Morgen en overmorgen herdenken en vieren we weer datgene wat ons in de Tweede Wereldoorlog werd aangedaan en wat daar op volgde. Die herdenking is nodig opdat we blijven beseffen wat het inhoudt als een volkomen foute doctrine in staat is om ons vrije leven totaal op de kop te zetten of die zelfs in te drukken. Als mensen worden weggesleept omdat ze anders denken, een vrije mening willen uiten of omdat ze net even wat anders geloven dan de totalitaire dictatuur wil toestaan. In de nu nog te herdenken oorlog waren het vooral de Joden die leden onder de brute verkrachting van hun rechten, maar en passant namen de Nazi’s ook homoseksuelen, zigeuners en Slavische dwangarbeiders mee in hun vernietigingsdrang die ontstond vanuit een waanbeeld van superioriteit. 
Is dat tegenwoordig ondenkbaar? Bepaald niet.
Je hoeft maar te kijken naar wat regimes die momenteel de wereld onveilig maken en je kunt weten dat op een paar uur vliegen van onze grenzen valse doctrines opnieuw loeren op wereldmacht. Vaak op basis van het zelfde superioriteitsdenken of op het gegeven dat men het enige ware geloof aanhangt. Nu is geloof natuurlijk op zich al heel twijfelachtig van opzet en oorsprong, maar toch. Men gelooft in de heilige boeken die men zelf schreef en zoekt naar wegen om de totale wereldbevolking op de knietjes te krijgen. Nationalisme is veel regimes daarbij ook niet vreemd, en met dat denken komen ook verlangens terug naar oude grenzen, dominantie over bepaalde volken of streken die vroeger ook al bij het moederland behoorden, of ze daartoe nu gedwongen moesten worden of niet.
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe dat nu zou moeten als we inderdaad evt. weer eens worden overlopen door een of andere enge doctrine die daarna start met gewelddadige onderdrukking van alles wat niet welgevallig is. Zouden wij als moderne mensen anno 2017 in staat of bereid zijn anderen te helpen die mogelijk slachtoffer zouden kunnen worden van deze idioterie. Zouden we vervolgden opnemen en beschermen? Ergens op een oude zolder of kelder laten genieten van iets van protectie? Met gevaar voor ons eigen leven? Zouden we slachtoffers van vernietiging van huis en haard een onderdak bieden zolang dat nodig is? Die op zich vreselijke en tot de verkeerde politieke stroming behorende Claudia de Brey heeft er wel een aardig liedje over geschreven ook al deed ze dat met het bekende ‘politiek correcte gedachtengoed’ dat alle gevaar van rechts komt en ontkent ze daarmee waar het gevaar echt vandaan zal komen als het komt. Maar haar liedje stelt wel een vraag die ook mij bezig houdt. ‘Mag ik dan bij jou’ als het fout gaat?! En die idioten achter bepaalde doctrines menen dat hun tijd is gekomen en de hordes oprukken tegen het vrije westen? De wijze waarop wij aankijken tegen echte vluchtelingen in oorlogsgebieden geeft op dit punt weinig hoop.
De overwegend linkse media halen alles door elkaar, al dan niet bewust, waardoor wij de echte vluchtelingen niet meer (h)erkennen en ons richten op de verkeerden. Daardoor zitten miljoenen mensen in de ellende. Mag ik dan bij jou is ook hun vraag, alleen wordt dat niet meer gehoord doordat ze worden overstemd door hen die om economische redenen deze kant op komen. Geholpen door een industrie die er waarschijnlijk zelf beter van wordt. Maar die kennelijk niets geeft om echte ellende in oorlogsgebieden. Geld lijkt de oplossing, maar is het niet alleen. Dat zou ook blijken als we zelf met dit soort fenomenen van doen kregen. Oorlog is verschrikkelijk. Ik wil me niet eens voorstellen dat dit hier plaats zou vinden. Dat we alles kwijt zouden raken wat ons dierbaar is. En dat we dan ook nog eens zouden ondervinden dat onze vraag om onderdak of hulp wordt afgewezen omdat onze situatie niet goed wordt ingeschat. Ben benieuwd wie jullie, lezers van mijn blog of sociale media, direct onderdak zouden verschaffen in een soortgelijke situatie. Even los van de eigen kinderen, ouders of naaste buren. Wie?
