Er is een dubbele moraal aanwezig in onze maatschappij. Zeker in bepaalde kringen wordt het steeds opvallender dat men daar over bepaalde zaken niet wil praten, maar als het gaat om andere direct op de achterste benen staat. Voorbeelden? Nou, laten we het eens over de zo gevierde (..) participatiemaatschappij hebben. Die zorgt er voor dat ouderen geen kans meer maken op een plekje in een verzorgingshuis maar gewoon in een tuinhuisje bij kinderen of kleinkinderen hun laatste levensjaren moeten doorbrengen. De thuiszorg weg bezuinigd, de zorgkosten intussen stijgend tot een krankzinnig hoogtepunt. Of het feit dat een hele generatie langzaam aan niet aan de werkende bak kan komen. Meer dan 600.000 mensen aan de kant. Ondanks alle goede bedoelingen, mooie woorden en schitterende plannen. De voedselbanken hebben het drukker dan ooit en moeten hun schaarse voorraden aan steeds meer mensen uitdelen. Mind You, dit is Nederland anno 2015, niet Albanie in de tijd van de grote anarchie.

Het neoliberale en asocialistische denken van de huidige politiek is daar verantwoordelijk voor. En, ondanks diverse draaien om de oren van de kiezers, blijven de regeringspartijen in het zadel met dank aan de principeloze gedoogpartijen. Opvallend is dat juist in die kringen alle alarmbellen gaan rinkelen als je ook maar iets zegt ten laste van de ongekende vluchtelingenstromen die onze kant op lijken te komen. Of als je pleit voor een verbod op alle uitingen van geloof die in strijd zijn met de mensenrechten, vrouwenemancipatie of gelijke behandeling van homoseksuelen. Dan steigert men en gaat vierkant achter zowel de nieuwkomer als diens vaak archaische ideeen staan. Ik snap daar niks van en heb al schier eindeloze discussies over deze onderwerpen gevoerd. Het asociale kabinet van nu heeft ons allemaal al zo’n 40 miljard euro laten bijdragen via lastenverhogingen en zgn. bezuinigingen. Ouderen moeten nu doorwerken tot ze niet meer kunnen, de WW is een schijntje geworden, bijstand mag alleen worden verstrekt als de Nederlander in kwestie van de honger dreigt om te komen.

Huiseigenaren zijn er door het gedoogbeleid t.a.v. de aftrek van hypotheekrente gemiddeld (..) 50 mille op achteruit gegaan en honderdduizenden huizenbezitters zijn met hun financiering ‘onder water’ terecht gekomen. Het maakt voor de gedogers niet uit. ‘Dat zijn immers allemaal rijke Nederlanders, in welvaart levende oudjes’, maar als je aan de gelukzoeker of gezinshereniger komt krijg je de wind van voren. Een kwestie van een zeer dubbele moraal. Horen, zien en zwijgen, het is en blijft in die zgn. progressieve kringen schering en inslag. En zelfs als je met bijna socialistische volharding pleit voor meer werk, meer huizen, meer rechten voor hen die nu verdrukt lijken te raken, wordt je overspoeld met argumenten waarom we ons toch vooral naar buiten moeten richten en niet naar binnen. Opmerkelijk, als je bedenkt dat al die nieuwkomers van welke oorsprong ook, over het algemeen via uitkering en subsidie moeten worden opgevangen en dat het geld daarvoor uit de algemene middelen moet gaan komen. En rara wie dat geld moet gaan opbrengen. Juist ja, de burgerij van Nederland. En die dienen dit kennelijk te doen zonder iets te vragen of kritisch te doen. Want dan ben je voor je het weet racist, fascist of nationalist. Het blijft opmerkelijk. En dan heeft men in die kringen ook nog eens stevige (gespeelde) verwondering over het relatief grote aandeel kiezers dat wegloopt bij de oudere bekende politieke stromingen. Het zijn en blijven aapjes. Met de handjes voor de ogen, oren en mond. Behalve als het ze al dan niet uitkomt…