentaal. Van klassiek (toen al de popmusici van hun tijd) tot hypermodern. Van volksmuziek tot stampiestampie. Maar het blijft een fenomeen.
Altijdmijnmening 