Dik’s pics…

Dik’s pics…

Ik had even, een kort moment maar, niet door wat men bedoelde met het begrip ‘dickpick’ en hoorde ‘Dik’s pics’ toen dit een paar dagen terug ineens een affaire bloot legde (..) bij Ajax. Het bleek dat een voetbalmanager bij die club meiden op kantoor met appjes en foto’s van zijn eigen geslacht opjoeg richting een kennelijk door hem gewenst mogelijke soort opwinding die zou kunnen leiden tot….. Ja wat eigenlijk? Zijn vrouwen gevoelig voor de al dan niet errecte toestand van een mannelijk lid en daardoor bereid tot verkeringsvormen of meer? Ik kan het me niet voorstellen.

Bij navraag in de vrienden/familiekring bleken weinig dames overtuigd van nut en noodzaak van die beelden. Omgekeerd vonden mannen blote borsten en meer afkomstig van dames nog wel erg interessant(..). Vrouwen hechten weinig waarde aan de essentie van plastische seksualiteit, zeker als die hen wordt opgedrongen door mannen die hun golflengte van denken en verlangen niet snappen. Vrouwen willen prinsen op het witte paard voor hun kamers zien komen. Mannen met armen vol geschenken. ‘Rozen, rumbonen en rode wijn, dat moet voor vrouwen toch voldoende zijn’ zo luidde ooit een zinsnede uit een liedje van Koot en Bie.

Vrouwen willen kennelijk veroverd worden op fraaie eilanden, waar de champagne rijkelijk vloeit, hun leven in luxe en welvaart kan verlopen, en de liefde van hun leven de harten verovert met constante aandacht en zorg. Niet met beelden van hun eigen fysiek dus. Uit onderzoek van medio vorig jaar bleek ook dat vrouwen die al in een relatie verkeren bij de keuze tussen een dagje stomende seks of een middagje shoppen met de creditkaart van hun lovers, in meerderheid kozen voor dat laatste. Seks hoort er voor hen bij, ze krijgen daar hun kinderen door, maar om er nu de hele dag mee bezig te zijn, nee! Voor mannen ligt dat toch anders. Wij zijn jagers en blijven van jong tot oud als zodanig (in gedachten) actief. We zien overal ‘prooidieren’ en beoordelen die vooral op uiterlijk en pas later op hun karakter. Voor mannen is dat laatste minder interessant.

Met een biefstuk ga je ook geen relatie aan, daar geniet je van als je die consumeert. Veganisten doen hetzelfde maar dan met een bak salade. Kortom, een wereld van verschil in denken en doen. Het verklaart wellicht waarom de reacties zo verschillen bij mannen en vrouwen. Vrouwen vinden die aandacht van mannen die niet te paard maar in hun Fiat Panda voorbij komen niet interessant. Mannen zouden titpicks zien als compliment. En zo verklaarde ik even waarom het soms zo mis gaat in de omgang tussen de geslachten dezer aarde. En waarom men in sommige culturen kiest voor huwelijken van een man met tot 7 vrouwen. Elke dag een andere….Hoeft Dik geen pics te sturen ook. Heeft toch wel iets. Maar ja waar vind ik die vrouwen die willen aansluiten? Toch maar eens wat foto’s schieten dan….. (Foto’s: Archief)

Jeugdvermaak….

Het is weer zomers qua zon en temperaturen buiten en dan komen traditiegetrouw de onderzoekingen voorbij door afgestudeerde mensen die van alles en nog wat uitzoeken waarvan het nut soms wel maar ook vaak niet te bewijzen valt. Komkommertijd of zo. Onlangs was er weer zo’n onderzoek. De ‘jeugd’ zat te veel achter de computer en kwam te weinig buiten. En dat ‘was slecht voor de ontwikkeling van fysiek en herseninhoud’. Nu twijfel ik vaak aan dat laatste omdat pubers sowieso vaak gedrag vertonen dat leeghoofdigheid doet vermoeden. Maar dit terzijde. Wat zijn trouwens de uitkomsten van die onderzoeken na een x-aantal jaren? Er wordt zoveel in beweerd wat lastig te controleren valt. Immers, een aantal jaren geleden wees men weer naar andere oorzaken van verkeerde tijdsbesteding. Altijd was er wel een of andere reden te twijfelen aan goed opgroeien van die jeugd als men dit of dat zou blijven doen.

En is dat ook zo? In mijn jeugd waren de kerken sterk van organisatie en maakten zij de normen en waarden die ons allemaal in het gareel moesten houden. Handen boven de lakens, zowel jongens als meisjes moesten dat ondergaan, maar het waarom werd er niet bijverteld. Want zondig gedrag en o wee wat er dan met je kon gebeuren. Hersenverweking of een zwakke ruggengraat. Ik denk dat echt niemand later last had van zijn eigen experimenten. Integendeel. Zo ging dat ook met ons straatgedrag. Binnen zitten was er niet bij, buiten was het leven te vinden wat je moest leiden. Samen met je vrienden. Klooien, knokken, achter de meiden aan, op de brommer zinloos rondracen, roeien op groot water zonder dat je de zwemkunst beheerste en zo meer.

Wat waren we nog onder de indruk van zo’n uniform….andere tijden…!!

Toen we later groter werden kwam het werk, de studie, het meisje, de verkering, verloving en trouwen. Een carriere volgde vanzelf en alles wat daarmee van doen had. Wat tegenwoordig internet is was vroeger voor ons de jeugdfilm. In de bioscoop. Vecht- en oorlogsfilms! De pastoor had er van gerild. Maar wij deden wel inspiratie op. Later naar films voor 18 jaar en ouder. Avontuurlijk als je er in kon met je 16e. Gewoon goed aankleden en stoer kijken. Lukte vaak. En dan zag je dingen die volwassenen als bijzonder of spannend omschreven. Ongecontroleerd, en weinig nadenken over je latere opgroeiperiode. In de tussenliggende generaties was er wel weer iets anders wat ‘ons’ als jeugdigen zou kunnen beinvloeden. Maar het kwam altijd goed. Nu waren wij nog wel opgevoed met ontzag voor ouders, politie, leraren, kerkdienaren en zo meer. We spraken nog beleefd tegen ouderen, en liepen er zelfs door de week bij alsof we elk moment naar de kerk moesten. Normen en waarden waren er aardig ingeprent.

Dat is tegenwoordig wel anders, maar of dat nu ligt aan gebruik van smartphones of het spelen van games waag ik te betwijfelen. Er zijn kennelijk wel generaties opgegroeid zonder enige opvoeding die ook maar in de verste verte leek op wat wij  nog hadden meegemaakt. Men heeft maling aan gezag, de politie (maar ook abulancemedewerkers en brandweer) mogen worden aangevallen, ouders zijn geldkoeien, de echte kerken tellen niet meer mee en de selfiecultuur is ingeburgerd geraakt. Aan dat laatste zal ik nooit wennen. Van de 6.500 foto’s die ik alleen al met mijn iPhone heb gemaakt in een jaar tijd zijn er twee van mij zelf. Althans met mij als zelf verkozen onderwerp er op. Dat is omgekeerd evenredig aan wat de meeste jeugdigen tegenwoordig doen. Je zelf centraal stellen is nieuwe norm geworden en daaruit komt ook het verlangen naar respect krijgen. Terecht of niet. Maar dat is een ander onderwerp en wellicht opnieuw een onderzoek waardig. Ik ben wel benieuwd hoe mijn lezers hier en op de sociale media aankijken tegen het geschetste beeld. En houdt je niet in hoor…..