Het is en blijft bijzonder dat we op 5 mei de bevrijding vieren van ons land in 1945. Tegenwoordig wordt die feestdag verbreed en spreken heel wat politiek geïnteresseerde lieden over ‘vrijheid’ in het algemeen. Als een verworvenheid, als een recht dat vanzelf komt. Gek genoeg leven we nu net in een tijd dat die vrijheid van alle kanten onder druk is komen te staan. Nederland als natie wordt bedreigd doordat we op deze aardkloot moeten samenleven met lieden die nog altijd geloven in voor hen heilige zaken die voor anderen meer lijken op sprookjes uit de verwarrende bloedhitte van de woestijn. Onze wereld heeft daarnaast te maken met dictators die al dan niet met steun van hun eigen bevolking menen dat onze vrijheden een zodanige doorn in hun oog zijn dat ze ons die vrijheden graag zouden willen afnemen. Alles naar het model van de doctrine waarmee die dictatoren hun macht uitoefenen. Denk maar eens aan hoe het de journalisten verging of momenteel vergaat in landen als Rusland, Turkije, Cuba, Egypte, Uganda, Venezuela en zo meer.
Wie tegen de dictator schrijft of spreekt zal daarvoor de prijs moeten betalen. En dat is meestal niet net als bij ons vaak het geval is, een taakstraf of een geldboete. Vrijheid is een verworven recht, maar voor de goede orde, onze vrijheid danken wij aan jongelieden die in 1944/5 onze streken zuiverden van de verschrikkelijke Naziterreur. Britten, Canadezen, Polen, Amerikanen. De Nederlandse soldaten hobbelden daar wat achteraan. De befaamde Prinses Irenebrigade reisde met de oude Koningin Wilhelmina mee, vocht een heel stuk minder hard dan die geallieerden die het vuile werk deden. We danken dus aan hen dat wij vrij zijn. Aan de Amerikaanse atoomparaplu dat we niet onder de voet werden gelopen door de stalinistisch horden en aan de NATO dat we nu alsnog niet met Poetin te maken hebben aan onze westkust of oostgrens. Zeker niet aan onze eigen inzet. Defensie van ons land is van een droevig niveau. In geval van nood zijn we niet in staat onze eigen grenzen te verdedigen. Met dank aan vorige kabinetten is zoveel bezuinigd dat we geen pantservoertuigen meer bezitten, onvoldoende vliegtuigen, weinig bases, te weinig marineschepen en wat we dan nog wel hebben valt bij gebrek aan onderhoud in flinke aantallen rijdend, vliegend of varend uit elkaar.
Kortom, de grote mond rond vrijheid van meningsuiting danken we aan de partners binnen de NATO, niet aan onze eigen inzet. En in ons land plus onze bevolking is nog een groot aantal mensen te vinden die menen dat we die vrijheid best een beetje mogen inleveren als anderen (..) zich daarbij plezieriger voelen. Men bedoelt dan de mensen die hierheen komen om een betere toekomst te vinden, maar die het hier niet zo fijn vinden door al die vrijheden waar men niet aan gewend is. Inleveren die vrijheid dan maar? Voor het grotere belang van een multiculturele samenleving die vooral niet al te Nederlands moet zijn. Dus die taal is niet belangrijk, onze feestdagen vast goed te missen, scholing onnodig en integratie al helemaal niet. Ik vrees dus voor die juist vandaag zo gevierde vrijheid. Omdat er stromingen zijn die er niet mee kunnen of willen omgaan. En dan is grote waakzaamheid geboden. Pas als we dat voor mekaar hebben valt er weer echt iets te vieren. Wat blijft is dankbaarheid. Aan hen die onze vrijheid bevochten. Vast niet met het idee dat we diezelfde vrijheid nu met open armen weggeven aan iedere willekeurige dictator of doctrine die daar om vraagt of dat zelfs van ons eist. De bevrijders draaien zich om in hun graven. Hier of overzee….
Altijdmijnmening 