Dat COVID-19 virusje is onzichtbaar, treft naar willekeur mensen die lijden onder een of andere al oudere aandoening of die boven op elkaar gestapeld leven, maar gaat toch aan de meeste deuren voorbij. Op het moment dat ik dit verhaaltje schrijf zijn in de hele wereld 4 miljoen mensen besmet geraakt (en getest..) en pakweg 150.000 mensen overleden aan complicaties die het een en ander veroorzaakten. Op een wereldbevolking van een paar miljard zijn dat toch relatief kleine getallen. Toch legt dit virus onze samenleving wereldwijd lam. In de meeste landen hield men zich aan de ophokplicht en nam beschermende maatregelen, de verspreiding ging daardoor op enig moment langzaam. Doofde echter nooit uit. Maar beste mensen, dat deed HIV of Ebolah ook nooit. Wie zich niet beschermt loopt kans op besmetting. En toch leefden we met al die ziekten alsof ze niet bestonden. Bij dat nieuwe Chinese virus zijn we collectief toch aardig in paniek.
We raken elkaar niet meer aan, lopen in een boog om anderen heen, laten als bevolking hele stukken van ons leven afpakken door nieuwe protocols en zien een ritje naar de supermarkt als een uitdaging. Een angstcultuur is ons leven binnengelopen. Nu ben ik zelf niet zo bang uitgevallen, al zijn er best zaken waar ik wel wat angst voor heb. Linkse leugens bijvoorbeeld die kunnen leiden tot een veranderde samenleving zonder democratische inspraak. Of een dominante islam, dan wel andere kerkelijke organisatie of cultuur die ons allen zou willen bekeren of omvormen. Ik heb angst voor wat me ooit zal overkomen als ik moet gaan hemelen. Vooral omdat ik het nu nog zo naar de zin heb en nog zo veel moet leren over die wereld om me heen en alles wat er zich in beweegt. Maar echte angst voor dat virus heb ik niet. Ik bescherm me waar mogelijk maar besef me ook dat ik sneller een verkoudheid of griep overneem van iemand die zijn handen niet wast of in mijn richting niest.
Ik maakte ooit een chef mee die als hij nieste of hoestte dit in zijn handen deed en de restanten in zijn haar smeerde. Zijn handen wassen deed hij zelden (zichtbaar) dus was een lopende bron van ziektekiemen. Was hij een bijzonderheid? Ik vrees van niet. Toch had hij met tientallen mensen contact. Vast voor een deel ziek geworden. Zo gaan die dingen met besmettingen. Wat me wel opvalt dat mensen om me heen voor een deel redelijk angstig reageren op de pandemie. Komen zelden meer buiten, gaan eens per week naar de supermarkt, bezoeken verder niets meer dan plekken waar weinig andere mensen komen. Ook zitten ze nogal eens geisoleerd thuis.
In de hoop dat er af en toe iemand in de tuin naar ze zwaait……Lijkt me niet fijn. Men hunkert naar contact, wil knuffelen, maar durft niet. Immers, je zult net die ene tegenkomen die…Kwetsbare ouderen zijn primaire doelgroep, maar gek genoeg slaat het virus zonder aanziens des persoons toe en zie je dus dat heel wat flink jongeren ook worden geveld. Maar nog steeds, een grote meerderheid niet. We overleven dit wel. Om daarna te ontdekken dat onze wereld is veranderd. Dat wat voor zeker aannamen intussen is verdwenen. Zoals werk en inkomen, reizen en vakantie, dat tweede huis, die nieuwe auto of boot. Bedrijven vielen of vallen om, de wereldorde zet in op een nieuwe toekomst. Waarbij we niet meer kunnen doen wat we willen, maar slechts wat we mogen. Als er een complottheorie bestaat is het die van de milieufreaks die dit virus hebben losgelaten om zo de mensheid te straffen voor zijn vermeende misdragingen…… Over stikstof praten alleen de linksen nog. De rest zucht onder de angst. Een virus dat alles lamlegt. Nog meer dan dat verrekte Chinese Corona-virus. Wie ook bang is of vreest voor…mag het melden hoor….weest niet bevreesd! (Beelden: Yellowbird archief)
Laat mij een tijd rond lopen (of op een terras zitten) waar veel mensen zijn en ook kinderen zich manifesteren, ik weet direct het verschil tussen ‘ettertjes’ en goed opgevoede kinderen. Tuurlijk zijn kinderen geen geprogrammeerde robots of trekpoppen, maar een beetje opvoeding kan soms geen kwaad dunkt mij. Sinds we in de jaren zeventig van de vorige eeuw in de greep kwamen van de softies worden kinderen thuis en op school kennelijk niet meer opgevoed in wat ze al dan niet mogen dan wel zouden moeten aanleren. Nee, ze mogen het allemaal zelf uitzoeken. Zelf de eigen grenzen bepalen. Nou die grenzen liggen voor sommigen van dat jonge volk erg ver weg. Vreemd dat ze zo vaak maling hebben aan hun ouders, opvoeders of leerkrachten? Daarbij zien we kinderen voorbij komen uit culturen waar het ‘prinsje’ zijn is ingebakken vanaf het allereerste moment dat de wieg slaapplek werd.
Meisjes moeten voldoen aan de normen maar die jongetjes mogen echt alles. En krijzen daarom de hele tent bij elkaar als ze iets niet mogen of in handen krijgen. Het etterbakje van de toekomst is dan nu al geboren. Nee, dan onze opvoeding. Die was Spartaans. Katholiek, streng, regels, tucht en orde. Je waagde het niet iets uit te halen wat de ouders of leerkrachten niet toe stonden. Een pak slaag was zowel thuis als op school bijna standaard gegeven. En die oude generaties katholieke onderwijzers hielden wel van ‘uitdelen’. Ik had de mazzel dat wij thuis niet zo streng in de leer waren. Geslagen werd er zelden tot niet, maar leasepa was niet het type om mee te spotten. Hij droeg op zijn rug automotoren naar zolder voor revisie en was dus nogal pezig uitgevoerd. Je hield je aan de afspraken, ook al werden die door de andere kant vaker geschonden dan door ons kinderen zelf. Op school was dit idem dito. Streng. Tuchtiging hoorde bij die aanpak.
Een klap voor je kop kon je krijgen als je zat te klieren in de klas. Kom daar nu nog maar eens om. Als je zo’n ettertje met een vinger aanraakt krijg je een Meester Spong op je nek of erger. Vandaar dat we generaties zien opgroeien die maling hebben aan regels, voor wie hun mening of verlangen de enig juiste is en waarbij God is vervangen door Google, Facebook of Instagram. En dan zijn er die scholen die zich bezig houden met de streng-groene leer! Ongevraagd. Als een sekte! En waar je als kind niet de kans krijgt anders denkend lessen te volgen. Dan ben je een afvallige, een ketter of Barbaar. De tijden zijn gewijzigd, de denkwijze ook. Maar het geloof in iets hogers of beters gebleven. Na de katholieke en christelijke leer kwamen de revolutionairen, daarna de vrijdenkers en nu weer de Groene sprookjesvertellers. Helaas brachten die allemaal weinig goeds voort. Want het ettertje dat staakt om het milieu is deel geworden van de nieuwe generatie. Op hun blote kont zouden ze moeten krijgen. Met een rietje…maar met al die juridische dreiging zal dat wel niet mogen. Heel jammer. Want met tucht en orde is ook het ware realisme er aardig in te stampen….
Altijdmijnmening 