Lesrijden…

Lesrijden…

Als een wat oudere (potentiele) klant in het dealerbedrijf waar ik vroeger beroepsmatig acteerde me vertelde dat hij al tiggggg jaren zijn rijbewijs bezat wist ik al dat ik bij een proefrit in een van onze demowagens altijd voorzichtig moest zijn. Want het bezit van een rijbewijs over een lengte van jaren was zeker geen garantie voor bijpassende rij-ervaring. Sommige van die lieden uit die jaren hadden soms een jaarkilometrage van 1000-5000 op hun naam staan en dat zei vrij weinig over inzicht en rijaardigheid. Intussen behoor ik zelf tot de generatie die kan stellen dat hij tigg jaren zijn rijbewijs bezit.

Onlangs weer vernieuwd en toen realiseerde ik me dat ik sinds mijn 18e levensjaar, toen ik dat roze papiertje behaalde, opgeteld en vermenigvuldigd een dikke 2.5 miljoen+ kilometers achter de rug te hebben. Ik reed in kleine en grote wagens, bestellers, kleine 4-tonners, handbakken, automaten, benzine, LPG, diesel en zelfs elektrisch in binnen of buitenland. En nog steeds komen we wel aan de 20.000km per jaar met allerlei zaken die ons bekoren of verleiden.

Terugdenkend aan die beginjaren weet ik nog goed hoe dat toen ging. Wij reden soms hoogst illegaal in een van LeasePa’s handel-Skoda’s, toen ik ging werken op Schiphol stond daar een Ford Taunus Combi van chef Ruud die me de juiste handelingen leerden om met die wagen op het Schiphol-terrein rond te rijden. Handig voor ritjes naar de douane of zo. Maar ik moest voor buiten die toenmalige luchthavenbubbel wel snel een echt rijbewijs behalen vond hij toen.

En dus kwam er een bijklussende collega op mijn pad van het Amsterdamse kantoor waarvoor ik op Schiphol actief was. Bij de toen bekende Mokumse rijschool Kemme (leert je rijden en remmen..) in een VW Kever. Dat bleek een ideale leswagen te zijn. Met veel flair beheerste ik dat ding heel snel en na 9 lessen deed ik examen. Rijbewijs! Met de opdracht van de examinator om iets minder snel door het verkeer te bewegen dan ik toen al deed. Daarna ging het pas echt los.

Met twee man op kantoor en veel klanten die van alles en nog wat op te halen of af te leveren vroegen was het voor ons beiden om en om rijden en op kantoor papieren klaarmaken. Later kwam er een VW bus in dienst met een bijpassende chauffeur. Die bus mocht ik dan als verst van de luchthaven wonend weer ‘s-avonds meenemen naar huis mits ik voor spoedklussen in de avonduren maar wilde uitrukken. Gebeurde wel eens.

En dat busje beheerste ik al net zo snel als die les-Kever, al maakte ik er op een matig moment na 9 dagen rijden (busje was splinternieuw) al schade mee in de drukke Warmoesstraat.. Daar zat toen een grote klant van ons bedrijf, later verhuisd naar Weesp. Hoe dan ook, vanaf 1971 mijn eerste eigen nieuwe auto gekocht en daarna nooit meer zonder gezeten. Van rijder naar dealer, van dealer naar importeur, adviseur, auteur, interviewer en trainer. En altijd maar rijden. Nog steeds met genoegen, al wordt het steeds drukker en zeker asocialer in het verkeer. Kevers zie je onderweg vrijwel niet veel meer….Bijna jammer. Maar ik haal het af en toe wel terug in de herinnering of schrijf er hier wat over. Blijft dat bijzondere ding toch in de spotlights van het heden….. Wie er ook ervaring mee heeft mag het zeggen…. En ook andere verhalen, zoals wanneer je jouw rijbevoegdheid behaalde, na hoeveel lessen en wat je er mee deed, zijn zeer welkom…. (beelden: Archief)

Klassiek genot…

WP_20140929_019De hele week staat bij mij over het algemeen genomen de radio aan. Meer als muzak wellicht dan echte muziekachtergrond. In mijn kantoorkamer, in de huiskamer, in de auto. Gewoon de combi van muziek en nieuws, handig en helpt bij de sfeer. Op zaterdagen en zondag is het andere koek. Sinds NPO2 haar programmering veranderde en een paar vaste items omwisselde voor programma’s met mensen waarvan ik de stem of muziekkeuze niet echt hoog acht, herontdekte ik de CD weer. Zet dat spul op en kies dan voor klassieke muziek. Koren, instrumentaal, van Mozart tot Verdi, van Wagner tot Smetana. Alles passeert de revue, en ik vind het soms jammer om dat ding uit te moeten zetten als het diner me roept. Klassieke muziek zit bij mij in de opvoeding en scholing, al werd het vaak overvleugeld door de popmuziek die in de jaren zestig een opstandige puber tot grote opwinding kon brengen. Nu heb ik af en toe nog best wel eens de behoefte om al die lekkere en zelf gekozen muziek ook te draaien, klassiek wint het vaak. En weet je wat ik er zo aardig aan vind? Je wordt er rustig door.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAAlles verloopt eigenlijk beter, je bent zorgvuldiger, minder gehaast. Daarbij merk je ook hoe goed sommige van die klassieke componisten omgingen met muziek. Ontroerend goed vaak. Er zijn stukken bij die me nog steeds echt raken. Zelfs na tien of twintig keer draaien. Mooi voor je begrafenis, of als bewijs voor de geschiedenis van ooit zo trotse landen en regimes. Want laten we wel zijn, je ziet heel wat Europese geschiedenis voorbij komen en die mogen we niet loslaten of vergeten. Die muziek is net als de schilderkunst afspiegeling van onze beschaving en die is alleen daardoor al van een hoger niveau dan we door de barbaarsheid van de wereld om ons heen nog wel eens willen vergeten. Ik ontdek ook dat ik veel muziek moeiteloos kan meezingen (of tenminste neuriën) en dat geeft ook aan dat de vroegere scholing op dit punt me niet in de steek heeft gelaten. Echt vals zingen doe ik niet, vind ik zelf, maar ik doe het wel in mijn eentje. Publiek doe ik dit maar niet aan. Hoe dan ook, zondag is klassieke muziekdag. Wilt u me dan niet storen s.v.p.? Of alleen om mee te genieten…..dat mag hoor. Als je echt een fan bent, net als ik…. (Op de tweede foto mijn grote vriend Hans die geweldige orgelstukken ten gehore geeft…hij wil me wel vergeven….:))