
Wat was ze mooi, compact, stil en optisch attractief toen ze zo’n 16 jaar geleden alweer werd opgehangen in de groots verbouwde omgeving van mijn toen nieuwe mancave annex kantoor. De Itoh CV-combiketel van de HR-soort met een berg elektronica die hem deed afwijken van alles wat wij daarvoor hadden meegemaakt aan ketels. Omdat we indertijd een belangrijk deel van het huis lieten beetpakken (het lijkt net geleden, maar is alweer een tijd terug..) investeerden we dus ook in die nieuwe ketel. Het scheelde veel gasverbruik zonder dat we inleverden aan douche- of warmwater-genoegens.

Door de jaren heen bleek de Itoh een trouwe metgezel al vonden de mensen van het bedrijf waar wij het onderhoudscontract sinds jaar en dag hadden lopen het soms best lastig om te moeten gaan met het inwendige van die compacte gasfabriek. Maar net als wij zelf werd ook de ketel ouder, al merkte je dat niet aan de manier waarop ze haar werk deed of aan een verloederde buitenkant. Tot de afgelopen tweede Pinksterdag. Bij de vraag naar warm water voor de douche hoorde we boven niets! En bleef het water ijskoud. Oei… Dus naar boven en kijken. De ketel was dood. Zelfs de resetknop gaf geen enkele reactie. Dat was foute boel. De volgende dag kwam de monteur. Hij kwam, zag en constateerde een natuurlijke dood. De Itoh was niet meer.

Er moest een nieuwe komen. En ik ben niet van de klimaatreligie of van de liggende dan wel op de rug groeiende gelden. Een nieuwe HR-ketel werd besteld, dit keer van een meer bekend merk, Atag. Maar we moesten wel even bijna twee weken improviseren. Warm water halen uit de keuken en die naar boven sjouwen voor de dagelijkse wasbeurten. Niet leuk, maar ach… De nieuwe ketel werd uiteindelijk vroeger geleverd dan gepland. Gelukkig. Binnen een middag was men klaar met de aansluiting. Inclusief andere leidingwerk en afvoerpijp van CV naar dak. De Itoh verdween naar een destructiebedrijf. Het leek even of ze gedag zwaaide, maar dat was vast verbeelding. De Atag doet zijn werk intussen ecologisch juist. Minder gasverbruik, nog minder bijgeluiden, alleen bleek de montage van een vol-digitaal thermostaat wel een dingetje. Daar waren we nog drie dagen druk mee, en twee monteurs verder om de boel aan de slag te krijgen. Kost wat maar dan heb je ook iets. Byebye Itoh, welkom Atag. Als die het net zo lang uithoudt als de vorige zal ik er vermoedelijk niet zoveel blogaandacht meer aan kunnen geven. Maar voorlopig hebben we het wel weer comfortabel onder de douche….(beelden: Prive)


Als alles volgens plan gaat krijgen we aan het einde van deze maand een ploeg professionals in huis die de bestaande ramen en deuren zullen verwijderen en vervangen door milieuvriendelijk en isolerende kunststof met HR++ glas. Rib uit het lijf zo’n operatie, maar goed daar krijgen we dan best iets voor terug. Als de leveranciers hun werk goed doen betalen wij de rekening. Maar voordien moet er veel gebeuren. Wij zijn lieden met een geschiedenis. Een bibliotheek zou zich niet schamen voor onze verzameling boeken op velerlei terreinen en verder zijn we goed voor hobby’s en huisdieren. Dus dat moet allemaal van de kant. Minstens een meter volgens opgave van de installateurs. En dat dagen lang. Men begint aan de achterkant, de tuinkant bij ons, dus wat daar in die kamers staat (en de keuken) moet opgeschoven naar de kern van het huis. Maar wel op zodanige wijze dat we nog wel kunnen leven in dat huis van ons. Andere zaken moeten afgedekt. Logeerbed naar zolder, stel je voor dat er een gast komt slapen moet die ook ergens heen.
We moeten een schema maken voor de drie katten. Razend nieuwsgierig en ook zeer geinteresseerd in het verboden buitengebied. Daar moet dus in huis een safe-room voor gevonden worden waar in- en uitlopende werklieden ze niet uit kunnen laten ontsnappen. Kortom, het wordt spannend in de komende weken.
Mocht je af en toe merken dat we even minder actief zijn op dit blog of de sociale media, het is niet anders, maar heeft geen andere reden dan deze. Zo’n 10 jaar geleden hadden we een soortgelijke situatie. De grote verbouwing van keuken en tweede etage zorgde voor het nodige geimproviseer. We maakten een kleine tijdelijke keuken in de huiskamer zodat we nog wel iets konden eten. De reguliere keuken bestond niet meer, helemaal kaal gesloopt door de aannemer. Dat gold ook voor de meterkast en de gang. Was best confronterend. Op de tweede etage werd de boel een paar maanden later helemaal gesloopt en aangepast aan de gewenste nieuwe situatie.





